Category: Video

Steven Wilson – Puncture Wound

Two things about this video:

1) Awesome song. Once again, this is from the EXTRA (!) CD off of Insurgentes. Along with Collecting Space and The 78, it should have been on the main album. Maybe Steven just wants to impress people that like to look into his music just a little deeper.

2) Great video that fits the song like a glove. Like the lyrics say: Push, push down the earth
Feel my hand through your glove… I wonder who made it? It’s not by Lasse Hoile though I wouldn’t blame you if you thought it was.

Detachment, Part Two

Όταν τα σκουπίδια αξίζουν καλύτερη μοίρα από να τους φερόμαστε σαν σκουπίδια.

Το δωμάτιο μου στην Νέα Σμύρνη είναι γεμάτο με κειμήλια. Παλιά ρούχα που είτε ποτέ δεν μου άρεσαν πραγματικά ή δεν μου αρέσουν πια, games που τα κρατάω κι’εγώ δεν ξερώ γιατί, αντικείμενα που έχουν γίνει κομμάτι της ατυχούς μόνιμης διακόσμησης, αρχαία ηλεκτρονικά τα οποία η εξέλιξη της τεχνολογίας καταδίκασε στο να τελούν χρέη συλλεκτών σκόνης (στην καλύτερη), παπούτσια που δεν μου αρέσουν πια που είναι στην μετέωρη κατάσταση του να είναι υπερβολικά φθαρμένα για να χαρίσω αλλά όχι αρκετά διαλυμένα για να πετάξω…

Γενικά, έχω πολύ πράγμα το οποίο δεν χρειάζομαι και θέλω να αποχωριστώ. Όμως δεν θέλω να πάω μέχρι τον κοντινότερο κάδο και απλά να τα πετάξω. Μου φαίνεται τόσο άσχημο το να φέρεσαι σε κάτι σαν σκουπίδι. Με δέκτη πρόσωπο, είναι μια φράση που δείχνει μια απαίσια έλειψη σεβασμού («της φέρθηκε σαν σκουπίδι»). Αν μεταφέρω αυτή την έλειψη σεβασμού στα πράγματα, στα αντικείμενα, τα οποία το καθένα μόνο για μένα προσωπικά συμβολίζει κάτι, είναι το ίδιο ακριβώς. Είναι φριχτό το ότι, υλιστές ως είμαστε, δίνουμε τόσο σημασία στην χρήση και αντίστοιχα στην αχρηστία. Όντας τόσο συνδεδεμένοι με την ύλη, ο συμβολισμός του να πετάς κάτι στην κάλαθο των αχρήστων είναι η δολοφονία της χρήσιμης ύλης. Πώς μπορώ να δολοφονήσω τόσα αντικείμενα τα οποία είναι ακόμα γενικά χρήσιμα αλλά για μένα απλώς παίρνουν χώρο; Κάποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει υπέροχα πράγματα μαζί τους.

Πώς θα μπορούσα να βρω όμως κάποιον που να χρειάζεται ή να μπορεί να χρησιμοποιήσει όσα εγώ πλέον δεν; Ποιος θα μπορεί να συνεχίσει, όπως μπορεί, να χρησιμοποιει το τρύπιο παπούτσι, το ΙSDN modem, το απαίσιο παιχνίδι για το οποίο κάποτε έγραψα ένα ριβιού, το μισογραμμένο τετράδιο, τα ξεχασμένα δώρα από κάποιο πάρτι, την τσάντα μεταφοράς ενός υπολογιστή που εδώ και χρόνια πλέον δεν είναι στην κατοχή μου; Ποια είναι η μοίρα αυτών των πραγμάτων; Ποια θα έπρεπε — ποια θα μπορούσε να είναι η τύχη τους; Πώς μπορώ εγώ να έχω το δικαίωμα να τους στερήσω την ζωή πετώντας τα στα σκουπίδια;

Σκέφτομαι πόσα σκουπίδια παράγονται κάθε μέρα, πόσοι τόνοι αχρηστίας και νεκρής ύλης καταλήγουν στις no man’s lands του δυτικού πολιτισμού, τις χωματερές, και βλέπω ότι η δική μου συνεισφορά είναι πραγματικά αστεία. Δεν έχω πολύ πράμα. Τα αισθήματα μου όμως είναι πολύ περισσότερο σεβασμός στα ίδια τα αντικείμενα, στην πιθανότητα να είναι χρήσιμα σε κάποιους άλλους, να υπάρχει ακόμα κάποια ελπίδα να παραμείνουν ζωντανά, παρά στο ότι θέλω να τα έχω για να θυμάμαι το παρελθόν.

