Steam, we’ve got to talk

And if you didn't catch today's deals, don't worry!
And if you didn’t catch today’s deals, don’t worry!


Steam’s Autumn Sale 2013.
Here we go again. Daily deals. Yesterday’s deals. Flash deals. Community picks.

There are 86 games in my account: most of them I’ve bought in different Humble Bundles or other sales, such as the ridiculous Holiday Sale of 2011. I’ve played less than half of them and even less than half of those have I “completed” –  quotes because the games that I prefer nowadays are generally speaking impossible to complete. A relatively small  fraction of those 86 games I got through Game 2.0 for reviewing. I don’t receive physical copies anymore, but I’ve long  got over the need of owning real copies of games, especially after getting stuck with boxed copies of games that are tied to Steam keys and which I therefore can’t sell – I’m looking at you, stack of Total Wars!

This time around, you threw in our faces Skyrim Legendary Edition for 13€, Bioshock Infinite for 7.5€, Spelunky for 3€ and Civilization V Gold and the expansion Brave New World for 10€ each. Of all of the above I only resisted to buying Skyrim (it sounded very enticing but I doubt I can give it the time it probably deserves at this point), and still believe I will buy more games before the deals are over (eyeing Super Hexagon and Anno 2070). Only a fool would skip on those prices… And then you’re going to have the Holiday Sale, of course you will. I hope we’ll at least have enough time to enjoy Civilization V online with Garret and Daphne who both got the game the day before during the sale – actually, I got it for Daphne because she seems to love it so much; who would have thought that the hot seat would have grown this hot?

I feel as if I’m being manipulated to no end. It’s confusing to my Fi (ethical system/inner values to you MBTI beginners!) – which dictates that I should at least be trying to avoid being exactly like women going crazy in the shopping mall – as well as it is destructive to my wallet and my time management. You’re tearing me apart, Steama!

But seriously. What gives? How can this even work? How can you have 1532 sales every year without cheating all of the producers and developers? How is this system viable at all? I mean, with these sales and the existence and dominance of Humble Bundle, combined with the ridiculous prices games have at launch only for them to be reduced in a matter of months through these offers (and given the extreme oversaturation of the market), it’s no wonder top AAA games are slowly becoming obsolete. Given of course that people just don’t have enough money to spend on consoles (most of the people I know don’t want to buy a new console, either because of lack of interest, money or both), it’s really no wonder that you, with your cheap, flexible and robust system (and your upcoming Steam Machines) and iOS with its innovation and low prices are looking like you will together dominate the industry even further. And really, what would happen if everybody eventually stopped buying games on day one or – god forbid – stopped preordering like tiny little consumeristic muppets? I’ll tell you what would happen: the entire industry would collapse. Again.

You know something? As cool and comfy as it is, deep down it makes me feel uncomfortable having all of my games in this digital vault made out of thin air. Now you look healthier than ever, but will that be the case in 10 years? 20? You had your DRM creep on us and had us get used to it, and now we bash everyone who tries to steal some of your limelight (yes, I know it’s fun to hate EA and forbidden to even slightly criticise mama Valve). Even if you have allowed offline play, you have made reselling games impossible. Why? How can I trust you, Steam? These cheap games are like a trojan horse: you’re becoming the Google of gaming – people put up with your shitty monopoly because you’re just so damn useful. What if tomorrow I have to buy your SteamMachine to play? What if I suddenly have to, say, pay a fee to access my games – even just a small one? I’d probably pay up just in order to still be able to play 90% of the games I own or play on a regular basis (most of which I certainly won’t have played even by then). Oh, maybe you’re like the other great benefactor, Facebook, which promises that it’s free and always will be. Isn’t that a role model of a company.

Maybe I’m expecting too much – or I’m too sceptical/paranoid. Maybe my thinking is a relic from a different era, when physical mattered more – was more tangible – than digital. Maybe in this Brave New World there really will be no difference between offline and online, the physical and its digital counterpart. As far as I can see, the counterpart in many ways has already replaced the original or is indistinguishable from it (or they really are the same thing). The strictly private has become public, a single thought or utterance shared with the world is immortalised and pinned to its creator forever (or at least for what the word ‘forever’ means in the beginning of the 21st century). The social as well as the commercial sphere is changing too quickly for us to figure out, and, well, honestly we’re just not that smart to understand in what ways we’re being manipulated, controlled and generally taken advantage of at this time by “free” or seemingly harmless services.  I hope you can understand, though: all these huge companies who are operating as monopolies (mostly in the digital plane) at the same time working with the secret services of the world or using us in other mostly unknown nefarious ways are just scaring me. No corporation can inspire my trust. That’s all.

I hope you can understand and won’t block me from playing Civilization V because I told you these things. You know I still love you. Right?

Detachment, Part One

Η αγγελία μου για τα παλιά παιχνίδια του GameCube μου. Η ώρα έφτασε: άλλο ένα βήμα στην θυσία του παρελθόντος για το παρόν, στο κόψιμο των δεσμών με τις αναμνήσεις για να παραμείνουν αναμνήσεις και να μην γίνουν φαντάσματα… Άλλο ένα βήμα προς την ελευθερία. Δύο χρόνια πριν είχα γράψει το Σκέψεις Νοσταλγίας. Το σημερινό έρχεται ως ενδιαφέρουσα πνευματική συνέχεια στο ό,τι είχα γράψει τότε. Το ότι έχω αρχίσει να πουλάω ή να χαρίζω ό,τι αντιλαμβάνομαι πως δεν θέλω πραγματικά παρά είναι ένας «πεμπτουσιωτής» μου, ένα κομμάτι του παρελθόντος το οποίο κρατάω μόνο και μόνο επειδή πονάει να το αποχωριστώ όμως ούτε τελεί πρακτικά τον ρόλο του, πιστεύω πως είναι θετικό σημάδι για μένα. Σημαίνει, ίσως, πως προσανατολίζομαι προς το τώρα και όχι προς το χτες ή το προχτές, όπως φοβάμαι για τον εαυτού μου συχνά… Και τι είναι πιο σημαντικό, αλήθεια; Ένα ταξίδι σε καινούργια μέρη ή για να επισκεφτείς φίλους, ή το να κρατάς παιχνίδια τα οποία πια δεν παίζεις; Για μένα πλέον το πρώτο. Και είναι αλήθεια πως αν θέλω να ξαναπαίξω κάτι από αυτά, πάντα θα μπορώ να τα βρω κάπως, κάπου… Κάτι μου λέει πως δεν θα μπω σε αυτή την διαδικασία πάντως…

Ήδη, ενώ γράφω αυτές τις γραμμές, έχω βγάλει περίπου €120 αποχωρίζοντας τα Pikmin 2, Viewtiful Joe, Metroid Prime 2 και σύντομα τα Paper Mario, Super Smash Bros Melee, Soul Calibur 2 και Donkey Kong: Jungle Beat

Το GameCube μου το αγόρασα (το απέκτησα μάλλον, γιατί προφανώς δεν το αγόρασα εγώ!) το Πάσχα του 2002, όταν θυμάμαι πως είχε βγει στην Ελλάδα μια βδομάδα πριν από το υπόλοιπο της Ευρώπης — όμως με μόνο 3 launch games… Θυμάμαι έψαχνα απεγνωσμένα το Rogue Leader, ως γνήσιως Star Wars fan, και το βρήκα 2 μήνες μετά, όταν είχε κυκλοφορήσει και το Super Smash Bros. Melee, το οποίο έβλεπα για μήνες στα περιοδικά και στο ίντερνετ… Τότε, οι κονσόλες έκαναν μήνες να βγουν στην Ευρώπη μετά την Αμερικάνικη κυκλοφορία τους, μισούσαμε όλους όσους μπορούσαν να παίξουν SSBM τόσο καιρό πριν από εμάς… Και τότε το ίντερνετ ήταν 64k ISDN στην καλύτερη, τι βίντεο να δεις; Έβλεπες τις “hi-res” φωτογραφίες στο internet cafe της γειτονιάς και σου έτρεχαν τα σάλια… Θυμάμαι ονειρευόμουν ότι θα κυκλοφορούσε ένα παιχνίδι Pokemon για το GameCube όπως για το Game Boy, ολοκληρωμένο RPG… Ποτέ δεν βγήκε, ακόμα και σήμερα, σχεδόν 10 χρόνια μετά.
Μετά, θυμάμαι όταν βγήκε το Metroid Prime, και με είχε ενθουσιάσει τόσο πολύ που το είχα παραγγείλει από το τότε Lik-Sang μαζί με ένα Freeloader… Ίσως το καλύτερο παιχνίδι για το GameCube συνολικά. Δεν πέρασαν τρεις μήνες και παρήγγειλα και το Wind Waker: είχε σχεδόν τρία χρόνια να βγει Zelda και είχα πάθει παράκρουση με την συνέχεια σε ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια ever: το Ocarina of Time. Είχα προσπαθήσει πάρα πολύ να καταφέρω να αποκτήσω και το bonus disc που έδιναν τότε με προπαραγγελίες του Wind Waker: δεν είναι άλλο από το Ocarina of Time + Master Quest…
Όταν βγήκε το GameCube, ήμουν 13 χρονών, σε ξέφρενη Nintendίτιδα η οποία κράτησε χρόνια ακόμα (και ακόμα την έχω υποβόσκουσα). Συντρόφεψε εμένα και τους φίλους μου στο Γυμνάσιο, Λύκειο και τα πρώτα χρόνια του Πανεπιστημίου, στην Μυτιλήνη… Έρχεται όμως η σκληρή στιγμή που πρέπει να πεις αντίο στο υλικό κτέρισμα των αναμνήσεων, και να τις κρατήσεις πολύτιμες μέσα σου. Έχω να παίξω αυτά τα παιχνίδια χρόνια, και δεν με βλέπω να θέλω να το κάνω σύντομα — όποτε προσπαθώ, απλά η ανάμνηση καταρρέει. Το GameCube, αν και ήμουν πάρα πολύ ενθουσιασμένος πριν βγει (και αφού βγήκε, φυσικά προσπαθούσα να πείσω όλους μου τους φίλους ότι ήταν καλύτερο από το PlayStation 2 — μάταια, φυσικά) δεν μου έφτιαξε τις αναμνήσεις, δεν με καθόρισε όπως το SNES και το N64 τα οποία ποτέ δεν νομίζω ότι θα θέλω να (ξανά)αποχωριστώ: ήταν απλά μια ενασχόληση, με λίγα παιχνίδια να με στιγμάτισαν έστω και λίγο, και ακόμα λιγότερα είχα τερματίσει. Ίσως γιατί εκείνη την εποχή απέκτησα και PC και μπήκα και σε εκείνον τον χώρο του gaming.
Γι’αυτό, επειδή τα λεφτά είναι λίγα και οι ανάγκες της (φοιτητικής και όχι μόνο) ζωής υπερβολικά πολλές, δίνω την ευκαιρία σε όποιον άλλον θέλει να αποκτήσει τα παιχνίδια μου… Είναι όλα σε απόλυτα λειτουργική κατάσταση, στα κουτιά και με τα βιβλιαράκια — όπως αρμόζει σε οποιοδήποτε παιχνίδι για κονσόλα Nintendo, από έναν παλιό φίλο της Nintendo. Βέβαια, εφ’όσον πρόκειται για συλλογή με παιχνίδια τα οποία έπαιζα — και δάνειζα, φυσικά — δεν είναι όλα στην τέλεια κοσμητική κατάσταση, μερικά κουτιά έχουν φθαρεί, μερικές ζελατίνες έχουν εσοχές κτλ όμως δεν είναι πολλά αυτά. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα έλεγα ότι, παρ’ότι μεταχειρισμένα, είναι σε αξιοπρεπή κατάσταση. Έχω δει πολύ χειρότερα…

http://www.ninty.gr/showthread.php?t=5748

Η συλλογή μου. Παρακαλώ να λείπουν τα σχόλια για τα ροζ σεντόνια.