Το γνωστό σύνθημα (δεν χρειάζεται σε -όνοι να τελειώνει, μπάτσοι-γουρούνια δολοφόνοι) μου φαίνεται εδώ και καιρό κάπως άκυρο. Βασικά, απο τότε που διάβασα την Φάρμα των Ζώων, του George Orwell. Το βιβλίο, όπως μπορεί ή και όχι να ξέρετε, είναι μία ευθύς αλληγορία στην Οκτωβριανή Επανάσταση και στο τι επακολούθησε, μέχρι τον Στάλιν: τα ζώα της φάρμας, καθοδηγούμενα απο τα γουρούνια, πατάσσουν την κακιά εξουσία των ανθρώπων για μία αυτοδιαχειριζόμενη φάρμα, απο τα ζώα για τα ζώα! Μόνο που σύντομα, τα γουρούνια γίνονται χειρότεροι απο τους ανθρώπους…
Τα γουρούνια ΔΕΝ είναι οι μπάτσοι. Τα γουρούνια είναι οι άνθρωποι οι όποιοι ελέγχουν τους μπάτσους σαν μαριονέτες. Και πέρσι, που ένας μπάτσος πυροβόλησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, αυτό δεν ήταν κίνηση γουρουνιού, αλλά ηλιθιότητα του μπάτσου… Δεν φταίει η δημοκρατία, ή το σύστημα, για τον τυχαίο ανθρώπινο παράγοντα ο οποίος μπορεί να πονοκεφαλιάσει τα γουρούνια και να δώσει ακόμα περισσότερη τροφή σε όσους στρέφουν τα πυρά τους προς αυτούς και ΟΧΙ στα γουρούνια.
Στην Φάρμα των Ζώων, τα σκυλιά είναι αυτά τα οποία προστατεύουν τα γουρούνια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι μπάτσοι είναι τα σκυλιά. Τα ίδια όμως είναι εκπαιδεύμενα για να κάνουν ακριβώς αυτό. Ποιό είναι το παράπτωμα τους; Απο την άλλη, ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να στοχεύσεις τα πραγματικά γουρούνια, τα οποία πλέον δεν ήταν όσο εμφανή όσο ήταν ο Στάλιν; Είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλομέτοχοι, οι άνθρωποι που ελέγχουν τα μέσα… Άνθρωποι αφανείς, οι οποίοι κάνουν ακόμα και τους τάχα πολιτικούς “ηγέτες” ό,τι θέλουν πίσω απο τα παρασκήνια.
Οι μπάτσοι δεν είναι παρα το χέρι, το εκτελεστικό όργανο της εξουσίας… Είναι εκεί για να μισούμε αυτούς και όχι την πραγματική εξουσία. Ποιά όμως είναι, εν τέλει, η πραγματική εξουσία;
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ;