Το παραπάνω κατα τ’ άλλα συμπαθές άσμα του αποθανώντα Παντελίδη, αν το έχεις ακούσει αρκετά ώστε να το αναγνωρίζεις, το παίζουν συνέχεια στην διαπασών απ’ το κινητό τους κάποιοι συνάδερφοι οπλίτες όταν υποτίθεται είναι ώρες για ύπνο στον θάλαμο. Είναι κομμάτι που ανήκει στην κατηγορία μουσικής που περιγράφει το παρακάτω κειμενάκι. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι οι συνάδερφοι επιδεικνύουν πόσο δεν ξέρουν τι σημαίνει σεβασμός με το συγκεκριμένο κομμάτι και όχι με Gojira, Daft Punk ή ξέρω γώ, Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Πόση επίκριση κρύβει μέσα της αυτή η παρατήρηση;
Ήμουν στο εστιατόριο του 625 σήμερα για να φάω φασολάδα — ευτυχώς, όχι πίτσα με τηγανητές πατάτες που ήταν το ανεκδιήγητο το χτεσινό, ή το ακόμα χειρότερο πιάτο της περασμένης Κυριακής: τηγανητό Zwan με την ίδια πρωτότυπη γαρνιτούρα, καλούδι για το οποίο έκοψα την έξοδο και έσπευσα στο στρατόπεδο να φάω, χωρίς να ξέρω φυσικά τι θα με περιμένει. Οι μικρές συγκινήσεις της στρατιωτικής ζωής: να μην ξέρεις τι έδεσμα θα σε περιμένει κάθε μέρα. Για να θυμόμαστε και λίγο τις εποχές του κυνηγιού και της τροφοσυλλογής.
Στο εστιατόριο λοιπόν το ραδιόφωνο έπαιζε ελληνικά ποπάκια της σειράς. Ξαφνικά, το χλιμίντρισμα, όρος που μου έμαθε ο Μάριο όταν κάποτε ήταν ραδιοφωνικός παραγωγός, πριν καν πάω εγω στη Μυτιλήνη, αναφώνησε «τάδε τάδε FM — μόνο επιτυχίες».
Είναι κάτι που οι περισσότεροι σταθμοί καυχιούνται για λόγου τους και συνήθως μας περνάει ως κάτι φυσιολογικό, κάτι το αναμενόμενο.
Σήμερα όμως σκέφτηκα: το χλιμίντρισμα κάνει το «μόνο επιτυχίες» να ακούγεται σαν το αποτέλεσμα μιας επιλογής όπου κάποιος είχε μπροστά του 100 πρόσφατες κυκλοφορίες και επέλεξε να εντάξει στο πρόγραμμα του μόνο τα τραγούδια τα οποία έχουν διακριθεί τρόπον τεινά ως ιδιαίτερα αγαπητά. Γιατί όπως όλοι ξέρουμε οι επιτυχίες είναι το μόνο είδος μουσικής που αξίζει (αν και καταλαβαίνω το γιατί κάποιος μπορεί να θέλει να ακούει μόνο επιτυχίες: γιατί για αυτόν το να είναι ο μόνος που ξέρει ένα τραγούδι, όσο καλό κι αν είναι αυτό, δεν βοηθάει στην ανάδειξη του μέσα στους κοινωνικούς του κύκλους — κάτι σαν αντίστροφο χιπστερισμό δηλαδή)
Εντούτοις, εφόσον επιτυχία στην ποπ μουσική βιομηχανία είναι, ή έστω μπορεί να θεωρηθεί, οτιδήποτε παίζεται στο ραδιόφωνο, το «μόνο επιτυχίες» γίνεται περιγραφικό, όχι διαφημιστικό. Φυσικά και είναι μόνο επιτυχίες, αφού εσείς αναδεικνύετε τις επιτυχίες!
Όπως τα best-seller που εκδίδονται για να είναι best-seller και προωθούνται επειδή είναι best-seller, γίνονται best-seller. Όπως τα πρώτα αποτελέσματα σε κάποια αναζήτηση Google, τα οποία είναι πληρωμένα, αλλά επειδή εμφανίζονται πρώτα και τα κλικάρουν όλοι, σύντομα δεν χρειάζονται πλέον προώθηση.
Ξαφνικά νιώθω ότι γράφω κάτι το πολύ προφανές που όλοι το ξέρουν και το καταλαβαίνουν και «έτσι είναι ο πραγματικός κόσμος qb». Σταματάω.