Wobbegong was for the beginning, this one’s for the end, for the “!” in “Hope you had a good year!”
Tag: Music
EARWORM GARDEN // DREAM THEATER — PANIC ATTACK
Πρόσφατα καθόμασταν σπίτι μου με τον Φάνη στη Νέα Σμύρνη, είχαμε βάλει Youtube στην τηλεόραση και βάζαμε τραγούδια εναλλάξ. Κάποια στιγμή ο Φάνης πρότεινε να βάλουμε το Misunderstood («ωχ ρε, πού το θυμήθηκες αυτό;») και αναπόφευκτα μου έγινε το earworm of choice για αρκετές ημέρες – “if I seem superhuman I have been misunderstoooood”.
Καμιά 10αριά μέρες αργότερα, στο Ηράκλειο, τη μέρα που η Μαριλένα έλειπε το πρωί και μπορούσα να απολαύσω μέταλ χωρίς να της πάρω τ’ αυτιά, έβαλα να παίζει στην τηλεόραση του Airbnb της ξαδέρφης της όπου μέναμε (thanks Athiná!) ένα Dream Theater mix για soundtrack στα morning pages μου – τις καθημερινές, υποτίθεται, σελίδες ελεύθερης γραφής που ξαναέπιασα εδώ και κανέναν μήνα τώρα μετά από έναν χρόνο περίπου που τα πρωινά μου ήταν χωρίς ενδοσκόπηση γραμμένη με στιλό. 5-6 τραγούδια μετά, ο αλγόριθμος του Youtube μου σέρβιρε το Panic Attack.
Το Panic Attack και το ότι μου έχει κολλήσει στο μυαλό 5 μέρες τώρα ήταν ο λόγος που κούνησα τον κώλο μου (και τα δάχτυλα γιατί δεν μπορώ να πληκτρολογήσω με τον κώλο ακόμα δυστυχώς) να γράψω το παρόν ποστίο.
Καιρό είχα να ακούσω Dream Theater, νόμιζα ότι τους είχα αφήσει στην εφηβεία μου, ότι «είναι πολύ φλύαροι για τα γούστα μου τελικά» κτλ. Κι όμως, The Spirit Carries On.
Είχα πάει στη συναυλία τους στο ολυμπιακό γήπεδο του beach volleyball το ’05. Τότε που ακόμα έπαιρνα φωτογραφίες και βίντεο οτιδήποτε πέρναγε από μπροστά μου.
Κι απ’ τη συναυλία:
This one’s called PANIC ATTACK — ντάμπαντα ντάμπαντα ντάμπαντα ντάμπαντα ντάμπα ντάμπα κ.ο.κ. Αυτή είναι η πρώτη φορά που άκουσα το κομμάτι. Ναι, το Octavarium δεν το είχα ακούσει πριν πάνω στη συναυλία… 11+ χρόνια μετά μου έγινε earworm.
Μια γεύση του Fatal Tragedy.
Ο Σταύρος, με τα γυαλιά στη φωτογραφία πάνω, είναι που με κόλλησε περισσότερο με τους Dream Theater τότε στη Β’ Λυκείου. Εκείνος μου έπαιξε πρώτη φορά το Misunderstood σπίτι του, και μετά το έμαθα με τη σειρά μου στους φίλους μου – και στον Φάνη. Και ο Φάνης με τη σειρά του, μου το θύμισε τώρα. «Ωχ ρε, πού το θυμήθηκες αυτό!» Το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ με τη σειρά μου είναι να το θυμίσω στον Σταύρο. Αν δει αυτό το ποστ ποτέ.
Αν κι αυτό ρυθμίζεται…
EARWORM GARDEN // STEVEN WILSON – REGRET #9
Somebody help. This is one persistent earworm. Quick! Find me another one before I write up my own list of regrets. I already know that #9 would be that I never learned how to play the synth.
Before you go, tell me, doesn’t this sound a bit like Any Colour You Like?
