Σήμερα ήταν η τελευταία ευκαιρία να ανεβάσω ένα ποστ ώστε να συνεχίσω το streak όπου έχω τουλάχιστον ένα ποστ ανά χρονιά – το τελευταίο μου ήταν την 1η Ιανουαρίου του 2022, και τώρα είναι 31 Δεκεμβρίου 2023. Ναι! Δεν θα σπάσω το σερί, το ετήσιο streak.
Αλήθεια, είστε κι εσείς streak-ο-ψυχαναγκαστηκοί σαν κι εμένα; Αναρωτιέμαι ποια εφαρμογή ήταν η πρώτη που να το καθιέρωσε σαν concept.
Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Έχω να γράψω και να ανεβάσω κάτι σχεδόν 2 χρόνια.
Όλο αυτό το διάστημα, συνέχιζα να έχω ένα αίσθημα ότι έπρεπε να ανεβάσω κάτι, να γράψω κάτι.
Για την ακρίβεια, είναι το αίσθημα ότι κάτι μέσα μου που έβρισκε μια δημιουργική διέξοδο μέσα από τη γραφή είχε σταματήσει εντελώς να εκφράζεται.
Και παρ’ όλ’ αυτά, δεν έγραφα.
Γιατί;
Ας αναλύσουμε τους σημαντικότερους λόγους.
Ο πρώτος και σημαντικότερος είναι το ότι έχω γίνει πατέρας. Αυτό σημαίνει ότι τις ώρες που δεν δουλεύω (ξανά κολλημένος σε μια οθόνη) υπάρχει μια υποβόσκουσα προσδοκία ότι θα περνάω χρόνο με τον Σταύρο. Πάλι καλά που υπάρχει και αυτή η προσδοκία, θα σημείωνα. Αυτό όμως σημαίνει ότι η όλη έννοια του τι σημαίνει ελεύθερος χρόνος – και πώς τον χρησιμοποιώ – έχει αλλάξει ριζικά.
Ναι, εντάξει, έχω ελεύθερο χρόνο. Τι κάνω όμως με αυτόν τον ελεύθερο χρόνο; Σύμφωνα με το toggl μου, τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο μου τα τελευταία δύο περίπου χρόνια τον αφιερώνω σε τέσσερα πράγματα.
Το πρώτο με διαφορά είναι τα ιαπωνικά. Είναι η πρώτη φορά που γράφω εδώ πέρα ότι μαθαίνω ιαπωνικά και είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ασχολία που με γεμίζει χαρά. Ως γνωστόν, λατρεύω να μαθαίνω καινούργια πράγματα, ειδικά γλώσσες, και θα μπορούσα να μελετάω πραγματικά με τις ώρες κάθε μέρα αν δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω. Ένας από τους λόγους που ξεκίνησα θαρρώ ήταν κι επειδή άρχισα να τρομάζω με τη ρουτίνα που επέρχεται όταν γίνεσαι γονιός και τη δημιουργική κατάπτωση που ακολουθεί.
Τώρα τον Ιανουάριο θα ανεβάζω βίντεο όπου θα μιλάω ιαπωνικά σαν δικό μου προσωπικό challenge. Θα απαντάω στις ίδιες ερωτήσεις που έχω προετοιμάσει για τον κόσμο μας στο Easy Greek, αυτούς που θα κάνουν το 30-day challenge.
Χρησιμοποιώ το WaniKani για kanji – αυτή τη στιγμή έχω φτάσει περίπου τα 720 kanji, όσα ξέρει πάνω-κάτω ένα παιδί 8 χρονών στην Ιαπωνία. Επίσης χρησιμοποιώ το Bunpro για γραμματική, το Satori Reader για κείμενα, πρόσφατα προσπάθησα να ξεκινήσω να παίζω κανένα παιχνίδι (το Final Fantasy Pixel Remaster Collection και το Yo-kai Watch 1 στο Switch και τα δύο) με πολύ περιορισμένη επιτυχία. Επίσης κάνω ιδιαίτερα στο italki με την Aracely και με τον δάσκαλο μου τον Αλέξανδρο, ο οποίος έρχεται στο σπίτι κάθε Τρίτη.
Η εκμάθηση των ιαπωνικών είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει ποτέ αλλά και από αυτά που με γεμίζουν περισσότερο. Είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι σε έναν τελείως διαφορετικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων και κάθε μέρα είναι μια νέα έκπληξη.
Το δεύτερο πράγμα που κάνω με τον ελεύθερο χρόνο μου είναι τα βιντεοπαιχνίδια. Κάποιες εβδομάδες παίζω 2 ώρες, άλλες 10 (πολύ πιο σπάνια και μόνο αν έχω φάει κόλλημα με κάποιο παιχνίδι), άλλες σχεδόν καθόλου. Συνήθως με πιάνει όρεξη για gaming τον χειμώνα, σαν άλλη χειμερία νάρκη.
Φέτος έπαιξα κυρίως το Tears of the Kingdom, το Elden Ring και το Returnal. Θα ήθελα να παίζω περισσότερο, αλλά αν έπαιζα περισσότερο, δεν θα είχα τόσο χρόνο να κάνω άλλα σημαντικά πράγματα. «Και γιατί διαλέγεις παιχνίδια που είναι γνωστές ρουφήχτρες χρόνου;», πιθανώς να αναρωτηθείτε. Και θα απαντούσα ότι μέσα από κάτι τέτοια αποκαλύπτονται οι τάσεις μαζοχισμού μου. Από αυτό, και από το ότι με ελκύουν σχεδόν αποκλειστικά δύσκολα παιχνίδια πλέον. Τις προάλλες ξανακόλλησα με το Super Meat Boy και τώρα τις τελευταίες εβδομάδες έπαιξα λίγο Binding of Isaac. Τα θέλει ο κώλος μου.
Από αυτά, το πιο μαζοχιστικό απ’ όλα είναι το Returnal, αλλά και νομίζω αυτό το οποίο απόλαυσα περισσότερο το 2023. Ναι, περισσότερο και από το Tears of the Kingdom, στο οποίο έχω γράψει μεν 85 ώρες αλλά ήταν κατάτι άδειες. Μου έφυγε ο αρχικός ενθουσιασμός, όπως μου είχε συμβεί με το Breath of the Wild. Μια μέρα θα το τελειώσω, αλλά ίσως χωρίς πολύ κέφι. Μάλλον παραήταν μεγάλο αυτό το παιχνίδι.
Τι άλλο κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου; Συνεχίζω να πηγαίνω για τρέξιμο, πάω γυμναστήριο και κάνω γιόγκα. Αυτά τα τρία μαζί μου παίρνουνε γύρω στις 5-6 ώρες τη βδομάδα.
Χαλάω πολύ χρόνο πάντως στο Reddit, αλλά όχι όσο κάποτε. Τώρα ο μεγαλύτερος time-waster μου είναι το Youtube. Ο αλγόριθμος με παραέχει μάθει καλά και μου πετάει βίντεο φιλοσοφίας, εκμάθησης ιαπωνικών, video essays για games, vidcasts για διατροφή και άλλα τέτοια.
Το Youtube είναι ένας λόγος που δεν γράφω πια αλλά με έναν τρόπο διαφορετικό.
Από τότε που άρχισα να ρίχνω περισσότερο χρόνο στο Easy Greek, το μοντάζ και το βίντεο έχει γίνει το κύριο μέσο μου. Βασικά, έχει γίνει η δουλειά μου. Όταν έγραφα πολύ, στο παρελθόν, η αλήθεια είναι πως δεν είχα τόση πολλή δουλειά.
Τώρα που έχω, και όχι μόνο κάνω μοντάζ αλλά είμαι υπεύθυνος για την οργάνωση του υλικού, τον σχεδιασμό του ποιο επεισόδιο θα βγει πότε, το brainstorming για νέες ιδέες, τα γυρίσματα, τη μετάφραση ή την επιμέλεια των υποτίτλων, το ανέβασμα των perks στο Patreon και φυσικά τη διαχείριση των συνεργατών μου, αυτού του είδους η δημιουργική διαδικασία έχει καταλάβει τον περισσότερο χρόνο μου. Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, διευθύνω μια επιχείρηση ενώ είμαι και ο κύριος δημιουργικός καταλύτης της. Το Youtube είναι το μέσο μου, και περνάω πολύ χρόνο σε αυτό είτε για δουλειά, είτε για χαβαλέ, είτε σε αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο που είναι λίγο και από τα δύο.
Παρ’ ό,τι η δουλειά μου είναι αρκετά δημιουργική, νιώθω δημιουργικά κενός μερικές φορές. Ίσως γιατί μέσω αυτής δεν έχω την ευκαιρία να εκφραστώ προσωπικά. Όπως προανέφερα, αυτό το κομμάτι μου που εκφραζόταν παλιότερα μέσω της γραφής δεν εκφράζεται πια, και δεν έχω βρει αντικαταστάτη. Μια λύση θα ήταν αντί να γράφω να φτιάχνω βίντεο. Ίσως κάποια στιγμή να το δοκιμάσω.
Αυτά ήθελα να σας πω για σήμερα.
Το 2024 θα γράψω σίγουρα περισσότερο από το ένα ποστ τον χρόνο του ’22 και του ’23.
Ή αν δεν γράφω περισσότερο, θα βρω τον τρόπο να ικανοποιώ την ανάγκη που κάποτε μου ικανοποιούσε το γράψιμο. Και τότε, όλος ο κόσμος θα σειστεί!