Tag: χάρισμα

Detachment, Part Three

Ως συνέχεια του Part Two.

Θέλω να κάνω τη μεγαλύτερη εκκαθάριση έβερ. Να χαρίσω παλιά ρούχα και αντικείμενα τα οποία πιάνουν χώρο, βιβλία που δεν διάβασα ποτέ και ούτε πρόκειται, επιτραπέζια που δεν έπαιξα ποτέ και ούτε πρόκειται, να πάρω την γενναία απόφαση και να πετάξω (μερικά τουλάχιστον, όσα έχω τα καρύδια να αφήσω) χαρτάκια, σημειωματάκια και τέτοια τα οποία κράταγα για συναισθηματικούς λόγους που είχα ξεχάσει ότι τα είχα, και γενικά να ξεφορτωθώ πράγματα τα οποία πιάνουν χώρο και κρατάνε μέσα τους ένα κομμάτι του παρελθόντος – για καλό και για κακό. Ήδη αυτές τις μέρες πήγα στον Σκόρο και άφησα παλιούς ευρωπαϊκούς σιδηροδρομικούς χάρτες από την εποχή του InterRail και της Ολλανδίας, κάρτες Χάρι Πότερ που άντε να είχα παίξει μια φορά με τον Τζιμ τον Τούση, κάποια πουκάμισα και… έναν ξύλινο σταυρό.

Κι άλλες φορές έχω κάνει τέτοιες (μικρές θα έλεγα) εκκαθαρίσεις αλλά αυτή τη φορά ήταν τα μουσικά CD μου τα οποία έχω μαζέψει εδώ και τόσα χρόνια που πέρασαν απ’το κόσκινο. Τα περισσότερα έχω απλά χρόνια να τους ρίξω μια δεύτερη ματιά, πόσο μάλλον -όπως οι περισσότεροι μας πλέον- να τα ακούσω, οπότε ήρθε η ώρα να τους πω αντίο.

Κάποια από αυτά τα αγόρασα στον εαυτό μου, κάποια δεν θυμάμαι πως έπεσαν στα χέρια μου, κάποια μου τα δώρισαν παλιοί φίλοι και γνωστοί… Είμαι ευγνώμων για τις ευχάριστες ώρες που μου χάρισαν και ελπίζω να μπορέσουν να τα απολαύσουν και άλλοι.

Ιδού η λίστα:

Αυθεντικά:

Rush – Moving Pictures
Rush – 2112
Universal Master Collection – Classic Anthrax
Train – She’s On Fire
In Flames – Soundtrack To Your Escape (+Bonus DVD)
Nirvana – Nirvana
Opeth – Ghost Reveries
KoRn – KoRn
KoRn – Follow The Leader
Natural Dreams – Natural Guitar
Nightwish – Oceanborn (γερμανικό εξώφυλλο)
Mick Jagger – Primitive Cool
Re-Rewind To Garage City
Iron Maiden – A Real Live Dead One
Dire Straits – Brothers In Arms
Hawkwind – Epocheclipse (The Ultimate Best Of)
Euphoria – Mixed by PF Project
Stratovarius – Elements Pt.1
Ocean – Eloy
Age of Mythology – Collector’s Edition (το ανακάλυψα στα CD μου και θα το χαρίσω σαν CD)
Age of Empires – Collector’s Edition (παρομοίως. Τέτοια εποχή, πριν 12 χρόνια σε έλιωνα εσένα…)
Age of Mythology OST

Αντιγραμμένα

Def Leppard – Pyromania
Twisted Sister – Stay Hungry
Cyan – Medieval Tales
Kong in Concert (2CD)
Happy Fest (ινδουιστική μουσική)
Rainbow – Rising
Phil Collins – Serious Hits Live
Albanian Hip-Hop Rap Collection
Nightwish – End of Innocence
Nefilim – ZOON
Fragile Vastness – Tribute To Life

cd_collection

Detachment, Part Two

Όταν τα σκουπίδια αξίζουν καλύτερη μοίρα από να τους φερόμαστε σαν σκουπίδια.

