ΕΕΕΕΕ’

Στις 12 του μήνα, 510 δημοσιευμένα ποστία μετά, το Cubilone’s Dimension έκλεισε τα πέμπτα (Ε’) του γενέθλια. Δεν το γιόρτασα στην ώρα του και όπως θα έπρεπε. Αλλά πώς θα έπρεπε; Αποφάσισα πως ένας πρέπων φόρος τιμής θα ήταν να βάλω σε αυτό το ποστ τα highlights αυτών των τελευταίων χρόνων σε ένα ωραίο βολικό ποστίο: τα δικά μου αγαπημένα, με έμφαση στα μεγαλύτερα κείμενα. Άφησα μερικά ποστ που στιγμάτισαν σημεία της ζωής μου κι ας μην ήταν μεγάλα. Δεν έβαλα κριτικές βιβλίων και άφησα μόνο τα editorials ή αφιερώματα που έχω γράψει για το Game 2.0, βγάζοντας τα review.

Φαίνεται ξεκάθαρα η στροφή στο περιεχόμενο. Το 2007 έγραφα σχεδόν αποκλειστικά ημερολογιακά και τα περισσότερα μου μεγαλύτερα ποστία ήταν σχετικά με γκέιμς. Έγραφα μόνο στα αγγλικά και με πολλά λάθη. Με τα χρόνια και τις εμπειρίες (ήμουν σχεδόν 19, τώρα είμαι σχεδόν 24), το τι με ενδιαφέρει να γράψω και να μεταδώσω έχει αλλάξει σε σημείο αγνώριστο. Τώρα δεν γράφω πια σχεδόν καθόλου για γκέιμς και γράφω συχνότερα στα ελληνικά παρα στα αγγλικά, τα οποία έχουν βελτιωθεί με τόσο γράψιμο. Το στυλ έχει αλλάξει όσο έχουν αλλάξει και δοκιμές για θέματα που ήλθαν και παρήλθαν: αστείο, σοβαρό, ενδοσκοπικό, θέλω-να-καταλάβω-τον-κόσμο, κοιτάχτε-με-επιτέλους, και φυσικά με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Ακόμα θέλω να τελειώσω το 99 things I hate, να γράψω περισσότερα άρθρα για Αστείες Λέξεις ή (ουάου!) να τελειώσω το αφιέρωμα στο Ν64 που άρχισα πριν 5 χρόνια.

Το ΕΕΕΕΕ όμως παραμένει. Τώρα τι;

Και όλα αυτά φέρνουν την ερώτηση: είμαι εγώ αυτός που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ, ή κάποιος άλλος; Τι κοινό έχουν πραγματικά αυτά τα άρθρα; Ποια είναι η ταυτότητα αυτού του σάιτ;

Η υπαρξιακή μου κρίση προφανώς δεν περιορίζεται στη ζωή μου αλλά και στις δημιουργίες μου.

Τέλος πάντων. Σας παρουσιάζω, ό,τι κι αν αυτό συνιστά, συμπεριλαμβονομένης μιας βροχής κειμένων και σκέψεων που ως μόνο κοινό παρονομαστή έχουν ότι τις ξέρασα εγώ:

Το ανθολόγιο του Cubilone’s Dimension

2012

Αυτή μάλλον δεν είναι μια μούτζα — Όντας στο τώρα, στον ύπνο και στον ξύπνιο

On Taste: μάλλον σκόρπιες σκέψεις σχετικά με τα τα γούστα στο φαί και τη μουσική — Η υποκειμενικότητα στο φαί και στη μουσική έχουν μια κοινή ρίζα…

Το συντριβάνι σοκολάτας — Διήγημα-αλληγορία για γερά στομάχια

Εκατό στόχοι μου μέχρι τα εικοσιπέντε — Ο τίτλος τα λέει όλα

283 μέρες χωρίς σαμπουάν — Ένα πείραμα που ήρθε για να μείνει

Η παγίδα της περιεκτικότητας, ή: η αδικία του αν σου αρέσει να πίνεις, καλύτερα να είσαι κοντός, λεπτός και άντρας — Γραμμένο από έναν ψηλό

Αγαπημένα παιχνίδια παρέας — Προσοχή: εξαιρετικά εθιστικά

5 λόγοι για να καταραστείτε την εταιρεία καρτοκινητής σας — Τις μισώ.

Λοιπόν ναι, τέλειωσα με τη Μυτιλήνη. Ελπίζω να εμπνέω τον θαυμασμό. — Γιατί δεν έγραψα στο μπλογκ μου για το ότι τέλειωσα με τη σχολή;

Genealogical Mandala — Translation of Γενεαλογικά Μάνταλα

Deleting and rejecting friends from Facebook — It’s harder than it sounds (and it already sounds quite hard)

Γιατί δεν βγάζει κανείς τα παιδιά του έτσι; Ιδέες για αρχαιοελληνικά ονόματαΜα γιατί;

Ask a biologist: My questions and her answers — The power of the internet!

Τρεις νύχτες Χίο, δύο Μυτιλήνη και δύο στα ανοιχτά του Αιγαίου — Το προτελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου Μυτιλήνη θα μπορούσε να είναι και η σύνοψη

Γενεαλογικό Μάνταλα — Μια νέα ματιά στην προσωπική ιστορία

Μετεκλογικά, ή πώς ο Κανένας βρίσκεται στην εξουσία — Το απολιτίκ είναι τρε σικ

Facebook Timeline — Another rant on facebook.

Eκκλησίες: χρήσεις για την μετα-χριστιανική εποχή — Μα τι σκατά θα κάνουμε με τόσες εκκλησίες στο άθεο κόσμο στον οποίο οδεύουμε;

Ρέμα Πικροδάφνης: μια ζούγκλα καλαμιών στην γειτονιά μας — με οδηγό τον Cubilone

Deatchment, Part Two — Τι είναι ένα σκουπίδι;

Σκέψεις για γενέθλια, Facebook και ευχές  — Οι ευχές μέσω φβ είναι σάπιες.

H ύπαρξη μας ως κύτταρα της Γης // Quotes ~ Αποφθέγματα ΧΙΙI — Όλα είναι ένα, μαν.

BABEL: from the Biblical story to the González Iñárritu film — In a world of perfect communication, would lies still exist?

Κοσμολόγοι: τραγικές φιγούρες — Έχουν την ατελείωτη κατανόηση και συμπόνοια μου

Danish Diaries #15: Finale (?) and some thoughts on blogging in general — Why write anything at all? Who do I think I am?

Αναλογία έτους – ημέρας ή: πώς περάσατε τις ώρες σας σήμερα; — Ψάχνοντας συνδέσεις, τις βρίσκεις στα πιο προφανή μέρη

2011

Περι γούστου και ομορφιάς — Επανέλαβε μετά απο μένα: όχι είναι ωραία αλλά μου αρέσει!

Νέος Εθνικός Ύμνος — Ο άλλος μας πάλιωσε

Why? — A small collection of annoyances

Λυχνάρι Στο Άπειρο — Ένα ταξίδι

Danish Diaries #13 — Christmas-flavoured rant on Denmark

Danish Diaries #12 + Quotes ~ Αποφθέγματα IX — Τσιτσίδι σε μια σάουνα

Danish Diaries #10 — Η κοινώ γνώμη των Βορείων για την κατάσταση στην Ελλάδα

Hyperborea — Interrailing Scandinavia with Ana and Cedric

Ψιλαίνοντας τα δίχτυα — Οι προθέσεις των ψαράδων. Τώρα πια βέβαια δενέχουν δίχτυα αλλά δυναμίτη.

Danish Diaries #6: Skagen & Råbjerg Mile — Ταξιδεύοντας στην κορυφής της Δανίας

Higher Education, Lower Expectations — Comparing free education systems in Denmark and Greece

Danish Diaries #4 — Some more impressions from Denmark (øl øl øl!)

Danish Diaries #3 — Learning Danish and staying in Skolhøjkollegiet

Danish Diaries #2 — First unfortunate and sweet days in Aarhus

Kούρεμα! — Πού πήγε το μαλλί;

Danish Diaries #1 — Very first Erasmus post.

Push on, pack in and move out — Moving out of Mytilini and into a new life

Roger Waters: The Wall Live in Athens 9/7/2011 — Η εμπειρία του να βλέπεις τον Waters live.

