Ο βασιλιάς, ο σοφός και ο γελωτοποιός by Shafique Keshavjee
My rating: 2 of 5 stars
Μου το δάνεισε να το διαβάσω ο Παύλος ο Πισσάνος στο 2/39 ΣΕ στο Μεσολόγγι όπου κάναμε μαζί τις πρώτες μέρες στρατό. Δεν το είχε διαβάσει αλλά του το είχε δώσει η μάνα του να το διαβάσει εκεί, η οποία ούτε εκείνη το είχε τελειώσει γιατί της είχε φανεί πολύ αφηρημένο.
Σ’ ένα βασίλειο της σύγχρονης εποχής δεν έχουν θρησκεία, και ο βασιλιάς, μαζί με τους συμβούλους του, τον Σοφό και τον Γελωτοποιό, αποφασίζει να διεξάγει «αγώνες» για να αποφασίσει ποια θρησκεία θα γίνει η επίσημη της χώρας του. Καλεί εκπροσώπους από τις σημαντικότερες θρησκείες (έναν χριστιανό, έναν μουσουλμάνο, έναν εβραίο, ένα ινδουιστή και έναν βουδιστή) και έναν άθεο για να είναι το αντίπαλο δέος, και τους καλεί σε debate για το ποια είναι η καλύτερη θρησκεία.
Το βιβλίο είχε μια πολύ υποτυπώδη ιστορία, αλλά κατά βάση ήταν ένα φτωχό όχημα για τον συγγραφέα να παρουσιάσει κάθε θρησκεία και τα «υπέρ και κατά» τους. Προσπάθησε να είναι ένας Κόσμος της Σοφίας για τις θρησκείες, μόνο που απέτυχε πλήρως. Θα προτιμούσα ένα βιβλίο το οποίο δεν θα προσπαθούσε να πλέξει μια διήγηση γύρω από το θέμα αλλά θα έκανε αυτό που ήθελε να κάνει ο κ. Keshavjee απροκάλυπτα και θα έμπαινε στο ψητό κατευθείαν: θα παρέθετε επιχειρήματα και αντιπαραβολές και έτσι, πιο πεζά, θα έφτανε στο συμπέρασμα όπου ήθελε να φτάσει, ότι δηλαδή–τί περέργο!–όλες οι θρησκείες μπορούν να συνυπάρξουν και σημασία έχει ο καθένας τι πιστεύει προσωπικά και να του ταιριάζει.
2 αστεράκια επειδή όσα έγραφε για τις θρησκείες επεξηγηματικά κάποιες φορές ήταν λίγο πιο εξεζητημένα· για μένα, κλασικά και σταθερά, ο ινδουισμός και ο βουδισμός ήταν οι πιο ενδιαφέρουσες, σπαρταριστές και οι πιο δυσνόητες ταυτόχρονα, οπότε πάντα είναι ευπρόσδεκτο οτιδήποτε μπορώ να βρω σχετικά με αυτές που να είναι λίγο πιο ευανάγνωστο και διαφωτιστικό.
