REVIEW: IN OTHER WORDS: SF AND THE HUMAN IMAGINATION

In Other Worlds: SF and the Human ImaginationIn Other Worlds: SF and the Human Imagination by Margaret Atwood
My rating: 4 of 5 stars

This is a neat little collection of Margaret Atwood’s history in the field of science fiction. It’s split into three parts:

1) Her thoughts on science (speculative?) fiction and the persistent problem of defining the genre; thoughts on how science fiction is a continuation of much older, mythological sorts of fiction; commentaries on her early life in rural Canada, what made her move into the field and inspired her to write the novels that marked her career.

2) Reviews, articles and talks she’s written and given over the years on seminal works and writers such as The Island of Dr Moreau and H. G. Wells, Nineteen Eighty-four, Animal Farm and George Orwell, Brave New World and Aldous Huxley, She and H. Rider Haggard, The Birthday of the World and Ursula K. Le Guin (her name is seriously pronounced “gwin”?) and others.

3) A selection of her own short stories, some of which I remembered from reading Bones and Murder some weeks ago.

Listening to this wise old lady speak of her long life and pose difficult questions about SF in general was very pleasing for the mind. I also found it quite revealing, and I’m hardly versed in her work. If you are more familiar with it than I, you know what to do.

View all my reviews

Είναι όντως οι μπάτσοι τα γουρούνια;

Το γνωστό σύνθημα (δεν χρειάζεται σε -όνοι να τελειώνει, μπάτσοι-γουρούνια δολοφόνοι) μου φαίνεται εδώ και καιρό κάπως άκυρο. Βασικά, απο τότε που διάβασα την Φάρμα των Ζώων, του George Orwell. Το βιβλίο, όπως μπορεί ή και όχι να ξέρετε, είναι μία ευθύς αλληγορία στην Οκτωβριανή Επανάσταση και στο τι επακολούθησε, μέχρι τον Στάλιν: τα ζώα της φάρμας, καθοδηγούμενα απο τα γουρούνια, πατάσσουν την κακιά εξουσία των ανθρώπων για μία αυτοδιαχειριζόμενη φάρμα, απο τα ζώα για τα ζώα! Μόνο που σύντομα, τα γουρούνια γίνονται χειρότεροι απο τους ανθρώπους…

Τα γουρούνια ΔΕΝ είναι οι μπάτσοι. Τα γουρούνια είναι οι άνθρωποι οι όποιοι ελέγχουν τους μπάτσους σαν μαριονέτες. Και πέρσι, που ένας μπάτσος πυροβόλησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, αυτό δεν ήταν κίνηση γουρουνιού, αλλά ηλιθιότητα του μπάτσου… Δεν φταίει η δημοκρατία, ή το σύστημα, για τον τυχαίο ανθρώπινο παράγοντα ο οποίος μπορεί να πονοκεφαλιάσει τα γουρούνια και να δώσει ακόμα περισσότερη τροφή σε όσους στρέφουν τα πυρά τους προς αυτούς και ΟΧΙ στα γουρούνια.

Στην Φάρμα των Ζώων, τα σκυλιά είναι αυτά τα οποία προστατεύουν τα γουρούνια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι μπάτσοι είναι τα σκυλιά. Τα ίδια όμως είναι εκπαιδεύμενα για να κάνουν ακριβώς αυτό. Ποιό είναι το παράπτωμα τους; Απο την άλλη, ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να στοχεύσεις τα πραγματικά γουρούνια, τα οποία πλέον δεν ήταν όσο εμφανή όσο ήταν ο Στάλιν; Είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλομέτοχοι, οι άνθρωποι που ελέγχουν τα μέσα… Άνθρωποι αφανείς, οι οποίοι κάνουν ακόμα και τους τάχα πολιτικούς “ηγέτες” ό,τι θέλουν πίσω απο τα παρασκήνια.

Οι μπάτσοι δεν είναι παρα το χέρι, το εκτελεστικό όργανο της εξουσίας… Είναι εκεί για να μισούμε αυτούς και όχι την πραγματική εξουσία. Ποιά όμως είναι, εν τέλει, η πραγματική εξουσία;

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ;