Σκουπίδι με ονοματεπώνυμο

Βάσει νόμου, όσα καρτοκινητά δεν έχουν δηλωθεί μέχρι τις 30 Ιουλιού, θα διακοπεί η λειτουργία τους. Μην το αφήνεις τελευταία στιγμή! Έλα σε ένα οποιοδήποτε κατάστημα Cosmote και δήλωσε το καρτοκινητό σου εύκολα και γρήγορα. Για περισσότερες πληροφορίες, κάλεσε το 1313.

Για μήνες, αυτό ήταν το μήνυμα με το οποίο βομβαρδιζόμασταν καθημερίνα από τα ΜΜΕ και από τους ίδιους τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους. Η επιμονή τους, αυτή η άλλη τρομοκρατία του “θα κάνετε ότι σας λέμε αλλιώς κινητό yok!” και μόνο θα ήταν αρκετή για να μην δηλώσω το κινητό μου.

Ο νέος αυτός νόμος, για τον οποίο ακούσαμε πρώτη φορά πέρσι τέτοια εποχή, ουσιαστικά είναι μέρος της ευρύτερης τρομοκρατομανίας η οποία έχει πιάσει ολόκληρη την υφήλιο. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, όλοι οι αδήλωτοι αριθμοί καρτοκινητής έπρεπε να καταχωρηθούν έτσι ώστε να αντιστοιχούν ο καθένας σε ένα φυσικό πρόσωπο, κομπλέ με αριθμό Αστυνομικής Ταυτότητας, για λόγους “εθνικής ασφάλειας”. Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ πίσω στον χρόνο για να δούμε τι μας θυμίζει αυτό. Κάτω από κάθε πέτρα στον κόσμο κρύβεται και ένας τρομοκράτης έτοιμος να τινάξει στον αέρα την πολύτιμη “δημοκρατία” μας. Τα πράγματα έχουν ξεπέρασει τα όρια της υστερίας: στην Κωνσταντινούπολη, όταν έφευγα τον περασμένο μήνα, στο αεροδρόμιο είχαν δύο σωματικούς ελέγχους με ακτίνες Χ, για να μην αναφέρω και τα μέτρα σε αεροδρόμια όπως του Heathrow. Εδώ στο αμερικάνικο κογκρέσο συζητιέται η πρόταση που θα δίνει την δύναμη στον αμερικανό πρόεδρο να απενεργοποιεί το Internet σε περίπτωση “κρίσης”.

Στα πιο δικά μας, το όλο θέμα φαίνεται να ξεκίνησε σοβαρά στην Ελλάδα με τα χτυπήματα της Σέχτας Επαναστατών πέρσι, οι οποίοι εμφανίστηκαν ξανά φέτος με την ανάληψη της ευθυνής για την δολοφονία του Σωκράτη Γκόλια. Δεν θα σχολιάσω περαιτέρω για αυτό το περιστατικό. Όσο και αν έχω διαβάσει τα περιταύτα, δεν μπορώ να κρίνω αν η Σέχτα είναι αυτή που λέει πως είναι και αν η επιλογή του θύματος μπορεί να αποδείξει την ιδεολογία που προβάλλει με την πρόσφατη προκύρηξη της, αν είναι προβοκάτορες ή αν η δολοφονία ήταν συμβόλαιο θανάτου. Αυτά είναι ερωτήματα τα οποία δεν μπορεί κανείς από την απ’έξω να απαντήσει. Αυτό που μπορώ να παρατηρήσω, και δεν μπορώ να φανταστώ ότι είναι σύμπτωση, είναι η επιλογή της στιγμής για την δολοφονία. Είναι φυσικό ότι 2 βδομάδες πριν την λήξη της προθεσμίας δήλωσης των καρτοκινητών, ένα τόσο σημαντικό χτύπημα στον “ελεύθερο λόγο” από υποτιθέμενους τρομοκράτες θα ωθούσε πολλούς περισσότερους να βοηθήσουν την κυβέρνηση με αυτό το βήμα της προς την τήρηση της “εθνικής αφάλειας”, να πιστέψουν στην ουσιαστική ανάγκη της ταυτοποίησης.

