REVIEW: ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ

Μία εβδομάδα στο αεροδρόμιοΜία εβδομάδα στο αεροδρόμιο by Alain de Botton
My rating: 4 of 5 stars

Το Heathrow είπε στον Αλαίν ντε Μποτόν να μείνει μια βδομάδα στο ανακαινισμένο και ανανεωμένο αεροδρόμιο (ή μήπως ήταν καμιά καινούργια πτέρυγα; Βαριέμαι να τσεκάρω) και να γράψει, όπως είναι της μόδας να λένε πλέον και στο Amazon, «μια ειλικρινή κριτική» (“an honest review”). Ο τύπος, όπως συνήθως, όπως έχει κάνει στην Τέχνη του Ταξιδιού και στο Consolations of Philosophy (αυτά του κυρίου έχω διαβάσει) παίρνει πράγματα πεζά και τα αναπτύσσει μέχρι εκεί που δεν πάει, φτάνει στην καρδιά του θέματος. Σε μια απολαυστική πλατωνική στροφή, σαν να αγγίζει τον Κόσμο των Ιδεών έχοντας μόνο στη διάθεση του την Σκιά στον τοίχο της της Σπηλιάς. Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν αυτή την ικανότητα να φτάνουν στο γενικό από το ειδικό τόσο δεξιοτεχνικά χωρίς να αφήνουν από τα μάτια τους τις λεπτομέρειες του συμβάντος ή του θέματος στο οποίο έχουν εστιαστεί.

Δεν συμπαθώ πια τα αεροδρόμια όπως όταν ήμουν μικρός που όνειρο μου ήταν να μένω σε ένα, ακριβώς όπως το Χήθροου πλήρωσε τον κο Ντε Μποτόν να κάνει, όμως ο τελευταίος με τη γραφή του και με τις όμορφες φωτογραφίες του συνεργάτη του που συνοδεύουν το κείμενο με έκανε να σκεφτώ πως όσο ακόμα και το πιο τυπικά άψυχο μέρος όσο ένα αεροδρόμιο χρησιμοποιείται από ανθρώπους, τόσο οι ιστορίες τους, ο πόνος και η χαρά τους θα βρίσκει άλλο ένα κανάλι για να εκφραστεί και το άψυχο θα παραδοθεί στη ζωή. Αναγκαστικά. Και αυτό είναι κάτι το πολύ αισιόδοξο όσο ο κόσμος κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο άψυχος, γιατί πολύ απλά το άψυχο με το χρόνο θα σπάσει, σαν το μπετόν μέσα από το οποίο απλά φυτρώνει γρασίδι και φυτά και η ζωή επανέρχεται.

View all my reviews

REVIEW: Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Η τέχνη του ταξιδιούΗ τέχνη του ταξιδιού by Alain de Botton
My rating: 3 of 5 stars

Χαρισμένο απ’ τη Βάσω. «Αυτό το βιβλίο ταξιδεύει» μου είπε. «Μου το έδωσαν κι εμένα, δώσ’ το κι εσύ όταν το τελειώσεις». Ακόμα είμαι στο ψάξιμο για τον επόμενο αναγνώστη του.

Το προηγούμενο και πρώτο βιβλίο του κ. Alain de Botton που διάβασα, το Consolations of Philosophy, το απόλαυσα ιδιαίτερα. Και αυτό εδώ είχε τις στιγμές του και τις συνειδητοποιήσεις που θα μείνουν μαζί μου, όπως το γεγονός ότι όταν ταξιδεύουμε, παίρνουμε και τον εαυτό μας μαζί, τις εφήμερες ανησυχίες και το σώμα μας που μπορεί να ασθενίσει, γεγονός που σπάνια φανταζόμαστε εκ των προτέρων και σχεδόν ποτέ δεν θυμόμαστε εκ των υστέρων. Δηλαδή θέλει πολλή αυτογνωσία για να φανταστεί κανείς ότι σ’ ένα προσεχές ειδυλλιακό ταξίδι θα αρρωστήσει, θα έχει υπνηλίες ή καούρες ή ότι θα τσακωθεί με το ταίρι του και εξαιτίας αυτών των εφήμερων ανησυχιών θα χαλαστεί. Μάλιστα, όσο σημαντικά φαντάζουν αυτά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, τόσο πιο σπάνια κανείς τα θυμάται. Μένει η εικόνα σαν ο εαυτός, το υποκείμενο, να έχει εξαφανιστεί. Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον.

Μερικά ακόμα highlights: ο Van Gogh και πώς οι πίνακες του έκαναν την Προβηγία άξια επίσκεψης όταν δεν ήταν προηγουμένως· ο John Ruskin και πώς τον 19ο αιώνα, και αφού είχε εφευρεθεί η φωτογραφία, σκίτσαρε και σχεδίαζε όλα τα μέρη που του έκαναν εντύπωση ως τρόπον τεινά εργαλείο απόκτησης της ομορφιάς· ο Xavier de Maistre, το έργο του Voyage autour de ma chambre («Ταξίδι στο δωμάτιο μου») και η σημασία της συνήθειας στο ταξίδι και του να φέρνεις τα προηγούμενα ταξίδια σου όπου πας· και άλλες παρατηρήσεις του συγγραφέα σχετικά με το τι μας κάνει να θέλουμε να δούμε ένα μέρος και τι να πάρουμε από αυτό (αναφέρομαι στο κεφάλαιο για την περιέργεια, τον Alexander von Humboldt και το ταξίδι του de Botton στη Μαδρίτη, όπου δεν ήθελε να δει τίποτα απ’ όσα οι ταξιδιωτικοί οδηγοί λέγανε ότι ήταν σημαντικό).

Παρ’όλ’αυτά, έπρεπε να ανατρέξω στο βιβλίο για να θυμηθώ τα κομμάτια που μου άρεσαν. Μεγάλο μέρος του ήταν κάπως forgettable που λένε και στο χωριό μου και δεν μου έμεινε τόσο όσο το Consolations of Philosophy. Γι’ αυτό και τα τρία αστεράκια.

Θα κλείσω με μια αναφορά στον Γιάννη Ανδρέου, τον μεταφραστή αυτού του βιβλίου από τα αγγλικά στα ελληνικά, ο οποίος έκανε καταπληκτική δουλειά με την Τέχνη του Ταξιδιού, που βάζω στοίχημα δεν ήταν εύκολο να αποδοθεί. Βρήκε τις αυθεντικές παραθέσεις, μετέφρασε όλα τα ονόματα όπως έχουν εμφανιστεί στην ελληνική βιβλιογραφία, και γενικότερα έβγαλε έναν αέρα καλλιέργειας εναρμονισμένη με αυτή του συγγραφέα. Τα συγχαρητήρια μου κε. Ανδρέου.

View all my reviews

REVIEW: THE CONSOLATIONS OF PHILOSOPHY

The Consolations of PhilosophyThe Consolations of Philosophy by Alain de Botton
My rating: 5 of 5 stars

This was the first link of the chain of thoughts and instants that led me to reading this book by philosopher Alain de Botton.

This is one of those rare applied philosophy books that pose the question peculiarly left untouched by many contemporary professionals in the field of how one can use philosophy and philosophical ideas, some of them quite old, to make their life better and happier. To me, and by all appearances to Mr. de Botton as well, simplicity is a virtue of itself, and there is very little value to be found in ideas that need several tomes of derivative works and commentary to be decoded.

Consolations of Philosophy book has none of that. You could call it anti-philosophy, in an almost ying-yang sense. Mr. de Botton took six problems commonly faced by some—I’m tempted to say all— people and asked “what would Socrates, Seneca, Montaigne, Schopenhauer and Nietzsche do?”

It worked. It gave me a sense that these famous thinkers basically had the same insecurities I do, and it did so amazingly eloquently, informatively and most of all intelligibly. His train of thought was clear and I felt invited to hop on for the ride from the get-go.

The sad part is that most of the original works actually are the boring, long-winded books we have come to connect philosophy with. I suppose that makes Mr. de Botton a real bearer of ideas, a cultural translator or interpreter. Whatever he is, his job is extremely valuable and that was awesome.

Excerpts and some comments:

Consolation for Unpopularity, Socrates:

“It would be as naïve to hold that unpopularity is synonymous with truth as to believe that it is synonymous with error. The validity of an idea of action is determined not by whether it is widely believed or widely reviled but by whether it obeys the rules of logic.”

…for the next time I have to confront insulting sworn carnivores, skeptics, dogmatists—anyone with a closed mind, really. Or for expressing an opinion that is over-looked in group situations.

Consolation for Not Having Enough Money, Epicurus:

“At the heart of Epicureanism is the thought that we are as bad as intuitively answering “What will make me happy?” as “What will make me healthy?” The answer which most rapidly comes to mind is liable to be as faulty. [i.e.—it’s not money!]

… for the next time I stress over not getting a review done, playing a game, or having little income.

Consolation for Frustration, Seneca:

if most philosophers feel no need to write like this [clearly], it is because they trust that, so long as argument is logical, the style in which it is presented to the reader will not determine its effectiveness. Seneca believed in a different picture of the mind. Arguments are like eels: however logical, they may slip from the mind’s weak grasp unless fixed there by imagery and style. We need metaphors to derive a sense of what cannot be seen or touched, or else we will forget.

… for the next time I worry about not being precise and finding it difficult to speak succinctly. Speak intelligibly if you want to be memorable!