The Kitty Incident — Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει ένα θρίλερ…

8ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Φοιτητικών Θεατρικών Ομάδων — Και η γνώμη μου για την τέχνη του θεάτρου

Cloudy With A Chance Of Meatballs — How any movie can pleasantly surprise

Game 2.0: In the land of Hyrule, there echoes a legend… 25 χρόνια Zelda — Το μεγάλο αφιέρωμα

99 Things I HATE! ~ Part 2 — Speaks for itself.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου στον κόσμο των ονείρων — Πραγματικά μυστήρια πράγματα

Δυο Θάνατοι Καμιά Κηδεία — Είμαστε τόσο σπισιστές (ίου, τι λέξη)

Flow — My attempt at poetry

Ταυτότητες — Είμαι όλα αυτά.

Tο απόλυτο smilie — :ω

What’s This? Περίεργες Γραμμές Στο Νερό — Μια εμπειρία στα όρια του μεταφυσικού

Υμηττός Revisited — Περπατώντας στο χιονισμένο δάσος 10 χρόνια μετά

Haiku #5

Hexagram 22 — Για τα 22α μου γενέθλια, άνοιξα το I Ching

Αστείες Λέξεις #3 — Επισκεπτόμαστε την λόρδα και το τούμπανο

One Man’s Trash Is Another Man’s Sega — Σκουπίδια, σου λέει μετά.

Μια Χαϊντεγκεριανή Προσέγγιση των Χαϊκού — Εξακολουθεί να είναι από τις αγαπημένες μου εργασίες

Haiku #4

Ας μιλήσουμε για την Αραβική Άνοιξη — من مظاهرات يوم الغضب – شاب شجاع جدا

Uakti — Αφιέρωμα στους βραζιλιάνους κρουστούς που τόσο γουστάρω

99 Things I HATE! ~ Part 1 — Nothing more to add

Insurgentes And Our Relationship With Music — I ♥ Steven Wilson

Αστείες Λέξεις #2 — Η αλεπού και το τσουτσούνι, ο ξεχασμένος μύθος του Αισώπου

Αστείες Λέξεις #1 — Αρκούδα κουράδα, τι υπέροχη φράση!

2010

Detachment, Part One — Πώς και γιατί λέει κανείς αντίο στη συλλογή παιχνιδιών του για το GameCube;

The Nightmare Before The Nightmare Before Christmas — Μια μέρα στην Κινηματογραφική

Γαστροπαιχτική Λέσχη — Ναι, εκεί τρώγαμε κάποτε

Αεικίνηση — Η ιστορία πίσω από το βίντεο

Haiku #3

Halloween Fun with Shae & Whitney — If this won’t convince you to try couchsurfing, few things might

Ρε Hall! — Η ιστορία ευγκαντεμιάς που με έκανε πρωτοσέλιδο

Haiku #2

Smilies using greek letters/Φατσούλες με ελληνικά γράμματα — Φτιαγμένες με τα χεράκια μου

Humans and Computers: closer than a designer apart? — Nature and nurture strike again. Only this time, it’s digital

Θέα από ψηλά — Να τι γίνεται όταν με πιάνει η αισιοδοξία μου

Four Years of Exploration, Two Years of Remembrance — 4 years of Mytilini

Πρέσπα, 4 μΚ. — Μετα-αποκαλυπτικό διήγημα στις Πρέσπες

Game 2.0 — Σπάζοντας τους ορισμούς — Τι εστί gamer;

Ενάλια Παράκρουση — Γιατί μερικές φορές απλά δεν αντέχεις άλλο με τα γαμημένα καράβια

Porcupine Tree Live in Athens at Technopolis, 09/09/2010 — Impressions!Nuff said

Το χιόνι έλιωσε, το καλοκαίρι τέλειωσε — …

Σκισμένες ζαρτιέρες — Πού να’ξερα

1η Σεπτεμβρίου, Λαβυρίνθου 1 — Μετακομίζοντας στο απέναντι σπίτι

Σκουπίδι με ονοματεπώνυμο — Ναι, το σκεφτόμουν να μη δηλώσω το κινητό μου. Να γιατί.

Shesmovedon (Reprise) — Γιατί όταν σε αφήνουν εκείνες, δεν μπορείς να μην κολλήσεις.

Pokemon TCG Cards for sale! (Looking Back Part 0.1) — Κάρτες Πόκεμον!