Ωραία. Δέχομαι ότι επίδοξοι τρομοκράτες (όποιοι κι αν είναι αυτοί) θα μπορούσαν όντως να χρησιμοποιήσουν ανώνυμα καρτοκινητά για να σχεδιάσουν τις ενέργειες τους, όπως και άλλοι εγκληματίες. Όμως, στον βωμό αυτού του στόχου, δεν θα μπορούσαν να γίνουν και άλλες θυσίες, όπως να ξεριζωθούν όλα τα καρτοτηλέφωνα, να γίνουν όλα τα WiFi spots επώνυμα και οι ISPs να είναι υποχρεωμένοι να δίνουν χωρίς περιορισμούς στοιχεία των πελατών τους στις αρχές; Χε, αυτά βασικά είναι σενάρια τα οποία θα μπορούσα άνετα να δω να υλοποιούνται στο μέλλον με την πρόφαση της εθνικής ασφάλειας, και ειδικά το τελευταίο θα ήταν ένα βαρύ, βαρύ χτύπημα στην ελευθερία του λόγου και της διακίνησης ιδεών (και αρχείων!) Μου έρχεται και στο μυαλό η υπόθεση του κλεισίματος του gamato… (διαβάστε, παρεπιμπτόντως το εξής πολύ ενδιαφέρον, το οποίο ακόμα βέβαια δεν έχω δει καθόλου να παίρνει διαστάσεις, αν τελικά όντως ισχύει. Καλύτερα να γνωρίζουμε! Και αλήθεια… τι είναι αυτό;) Το κλείσιμο του gamato ήταν από τα πρώτα δυνατά χτυπήματα στην πόρτα του μέχρι σήμερα αναρχικού διαδικτύου στην Ελλάδα. Τα πρόσφατα νέα σχετικά με την δημιουργία νομοθετικού πλαισίου για τα blogs δείχνει ότι η κυβέρνηση είναι στραμμένη και προς αυτή την κατεύθυνση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον. Σίγουρα πάντως τα κινητά είναι μόνο το πρώτο βήμα αυτού του ατελείωτου αγώνα κατά της τρομοκρατίας…

The war against terror is not meant to be won…

Κι ερχόμαστε πίσω σε μένα. Εμένα δεν μου αρέσουν όλα αυτά τα παραπάνω και βλέπω πως η ταυτοποίηση συμβολίζει μια νέα (;) εποχή όπου όλοι θεωρούμαστε ύποπτοι αλλά ταυτόχρονα δεν μας ενδιαφέρει η ταχύρυθμη απώλεια συνταγματικών μας δικαιωμάτων. Πολλοί θα πουν, μάλλον, μου έχουν ήδη πει, πως τα στοιχεία μας είναι ήδη διαθέσιμα σε τράπεζες, εταιρείες, στην εφορεία (και άρα στο κράτος), στον ΟΤΕ. “Ήδη μας παρακολουθούν”, έχω ακούσει τόσες φορές με μια αφοπλιστική χαλαρότητα. Δεν διαφωνώ… Τα προφίλ στο Facebook και οι σύνδεσεις όλων μας είναι καταχωρημένες κάπου. Το τι αγοράζουμε, τι κερδίζουμε, οι ιδέες μας (στην προκειμένη περίπτωση)… it’s all out there. Όμως αυτά ειναι καθαρά οικονομικά στοιχεία. Συμφωνώ, η καταγραφή ή/και η παρακολούθηση συνομιλιών μέσω των σταθερών τηλεφώνων είναι σίγουρα ιδέα παλιά όσο και το ίδιο το τηλέφωνο (μου έρχονται στο μυαλό “Οι ζωές των άλλων”). Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι τα σταθερά τηλέφωνα είναι ακριβώς αυτό: σταθερά. Κάθε αριθμός, επομένως και όνομα, συνδέεται αναπόφευκτα με μια φυσική διεύθυνση.

Η λειτουργία των κινητών είναι τελειώς διαφορετική. Οι εταιρίες τηλεπικοινωνιών εξ ορισμού γνωρίζουν την τοποθεσία κάθε κινητού μέσω της κυψέλης από την οποία λαμβάνει σήμα ανά πάσα στιγμή. Πλέον, σε αυτές τις πληροφορίες δεν θα έχουν πρόσβαση μόνο οι εταιρίες αλλά και το κράτος. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε να υπάρχει μια global database κάπου στα βάθη της υπηρεσίας πληροφοριών με κάθε ύποπτο και μη κινητό, με ονοματεπώνυμο και αριθμό κυψέλης. Οι συνδέσεις θα ήταν έτσι μέχρι τώρα, και από τώρα και τα καρτοκινητά. Σας θυμίζει τίποτα; Κάτι που αρχίζει με τσι και τελειώνει με πάκια;

