Μακάρι να ήξερα τι σημαίνει ο τίτλος αυτός…
Από την επανάσταση στην Αίγυπτο.
Παρακολουθώ με τεράστιο ενδιαφέρον αυτές τις μέρες τις επαναστάσεις που αυτή την στιγμή συμβαίνουν στην Βόρεια Αφρική. Κοινωνίες οι οποίες για πολλές δεκαετίες είχαν τους ίδιους δυνάστες τώρα τους ανατρέπουν. Δεν είναι ότι ξαφνικά ξεπεράστηκε το όριο ανοχής τους, όχι. Αυτό είχε ξεπεραστεί εδώ και πολλά χρόνια, καθώς φαίνεται. Όπως και μια πυρκαγιά σε ένα δάσος: τα σκουπίδια δεν κάνουν την εμφάνιση τους από την μια στιγμή στην άλλη. Φτάνει όμως μια σπίθα για να τα κάνει όλα να πάρουν ελαφρώς πιο… θερμές αποχρώσεις, πριν αντικατασταθούν από μια γκριζομαύρη.
Η σπίθα για την Βόρεια Αφρική ήταν αυτός ο κύριος.
(ειρωνικό στο από πάνω λινκ που τον επισκέφτηκε και η -πρώην- προεδράρα!)
O Mohammed Bouazizi πούλαγε ζαρζαβατικά, γιατί δεν μπορούσε αν βρει δουλειά με το πτυχίο Νομικής του. Είχε σπουδάσει δικηγόρος… καλά να πάθει, εδώ που τα λέμε! Είναι σαν να ψάχνεις δουλειά με πτυχίο μηχανικού περιβάλλοντος στην Μόρντορ. Αυτό δεν είναι σχόλιο για την ποιότητα της δικαιοσύνης στην Τυνησία, για την οποία ούτως ή άλλως τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια, απλά υποθέτω ότι είναι το ίδιο σκατά με εδώ. Ότι δηλαδή υπάρχουν μερικά επαγγέλματα με ψευτοπρεστίζ που σαν ρουφήχτρες τραβάνε νέους που στην πραγματικότητα θα ήθελαν να κάνουν κάτι άλλο στην ζωή τους.
Όταν, λοιπόν, η αστυνομία ήρθε και κατέσχεσε τον πάγκο του μαζί με τα προιόντα του επειδή δεν είχε άδεια πώλησης, ο άνθρωπος αυτοπυρπολήθηκε. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να τραβήξει την προσοχή για την ανεργία στην Τυνησία, αλλά και πολλά κοινωνικά προβλήματα τα οποία δεν διαφέρουν σημαντικά από τα δικά μας στην Ελλάδα. Ας το επαναλάβουμε. Αυτός ο άνθρωπος ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ για να τραβήξει την προσοχή σε ένα καθαρά κοινωνικοπολιτικό ζήτημα. Από την πράξη του αυτή, προφανέστατα, δεν θα επωφελούταν ο ίδιος ή η οικογένεια του. Ας μου πούνε όλοι όσοι λένε πως ο άνθρωπος κοιτάζει μόνο την δική επιβίωση και αναπαραγωγή και ότι επομένως όλα μπορούν να εξηγηθούν με αυτό τον δαρβινικο-νατουραλιστικό τρόπο, πώς εξηγούνται οι πολιτικές αυτοκτονίες.
Η πυρκαγιά που ξεκίνησε από την παραπάνω σπίθα μέσα σε λιγότερο από 3 εβδομάδες έκαψε τον άνθρωπο που είχε κυβερνήσει σχεδόν ανενόχλητος την χώρα για 23 ολόκληρα χρόνια. Και το πυροτέχνημα ήταν τόσο μεγάλο που έστειλε σπίθες και στην Αλγερία, όπου κάποιοι άνθρωποι αυτοπυρπωλήθηκαν εκ νέου τις τελευταίες μέρες, και πολύ περισσότερο στην Αίγυπτο, η οποία κυβερνάται από το ίδιο άτομο από το 1981. Όχι 3, όχι 23, αλλά 30 χρόνια.
Στην Αίγυπτο δεν τα έχουν καταφέρει ακόμα. Ο καρεκλοκένταυρος είναι τόσο βολεμένος που για να σταματήσει την επανάσταση και τις συνενοήσεις μέσω Facebook και Twitter έκλεισε ολόκληρο το ίντερνετ της Αιγύπτου, έχει διατάξει απαγορεύσης κυκλοφορίας την μία μετά την άλλη, οι νεκροί αριθμούνται με τριψήφιο αριθμό (πιο κοντά στους 100 είναι), όμως τίποτα δεν φαίνεται να σταματάει τα οργισμένα πλήθη.
Κι εμείς οι Δυτικοί συνεχίζουμε να παρατηρούμε με το ίδιο ενδιαφέρον που θα παρακολουθούσαμε μια αποικία μυρμηγκιών να αντικαθιστά την βασίλισσα της.
