Οι Άμμοι του Χρόνου by Γιώργος Μπαλάνος
My rating: 3 of 5 stars
Αυτό εδώ μου το πρότεινε η μάνα μου, ως ένα καλό έργο το οποίο ήταν μπροστά για την εποχή του, μια μέρα που συζητάγαμε για τον χρόνο και της μίλαγα για το “Making Time” και πόσο με είχε εντυπωσιάσει.
Μυστήριο βιβλίο οι Άμμοι του Χρόνου… Ο Γιώργος Μπαλάνος γράφει ευχάριστα, έχει γνώσεις και άποψη, αλλά πραγματικά είναι ο,τι να’ναι. Μπορεί να σου μιλάει για ένα θέμα και ξαφνικά να σου πετάξει κάτι άσχετο και να ξετυλίξει τον οιρμό του με περίεργο τρόπο. Η γραφή του είναι γεμάτη ειρωνεία και μια λεπτή υπεροπτικότητα η οποία όμως συνήθως ταιριάζει με το θέμα (σαν να λέει σε κάθε σελίδα «δεν ξέρεις τίποτα τελικά για τον χρόνο. Ποιος όμως, τελικά ξέρει; Ούτε οι επιστήμονες, ούτε οι φιλόσοφοι, ούτε εγώ…»)
Ξεκινάει με τις διάφορες ιστορικές φιλοσοφικές και επιστημονικές θεωρήσεις του χρόνου και τις αναλύει, αντικρούει ακόμα με πολλή στιλπνάδα. Και είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν σχεδόν 35 χρόνια. Όχι πως έχει αυτό σημασία, απλά βλέπω πως τόσα χρόνια μετά δεν έχουμε κάνει κανένα σοβαρό βήμα μπροστά, ίσα-ίσα έχουμε κάνει μεγαλύτερες παραδοχές στα θέματα που ο Μπαλάνος προσπαθεί να ρίξει λίγο φως. Ίσως επειδή η άμμοι του χρόνου έχουν, για τώρα τουλάχιστον, κάτσει;
Gestalt, βιοκύκλοι, φυσική αθανασία και επιλογή ηλικίας-ρόλου (όπως στην περίπτωση των μελισσών), ταξίδια και «ταξίδια» στον χρόνο με διάφορες μεθόδους, όπως με τρύπες στο (χώρο;-)χρονικό συνεχές και με τήρηση ενός ημερολογίου ονείρων με σκοπό την ενθύμιση περισσότερων ονείρων κι έτσι πιθανόν και κάποιον «προφητικών»… Ο Μπαλάνος υποστηρίζει ότι είναι θέμα χρόνου (pun unintended) πριν βρούμε κάποια μέθοδο για να νικήσουμε τον θάνατο. Έχω φυσικά τις επιφυλάξεις μου αλλά εγείρεται το εξής ενδιαφέρον ερώτημα: Η επιβίωση, το κύριο μας μέλημα, θεωρητικά εξασφαλίζεται με την επίτευξη της αθανασίας. Μετά, τι;
Μετά τι; Αν είχαμε απάντηση σε αυτό το ερώτημα ίσως και να είχαμε περισσότερες απαντήσεις σε άλλα άλυτα θέματα της ανθρωπότητας…
Οι Άμμοι του Χρόνου είναι μπροστά. Το βιβλίο παρουσιάζει μερικές προκλητικές ιδέες για σήμερα, πόσο μάλλον για τα τέλη του ’70 οπότε και γράφτηκε. Μπλέκει την επιστήμη (η οποία από μόνη της προτείνει μερικές εξωπραγματικές ιδέες ως πραγματικές), την φαντασία, την επιστημονική φαντασία και την μετα-επιστήμη (για να μην πω μεταφυσική: έχει περίεργες, προεκτάσεις αυτή η λέξη, ακόμη κι όταν είναι βάσιμη και περιγραφική. Όπως η «συνωμοσία»…) με τρόπο ο οποίος πιάνει το πνεύμα της εποχής μας σχεδόν καλύτερα απ’ότι πριν 35 χρόνια. Με άφησε με ιδέες, ερωτήματα και όρεξη για έρευνα, και αυτό ακριβώς ήθελα. Αν ήταν πιο καθαρογραμμένο και ο Μπαλάνος ήταν λιγότερο φιγουρατζής σε σημεία, όχι πως αυτό δεν είχε και την πλάκα του, το βιβλίο θα ήταν συνολικά καλύτερο.
3,5 ήλιοι