Αίγινα, Καλοκαίρι 2009
Εγώ: Έχω κατεβάσει πολλή μουσική τελευταία, διάφορα συγκροτήματα που δεν έχω ακούσει ακόμα! (κάτι τέτοιο πρέπει να είχα πει, δεν θυμάμαι!)
Ηρώ: Αλήθεια, μπορείς να βρεις τα πάντα; Ψάχνω συγκεκριμένη μουσική πολύ καιρό και δεν μπορώ να την βρω πουθενά.
Εγώ: Για πες!
Ηρώ: Το ένα που ψάχνω για τον Ravi Shankar με την συνεργασία που έκανε με τον John McLaughlin/τους Shakti.
Εγώ: *σημείωνω σε χαρτί τα ονόματα* … δεν τους έχω ξανακούσει. Τι άλλο;
Ηρώ: Το Manhole της Grace Slick το ξέρεις;
Εγώ: Όχι… (ποια είναι η Grace Slick;! — ήξερα την φωνή της αλλά το όνομα δεν μου έλεγε κάτι)
Ηρώ: Άκουγα αυτό τον δίσκο όταν ήμουν φοιτήτρια στο Παρίσι. Ήταν από τους αγαπημένους μου. Έβαζα τα ακουστικά και χανόμουν…
Εγώ: *με ενδιαφέρον και θαυμασμό για αυτό το μικρο παραθυράκι στο παρελθόν* ΟΚ, θα τον ψάξω!!
Και τον βρήκα. Και, αν και δεν είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους — τελεία! –, μου αρέσει πολύ. Η Grace Slick ήταν η τραγουδίστρια των Jefferson Airplane, τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε την καριέρα της. Το Manhole ήταν ο πρώτος της solo δίσκος. Υποτίθεται ότι θα ήταν το soundtrack για μια ταινία η οποία θα λεγόταν Manhole. Μια ταινία που τελικά δεν δημιουργηθήκε ποτέ. Φανταστείτε να είχαμε το OST κάποιας τώρα διάσημης ταινίας, χωρίς την ίδια την ταινία. Εγώ πάντως θα έφτιαχνα μια ταινία βασισμένη σε αυτό το σάουντ-τρακ. Κανείς που ενδιαφέρεται;
Η Ηρώ είναι η μητέρα της Ινές και της Καρίνας, σύζηγος του Nejib και αδερφή της Βάσως, της γυναίκας του πατέρα μου. Τρία ζήτω! για τους Μπενεσαγιάδες!