Books – Page 4 – Cubilone's Dimension

REVIEW: THE ATLAS OF THE REAL WORLD : MAPPING THE WAY WE LIVE

The Atlas of the Real World: Mapping the Way We Live by Daniel Dorling
My rating: 4 of 5 stars

This book originally lent to me by Orestis from uni. In fact, if I recall correctly, he’d borrowed it from someone else first. In a weird twist of fate, I have become that shadowy person responsible for lent books gone AWOL. The person everybody loves to hate.

It’s not hard to get what this book is all about: it’s 366 maps that are much more infographics about human life on Earth than they are maps.

Greece doesn’t rank high in almost any of these expected or unexpected lists and their respective cartographic representations, apart from the follwing two, which stuck out for me—links are to the book’s source website, Worldmapper, which contains all 366 maps included in the publication for your viewing pleasure).

Mopeds and Motorcycles

“The Asian regions (Southern Asia, Eastern Asia, Asia Pacific and Japan) are where 65% of mopeds and motorbikes are driven. Mopeds are less powerful than motorbikes, having slower maximum speeds because of their smaller engines. Some mopeds can also be pedalled. This form of transport has an advantage over cars in that motorised bikes can be taken on narrow roads and paths. On the other hand the rider is more vulnerable to injury.

Malaysia and Greece have more than one motorbike / moped for every five people. Considering that some people will be too young to drive, this could be one bike per three people in the relevant age group.”

Total Elderly

Greece’s percentage of people over 65 (wow, that includes my dad!) is ranked fourth in the world, after Japan, Germany and Italy. Doesn’t this suddenly make the whole pension crisis seem way hopeless? Also see: why Europe’s aging population means that the EU need to welcome 20 million immigrants by 2030 to replenish diminishing workforce.

If this book could have always up-to-date info, and not stuck in 2008 at best, it would earn its 5 stars. But I’m sorry review, I’m afraid I can’t do that.

View all my reviews

REVIEW: WHAT’S THE NAME OF THIS BOOK?

What Is The Name Of This Book?: The Riddle Of Dracula And Other Logical Puzzles by Raymond M. Smullyan
My rating: 3 of 5 stars

In this popular puzzle, a man has committed a crime punishable by death. He is to make a statement. If the statement is true, he is to be drowned; if the statement is false, he is to be hanged. What statement should he make to confound his executioner?

I got this book after reading The Tao Is Silent and deciding that Mr. Raymond Smullyan must be one of my favourite people out there. A logician, a magician, a pianist, a Taoist and a mathematician? (it rhymes!)

What Is The Name Of This Book? (link leads to full text online, in case you’re curious—CTRL+F “Was I Fooled” to get a small taste) is a small journey through all kinds of logic puzzles, paradoxes, stories etc, most of them in the style of knights & knaves, that is puzzles in which the solver has to figure out from a series of statements which can be either always true or always false, depending on if they are made by a knight or a knave, who the knight and/or knave is.

Most puzzles in the book were based on similar themes and got a bit repetitive after a while, but really, how creative can you get with just logic, 0s and 1s that is? At this point it has to be said that lately I’ve been more interested in “irrational” puzzles, ones that have to be solved by acuteness of observation or thinking outside the box rather than clear-cut logic, i.e. those that try to trick you into blindly and thoughtlessly following logic, when using logic alone for solving the puzzle ends up being a hindrance, not a tool. I’m talking about games such as the ones Alberto from Spain taught me and I now play with groups of people whenever I get the chance.

Still, there’s plenty in What Is The Name of This Book? to make one think, and as a collection of quips, stories, anecdotes as well as logic puzzles, it does have a certain value. I would say that it’d make a great companion to Logicomix.

I’m making it my gift to dad this New Year’s; let’s see if he’s going to like it at all, him being more of a rational thinker than me and all. Maybe he can use these stories in his English classes in some way as well.

Solution to puzzle at top of review: (view spoiler)

View all my reviews

REVIEW: ΛΙ

Λι by Nikos Kavvadias
My rating: 5 of 5 stars

Δώρο απ’ το Λενιώ. Το έφερε στη Βουλγαρία όταν ήρθε με τα υπόλοιπα τα κορίτσια να κάνουμε τον Μινώταυρο. Μην ρωτάτε.

Ξαφνιάστηκα πολύ ευχάριστα με αυτό το βιβλιαράκι. Μέσα σε 50 μικρές σελίδες, με ταξίδεψε σε έναν άλλο κόσμο, μια άλλη εποχή που δεν είναι τόσο μακριά, όμως είναι τόσο μακριά. Οι λέξεις που δεν καταλάβαινα, σχετικά πολλές για το περιγραφικό αλλά και απλό ύφος του κειμένου όμως όπως ήταν αναμενόμενο με το διάσημο ναυτολεξιλόγιο του Καββαδία, με έκαναν να με ρουφήξει το μυστήριο πιο πολύ. Ακριβώς όπως όταν ταξιδεύεις.

Πόσο παλιό είναι το ταξίδι… Πόσο λιγότερα κάνουμε σήμερα από τους ανθρώπους του κάποτε όταν ταξιδεύουμε. Συνεχίζουμε όμως να χρησιμοποιούμε την ίδια λέξη.

Δεν θυμάμαι ποιος ήταν, αλλά κάποιος δεν είπε ότι περισσότερη σημασία απ’ αυτά που λες έχει το τι δεν λες; Νομίζω ότι το διάβασα εδώ. Με έκανε να το σκεφτώ ο Καββαδίας αυτό γερά. Και τελικά μέσα στη μια ώρα (και αν) που μου πήρε να το διαβάσω, με πήγε μέχρι το Χονγκ Κονγκ, γνώρισα κι εγώ τη Λι, πατήσαμε και οι δύο το πόδι για πρώτη φορά στη στεριά, είδα μέσα απ’ τα μάτια του Δράκου.

Σκέφτηκα να του δώσω 4 αστεράκια για το μήκος (δηλαδή ήθελα ΚΙ ΑΛΛΟ!), αλλά θα του δώσω 5 αστεράκια για το μήκος (ΓΙΑΤΙ ΗΘΕΛΑ ΚΙ ΑΛΛΟ!)

View all my reviews

REVIEW: ΣΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΠΡΥΤΑΝΕΙΟ ΜΠΟΡΛΕΪ

Στο στοιχειωμένο Πρυτανείο Μπόρλεϊ by Terrance Dicks
My rating: 3 of 5 stars

Αυτό το βιβλίο είναι προφανώς για νεότερους σε ηλικία αναγνώστες, οπότε δεν ήταν ούτε πρόκληση ούτε ιδιαίτερα καλογραμμένο ή ενδιαφέρο. Το βρήκα ως και βαρετό, κάτι που δεν μου συμβαίνει με όλα τα παιδικά βιβλία. Κάτι τέτοιες φορές σκαλώνω περισσότερο στην μετα-ανάγνωση: προσέχω την μετάφραση και τι θα έκανα διαφορετικά εγώ, ή παρακολουθώ τον τρόπο γραφής του συγγραφέα ως μέσο, και όχι την πλοκή απαραίτητα. Μου συμβαίνει και στις ταινίες αυτό καμια φορά…

Πάντως η θεματολογία προφανώς μου άρεσε: ο συγγραφέας πετάει σε κάποια φάση το πραγματικό γεγονός ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κρουσμάτων από θορυβοποιά φαντάσματα, που είναι απ’ τα πιο πολυμελετημένα παραφυσικά φαινόμενα και μεγάλο ποσοστό των υποθέσεων παραμένουν ανεξήγητες.

Τέτοια βιβλία θα παίρνω στα παιδιά μου για να τα εισαγάγω από νωρίς στο κυνήγι του παραφυσικού!

