Η τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος by Arthur Schopenhauer
My rating: 3 of 5 stars
Δανεισμένο απ’ τον φίλτατο Τοπούζογλου.
Βασικά πήρε του Σόπενχαουερ ολόκληρη τη ζωή για να καταλήξει στο ότι η ευδαιμονία, η απόλαυση σε καθαρά επίπεδο αισθήσεων είναι απατηλή—μόλις κανείς φτάσει εκεί, γρήγορα επιστρέφει στο baseline επίπεδο του «τι κάνεις; καλά μωρέ»—το οποίο σαν συμπέρασμα είναι πολύ κοντά σε αυτό που είχα δει σε ένα Ted Talk σχετικά με την «επιστήμη της ευτυχίας» (αλλά και στο βιβλίο του Mark Manson που διάβασα πρόσφατα με τίτλο On Happiness) το οποίο και αυτό έλεγε ότι βασικά είμαστε πολύ κακοί στο να προβλέπουμε τι θα μας κάνει ευτυχισμένους και ό,τι καλό ή κακό μας συμβεί που αλλάζει τη διάθεση μας δεν είναι αρκετό για να μας κρατήσει για πολύ εκεί.
Εκτός αυτού όμως, ο κος Μουντρούχος στο βιβλιαράκι του αυτό επέμεινε αρκετές φορές στο ότι είναι πολύ πιο σημαντική για την εξασφάλιση της ευδαιμονίας σε βάθος χρόνου η αποφυγή καταστάσεων που μπορούν να απειλήσουν αυτό το baseline και να μας στενοχωρήσουν/βασανίσουν/καταθλίψουν. Για αυτόν—και συμφωνώ απολύτως—το πιο σημαντικό αγαθό το οποίο συνεισφέρει στην αποφυγή της κατάθλιψης και της στενοχώριας είναι η καλή υγεία, αφού μόνο με αυτή μπορούμε να απολαύσουμε την ευδαιμονία· χωρίς αυτή όλα φαίνονται στενάχωρα και η ζωή δεν μπορεί να είναι απολαυστική.
Οι παρατηρήσεις του κυμαίνονταν λίγο-πολύ σε αυτό το επίπεδο της πλάγιας απαξίωσης της ευτυχίας/ευδαιμονίας ως επιθυμητής κατάστασης και στην εστίαση στην αποφυγή της δυσκολίας και δυστυχίας ως πιο σημαντικής από την ίδια την ευτυχία.
Σημείωση: η μικρή αυτή έκδοση ήταν πάρα πολύ όμορφη και σωστή, με πλήρη μετάφραση όλων των σημειώσεων και παραπομπών. Τα συγχαρητήρια μου για μια καλή δουλεία στον Πατάκη.