Yπηρεσίες, καταστήματα και σελίδες ανακύκλωσης αντικειμένων (από το forfree.gr)

 

Ψηφιακά Νεκροταφεία

EDIT 31/8/2014: Το ορίτζιναλ βίντεο που είχα εδώ χάθηκε, μπορεί γιατί το αρχείο της ΕΡΤ δεν είναι πια ονλάιν; Ορίστε ένας καθρέφτης πάντως με το ντοκυμανταίρ του Εξάντα «Ψηφιακά Νεκροταφεία»

Τι θα γίνει η μητρική που είχατε για 4 χρόνια αλλά κάηκε; Ο παλιός σας υπολογιστής μετά την αναβάθμιση — και αφού τον έχετε χαρίσει σε έναν φίλο σας (αλλά τι μπορεί να σηκώσει πια ένας υπολογιστής 8ετίας;) Τα δύο άχρηστα λάπτοπ σας, το ένα πολύ παλιό και το άλλο χωρίς σκληρό, που απλά πιάνουν τόπο και κάποια στιγμή πρέπει να τα φύγουν;

Πού καταλήγουν όλα τα ηλεκτρονικά που ξεφορτωνόμαστε ή δίνουμε στην ανακύκλωση ηλεκτρονικών συσκευών; Σε κάποιον σκουπιδότοπο στην άλλη άκρη της Γης… Πόσοι τέτοιοι ακόμα θα υπάρχουν σε άλλα 10 χρόνια; 20; 30; 50;

Πόσο άρρωστο είναι θεσμικά να ζουν τα «πολιτισμένα» κράτη εις βάρος των αναπτυσσόμενων κρατών; Μπορεί οι ρύποι να «αντιμετωπίζονται» παγκόσμια (ή τουλάχιστον με αυτή την επίφαση, βλέπε Κυότο/Κοπεγχάγη/Ναγκόγια), η κλιματική αλλαγή επίσης, αλλά κάποιος άλλος συνεχίζει να πρέπει να κάνει την βρώμικη δουλειά αντί για εμάς με μια λογική διακρατικού NIMBY. Και όταν αυτός ο άλλος έρθει επίσης στο σημείο πλέον να μην χρειάζεται τα σκουπίδια του κόσμου για να βγάλει χρήματα –ειρωνικό ότι η Κίνα είναι επίσης αυτή η οποία παράγει στα αμέτρητα εργοστάσια της αυτό το δυνητικό σκουπιδαριό εξαρχής–, τότε θα πασάρει και τα δικά της σκουπίδια σε κάποιον άλλο. Μέχρι ο κόσμος να γίνει κάπως έτσι:

Your Brain On Porn

http://yourbrainonporn.com/—

Evolution has not prepared your brain for today’s Internet porn.

 

Basically, this site says that internet porn has hacked into our brain and is playing around with the hormonal centres that handle pleasure, reproduction, addiction and reward. Everytime we masturbate to internet porn our brains register the act as if we were fertilising tens or hundreds of different women. That’s much better than only having one partner, right? You can’t beat the novelty, the variety, the propagation of genes, the accessibility!

All this has lead to situations where people are subconsciously choosing porn instead of real socialising (and feeling OK and quasi-satisfied, if a little bleh, with being solitary and socially anxious) because the brain in a completely subconscious manner prefers the porn with all its addiction, reward and novelty factor, than real intimate partners. Such situations, I’m betting, are much more widespread than anyone’s willing to admit.

In the site you can find many testaments of men who abstained from masturbating for weeks or months and saw a dramatic, to say the least, increase of their libido, self-confidence and testosterone levels. They also rediscovered the beauty of looking into people of the opposite sex as more than just pieces of meat, there as a means for a potential orgasm and little else (and always comparing them, again subconsciously, with their virtual, pornographic counterparts of sexual satisfaction). Moreover, they found out they started focusing more on real women as the real people that they are.

Could it be that the sexuality of a whole generation of men (not to mention today’s teens) is being influenced, no, shaped by high-speed internet porn, making us proud addicts to the murderer of eroticism from a very young age, thousands of synapses at a time? Wilhelm Reich couldn’t havee meant this when he was talking about the Sexual Revolution! Absolutely not. This is serious.

I’m trying this out already, how could I not? All the way. See how long I can last and what happens. I’ll post the results soon.

 

 Philip Zimbardo: The demise of guys?

Some more links to articles on Your Brain On Porn:

Guys who gave up porn: on sex and romance

Was the cowardly lion just masturbating too much?

 

Opeth – Deliverance

I’m one of the people that enjoyed Heritage. During Folklore I sang so hard my stomach hurt (not nice). And then for the encore, Mik and his gang, after all the friendly chit-chat with the audience and after making us sing “happy birthday” for the drummer (not the same as the one in the video above) went ahead and played this.

Oh yeah.

Wade Davis: Dreams from endangered cultures

Sometimes I dream of being an ethnographer, an anthropologist just so I could have the chance to experience a life that not only almost no-one else gets to see, no-one will get to see anymore in times to come. Enter monoculture.

I just LOVE TED. And I just love what this guy is saying. The 20th century, 300 years from now, will not be remembered for its wars and technological achievements but for the unprecedented destruction of bio- and ethno-diversity.