3/11/’16 – SPOTTED BY LOCALS WEEKEND 2016 & PELICAN
3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016
ΚΑΙΡΟΣ ΤΙ-ΝΑ-ΣΕ-ΛΕΩ-ΤΩΡΑ
ΠΑΙΖΕΙ: PELICAN – THE FIRE IN OUR THROATS WILL BECKON THE THAW
Αύριο και το Σάββατο θα είναι το Spotters Weekend 2016, η διεθνής συνάντηση του Spotted by Locals που γίνεται κάθε 2 χρόνια. Φέτος θα γίνει στην Αθήνα, φαντάζομαι (και) επειδή οι ιδιοκτήτες και εμπνευστές του site μετακόμισαν πέρσι στην Αθήνα από το Αμστελόδαμο (παλιός εξελληνισμός του Amsterdam).
Με τη Sanne και τον Bart, το ζευγάρι αυτό των Ολλανδών, έχουμε συνεργαστεί πολύ καλά και φέτος, εκτός από το ότι θα συμμετάσχω για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησα να είμαι Spotter, τους βοηθάω με τη διοργάνωση. Κλείνω τραπέζια σε ταβέρνες, σουβλατζίδικα, κάβες με πολλά καλούδια, κάλεσα τον πολύ αγαπητό και ταλαντούχο Σταύρο Συμεωνίδη για την εικαστική κάλυψη, και στήσαμε βέβαια το walk με τους 5 ξεναγούς μας – τον Θανάση, ο οποίος κατέληξε μετά την πρώτη μας συνάντηση να μου πουλήσει το ποδήλατο του (πολλοί ανωστρεφείς αντίχειρες), την Ειρήνη, την street art expert ψυχολόγα μας, τον Ορέστη, τον τρελάρα συμφοιτητή από τη Μυτιλήνη, την Atenista Νάντια και την γευσιγνώστρια-ηθοποιό μας Κατερίνα. Αυτοί θα είναι οι ξεναγοί που αγκυροβολημένοι σε σημεία-κλειδιά θα μυήσουν τους 105 καλεσμένους μας από 51 πολείς στα μυστικά της Αθήνας.
Η διοργάνωση του weekend έχει πάρει αρκετό από τον χρόνο μου τους τελευταίους μήνες – ήδη είχα ξεκινήσει τη δουλειά από τον Αύγουστο, αρκετές εβδομάδες πριν απολυθώ από τον στρατό- αλλά είμαι ενθουσιασμένος για όλα αυτά και ανυπομονώ να τους γνωρίσω όλους και να περάσουμε αξέχαστα. Πολλά ευχαριστώ στον Νίκο Παλαβατσίνη της Κιμωλίας, συνάδερφο Spotter, χωρίς τη βοήθεια του οποίου δεν θα είχα καταφέρει να βρω σημαντικό μέρος της ομάδας μου για το weekend.
Κάτι άλλο: το Youtube και ο άβολα έξυπνος αλγόριθμος δημιουργίας playlist του μετά τους Red Sparowes με έστειλε στους Pelican, σε αυτό τον δίσκο που λινκάρω παραπάνω και παρακάτω. Όλα τα comments έλεγαν για το πόσο καλά ακούγεται σε ταχύτητα 1.5x, και είχαν δίκιο. Δοκιμάστε κι εσείς τον πειραματισμό με τη μουσική και την ανακάλυψη νέων τρόπων αναπαραγωγής που μας επιτρέπει η HTML5.
EARWORM GARDEN // MOBY & THE VOID PACIFIC CHOIR
Today’s earworms come complete with feel-good feel-bad social awareness messages.
Watch the following if you concede to mass torture of feeling, perhaps sentient, creatures for your palatal pleasure. Yes, Moby’s promoting veganism, and I couldn’t be more grateful.
Watch the following if you – wait, what I was going to write was that you should watch it if you use the Internet or own a smartphone, but if you’re here reading this, yeah, that includes you any way you cut it. It’s you, it’s me, it’s our lives now, and it’s gonna get worse before it gets better.
EARWORM GARDEN // GOJIRA – THE GIFT OF GUILT
That riff is engineered to be an earworm. Definitely.
