EARWORM GARDEN // PPK – RESURRECTION

Πριν μερικούς μήνες μου είχε ήρθε η ιδέα να το βάλω σαν ringtone για να τρολάρω τον περίγυρο και να τους θυμίζω/κολλάω αυτό το σούπερ κομμάτι από τότε που πηγαίναμε γυμνάσιο και ήμασταν κάπου μεταξύ παιδιών και ενηλίκων και είχαμε (είχα) το Resurrection για ringtone στα 3310 μας (μου).

Λέω μεταξύ παιδιών και ενηλίκων και δεν λέω εφηβεία γιατί, όπως λέει και ο VSauce και όπως είναι γνωστό στην ανθρωπολογία, η έννοια της εφηβείας, μιας φάσης στη ζωή των ανθρώπων η οποία είναι μεταξύ της παιδικής ηλικίας και της ενήλικης ζωής, είναι πρόσφατο κοινωνικό εφεύρημα του δυτικού κόσμου: στις περισσότερες κοινωνίες, η μετάβαση των μελών από τους παιδικούς ρόλους στους ενήλικους γίνεται άμεσα και συχνά με τελετές ενηλικίωσης.

Τέλος πάντων, δεν το έβαλα το Resurrection για ringtone όπως έλεγα. Κάποιος όμως στο μετρό πριν κανα δυο μέρες είχε όπως φαίνεται την ίδια ιδέα με μένα.

ΠΠΤ (παρεπιμπτόντως): οι PPK είναι (ήταν;) ρώσοι, δεν το ήξερα.

Yes – Siberian Khatru

It usually goes like this:

1. “Hey, awesome song!”
2. “Wow I can’t get this out of my head!”
3. “I like it so much I want to use it as my ringtone!”
4. *fast-forward a few months*
5. *ring* “Oh gahdz, my ringtone annoys the hell out of me.”
6. *listens to proper song another time*
7. “Hey, I have this song as my ringtone, awesome!”
8. Proceed to 2.

The most observant of you will notice this is a closed loop.Because life is usually not this well-structured and logic-driven, longer and juicier earworms that would deserve to be blared out from my phone every time someone feels the urge to talk to me are usually held back by the sheer power of laziness alone.