‘The first man who, having enclosed a piece of ground, bethought himself of saying “This is mine” and found people simple enough to believe him, was the real founder of civil society…’ […]
‘From how many crimes, wars and murders, from how many horrors or misfortunes might not anyone have saved mankind, by pulling up the stakes, or filling the ditch, and crying to his fellows: Beware of listening to this impostor; you are undone if you once forget that the fruits of the Earth belong to us all, and the Earth itself to nobody.’
Ο πρώτος άνθρωπος που, αφού εσώκλεισε ένα κομμάτι γης, σκέφτηκε να πει «Αυτό είναι δικό μου» και βρήκε άλλους ανθρώπους αρκετά απλόμυαλους ώστε να τον πιστέψουν, ήταν ο θιασωτής την κοινωνίας των πολιτών…» […]
“Από πόσα εγκλήματα, πολέμους και φόνους, πόσες φρικωδίες και δυστυχίες θα μπορούσε ο καθένας να είχε σώσει την ανθρωπότητα αν είχε ξεριζώσει τους πασάλους ή είχε μπαζώσει το χαντάκι και είχε φώναξει στους συντρόφους του: Μην ακούτε αυτόν τον απατεώνα. Θα καταστραφείτε αν έστω μια φορά ξεχάσετε ότι η καρποί της Γης ανήκουν σε όλους μας, και ότι η ίδια η Γη δεν ανήκει σε κανέναν.”
Jean-Jacques Rousseau, from Discourse on the Origin and Basis of Inequality Among Men (1754)
Ζαν-Ζακ Ρουσώ, από την Διατριβή για την προέλευση και τις βάσεις της ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων (1754)