A SAUCERFUL OF SECRETS / CELESTIAL VOICES
Pink Floyd’s A Saucerful of Secrets, and especially Celestial Voices (the part that starts after 07:00), as it was recorded live by the original band itself, is nowhere to be found on Youtube anymore; their corporate representatives seem to be taking good care of wiping clean all traces of humanity from their facade. They made sure that a wordless hymn to the sequence of birth, each person’s battle in life, death and the lamentation that such a thing as death even exists, was something to be excluded from the band’s catalogue online. All that is available now is cover versions, plenty of them, some not so bad, but most not even close to this one live recording from 1969 that bests them all.
Even the entire album Ummagumma is there on their official channel, apart from a single song: that one 12-minute track which has been made conspicuously unavailable.
I can’t fathom what the reasons for keeping this masterpiece from the general public in terms of profit could be, but one thing is for certain: it does stand out.
Listen for yourself.
Download.
HALF-LIGHT
A song that feels like floating belly-up on the sun’s rays themselves. Dedicated to Whole Light.
Such a pale light
Such a long night
Pick up that key
Don’t drop your gaze in your coffee
Is it me?
Do I look beautiful in the half light?
It’s been so long
Years have gone
Since I belonged
Hold me please
Stay with me
And I will sleep
I will go now
But I will be with you
Hold my gaze
Hold me inside you
EARWORM GARDEN // JOHN CALE & BRIAN ENO — SPINNING AWAY
En Lefko earworm numero dos. I find it difficult to believe that there is a song that out-happies “Don’t Worry Be Happy” (which, once again, is not by Bob Marley. Milkas, a musician I met in the army, mentioned once that what Bobby McFerin can do with his voice is out of this world, and I’ve been curious about him since then).
EARWORM GARDEN // NALYSSA GREEN — ΚΟΚΤΕΪΛ
Ένα μέρος χυμώδες, δυό μέρη γλυκόπικρο, κι άλλο ένα γαμάτο γενικά και αόριστα.
Το πρωτοάκουσα στο Poplie Web Radio, το οποίο το βρήκα απ’ το Goodreads και τον inverted_a με τον οποίο είμαστε φίλοι εκεί αν και δεν γνωριζόμαστε IRL ούτε έχουμε μιλήσει ποτέ στ’ αλήθεια. Σίγουρα δεν υποπτεύεται καν ότι εξαιτίας του γνώρισα αυτόν τον εξαιρετικό ραδιοφωνικό σταθμό.
Ερωτικά τραγούδια έχουν γραφτεί πολλά, σχετικά λίγα όμως μιλάνε για τη συνεύρεση αυτή καθαυτή και ειδικά τόσο ποιητικά, όπου το υπονοούμενο γίνεται περήφανα έκδηλο.
Κι αυτή η Nalyssa Green η ίδια έχει κάτι το απόκοσμα και adorably awkward σαγηνευτικό που το κάνει όλο ακόμα πιο ακαταμάχητο.
Να διαλυθούμε ο ένας μες στου άλλου τον ιδρώτα. Σύγκρουση ταχύτητας φωτός το σώμα μου στο σώμα σου. Και να μη μείνει κάτι στέρεο, να γίνουμε υγρά.
Κοκτέιλ να σε κάνω με παγάκια.
Κοκτέιλ να σε κάνω με παγάκια.
Θα σε πιώ,
με δύο καλαμάκια.
Θα σε πιώ,
με δύο καλαμάκια.
Τσιμέντο, άσφαλτος, μπετό. Γυμνό το πέλμα ψάχνει πάτωμα. Γκάζια, πετρέλαια, φασαρίες κι αυτά τα δέντρα που μυρίζουνε τη γεύση σου. Ζαλίζομαι, ζαλίζομαι. Θέλω να βγάλω ό,τι μέσα έξω. Να τα δει το φως της νύχτας, τα σκοτάδια της κοιλιάς μου, και ως άδεια να μου επιτραπέι να σε έχω μέσα μου.
Κοκτέιλ να σε κάνω με παγάκια.
Κοκτέιλ να σε κάνω με παγάκια.
Θα σε πιώ,
με δύο καλαμάκια.
Θα σε πιώ,
με δύο καλαμάκια.