“Αν δεν έχεις κάτι να κρύψεις Cubi, γιατί να σε πειράζει αυτό;” Ποιος καθορίζει τι είναι για κρύψιμο και τι όχι; Οι εποχές είναι δύσκολες και βλέπετε τι συμβαίνει κάθε μέρα. Οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι μας ληστεύουν ξεδιάντροπα με την πρόφαση μίας πλασματικής οικονομικής κρίσης και της ανάγκης ενός ΔΝΤ το οποίο το μόνο που κάνει είναι να σπέρνει καταστροφή και να φροντίζει για περισσότερη φτώχεια στους φτωχούς και περισσότερα πλούτη στους πλούσιους, είναι αυτοί οι οποίοι φροντίζουν και για αυτούς τους νόμους περι “εθνικής ασφάλειας”. Η Ουγγαρία προσπάθησε να μείωσει το έλειμμα της φορολογώντας τράπεζες και το ΔΝΤ διαφώνησε, λέγοντας “απαπά, δεν θα τα πάρετε από τις τράπεζες, μόνο με περισσότερα μέτρα λιτότητας πρέπει να τα καταφέρετε“. Αυτοί οι μασκαράδες είναι οι ίδιοι οι οποίοι δίνουν ρεσιτάλ εκμετάλλευσης και στην Ελλάδα, με όλα αυτά τα μέτρα λιτότητας… Θα εμπιστευτείτε αυτά τα λαμόγια σχετικά με το τι χρίζει κρυψίματος και τι όχι, τους ανθρώπους που εδώ και δεκαετίες δεν ντρέπονται να αυτοαποκαλούνται “κυβέρνηση” και είναι πανέτοιμοι και κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να κάνουν την ζωή μας κόλαση; BTW, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να δούμε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κρατήσει καθόλου διαφορετική στάση από την ΝΔ αυτούς τους 10 μήνες, για να μην πω ότι είναι χειρότερο. Χρώματα και ιδεολογίες απλά μάσκες και προφάσεις. Όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. All the world’s a stage…

Από προχτές, περίμενα το κινητό μου να φάει φραγή, όπως όλα όσα δεν είχαν δηλωθεί. Το δικό μου όμως λειτουργούσε κανονικότατα. Με πήραν και τηλέφωνο σήμερα! Το μυστήριο δεν άργησε να λυθεί: πέρσι και πρόπερσι έχασα δυο φορές το κινητό μου και έκανα αίτηση για καινούργια κάρτα με τον ίδιο αριθμό. Προφανώς τότε έδωσα τα στοιχεία μου και έκανα πρόωρη ταυτοποίηση χωρίς να το ξέρω… Τώρα δεν υπάρχει πια επιστροφή, όπως και με το Facebook… Once in the Cloud, forever in the Cloud. Ποιος ξέρει, μια μέρα μπορεί να είναι απαραίτητο να κάνεις και για το Facebook ταυτοποίηση. “Βάσει νόμου, όλες οι συνδέσεις στο ίντερνετ που δεν έχουν ταυτοποιημένο λογαριασμό στο Facebook θα κοπούν. Μην το αφήνεις τελευταία στιγμή…” Δεν είναι πολύ διαφορετικό σενάριο από αυτό που ζούμε τώρα. H διείσδυση των κινητών στην κοινωνία ήταν σταδιακή. Πήρε λιγότερο από 10 χρόνια μέχρι να έχουμε όλοι τουλάχιστον δυο-τρεις συσκευές (τουλάχιστον) και διπλάσιες κάρτες. Το Internet διαγράφει μια παρόμοια πορεία και φοβάμαι τις μέρες όπου οι ελευθερίες του θα τεθούν σε κίνδυνο.

