JAKE KAUFMAN

Lately, I’ve been coming to grips with the realisation that my primary gaming nostalgia channel is auditory. In my mind, I don’t really miss playing old games as much as listening to them, as much as I can figure out from my various sessions of sitting down, replaying my old favourites and losing interest usually within 15 minutes or so. Neither do the graphics throw me back as much as the music! It seems to me that game soundtracks, unlike gameplay or visuals, never quite grow old or dated, no matter how old they are. Same goes with films, which share some common structural and thematic elements with games when it comes to how they implement their soundtracks—you should absolutely try Memrise’s Film Score with Audio course, then you’ll see what I mean.

When the first wisps of inspiration for writing this post came through, what I was intending to do was post a little something about Shovel Knight and Shantae and the Pirate’s Curse, which I’ve been playing on and off on my 3DS. I was kind of at a loss how to go about it though: they’re not bad games, in fact Shovel Knight delivers what it set out to do quite masterfully, but I didn’t feel as if I really had anything special to say about them… apart from the fact that they’re funny and they both have great soundtracks.

What I didn’t know at the time and found out quite randomly was that Jake Kaufman wrote the soundtrack for them both. Common thread detected, keyboard inspiration engaged!

Scuttle Town
Rave in the Grave (“so Castlevania it hurts”)

2 hours of modern chiptune goodness. You’re welcome.

Turns out Jake Kaufman is virt, a remixer I had been listening to and adored since at least 2005 off VGMix.com

Wait. That’s VGRemix.com, nevermind it says VGMix on the title. VGMix.com has just a… dog? WTF? Actually, the plot thickens: here’s an old bio of his from the same dog website last updated in 2007: http://jake.vgmix.com/


From his current bio at virt.rocks/bio:

jake_nugget1-300x300

I am a large, awkward, soft-spoken nerd. I can compose 5 minutes of MIDI music in an hour from scratch, I can transform Street Fighter II music into smooth jazz, I can transform Final Fantasy music into Queen, and I can write for live orchestras. This is a questionable set of talents, and the fact that I can make a living this way is insane. Whatever, we live in the future.

My entire life has been spent obsessively working on music. I taught myself to sight-read notation, play piano, guitar and bass, mix and master, and program synthesizers and computers. As a teenager I became active in several online creative communities (including OCRemix and the PC Demoscene) where I developed the habit of freely sharing my music with anyone kind enough to listen. In addition to studying music theory, I also maintain strong interests in math, linguistics, computer graphics, and electronics. I enjoy learning more than anything else, so I read a lot.

The game industry has kept me gainfully employed for 15 years, as both an external freelancer and a full-time studio composer — usually both at the same time. Most recently, I was the audio director at WayForward, helping to build an audio department from the ground up. Although I’ve enjoyed complete autonomy and some huge opportunities there, I’ve recently decided to focus on diverse and challenging contract work as a free agent.

I live in Los Angeles with my adorable wife, Kris (a science major, Whovian, hardcore gamer, and anime nerd) and our incorrigible dog, Nugget (a beagle, pug, glutton, and unapologetic miscreant.)

Watch Jake

Let me do a magic trick for you


I’m left speechless, man…

Anyway, I remember virt from these here two AMAZING metal medleys from back when I was still in school—more than 10 years ago. Crystal Flash rocks out with Super Metroid’s OST and Blood of Ganon takes us back to the first three console Zeldas.

This man’s passion, creativity and CRAZY good work is a real inspiration for me. That’s what happens when you stick to what you enjoy making and turn your passion into your life’s work. Bravo sir, and thanks for all the tunes. I mean, just look at this, LOOK AT THIS! “A ridiculous amount of excellent free music” doesn’t begin to describe it.

virt.bandcamp.com

One last thing: I have a key for Shantae and the Pirate’s Curse for 3DS from the Friends of Nintendo Bundle  I haven’t used because I already had the game. Whoever catches it first, please comment below to spare others the trouble of trying the code out, thanks. Enter the following code on the Nintendo eShop: B0LH4J1S1RC8FR4F

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΧΗ

Αναδημοσιεύω από το fb μου:


Τέσσερα σχόλια για την αποχή:

1. Ήμουν εφορευτική επιτροπή χτες. Από τους 567 εγγεγραμμένους στο εκλογικό τμήμα, οι 60 από τους 280 που δεν εμφανίστηκαν ήταν γεννημένοι πριν από το 1915. Πριν 100 χρόνια τουλάχιστον. Από τους άλλους, 287, οι 81 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, οι 76 ΝΔ. Τρίτο το Κόμμα Υπεραιωνώβιων!

2. Πόσους Έλληνες και Ελληνίδες γνωρίζετε εσείς που να μένουν στο εξωτερικό; Αν διαβάζετε αυτό το μήνυμα είστε πιθανότατα ανάμεσα σε αυτό το πολύ μεγάλο νούμερο ανθρώπων που δεν τους επιτρέπειται η ψήφος. Πόσους γνωρίζετε οι οποίοι ψηφίζουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους δεν έχουν τα χρήματα να ψηφίσουν στην άλλη άκρη της Ελλάδας, ή στην άλλη άκρη του κόσμου;

3. Όσοι έχουν πεθάνει αλλά μετράνε σαν να απήχαν, και όσοι δεν ψήφισαν γιατί δεν είχαν τους πόρους να το κάνουν, πρέπει μαζί να φτάνουν το 20% του σώματος. Παρ’ όλ’ αυτά, αν αντί για 45% αποχή είχαμε 25%, το αποτέλεσμα των εκλογών δεν πιστεύω ότι θα ήταν διαφορετικό: η ψήφος των νέων μεταναστών θα εξισορροπούταν από την επιλογή των υπερηλίκων.