Consolation for inadequacy, Montaigne:

But writing with simplicity requires courage, for there is a danger that one will be overlooked, dismissed as simpleminded by those with a tenacious belief that impassable prose is a hallmark of intelligence. So strong is this bias, Montaigne wondered whether the majority of university scholar would have appreciated Socrates, a man they professed to revere about all others, if he had approached them in their own towns, devoid of the prestige of Plato’s dialogues, in his dirty cloak, speaking in plain language. […] It is striking how much more seriously we are likely to be taken after we have been dead a few centuries. Statements which might be acceptable when they issue from the quills of ancient authors are likely to attract ridicule when expressed by contemporaries.

…for when I feel stupid, doubt my own arguments and thoughts, because they do not come complete with fancy words (thanks Dad!)

Consolation for a Broken Heart, Schopenhauer:

We should in time learn to forgive our rejectors. The break-up was not their choice. In every clumsy attempt by one person to inform another that they need more space or time, that they are reluctant to commit or are afraid of intimacy, the rejector is striving to intellectualize an essentially unconscious negative verdict formulated by the will-to-life. Their reason may have had an appreciation of our qualities, their will-to-life did not and told them so in a way that brooked no argument—by draining them of sexual interest in us. If they were seduced away by people less intelligent than we are, we should not condemn them for shallowness. We should remember, as Schopenhauer explains, that: What is looked for in marriage is not intellectual entertainment, but the procreation of children.

…for the next time I am, uh, rejected by a woman for not inspiring her to have children with me?

Consolation for Difficulties, Nietzsche:

In the eyes of people who are seeing us for the first time… usually we are nothing more than a single individual trait which leaps to the eye and determines the whole impression we make. Thus the gentlest and most reasonable of men can, if he wears a large moustache… usually be seen as no more than the appurtenance of a large moustache, that is to say a military type, easily angered and occasionally violent — and as such he will be treated. […] The secret for harvesting from existence the greatest fruitfulness and the greatest enjoyment is—to live dangerously! Build your cities on the slopes of Vesuvius!”

…for the next time I make base judgments about others. Remember that everybody’s the centre of their own universe, the protagonists of their own movie, and ultimately the only actors on their destiny that really matter. Be subjective about others (allow them to be subjective about themselves) and objective about yourself, that is allow seeing yourself as others see you, the good and the bad, and be mindful of it. Keep in mind that most people will like you or dislike you no matter what, so go with it. Move and function from love, not fear.

See? Just writing this review inspired me to put down some of my own values and philosophical musings. Can there be any greater compliment for this book and Alain de Botton?

View all my reviews

LINK: MY STRUGGLE WITH SOCIAL MEDIA AND OTHER ESSAYS

All links to High Existence:

My Struggle with Social Media: A Diatribe on Ego and Honesty

…so if I unfriend or ignore you online, I hope you understand. But if you see me go on some friending frenzy you’ll know I found something worth telling the world about. I will have found a banner I can wave that doesn’t read, “Look at me!” Rather, it might read, “Look at us. Poor, sorry, beautiful us.”

A Philosopher’s Guide to Facebook Envy

“It’s a real taboo to mention envy, but if there is one dominant emotion in modern society, that is envy…”

– Alain de Botton

Do you ever feel negative emotions while browsing the web? If you do you’re not alone. A recent study showed 1 in 3 people feel more depressed after visiting social media sites like Facebook. Psychologists call this phenomenon as ‘Facebook envy’.

Best-selling philosopher Alain Botton has pointed out that because Facebook envy is one of the least talked about emotions, it has the power to potentially destroy your life and prevent you from achieving your dreams. To stop this from happening to you, Alain de Botton has invented what he calls the ‘envy diary technique’.

By using the envy diary technique outlined in this post you’ll be able to transform negative emotions like Facebook envy, jealously and frustration into motivation and confidence, allowing you to achieve your goals with more speed and more ease.

The Envy Diary Technique

Whenever you feel envy:

  1. Acknowledge it.
  2. Write down the cause.
  3. Repeat.
  4. Look for a pattern.

Social Media is Distorting Your Creative Vision, and You Don’t Even Know It

What drives your creative work? Money? Fame? Success? If you’re an artist, you’re probably answering “no way”— meaning drives you. Finding purpose or making your life meaningful is your deepest priority, even if it’s not the priority you act on most. (Let’s face it, if living a meaningful life consisted of following an indubitable recipe, we’d all do it. But it doesn’t.)

Whether subtly or profoundly, we all experience this drive for meaning. And though the cause of this drive seems unidentifiable, it’s by searching for it that we add meaning to our lives. Art is just one way we undertake this search. The difficulty, though, with making art is remaining honest, and often our truest desires get supplanted with the desires of others. If you’re struggling to find artistic fulfillment, it may have nothing to do with your skill set or methodology, and everything to do with unquestioned motivations.

For some time now my own work (writing) has felt polluted. I’ve struggled to achieve a sense of honesty, so I recently began exploring why. What I found is an intoxicating ideology and social media as the dominant carrier of it. Together they chloroformed me, stifling my creativity and sapping the pleasure from my work.