Και τι μέτωπο, κοτζάμ κουτελας ειμαι όμως! Και με το ξεφωτο που αναπτύσσεται μπροστά όσο τα -αντα ζυγώνουν, τόσο το μέτωπο… διευρύνεται.
Είμαι στα μεθυστικα όμορφα Γιάννενα, όπου ήρθα χτες για να ξεκινήσω την εκπαίδευση μου ως οδηγός καναδεζων και τζιπ. Τώρα γράφω απ’το κινητό και το app του wordpress όπου έβαλα μονάδες για ίντερνετ (τον πρώτο μήνα τον πέρασα αποκλειστικά με ένα νοκια μπακατελ Αλλά συνειδητοποίησα πως ένα σμαρτφοουν μπορεί να είναι χρήσιμο βοήθημα στη θητεία χρησιμοποιημένο σωστά)
Είμαι ξαπλωμένος στο πάνω κρεβάτι, με το σώμα στον υπνάκο και το κεφάλι στον όσο το δυνατόν απειραχτο φάκελο. Δίπλα μου οι συνάδελφοι από Αθήνα που ήρθαν μαζί μου εδώ απ’το Μεσολόγγι επίσης για να εκπαιδευτούν στην οδήγηση, και πού δεν ήξερα προηγουμένως. Ωραίοι τύποι, και ευχάριστη αλλαγή απ’τον θάλαμο εδώ που είναι γεμάτος… χμ… μορφές ζωης με τις οποίες οι ελπίδες για κάποια ουσιώδη επικοινωνία μειώνονται με το λεπτό. Λίγοι και καλοί εδω, μετά το κέντρο όπου έφτασα στάτους celebrity χάρης στον πετυχημένο συνδυασμό εύκολου ονόματος, θέσεως-κλειδιου γραφιά, κι αν έλαχε οργάνου, και κωμικού χωσίματος στα πάντα εκτός από εκπαίδευση («ρε Χωλλ, ήρθες μαζί μας σήμερα; Βγήκες απ’το γραφείο; Χαχαχα! Εδώ θα σε κρατήσουν ρε!»).
Ευτυχώς όχι μόνο δεν με κράτησαν, μάλιστα νομίζω ότι μου έκατσε αρκετά καλά, γιατί εκτός από την χαλαρη εκπαίδευση στα Γιάννενα όπου κανείς δεν φωνάζει (!), σου μιλάνε σαν άνθρωπο και έχουμε έξοδο κάθε μέρα σχεδόν, στη συνέχεια, ως εκπαιδευμένος πλέον στρατιωτικός οδηγός, θα κληθώ να το στρίβω (έκφραση που γνώρισα απ’τον όνομα-και-πράμα Βλάχο) στη Σαμοθράκη. Το δήλωσα στην κατάταξη, αλλά δεν περίμενα στα σοβαρά ότι θα το λάμβαναν υπ’όψη τους. *insert SW quote containing the word “Force” and replace with “Flow”* Αυτό θα μπορούσε να είναι και με μια φράση το μεγάλο μάθημα της θητείας μου, ή μάλλον επανάληψη μαθήματος που συνεχώς ξεχνάω και δεν λέω να κάνω κανονα, για μένα.
Γράφοντας, συνειδητοποιώ ότι μόνο άλλοι που έχουν περάσει από την απρόσωπη αγκαλιά του στρατού θα μπορέσουν να καταλάβουν για τι πράγμα μιλαω. Ακριβώς όπως με τα youth exchanges. Γι’αυτό θα περάσω στις φωτογραφίες.
Για τώρα, Είμαι κάπου ανάμεσα στο ότι δεν θέλω να χρησιμοποιώ το κινητό πολύ, στην ψαρωμενη διάθεση, και στο ότι ξέρω ότι οι εμπειρίες απ’τον στρατό είναι κάτι το πιο προσωπικό, απ’την άποψη ότι δεν πιστεύω ότι είναι κάτι το ενδιαφέρον για οποιονδήποτε άλλον, εκτός απ’τον ίδιο το στρατό που συνέχεια σου υπενθυμίζει ότι τα κινητά απαγορεύονται, όταν όλοι οι βαθμοφοροι κυκλοφορούν με συσκευές αξίας νεφρού και άνω.
Τα γενέθλια μου θα τα περάσω μάλλον έξω, αφού ο λοχαγός με διαβεβαίωσε ότι θα μπορώ να αποφύγω να έχω υπηρεσία αν μου πέσει.
Τα πιο βαθιά και σοβαρά σχετικά με το πώς περνάω (γενικα ευχάριστα) άλλη φορά, όταν θα μπορώ να γράψω σαν άνθρωπος και δεν θα έχουν κλείσει τα φώτα του θαλάμου ήδη μισή ώρα τώρα.