4. Όσοι λέτε ότι αν αυτό το 25% που απήχε χτες ψήφιζε οτιδήποτε εκτός από ΧΑ, τότε τα ποσοστά της θα ήταν χαμηλότερα, έχετε δίκιο. Όμως αυτό δουλεύει και αντίστροφα: αν οι μισοί από τους απέχοντες ψήφιζαν ΧΑ (και το «ψηφίζω κρεμάλες και μίσος» μετά το «όλοι είναι ακριβώς το ίδιο» της αποχής δεν απέχει και τόσο πολύ), τότε η ΧΑ θα φλέρταρε με το 20%.


Στις εκλογές του ’12 είχα άλλη γνώμη, βέβαια… Και τώρα που το ξαναδιαβάζω, συμφωνώ με πολλά από αυτά που έγραψα πριν τρία χρόνια! Κάποια άλλαξαν, πολλά πάλι όχι.

Είναι τόσο ρευστά τα πράγματα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας που δεν θέλω πια να γράφω για πολιτικά γιατί μέσα σε μερικές βδομάδες σε διαψεύδουν τα γεγονότα! Κοιτάχτε τι πόσταρα πριν μερικούς μήνες μόνο. Λες «άστο καλύτερα, τι νόημα έχει να γράψω το οτιδήποτε; Αφού ότι και να γράψω θα βγω μαλάκας στο τέλος!»

Διαβάστε αυτό, για άάάλλη μια φορά από τον αγαπημένο μου Έλικα. Δεν θα μπορούσα να γράψω καλύτερο μετεκλογικό ποστίο, κι ας έβαζα τα δυνατά μου:

Ο Σοφός Λαός

 
Δεν ξέρω τι ακριβώς μου αρέσει τόσο στον Έλικα. Είναι λίγο σταρχιδιστής, χιουμορίστας και ταυτόχρονα το μυαλό του κόβει ξυράφι. Είναι ενημερωμένος, σκεπτόμενος και πάντα μπορεί να δικαιολογήσει τις απόψεις του. Μου φαίνεται πολύ αντικειμενικός, κι ας φαίνεται με μια ματιά διαχρονικός Τσίπρας fanboy.

Ήθελα να γράψω μια-δυο γραμμές παραπάνω για την εμπειρία μου ως μέλος της εφορευτικής επιτροπής. Ήμουν στο 5ο Γυμνάσιο Νέας Σμύρνης 14 ώρες, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κάναμε ωραίο παρεάκι με τους άλλους, με τη δικαστική αντιπρόσωπο, τον γραμματέα και μια κοπέλα η οποία έφυγε σχετικά νωρίς και μας άφησε να δουλεύουμε μόνους για το υπόλοιπο της ημέρας.

Απόλαυσα να εξυπηρετώ τον κόσμο, να τους χαμογελάω και να κάνω την εκλογική διαδικασία πιο εύκολη για αυτούς. What an INFP thing to say. Τελείως! Μου άρεσε να χαζεύω κόσμο και να αναρωτιέμαι τι ψήφισε ο καθένας. Δεν είδα κανέναν γνωστό εκτός από την Ms. Anna που μου έκανε αγγλικά στη Γαλουζίδου όταν πήγαινα Ε’ Δημοτικού.

Το καλύτερο; Ο γραμματέας, ο Κώστας, ήταν μισός Βραζιλιάνος και ντράμερ σε αυτό το prog metal συγκρότημα:

Και μετά αρχίσαμε να μιλάμε για τον Στιβάκο και τους Porcupine Tree. Και δουλεύαμε μαζί όλη μέρα. Felt good. Θα αγοράσω τον δίσκο των Inertial Oblivion με την πρώτη ευκαιρία.

Τι λέτε, να γράψω τίποτα για τα πολιτικά ή θα το μετανιώσω; 🙂

Diablo Swing Orchestra

There I was sitting with Mordread, listening to music on Youtube, him playing Curiosity and me looking up stuff on SCP after we played the game (great idea and SCARY AS HELL, must look into it more — I know I’d never discover such a thing on my own) when I randomly click on a video that piqued my interest.  Enter Diablo Swing Orchestra; can you imagine metal with trumpets and some cello ever sounding good? Well it does. A lot. A whole lot. This is a great discovery — once again, chance leads to things much greater than purposefully looking for new music!

Opeth – Deliverance

I’m one of the people that enjoyed Heritage. During Folklore I sang so hard my stomach hurt (not nice). And then for the encore, Mik and his gang, after all the friendly chit-chat with the audience and after making us sing “happy birthday” for the drummer (not the same as the one in the video above) went ahead and played this.

Oh yeah.