View all my reviews

REVIEW: Η ΦΥΣΗ

Η φύση by Ραλφ Γ. Έμερσον
My rating: 1 of 5 stars

Είναι απ’ τα βιβλία που μπορεί να διάβαζα 1-2 σελίδες για τρίτη φορά και να μην θυμώμουν καν ότι το είχα διαβάσει άλλες δύο. Τόσο αδιάφορη πρόζα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το βιβλίο δεν βρήκε καμία επαφή μαζί μου. Καμία. Δεν μου έχει μείνει τίποτα, εκτός από το γεγονός ότι κάποιες αράδες κάνανε κρα ότι ο συγγραφέας έζησε πριν 200 χρόνια, οπότε και μπορούσες να είσαι όσο ρατσιστής ήθελες με ακόμα λιγότερες κοινωνικές επιπτώσεις από το αν έλεγες ακριβώς τα ίδια πράγματα σήμερα.

Τελικά, νόμιζα ότι θα ήταν ενδιαφέρον λόγω του τίτλου του… πόσο άδικο είχα. Και πόσο διαφορετικός είναι αυτός ο Έμερσον από τον Thoreau, με τον οποίο συχνά τον βάζουν στην ίδια κατηγορία απλά επειδή ήταν και οι δύο Αμερικάνοι και έγραφαν «ρομαντικά» για τη φύση τον 19ο αιώνα.

Σαν να βάζεις την Rowling και τον Aleister Crowley στο ίδιο ράφι στο βιβλιοπωλείο γιατί και οι δύο έγραψαν για μαγεία.

View all my reviews

REVIEW: ΚΛΕΨΕ ΣΑΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

Κλέψε σαν καλλιτέχνης: 10 αλήθειες που δεν σου έχουν πει για τη δημιουργικότητα by Austin Kleon
My rating: 4 of 5 stars

Ακριβώς ο τύπος βιβλιαρακίου που διαβάζεις και θα ξαναδιαβάσεις μια φορά στο τόσο για να πάρεις έμπνευση και να θυμηθείς αυτά που όταν το διάβασες πρώτη φορά ορκιζόσουν ότι ήταν καλή ιδέα αλλά ποτέ δεν δεσμεύτηκες με το να κάνεις τίποτα απ’ αυτά και έτσι αποτελέσματα δεν ήρθαν, και γι’ αυτό αναρωτιέσαι τελικά αν φταις εσύ, και τι γίνεται με τη δημιουργικότητα σου, και αντί να παίρνεις τον χρόνο να δημιουργήσεις όντως κάτι διαβάζεις βιβλία που σου λένε 10 αλήθειες που δεν σου είχαν πει για τη δημιουργικότητα, τώρα όμως που σ’ τις είπανε νιώθεις πιο δημιουργικός ή λιγότερο;

Δεν νιώθω πιο δημιουργικός, αλλά το Κλέψε σαν καλλιτέχνης με έφερε πιο κοντά σε ένα σημείο στο οποίο νιώθω να κινούμαι από μόνος μου τελευταία: την πίστη στο δικό μου είδος δημιουργικότητας, αυτό το παρόμοιο συναίσθημα με το να γράφεις αυτό που θα ήθελες να διαβάζεις.

View all my reviews

REVIEW: ΑΓΙΟΥΡΒΕΔΑ — ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ

Αγιουρβεδα – Υγεία και ζωντάνια για μια ζωή by Ernst Schrott
My rating: 2 of 5 stars

Κοιτάχτε να σας πω. Καλές χρυσές οι συμβουλές του δόκτωρα Ernst Schrott, και πολύ ενδιαφέρον σύστημα ιατρικής, ευεξίας και καλής ζωής, αλλά… δεν ξέρω. Πρέπει να το πιστεύεις all the way. Το σύστημα με το Vata-Kapha-Pitta μου κίνησε την περιέργεια αλλά δεν μπόρεσα με τα άθλια ερωτηματολόγια που είχε το βιβλίο να διευκρινήσω τον δικό μου τύπο. Π.χ. Vata: «Έχω λεπτά, σπαστά μαλλιά, ελαφρώς λαμπερά. Τα δόντια μου είναι μικρά ίσια και λαμπερά.» Pitta: «Τα μαλλιά μου είναι λεπτά, μαλακά και έχουν μεταξένια λάμψη. Τα δόντια μου είναι μεσαίου μεγέθους και μυτερά» Kapha: «Τα μαλλιά μου είναι δυνατά, πυκνά και λαμπερά. Τα δόντια μου είναι μεγάλα, δυνατά και πλατιά έχουν ωραίο σχήμα και είναι ανθεκτικά στην τερηδόνα.» Εεεεε…. Και μετά ας πούμε είσαι λίγο απ’ όλα, τί γίνεται; Dr. Schrott, das ist ja blöd.

Πολλά μασάζ, πολλές εντριβές με (ινδικά και κάτι μου λέει πανάκριβα) βούτυρα, λάδια, σπόρους και βότανα, αυστηρές ώρες ύπνου, βραδινό πριν τις 6 η ώρα το απόγευμα (!)… this is some seriously high-maintenance shit. Μπορεί να λειτουργεί, δεν λέω, αλλά πόσο λειτουργεί για κάποιον που δεν έχει γεννηθεί σε ένα σύστημα αξιών που ακολουθεί της συμβουλές της Αγιουρβέδα αυτόματα και διαισθητικά, ώστε το placebo και οι ευεργετικές ιδιότητες να λειτουργούν μαζί στα μέγιστα; Θα μπορούσε κανείς να εντάξει πρακτικά μερικές από τις συμβουλές της Αγιουρβέδα σε μια «κανονική» ζωή;

Θέλω να πω, μια από τις συμβουλές για καλό ύπνο: «Μαγνητικό πεδίο της γης: Ο ύπνος μπορεί να διαταραχτεί από μεταλλικά κομμάτια, όπως για παράδειγμα μέρη χάλυβα σε ταβάνια από μπετόν, στο κρεβάτι ή στα πηχάκια, στο καλοριφέρ δίπλα στο κρεβάτι ή από φυσικές ιδιαιτερότητες στο υπέδαφος. Κοιμηθείτε σ’ έναν άλλον χώρο ή αλλάξτε θέση στο κρεβάτι.» Ουδέν σχόλιον.

2 αστεράκια για κάποια από τα γιατροσόφια που έχει στοχευμένα για συγκεκριμένες ασθένειες που μπορεί να έχουν ενδιαφέρον. Θα κρατήσω το βιβλίο για να τα δοκιμάσω κάποια στιγμή, αν μπορώ να βρω κάποια από τα περιέργα υλικά που χρειάζονται κάπου-κάπου.

View all my reviews

LINK: THE PSYCHONAUT FIELD MANUAL

psychonaut-field-manual-bluefluke-chaos-magick-1

psychonaut-field-manual-bluefluke-chaos-magick-2

AKA an introduction to chaos magick. This illustrated digital booklet holds some great guidelines and info and it is exquisitely presented. It’s s easily one of the best things I’ve ever laid eyes on, especially since we don’t get to read about esoteric stuff like that in such a form very often. That said, I can’t say anything about whether it works or not or how—that might have to wait a while still! Check it out here or download a .pdf of the latest version here.

Bluefluke’s Tumblr.

tumblr_static_7p6pv55gj94wkk4w80wwggsgc

REVIEW: THE PSYCHOPATH TEST

The Psychopath Test by Jon Ronson
My rating: 4 of 5 stars

This was a gift from my Latvian friend Zanda for my 26th birthday. When I got it I thought it was going to be about what makes people crazy or sets crazy people apart, and I do believe Mr. Ronson set out to write this book from a kind of similar mental space. Instead, I discovered, together with him, how psychopathy is much different from what is typically understood as mental illness by most people.

A psychopath doesn’t do “crazy” things—they are very calculating. A psychopath doesn’t suffer from schizophrenia, paranoia or psychosis–the actual illnesses we have connected with the picture of madness; in fact, a psychopath could easily pass off as a completely normal, sociable, even extremely attractive person, with one key difference: psychopaths are unable to feel for other people. It’s impossible for them to experience empathy or sympathy. It’s literally impossible. According to Robert Hare, the creator of the Hare Psychopath Checklist, which lent its name to the title of this book and which has been used to spot psychopathy in people, the disorder is actually biological: a certain kind of neural activity in the amygdala of normal people connected to horror, revulsion and other intense emotional responses just do not fire up in psychopaths.

Many murders or serial killers in history have been psychopaths, but to them killing was nothing “wrong”. It was an act of curiosity or of scratching a certain itch. Furthermore, many higher-ups in important corporations holding key positions are actually psychopaths, or at least the profession with the largest percentage of psychopaths within its ranks is that of the CEO. Companies that are shaping the present and future of humanity are run by people who cannot feel remorse or responsibility and only think of their own selfish needs.

Doesn’t that go a long way towards explaining why things are the way they are in the world right now? I mean, I have been wondering for a long time just how hugely influential people manage to live with themselves and their (probably negative) actions. How they can have so much power and influence and just never use it in a way that makes any kind of ethical sense. I was imagining they must look at themselves in the mirror and every once in a while involuntarily throw up a little.

Turns out it is far more likely they go to bed each night feeling proud of themselves and how they spent another day proving the world who’s boss: predators preying on the lesser people who got what they had coming for them.

But if it’s not their fault, if they do end up becoming CEOs because that professional field vastly rewards this kind of remorseless behaviour, what are we supposed to do with that information?

What if you were born without the capacity to connect with other people, to understand why people cry or feel hurt? What if everything boiled down to “predators and prey”, as it does for so many psychopaths? What should the world do with you then? Would it be justified to lock you up and throw away the key?

Bonus: the Psychopath Test reveals the shocking truth that illnesses such as ADHD, bipolar disorder and Asperger’s or autism might not have had as much thought put into their definitions as we might like to think. By DSM V, published in 2013, you would be quite hard-pressed not to find something wrong with you and your mind, even if that were you being scared of spiders, preferring one parent over the other (Parental Alienation Syndrome), spending too much time on the net (Internet Addiction Disorder) and the list goes on.

I don’t want to make assumptions, since I’m not in any way a specialist, but I’m guessing that big pharma wanting to sell drugs for plausible-sounding illnesses, as well as therapists aspiring to categorize everybody’s quirks into a system of diagnosable mental conditions, are playing a much more important role in creating unhealthy, dependent people than the will of the medical industry is oriented towards making everybody’s lives better—be it that of sick, healthy people, or anywhere on or around the murky borders inbetween.

View all my reviews

REVIEW: THE TRANSANTLANTIC TRADE AND INVESTMENT PARTNERSHIP

The Transatlantic Trade and Investment Partnership by John Hilary
My rating: 4 of 5 stars

Another of my “cheat” books to complete my 2015 Reading Challenge. That said, I wish all cheats and tricks the world over were this beneficial and had this positive a net value as the existence of this little book and me taking the (little) time required to read it in order to complete my Goodreads challenge.

I did so in physical form but you can easily get this booklet in.pdf in various languages, including Greek, from this page. And here’s another quick summary from the Stop TTIP website of what the problem actually is.

What I have to say about TTIP and all agreements similar to it (CETA, TPP, whatever) is that in all the wickedness of the masterminds behind it, they envision a future that’s so unsustainable, so unnatural, so anti-everything that’s good, just or progressive in this world, that my hope is that these abominations, even in the event they come to pass—which, in one form or another, they probably will—will collapse under the weight of their own profound and inexcusable arbitrariness.

Good thing the mega-corporations, the only ones who will benefit from these deals and have lobbied sufficiently to have infiltrated various administrative and legislative national and international bodies, such as the European Commission itself (one wonders if that really did need any lobbying at all), are becoming more and more blatant with all this; unbeknownst(?) to them, they are giving us a blessing in disguise: in these times of widespread uncertainty, passivity and double-think, having a deal such as this where there are zero benefits for the common people, for Europe, for democracy, all those things we’ve come to think are sacrosanct (no matter if they really are), having a deal which pulls the curtains like this in the name of profit, control and inequality… it all leaves very little room for doubt and alternative readings: TTIP is corporate greed in paper form, no questions asked. It really is that simple.

It is precisely for that reason it looks like it’s serving as a call for action to people of all kinds of political beliefs. It’s working similar to how “We are the 99%” could have worked and is absolutely in the same spirit of mass participation. One look at the Stop TTIP petition, which gathered more than 3.3 million signatures, should convince you. Us. Them. Everybody.

Is that a record, Ben? It must be a record.

View all my reviews