Μακάρι να ήξερα τι θα προκύψει στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, και σε πολλές άλλες χώρες ακόμα εύχομαι, αν καταφέρουν και αυτές να ανατρέψουν τους τύραννούς τους. Είπαμε, μετά τις πυρκαγιές μένουν οι γκριζομαύρες στάχτες.
Αν η πυρκαγιά είναι φυσική και δεν έχει ξανακαεί το μέρος πρόσφατα, πολύ πιθανόν από τις στάχτες να ξεπεταχτούν νέα δεντράκια. Αν η πυρκαγιά είναι έργο εμπρηστών, πολύ πιθανόν να έχει ξανακαεί η περιοχή πρόσφατα και τελικά να μην φυτρώσει τίποτα για πολύύύ καιρό ακόμα. Στην μια περίπτωση το γκριζομαύρο είναι προσωρινό, όπως ένα γιαπί πριν την αναπαλαίωση, στην άλλη μετατρέπεται σε μόνιμο ντεκόρ.
Δεν ξέρω τι από τα δύο μπορώ να ελπίζω για αυτές τις χώρες. Από την μία, στην Τυνησία, δεν ήθελαν κανένα στέλεχος της παλιάς κυβέρνησης να συμμετέχει σε αυτή που σχηματίστηκε μετά την αποχώρηση του Ben Ali, και τα κατάφεραν. Από την άλλη, ποιοι θα είναι οι καινούργιοι; Μόλις χτες επέστρεψε ένας πολιτικός εξόριστος τον οποίο φυσικά όλο και κάποιο πλήθος ήταν εκεί για να υποδεχθεί με επευφημίες. Και πολύ φοβάμαι ότι ένα σύστημα πολύ παρόμοιο με αυτό που έχουμε εμείς τώρα εδώ δεν είναι διόλου απίθανο…
Οποιαδήποτε ομοιότητα, σημαίνουσα ή σημαινόμενη, είναι καθαρά συμπωματική και οπωσδήποτε δεν ήρθε ως αποτέλεσμα κριτικής σκέψης από μεριάς του συγγραφέα.
Και η Ελλάδα, συνάνθρωποι μας Βορειοαφρικάνοι, κυβερνήθηκε από δικτατορία για 7 χρόνια. Και από τότε μέχρι σήμερα, σχεδόν 40 χρόνια μετά, κυβερνάται όχι από μία αλλά από δύο δικτατορίες — η οποία στην ουσία όμως είναι μία. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πάνε χρόνια τώρα που εφαρμόζουν ακριβώς τις ίδιες πολιτικές και η μόνη τους διαφορά είναι τελικά στο χρώμα και στην φάτσα των ηγετών τους. Α ναι. Κι εδώ αυτά τα 40 χρόνια βγαίνουν οι ίδιες οικογένειες (ναι, εδώ είμαστε ένα μείγμα ολιγαρχ-αριστοκρατίας – διπλής δικτατορίας – κληρονομικής βασιλείας – φεουδαρχίας – δεσποτισμού -και «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» της οποίας η κυβέρνηση σχηματίζεται από ψήφο ενός 20% του εκλογικού σώματος). Η βασική διαφ(θ)ορά μας από χώρες όπως η Τυνησία, είναι ότι οι εκλογές δεν είναι στημένες: έχουμε εκλογικό στήσιμο στον ίδιο τον εκλογικό νόμο! Το όνομα αυτού: ενισχυμένη αναλογική. Αφ’ενός αυτό, αφ’εταίρου ότι οι Έλληνες πραγματικά ψηφίζουν αυτούς τους ανθρώπους τόσα χρόνια, γιατί πολύ απλά όντως τα μικροκομματικά συμφέροντα υπήρχαν, υπάρχουν και πολύ δυστυχώς θα υπάρχουν.
Παρ’όλ’αυτά, εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν θα είχαμε τα αρχίδια να κάνουμε ότι έκαναν εκεί κάτω. Αν άρχιζαν να πεθαίνουν δεκάδες άνθρωποι, από σφαίρες στο ψαχνό αυτή την φορά, και όχι στυλ Αλέξης Γρηγορόπουλος, θα κρυβόμασταν πίσω στην ήσυχη, ατομικίστικη, φοβισμένη μας παθητικότητα, τόσο γρήγορα όσο βγήκαμε.
Ή μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν έχω ζήσει τέτοιες καταστάσεις. Μπορεί ο θάνατος ανθρώπων, πολλών ανθρώπων, να είναι όχι σαν απλή σπίθα, να είναι σαν ολόκληρη φωτοβολίδα σε πευκοδάσος, να είναι η απόδειξη του “well, shit just got real” και η ένδειξη ότι έπεσαν οι μάσκες, το πάμε όλα για όλα. Δεν ξέρω.
Μέχρι τότε, θα κοιτάζω με ενδιαφέρον και, ίσως λίγό αφελή, ελπίδα τις εξελίξεις. Ελπίζοντας ότι στο δικό μας πευκοδάσος κάποια στιγμή θα αναπτύξουμε άμυνες απέναντι στα τακτικά προληπτικά αντι-σπιθικά ραντίσματα μουδιάσματος και εγωπάθειας.