ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Πολλά άρθρα διαβάζω αλλά κανένα λίγα κάνω repost.

Και άλλες φορές που ήμουν έτοιμος να το κάνω και δεν το έκανα, του Έλικα πάλι ήταν το ποστάκι.

Αυτό καθαρά για το γαμώτο του “shit’s getting real”. Welcome to the 21st century, when human kind first learned that the kind of life the “developed world” enjoyed during the end of the 20th was an illusion, a fluke, not the “end of history”, nor the beginning of humanity’s golden age, just the temporary side-effect of it consuming its host. Καλωσήρθατε στην αποβιομηχανική εποχή!

Είναι άραγε αυτός ο όρος «δόκιμος»; Στα αγγλικά υπάρχει το  deindustrial, στα ελληνικά όμως έχουμε μόνο το μεταβιομηχανικό (post-industrial), το οποίο σημαίνει μεν ότι η κοινωνία δεν είναι πλέον βιομηχανοποιημένη, αλλά υπονοεί ότι έχει αντικατασταθεί με κάτι ανώτερο.

 

Μετεκλογικά ΙΙ — τα χρονικά ενός σημείου καμπής

Χωρίς δικά μου σχολία αυτή τη φορά· απλά μια προσωπική ανθολογία άρθρων και ειδήσεων αυτών των ημερών.

(συζήτηση για τα αποτελέσματα των εκλογών)

Το φάντασμα του Τσίπρα — αχ ρε Βαξεβάνη, με τα ωραία σου!

Η Ελλάδα, το λίκνο του πολιτισμού, κλονίζει τον πλανήτη (του Μαρκ Μαζάουερ [!])

Προαπαιτούμενα ελπίδας (μια εναλλακτική άποψη του Βαρουφάκη)

Συνέλαβαν ινδό καθηγήτη επειδή θεωρούταν ύποπτος.

«Εγέρθητω» ελεγκτή τρόλει προς μετανάστες.

Μετεκλογικά, αλλά και προεκλογικά (;) παιχνιδάκια, της Μ. Νεγρεπόντη-Δελιβάνη