Tag: gamecube

Η αγγελία μου για τα παλιά παιχνίδια του GameCube μου. Η ώρα έφτασε: άλλο ένα βήμα στην θυσία του παρελθόντος για το παρόν, στο κόψιμο των δεσμών με τις αναμνήσεις για να παραμείνουν αναμνήσεις και να μην γίνουν φαντάσματα… Άλλο ένα βήμα προς την ελευθερία. Δύο χρόνια πριν είχα γράψει το Σκέψεις Νοσταλγίας. Το σημερινό έρχεται ως ενδιαφέρουσα πνευματική συνέχεια στο ό,τι είχα γράψει τότε. Το ότι έχω αρχίσει να πουλάω ή να χαρίζω ό,τι αντιλαμβάνομαι πως δεν θέλω πραγματικά παρά είναι ένας «πεμπτουσιωτής» μου, ένα κομμάτι του παρελθόντος το οποίο κρατάω μόνο και μόνο επειδή πονάει να το αποχωριστώ όμως ούτε τελεί πρακτικά τον ρόλο του, πιστεύω πως είναι θετικό σημάδι για μένα. Σημαίνει, ίσως, πως προσανατολίζομαι προς το τώρα και όχι προς το χτες ή το προχτές, όπως φοβάμαι για τον εαυτού μου συχνά… Και τι είναι πιο σημαντικό, αλήθεια; Ένα ταξίδι σε καινούργια μέρη ή για να επισκεφτείς φίλους, ή το να κρατάς παιχνίδια τα οποία πια δεν παίζεις; Για μένα πλέον το πρώτο. Και είναι αλήθεια πως αν θέλω να ξαναπαίξω κάτι από αυτά, πάντα θα μπορώ να τα βρω κάπως, κάπου… Κάτι μου λέει πως δεν θα μπω σε αυτή την διαδικασία πάντως…

Ήδη, ενώ γράφω αυτές τις γραμμές, έχω βγάλει περίπου €120 αποχωρίζοντας τα Pikmin 2, Viewtiful Joe, Metroid Prime 2 και σύντομα τα Paper Mario, Super Smash Bros Melee, Soul Calibur 2 και Donkey Kong: Jungle Beat…

Το GameCube μου το αγόρασα (το απέκτησα μάλλον, γιατί προφανώς δεν το αγόρασα εγώ!) το Πάσχα του 2002, όταν θυμάμαι πως είχε βγει στην Ελλάδα μια βδομάδα πριν από το υπόλοιπο της Ευρώπης — όμως με μόνο 3 launch games… Θυμάμαι έψαχνα απεγνωσμένα το Rogue Leader, ως γνήσιως Star Wars fan, και το βρήκα 2 μήνες μετά, όταν είχε κυκλοφορήσει και το Super Smash Bros. Melee, το οποίο έβλεπα για μήνες στα περιοδικά και στο ίντερνετ… Τότε, οι κονσόλες έκαναν μήνες να βγουν στην Ευρώπη μετά την Αμερικάνικη κυκλοφορία τους, μισούσαμε όλους όσους μπορούσαν να παίξουν SSBM τόσο καιρό πριν από εμάς… Και τότε το ίντερνετ ήταν 64k ISDN στην καλύτερη, τι βίντεο να δεις; Έβλεπες τις “hi-res” φωτογραφίες στο internet cafe της γειτονιάς και σου έτρεχαν τα σάλια… Θυμάμαι ονειρευόμουν ότι θα κυκλοφορούσε ένα παιχνίδι Pokemon για το GameCube όπως για το Game Boy, ολοκληρωμένο RPG… Ποτέ δεν βγήκε, ακόμα και σήμερα, σχεδόν 10 χρόνια μετά.

Μετά, θυμάμαι όταν βγήκε το Metroid Prime, και με είχε ενθουσιάσει τόσο πολύ που το είχα παραγγείλει από το τότε Lik-Sang μαζί με ένα Freeloader… Ίσως το καλύτερο παιχνίδι για το GameCube συνολικά. Δεν πέρασαν τρεις μήνες και παρήγγειλα και το Wind Waker: είχε σχεδόν τρία χρόνια να βγει Zelda και είχα πάθει παράκρουση με την συνέχεια σε ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια ever: το Ocarina of Time. Είχα προσπαθήσει πάρα πολύ να καταφέρω να αποκτήσω και το bonus disc που έδιναν τότε με προπαραγγελίες του Wind Waker: δεν είναι άλλο από το Ocarina of Time + Master Quest…

Όταν βγήκε το GameCube, ήμουν 13 χρονών, σε ξέφρενη Nintendίτιδα η οποία κράτησε χρόνια ακόμα (και ακόμα την έχω υποβόσκουσα). Συντρόφεψε εμένα και τους φίλους μου στο Γυμνάσιο, Λύκειο και τα πρώτα χρόνια του Πανεπιστημίου, στην Μυτιλήνη… Έρχεται όμως η σκληρή στιγμή που πρέπει να πεις αντίο στο υλικό κτέρισμα των αναμνήσεων, και να τις κρατήσεις πολύτιμες μέσα σου. Έχω να παίξω αυτά τα παιχνίδια χρόνια, και δεν με βλέπω να θέλω να το κάνω σύντομα — όποτε προσπαθώ, απλά η ανάμνηση καταρρέει. Το GameCube, αν και ήμουν πάρα πολύ ενθουσιασμένος πριν βγει (και αφού βγήκε, φυσικά προσπαθούσα να πείσω όλους μου τους φίλους ότι ήταν καλύτερο από το PlayStation 2 — μάταια, φυσικά) δεν μου έφτιαξε τις αναμνήσεις, δεν με καθόρισε όπως το SNES και το N64 τα οποία ποτέ δεν νομίζω ότι θα θέλω να (ξανά)αποχωριστώ: ήταν απλά μια ενασχόληση, με λίγα παιχνίδια να με στιγμάτισαν έστω και λίγο, και ακόμα λιγότερα είχα τερματίσει. Ίσως γιατί εκείνη την εποχή απέκτησα και PC και μπήκα και σε εκείνον τον χώρο του gaming.

Γι’αυτό, επειδή τα λεφτά είναι λίγα και οι ανάγκες της (φοιτητικής και όχι μόνο) ζωής υπερβολικά πολλές, δίνω την ευκαιρία σε όποιον άλλον θέλει να αποκτήσει τα παιχνίδια μου… Είναι όλα σε απόλυτα λειτουργική κατάσταση, στα κουτιά και με τα βιβλιαράκια — όπως αρμόζει σε οποιοδήποτε παιχνίδι για κονσόλα Nintendo, από έναν παλιό φίλο της Nintendo. Βέβαια, εφ’όσον πρόκειται για συλλογή με παιχνίδια τα οποία έπαιζα — και δάνειζα, φυσικά — δεν είναι όλα στην τέλεια κοσμητική κατάσταση, μερικά κουτιά έχουν φθαρεί, μερικές ζελατίνες έχουν εσοχές κτλ όμως δεν είναι πολλά αυτά. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα έλεγα ότι, παρ’ότι μεταχειρισμένα, είναι σε αξιοπρεπή κατάσταση. Έχω δει πολύ χειρότερα…

http://www.ninty.gr/showthread.php?t=5748