Η μετανάστευση στην Ελλάδα by Βασίλης Παπαστεργίου
My rating: 5 of 5 stars
Η Μετανάστευση στην Ελλάδα είναι πόνημα του Ελληνικού Παραρτήματος του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ και διανέμεται δωρεάν (εδώ μπορείτε να βρείτε και το .pdf). Δεν ξέρω αν μετράει στ’ αλήθεια για βιβλίο, γιατί διαβάζεται μέσα σε μια ώρα και κάτι και δεν έχει ISBN. Αλλά ξέρετε κάτι; Είναι βιβλιόμορφο, το διάβασα και είμαι πίσω στο 2015 Reading Challenge, οπότε μετράει!
Και πέρα απ’ την πλάκα(;), είναι μια εξαιρετικά καλή ερεύνα που ρίχνει φως με επίσημα στοιχεία και πολύ ορθολογικά επιχειρήματα και δίνει απαντήσεις σε 11 πολύ κοινες ερωτήσεις που έχουν πολλοί Έλληνες και ξένοι σχετικά με το φλέγον ζήτημα της μετανάστευσης. Το συνιστώ με τα μάτια κλειστά για να ενημερωθείτε πραγματικά για μερικά πολύ σημαντικά θέματα σχετικά με μια κατάσταση που μας αφορά όλους, ειδικά στην Ελλάδα.
Κάποια από τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία είναι τα εξής δύο (παραθέτω):
1.
Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος καταδεικνύουν ότι η μικρή αύξηση του πληθυσμού της χώρας κατά το χρονικό διάστημα 2004-2010 οφείλεται αποκλειστικά στη φυσική
αύξηση των αλλοδαπών, καθώς οι γεννήσεις τους είναι πολύ περισσότερες από τους θανάτους τους. Αντίθετα, οι θάνατοι Ελλήνων είναι περισσότεροι σε σχέση με τις γεννήσεις από ελληνίδες μητέρες.Συγκεκριμένα, το διάστημα 2004-2010 οι γεννήσεις από ελληνίδες μητέρες ανήλθαν σε 647.803, ενώ οι θάνατοι ελλήνων πολιτών σε 737.872. Αντίθετα, το ίδιο διάστημα, οι γεννήσεις παιδιών από αλλοδαπές μητέρες ανήλθαν σε 140.366 (17,8% επί του συνόλου των γεννήσεων), ενώ οι θάνατοι αλλοδαπών ήταν μόλις 13.401 (1,8% επί του συνόλου των θανάτων).
Επομένως, προκύπτει ότι: α) η θετική φυσική μεταβολή του πληθυσμού της χώρας οφείλεται στις γεννήσεις από αλλοδαπές μητέρες, και β) οι μετανάστες αποτελούν μείζονα παράγοντα ανανέωσης του δυναμικού της χώρας, το βασικό αντίδοτο στη φυσική γήρανση του πληθυσμού.
Για την ακρίβεια:
2.
Ας σημειωθεί ότι η ανανέωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών μέσα από τη μετανάστευση –είτε με τη μορφή των γεννήσεων είτε με τη μορφή της εισόδου νέων μεταναστών– είναι μια διαπιστωμένη ανάγκη. Σύμφωνα με την Πράσινη Βίβλο, στην ΕΕ τα 227 εκατομμύρια των οικονομικά ενεργών ατόμων θα μειωθούν σε 201 εκατομμύρια το 2025 και σε 160 εκατομμύρια το 2050, χωρίς τους μετανάστες.
Για τη διατήρηση του ίδιου ορίου συνταξιοδότησης και την επιβίωση των ασφαλιστικών ταμείων από το 2010 έως το 2030 θα χρειαστούν 20 εκατομμύρια μετανάστες.
Άρα, η εισροή των Σύριων και άλλων μεταναστών/προσφύγων μας σώζει από το δημογραφικό πρόβλημα που υπάρχει σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, ιδιαίτερα στον Ευρωπαϊκό Νότο (απλά κοιτάχτε την κατάταξη της Ελλάδας εδώ, είμαστε 5 θέσεις από τον πάτο παγκοσμίως) αλλά και σε μέρη όπως η Γερμανία, που δεν απέχει και πολυ από εμάς. Βρε λες;
Τελικά:
Μια ορθολογική αντιμετώπιση του δημογραφικού ζητήματος
Υπάρχουν δύο τρόποι να αντιμετωπίσει κανείς τα στοιχεία αυτά. Μια φοβική αντιμετώπιση, γνώριμη στη Δεξιά και την Ακροδεξιά, θα εστιαζόταν στην «απειλή» που δήθεν αντιπροσωπεύει αυτή η εξέλιξη για το έθνος και θα κατέληγε σε –αναποτελεσματικές, φυσικά– εκκλήσεις για άνοδο της γεννητικότητας των Ελλήνων.
Μια πιο ορθολογική αντιμετώπιση θα θεωρούσε ότι τα στοιχεία υποδεικνύουν ουσιαστικά τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική μεταναστευτική πολιτική: ο αυξημένος αριθμός γεννήσεων παιδιών από μεταναστευτικές οικογένειες αποτελεί ευκαιρία για την Ελλάδα, που πρέπει να υιοθετήσει μια πιο ανοιχτή πολιτική για την ιθαγένεια των παιδιών των οικογενειών αυτών.
Αν το ένα στα έξι παιδιά που γεννιούνται σήμερα στη χώρα είναι παιδί μεταναστευτικής οικογένειας, τότε η πολιτεία οφείλει να το αντιμετωπίσει ως μελλοντικό έλληνα πολίτη, να εξασφαλίσει τη δυνατότητά του να αποκτήσει πρόσβαση στις διαδικασίες κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας.
Διαφορετικά, η ελληνική πολιτεία αναλαμβάνει την ευθύνη να διαμορφωθεί μια γενιά νέων ανθρώπων χωρίς πλήρη δικαιώματα στη χώρα. Οι κοινωνικές συνέπειες μιας τέτοιας προφανούς αδικίας και ανισότητας δεν μπορούν παρά να είναι σοβαρές και επώδυνες για την κοινωνία.