Looking Back (part 0) — Όταν τα υπαρξιακά έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση

Πάσχα στην Αίγινα και άλλες ιστορίες — Note to self: δεν θα ρωτάω τους ανθρώπους τι κάνουν για δουλειά

Volcanic Ashes — Πώς η στάχτη είναι το καλύτερο λίπασμα

Between a rock and a dutch place. — Ταξιδεύοντας στην Ολλανδία με τη Νένη

After — Super-emo mode on

Locked Within A Significant Other — Προφητικό με τόσους τρόπους!

Cubilone’s Dimension 3.0 — The Corkboard — Πάρτε κι άλλο flash!

Αναμνήσεις απο ταξίδια σε πέντε αγαπημένες πόλεις — Πάρτε flash!

Blue Moon — Did I fulfill my 2009 New Year’s resolutions?

2009

Is it really Christmas? — Cubi vs. Χριστούγεννα

Είναι όντως οι μπάτσοι τα γουρούνια; — Ή μήπως πρέπει όλη η αναρχοαριστερή φιλολογία να αλλάξει;

November — A break-up in 5 parts with Kubrick playing in the background

Random music for a random application for a random project. — That’s life

Μουσικά μπουντρούμια — Στα υπόγεια του Μουσικών Σπουδών

Awesomest thing in the history of the known and unknown multiverse.Simple.

Abandoning the System — The beginning of polemics against Facebook

Αεροπλάνα και βαπόρια — ή γιατί χτες ήταν απλά μία πολύ περίεργη μέρα — Μια ιστορία αγάπης (;)

Πολιτισμική σχέση Ελλάδας και Τουρκίας — Ιστορικό υπόβαθρο — Οι προσπάθειες μου να πείσω αυτούς που δεν θα πειστούν ποτέ

Plus*2/Minus*2 Summer Edition! Part 2 — Τι ήταν χιτ και τι όχι το καλοκαίρι του 2009, μέρος 2

Plus*2/Minus*2 Summer Edition! Part 1 — Τι ήταν χιτ και τι όχι το καλοκαίρι του 2009, μέρος 1

Game 2.0 — Ευρώπη και music games: Μια προβληματική σχέση — Όταν ακόμα ήταν στη μόδα

Japanese for snow — For Yuki

Plus*2/Minus*2 — Ένα νέο σύστημα αξιολόγησης

Game 2.0 debut — downloadable games. — Πόσο μπροστά ήμουν δεν μπορούσα να το φανταστώ

AK: Automatic Kalashnikov, Αιώνιο Κοτόπουλο, Αλεξάνδρα Κομνηνού — Ένας χρόνος με την Άλεξ

2008

Σκέψεις νοσταλγίας — Πώς και γιατί να αφήσεις πίσω πράγματα και σκέψεις

A blow of the Future — Cubimension is a year old!

Cultural Aspects of Today vol. 1 — First and only CAT

Astronomy in games: does a realistic sky make a difference? — Fallout 3 has a crappy night sky. Why?

September 26th 2006-8 — 2 years of Mytilini

Pink Dawn — A moment in time in 2008

On studies — Sometimes we forget that it had always looked kind of hopeless

2ο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ Ρόδου — Ο τίτλος για άλλη μια φορά τα λέει όλα

Hobo for a day! Also, Rodos. — Vagabonding

Uncommon Ways: A Subjective Look At Rare’s Ventures On The Xbox 360 — I was young and naive

Περι σπατάλης — Πόσο χαίρομαι που έγραφα τέτοια πράγματα στα 19 μου

Yummers! — A food rating system for all to enjoy!

Is more less? — 5 years of experience says yes

A little piece of February — What was I doing back then?

Distractable! — Some things never change

10 years since Christmas 1997 – A N64 Tribute (Part 3) — #11-#13

World of Nylon — I, hate, plastic

A tribute to Bubble Bobble and my first steps in gaming — My first blog post ever

730–23 — Meeting Alexandra

2007

What is the opposite of “New Year’s Resolution”? — Click to find out!!!

All I want for Christmas is a time machine — Holidays 2007

Greek βέρσους Αγγλικά — Δε κόνφλικτ ρημέινς

10 years since Christmas 1997 – A N64 Tribute (Part 2) — #14-16

10 years since Christmas 1997 – A N64 Tribute (Part 1) — #17-20

And we think 24 hours are not enough — We’re stupid

May the people cheer and the Prosecco flow! — Welcome to Cubilone’s Dimension

 

Σκέψεις για γενέθλια, Facebook και ευχές

Λοιόν σήμερα είχα τα γενέθλια μου. ΟΚ, εξαρτάται πώς ορίζετε το σήμερα. Αν είσαστε από αυτούς τους ενοχλητικούς που επιμένουν κάθε φορά μετά τα μεσάνυχτα να σε διορθώθουν όταν λες «σήμερα», τότε ναι, χτες ήταν τα γενέθλια μου, αφού γράφω τώρα σχεδόν 5 η ώρα το πρωί.