Σε όποιον (εκτός μίας λαμπρής εξαίρεσης…) είχα προτείνει το να μην δηλώσει το κινητό του η απάντηση ήταν ίδια. Κανείς δεν μπόρεσε να πει όχι στην ανάγκη του κινητού. Μάλιστα, κάποιοι ήταν και αμυντικοί, συχνά σε βαθμό επίθεσης: “Είσαι στο σύστημα, δεν μπορείς να βγεις από αυτό με το έτσι θέλω”, “Πώς θα σε βρίσκουν για δουλειά; Δεν θα σε κυνηγάνε, ξέρεις!”, “Δεν βλέπεις που δεν βλέπεις το κινητό σου, πώς θα μπορούμε να κανονίζουμε τώρα;”, “Τι θα κάνεις όταν ταξιδεύεις;”, “Κι αν πάθει κάτι ένας δικός σου άνθρωπος, χτύπα ξύλο, πώς θα το μάθεις;”, “Καλά, δοκίμασε χωρίς κινητό και θα τα ξαναπούμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να αντέξεις.” Όλοι μας, μαζικά, έχουμε απλά αποδεχτεί την εξάρτηση σε αυτές τις συσκευές ως κάτι το αναντίρρητα καλό (εκτός από την περισταστιακή ένσταση για την επικίνδυνη ακτινοβολία). Όπως και με το ηλεκτρικό ρεύμα. “Θέλεις να γυρίσουμε στις σπηλιές;!” Μα, οι άνθρωποι των σπηλαίων ήταν πιο ικανοί από εμάς. Τολμώ να πω και πιο ζωντανοί από εμάς. Μόλις πέσει το ρεύμα, ξαφνικά δεν αντέχουμε το σκοτάδι, δεν μπορούμε να μαγειρέψουμε, δεν μπορούμε καν να περάσουμε την ώρα μας δημιουργικά, βαριόμαστε δίπλα στους ίδιους τους ανθρώπους που αγαπάμε (αν και το απόλυτο σκοτάδι μπορεί και να προσφέρει… ωραίες στιγμές!). Ποιος χρησιμοποιεί ποιον, τελικά;

Δεν μπορώ να αγνοήσω πάντως την βάση της παραπάνω κριτικής. Πιάνει την ουσία των λόγων για τους οποίους οι περισσότεροι προχώρησαν στην ταυτοποίηση ακόμα και αν δεν συμφωνούσαν στην θεωρία. Όπως και να το κάνουμε, δύσκολα μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο πρακτικό από το να επικοινωνείς με όλους όπου κι αν είσαι, και σίγουρα θα μου λείψει. Το θέμα είναι ότι εκεί που είχα αποφασίσει ότι δεν θα είχα πια κινητό, ξαφνικά έχω την δυνατότητα να το κρατήσω. Δυνατότητα μεταμφιεσμένη σε υποχρέωση. Αποφάσισα να προσαρμόσω την δυνατότητα αυτή και να μην συμβιβαστώ: θα αφήνω το κινητό μου σπίτι κλειστό και θα έχω αυτόματο τηλεφωνητή ή προώθηση κλήσεων στο σταθερό μου. Θα το ανοίγω μια φορά στη μία ή στις δυο μέρες για να δω αν έχω σημαντικά SMS. Όμως θα βγάλω το κινητό από την καθημερινή μου επικοινωνία. Το καρτοτηλέφωνο με εξυπηρέτησε μια χαρά πριν λίγες μέρες (και φτηνα, ακόμα και για κλησή προς κινητό!) Το Skype με έχει βολέψει και αυτό πολύ, και η ιδέα του να έχω ένα laptop μαζί μου και να μιλάω με φίλους από κάποιο hotspot όσο είμαι έξω δεν είναι άσχημη! Ακόμα και σε κάποια συμβατή συσκευή, αν κάποια στιγμή έχω. Επίσης, e-mails, MSN, γράμματα (λατρεύω την γραπτή επικοινωνία, όσο παραπλανητική και ξεχωριστή από την φυσική, προφορική πραγματικότητα και αν μπορεί να είναι μερικές φορές.) Και γαμώτο, πραγματική, φυσική επικοινωνία, the only thing that really matters…

Ζητάω από τους ανθρώπους μου να καταλάβουν αυτή την επιλογή μου. Μόνο εσείς θα μπορέσετε να το κάνετε πιο εύκολο, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι. Ήδη θα έχω να αντιμετωπίσω δυσκολίες επικοινωνίας με όλους τους υπόλοιπους… Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να δείξω (στον εαυτό μου και στους άλλους) πως όχι μόνο δεν είναι απαραίτητο το κινητό για να κρατήσεις επαφή και να μπορείς να βρίσκεσαι με όσους θέλεις, αλλά η επικοινωνία έτσι θα είναι τελικά πιο αγνή, απολαυστική, χορταστική και αυθεντική, κάθε στιγμή με τους ανθρώπους σου θα είναι πολύτιμη, μακριά από την σιγουριά του αυτονόητου και του βολικού. Γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι: όταν κάτι δεν το έχουμε πλέον ως δεδομένο, αποκτά άλλη αξία…

Further “reading”:

http://www.youtube.com/watch?v=as151PlWM-o Mr. Freeman: Είμαι αληθινός
http://www.youtube.com/watch?v=EJswB33P3Us Mr. Freeman: Τι είναι οι γνώσεις σας

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *