Με εφτά ευχές ξεκίνησα:
Να παίξω τον μαέστρο της σκιάς μου
Να κολυμπήσω βαθιά στο πάπλωμα μου και να φτάσω στο φεγγάρι
Να εξερευνήσω τις οροσειρές γύρω απ’τη μολυσμένη λίμνη
Να ακολουθήσω την μουσική με την φωνή μου (μα να ακουστώ σαν ζόμπι με σάπιο λαρύγγι)
Να μισήσω αυτά που πιότερο αγαπώ αλλά ποτέ δεν διάλεξα
Να γνωριστώ με την ψυχή μου, την άρπα με δυο χόρδες της οποίας η μελωδία είμαι εγώ
Να βρω πολλούς συνταξιδιώτες
στα μέρη που δεν έψαξα ποτέ