Το δωμάτιο μου στην Νέα Σμύρνη είναι γεμάτο με κειμήλια. Παλιά ρούχα που είτε ποτέ δεν μου άρεσαν πραγματικά ή δεν μου αρέσουν πια, games που τα κρατάω κι’εγώ δεν ξερώ γιατί, αντικείμενα που έχουν γίνει κομμάτι της ατυχούς μόνιμης διακόσμησης, αρχαία ηλεκτρονικά τα οποία η εξέλιξη της τεχνολογίας καταδίκασε στο να τελούν χρέη συλλεκτών σκόνης (στην καλύτερη), παπούτσια που δεν μου αρέσουν πια που είναι στην μετέωρη κατάσταση του να είναι υπερβολικά φθαρμένα για να χαρίσω αλλά όχι αρκετά διαλυμένα για να πετάξω…

Γενικά, έχω πολύ πράγμα το οποίο δεν χρειάζομαι και θέλω να αποχωριστώ. Όμως δεν θέλω να πάω μέχρι τον κοντινότερο κάδο και απλά να τα πετάξω. Μου φαίνεται τόσο άσχημο το να φέρεσαι σε κάτι σαν σκουπίδι. Με δέκτη πρόσωπο, είναι μια φράση που δείχνει μια απαίσια έλειψη σεβασμού («της φέρθηκε σαν σκουπίδι»). Αν μεταφέρω αυτή την έλειψη σεβασμού στα πράγματα, στα αντικείμενα, τα οποία το καθένα μόνο για μένα προσωπικά συμβολίζει κάτι, είναι το ίδιο ακριβώς. Είναι φριχτό το ότι, υλιστές ως είμαστε, δίνουμε τόσο σημασία στην χρήση και αντίστοιχα στην αχρηστία. Όντας τόσο συνδεδεμένοι με την ύλη, ο συμβολισμός του να πετάς κάτι στην κάλαθο των αχρήστων είναι η δολοφονία της χρήσιμης ύλης. Πώς μπορώ να δολοφονήσω τόσα αντικείμενα τα οποία είναι ακόμα γενικά χρήσιμα αλλά για μένα απλώς παίρνουν χώρο; Κάποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει υπέροχα πράγματα μαζί τους.

Πώς θα μπορούσα να βρω όμως κάποιον που να χρειάζεται ή να μπορεί να χρησιμοποιήσει όσα εγώ πλέον δεν; Ποιος θα μπορεί να συνεχίσει, όπως μπορεί, να χρησιμοποιει το τρύπιο παπούτσι, το ΙSDN modem, το απαίσιο παιχνίδι για το οποίο κάποτε έγραψα ένα ριβιού, το μισογραμμένο τετράδιο, τα ξεχασμένα δώρα από κάποιο πάρτι, την τσάντα μεταφοράς ενός υπολογιστή που εδώ και χρόνια πλέον δεν είναι στην κατοχή μου; Ποια είναι η μοίρα αυτών των πραγμάτων; Ποια θα έπρεπε — ποια θα μπορούσε να είναι η τύχη τους; Πώς μπορώ εγώ να έχω το δικαίωμα να τους στερήσω την ζωή πετώντας τα στα σκουπίδια;

Σκέφτομαι πόσα σκουπίδια παράγονται κάθε μέρα, πόσοι τόνοι αχρηστίας και νεκρής ύλης καταλήγουν στις no man’s lands του δυτικού πολιτισμού, τις χωματερές, και βλέπω ότι η δική μου συνεισφορά είναι πραγματικά αστεία. Δεν έχω πολύ πράμα. Τα αισθήματα μου όμως είναι πολύ περισσότερο σεβασμός στα ίδια τα αντικείμενα, στην πιθανότητα να είναι χρήσιμα σε κάποιους άλλους, να υπάρχει ακόμα κάποια ελπίδα να παραμείνουν ζωντανά, παρά στο ότι θέλω να τα έχω για να θυμάμαι το παρελθόν.

Yπηρεσίες, καταστήματα και σελίδες ανακύκλωσης αντικειμένων (από το forfree.gr)