Μου ευχήθηκαν όλοι (ή σχεδόν όλοι :[ ) οι καλοί μου φίλοι, με αρκετούς από τους οποίους ήμασταν μαζί χτες βράδυ που το ρίξαμε σε λίγο, κατα κοινή παραδοχή πετυχημένο, cross-dressing. Γενικά δεν είχα παράπονο. Όμως για κάποιον μυστηριώδη λόγο ένιωσα κάπως ξεχασμένος.

Και κατάλαβα γιατί.

Στο facebook παρατήρησα πως στο καινούργιο timeline κρατάει μέτρημα των ποιων σου έστειλαν μήνυμα την μέρα των γενεθλίων σου. Δηλαδή, σου λέει ότι πχ πριν 3 βδομάδες, στα γενέθλια σου 347 άτομα σου άφησαν μήνυμα για χρόνια πολλά. Ευτυχώς εγώ δεν έχω το τερατούργημα που λέγεται timeline, αν και φοβάμαι ότι σύντομα δεν θα έχω επιλογή.

Μου φάνηκε απλά τραγικό. Απλά τραγικό.

Για το facebook και για πολλές άλλες εφαρμογές (πχ Skype) τα γενέθλια είναι δημόσια πληροφορία· κάτι σαν το όνομα. Το facebook στο κάνει πανεύκολο να ευχηθείς στον άλλον βάζοντας σου φάτσα κάρτα ποιος έχει γενεθλία την ίδια μέρα. Με ένα απλό μήνυμα, μπορείς να ευχηθείς!!! Απλά κι εύκολα. Και ξαφνικά, βλέπεις ανθρώπους που γενικά δεν σου μιλάν –ίσως κι αν τους δεις στον δρόμο να μην χαιρετηθείτε καν– να σου αφήνουν χρόνια πολλά στον Τοίχο. Γιατί; Γιατί είναι εύκολο. Και επικρατεί η λογική του «ε, γιατί να μην το κάνω; Χαμένο δεν θα πάει!»

Πραγματικά, δεν με πειράζει αν κάποιος δεν θυμηθεί τα γενέθλια μου. Δεν προσβάλομαι ή κάτι τέτοιο. Όμως, αντιθέτως, κάτι μισώ: ναι, βλάκα ανώνυμε γνωστέ (στο μυαλό μου έχω κάτι σαν το σήμα των Anonymous συνδυασμένο με διάφορους άκυρους γνωστούς που η επαφή μου μαζί τους είναι κατα κόρον σποραδική και εξ ολοκλήρου ψηφιακή). Ναι, θα ΠΑΕΙ χαμένο. Σου δίνω στο πιάτο την μέρα των γενεθλίων μου κι εσύ μου εύχεσαι και νομίζεις ότι είσαι κι ευγενικός. Θα μου πεις: και τι θέλεις να κάνω!! Να μην σου ευχηθώ; Ναι, ακριβώς αυτό θέλω να κάνεις: γιατί αν μου ευχηθείς επειδή απλά στο βγάζει μπροστά σου μια βάση δεδομένων μαζί με ένα εύχρηστο κούμπι «Wish!» έχει περίπου την ίδια χρησιμότητα με το Γειατικανειςκαλάεσυκαλά. Είναι μια άδεια νοήματος κοινωνική σύμβαση. Αν το κωλοφέισμπουκ δεν ήταν εκεί για να σου πει πότε έχω γενέθλια και το ποιος είμαι (περίπου), ούτε θα ήξερες πότε να μου ευχηθείς αλλά ούτε και τι να μου ευχηθείς. Εδώ έγκειται το κρίσιμο ερώτημα: γιατί είσαι φίλος με άτομα τα οποία δεν ξέρεις, Δημήτρη; Η απάντηση είναι πως, για το φέισμπουκ, δεν έχει σημασία το πόσο ξέρεις τον άλλον. Χα! Για ποιους μας περάσατε, κυρίες μου; Αξιολογικά κριτήρια; Ο μελλοντικός κουμπάρος σου είναι το ίδιο με την γκόμενα που ερωτεύτηκες χτες στο πάρτι ενω ήσουν ντυμένος ο ίδιος γκόμενα, και αυτοί οι δύο είναι ίδιοι με τον συμφοιτητή που βλέπεις πού και πού στον δρόμο, είναι γενικά παράξενος τύπος αλλά τον συμπαθείς. Όλοι είμαστε φίλοι, μια χαρούμενη κιτς παρέα. Και σε μια χαρούμενη κιτς παρέα, τίποτα δεν μπορεί να επιβιώσει εκτός από το ανόητο. Στην χαρούμενη κιτς παρέα, τίποτα απ’όσα εύχεσαι δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα γιατί η χαρούμενη κιτς παρέα ποτέ δεν θα Ξεκολλήσει για να κυνηγήσει την πραγματική ζωή.

Πέρσι είχα κάνει ένα πείραμα εμπνευσμένος και από το αντίστοιχο post του Here’s My Theory. Στο ψεύτικο προφίλ μου είχα βάλει λάθος ημερομηνία (τα γενέθλια μου ήταν η μέρα που δολοφονήθηκε ο Franz Ferdinand στο Σαράγεβο). Όταν η 28η Ιουνίου ήρθε, έλαβα μερικές ευχές. Δεν περίμενα τίποτα διαφορετικό. Αλλά καμία από αυτές τις ευχές δεν ήταν από άτομα τα οποία με ήξεραν ουσιαστικά.

Στο προφίλ που έχω τώρα στο φέισμπουκ, έχω βάλει τα γενέθλια μου να είναι κρυφά για όλους. Μαντέψτε: ο τοίχος μου δεν σπιλεύτηκε ούτε με μία βεβιασμένη ευχή σήμερα. Ταυτόχρονα όμως, ένιωθα ξεχασμένος, όπως προανέφερα. Γιατί δεν με θυμήθηκε κανείς από όλους αυτούς που δεν ανήκουν στον στενότερο κύκλο αγαπημένων ανθρώπων μου; Το φατσοβιβλίο σου δίνει την αίσθηση της κοινότητας με όλους όσους είναι ονλάιν ή είναι φίλοι σου: νιώθεις πως κατα κάποιον τρόπο βρίσκονται στον ίδιο χώρο μαζί σου. Και έτσι, όταν σε αγνοούν ονλάιν, έχεις περισσότερες πιθανότητες να ταυτίσεις αυτή την συμπεριφορά με το πώς θα ήταν αν σε αγνοούσαν αν όντως ήσασταν μαζί στον ίδιο χώρο. Αν είχα τα γενέθλια μου ορατά για όλους θα λάμβανα πολλές ευχές και θα χαιρόμουν, για λίγο, με αυτή την πρέζα ματαιοδοξίας. Θα ήταν όμως μια ψεύτική πρέζα, γεμάτη κενές ευχές που θα πατάγανε σε υποτροφικές σχέσεις. Ένιωσα λίγο αυτό το τρομακτικό «ό,τι δεν είναι στο facebook, δεν υπάρχει καν». Ανατρίχιασα. Και πιστεύω ότι όσο περισσότερο όλοι έχουν τα γενέθλια τους στο facebook, όλοι και λιγότεροι άνθρωποι θα μπαίνουν στον κόπο να θυμούνται ημερομηνίες. Για άλλη μια φορά, ένα τεχνολογικό εργαλείο αμφιβόλου αξίας μας έκλεψε ένα στοιχείο χρησιμότητας από το καλύτερο εργαλείο του κόσμου: το μυαλό μας.

Χτες και σήμερα δεν χρειάστηκε να απαντήσω κουρασμένα σε ψεύτικες ευχές. Το timeline μου δεν θα καταγράψει για πάντα, σαν κάποιου είδους ιστορικό γεγονός άξιο μνήμης, την συλλογή από κούφια «χρόνια πολλά» και «να τα εκατοστήσεις» με ευρηματικότητα και αίσθημα που φλερτάρει με το μηδέν. Απόλαυσα τις αυθεντικές ευχές από ανθρώπους που θα με θυμούνταν, με τον τρόπο τους, ακόμα κι αν εγώ ο ίδιος ξέχναγα ποια μέρα γεννήθηκα σαν σύμπτωμα αποδομισμίτιδας σε τελευταίο στάδιο.

Η καλύτερη ευχή που έλαβα σήμερα ήταν το «Όσα χρόνια θέλεις». Ναι ρε φίλε!

Hexagram 22


Beauty, Grace, Adornment

艮 Gèn, Mountain

離 Lí, Fire

Εξάγραμμο 22
Στολισμός

Πρώτη Γραμμή Γιανγκ: στολίζει τα πόδια του. Αφήνει το αμάξι του και περπατάει.
Προχώρησε με τις δικές σου προσπάθειες αντί να βασίζεσαι σε άλλους.

Δεύτερη Γραμμή Γιν: στολίζει τα γένια του.
Δίνει σημασία στην εμφάνιση.

Τρίτη Γραμμή Γιανγκ: Στολισμένος και εκθαμβωτικός, θα είναι τυχερός αν μείνει σταθερός και αληθινός.
Δώσε μεγαλύτερη σημασία στην ουσία παρά στην μορφή.

Τέταρτη Γραμμή Γιν: στολισμένος αλλά απλός. Ένα λευκό άλογο έρχεται γρήγορα.
Ο απλός μα ενάρετος είναι προτιμότερος από τον πομπώδη και έκφυλο.

Πέμπτη Γραμμή Γιν: αν και στολισμένος σαν κήπος, τα ρούχα που προσφέρει είναι λίγα. Οι δυσκολίες του θα καταλήξουν σε καλή τύχη.
Τα εσωτερικά αισθήματα και η ειλικρίνεια έχουν σημασία, όχι τα στολίδια και η επίδειξη πλούτου.

Κορυφαία Γραμμή Γιανγκ: ο απλός στολισμός είναι ανεπίληπτος. Το κακό αποτρέπεται.
Απαρνήσου το τεχνητό και γύρισε στην απλότητα.

Από την μετάφραση και ερμηνεία: “Ι Τζινγκ: Ένας εικονογραφημένος οδηγός για την αρχαία Κινέζικη μαντική τέχνη”. Εκδόσεις Κέδρος


“Hexagram 21 is Biting Through; Hexagram 22 is Beauty – only I tend to think of it these days more as Making Beautiful. (In much the same way, Hexagram 13 seems to be more to do with ‘creating harmony between people’ than just finding it already there, a fait accompli.)

So you Bite Through obstacles and illusions. You reach the essence of the thing – of the person, of the relationship, perhaps – and you ‘take this in’, make it part of your self. It really works, now, at a deep level.

What now? Now, that essence wants to find expression. It wants to grow, from seed to plant – it wants to flower, to connect with other people. Making Beautiful is all about finding a form that will do justice to the seed. The suitor (who shows up in the moving line texts) wants to show his true, his very best self. Or looking at it from a larger perspective – as the Image does – there must be ways of governing and living that express people’s inner awareness.

I think perhaps the key here is that there must be ways. Not just The Way. Different ways of life are the right expression for different people at different times. The face the suitor shows to his prospective bride can’t be the same one he shows next morning in the office. Even plants take very different forms through the seasons. (As I discovered to my cost many winters ago, when I happily accepted an offer from the neighbour to rotovate our entire patch. That summer, I discovered that all those little finely chopped white roots were very, very viable bindweed.)

And so in Making Beautiful, there is ’small harvest in having a direction to go’. The essence could go anywhere, be anything. But there is this desire to be something for someone, and this provides the ‘direction to go’ so that there can be a harvest. We think ‘I’m a teacher!’ or ‘I’m a great cook!’ – and this is how we get results.

Yet this isn’t the whole harvest at once – it isn’t the only expression there could ever be. A direction to go is also a way to explore, something to experiment with. Maybe it would be truer to think, ‘I can play teachers!’

I’ve an idea that if we arrive at Hexagram 23, and there’s a need for Stripping Away, this can be because we’ve confused that beautiful expression with the essence itself. Looking at the trigrams – Beauty is fire below the mountain, the spark of living awareness shining upward and illuminating the form. And in Stripping Away the fire has gone out. Now there’s just earth below the mountain, and it’s time for the mountain itself to be turned back to earth, to make space for something new.”

Source

Other interpretations:

[1] [2]