Γιατί το έκανα
Απλά για την εμπειρία. Λατρεύω να παίζω με τη βιοχημεία του σώματος και άλλες παραμέτρους και να βλέπω πώς αλλάζοντας συγκεκριμένες μεταβλητές μπορεί να έχει μεγαλύτερη ή μικρότερη επίπτωση στη διάθεση και τη συνειδητότητα μου.
Σχεδόν κάθε θρησκεία, όποτε και πολιτιστική παράδοση, περιλαμβάνει νηστείες διαφόρων ειδών, και ενώ δεν θα έλεγα ότι αυτό από μόνο του αποδεικνύει κάτι, ο διεθνής πολιτισμός, ο οποίος έχει πάρει μια διαφορετική, απαξιωτική κατεύθυνση όσον αφορά την περιοδική αποχή από το φαγητό (και οι μόνοι Θεοί στους οποίους πιστεύει είναι η επιστημονική μέθοδος και η πιστωτική κάρτα) έχει μία λιγότερο ισορροπημένη σχέση με την υγεία απ’ ό,τι οποιοσδήποτε πολιτισμός του παρελθόντος. Δεν είναι τυχαίο ότι περισσότερος κόσμος πλέον πεθαίνει από την υπερβολική τροφή απ’ ότι από την έλλειψη της — κι αυτό σε έναν κόσμο όπου δισεκατομμύρια κόσμου υποφέρει από υποσιτισμό.
Ήθελα να δω αν υπάρχει κάτι που μας διαφεύγει σε αυτές τις παλιές παραδόσεις, κάτι που μας διαφεύγει στον παρακμάζοντα, φουσκωμένο, τροφοπαρμένο μας πολιτισμό που αποθεώνει την αχαλίνωτη κραιπάλη ταυτόχρονα με την κουλτούρα της ινσταγκραμικής «καθαρής διατροφής» και αν μπορεί να απορρίπτει δοκιμασμένες πρακτικές επειδή δεν «στέκουν επιστημονικά», όπως η νηστεία.
Οπότε υπήρχε μια επιπλέον πνευματική μεταβλητή στη θέληση μου να εξερευνήσω τον εαυτό μου: θα με έκανε η απόχη από το φαγητό να νιώσω διαφορετικά σε πνευματικό επίπεδο; Θα καθάριζε τις κεραίες της συνειδητότητας μου και θα μου προσέφερε μεγαλύτερη επίγνωση του εαυτού μου και του περιβάλλοντος μου; Θα με έκανε πιο ευγνώμων και λιγότερο επιρρεπή σε αυτοκαταστροφικές ή εγωιστικές σκέψεις; Μου ακουγόταν σαν ένα πραγματικά ισχυρό πνευματικό εργαλείο.
Απ΄ό,τι φαίνεται (σύνδεσμος στο βίντεο του Joe Rogan με τη Rhonda Patrick στα αγγλικά), η νηστεία προσφέρει τεράστια πλεονεκτήματα στην υγεία. Αντίθετα από τις πεποιθήσεις του περισσότερου κόσμου (αλλά και της ιατρικής του συρμού), ανεπίσημα στοιχεία αλλά και έρευνες δείχνουν ότι είναι μια πολύ πιο υγιεινή και φυσική συνήθεια από το να μπουκωνόμαστε με γεύματα και σνακ όλο το εικοσιτετράωρο. Όταν το σώμα μας στερείται θρεπτικών στοιχείων, αρχίζει να διασπά τα δικά του κύτταρα, αλλά τα πρώτα που φεύγουν είναι τα λιγότερο χρησιμοποιημένα ή τα λιγότερο απαραίτητα — τα ανενεργά, νεκρά ή ακόμα και πρώιμα καρκινικά μας κύτταρα είναι τα πρώτα που «θυσιάζονται» και δίνονται ως τροφή στο υπόλοιπο σώμα — μια λειτουργία που λέγεται αυτοφαγία (ή autophagy)
Μετά από 48-72 ώρες νηστείας για τους περισσότερους, το σώμα αρχίζει και να καίει περισσότερο λίπος για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του σε θερμίδες. Τοξίνες που είναι αποθηκευμένες στο λίπος επίσης απελευθερώνονται και αποβάλλονται. Αυτό μαθαίνει στο σώμα να ψάχνει πιο εύκολα την ενέργεια του στους λιπώδεις ιστούς του αντί για αλλού, κι αυτή η διαδικασία λέγεται κέτωση (και η οποία είναι η βάση για την κετογονική δίαιτα, η “keto”). Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι πως η νηστεία φέρεται να συνδέεται με την μακροζωΐα, τουλάχιστον στα ποντίκια (και που κατά την άποψη μου δεν αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη, αλλά αυτή είναι η πρώτη βάση στην ιατροφαρμακευτική βιομηχανία).
Με λίγα λόγια, κάνοντας νηστεία αποτρέπετε την εμφάνιση καρκίνου, χάνετε βάρος, αναπτύσσετε βλαστοκύτταρα, φρεσκάρετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα, αποβάλλετε τοξίνες, ακόμα και ζείτε παραπάνω, και όλα αυτά με το να μην κάνετε τίποτα! Καταπληκτικό, έτσι;
Η τέλεια δικαιολογία μου εμφανίστηκε όταν η Μαριλένα, η κοπέλα μου, επίσης έπρεπε να περιορίσει τις διατροφικες τις επιλογές για μερικές ημέρες. Οπότε σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να την υποστηρίξω. Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια — ή στη vegan εκδοχή του: με μια εντολή, δύο drone!
Πώς το έκανα:
Το τελευταίο μου γεύμα ήταν ένα μικρό μπολ με βερίκοκα και αποξηραμένα φύτρα σιταριού και γάλα καρύδας Παρασκευή πρωί πριν πάω για ένα πρωινό μάθημα γιόγκα. Απλά ήταν ένας συνδυασμός τροφών που κάθονταν στο ψυγείο.
Δεν κατανάλωσα θερμίδες για 72 ώρες.
Ήπια νερό, πράσινο τσάι (το οποίο κάπως παρέβη την πρόκληση “όχι αλκοόλ/όχι καφεΐνη” την οποία κάνω αυτόν τον μήνα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα για άλλη μέρα) αλλά και τσάι του βουνού. Επίσης έβαζα μέχρι μισό τσάι του γλυκού αλάτι στο νερό μου για να αναπληρώνω ηλεκτρολύτες.
Ήμουν αρκετά ενεργός. Περπάτησα αρκετά εκείνες τις μέρες και πήγα μέχρι και στο γυμναστήριο στο Σάββατο (περίπου την 30η ώρα) κι έκανα προπόνηση με κάτω από τα μισά κιλά που θα έβαζα συνήθως — ας πούμε 20-25 κιλά αντί για 55 στα όργανα για τους ραχιαίους.
Το πρώτο μου γεύμα ήταν περίπου 30γρ. πρωτεΐνη αρακά σε νερό κι ένα μικρό κομμάτι μαύρη σοκολάτα που έφαγα τη Δευτέρα το πρωί. Μετά έφαγα κάποια κάσιους και αμύγδαλα μερικές ώρες μετά. Ξεκίνησα να ξανατρώω κανονικά περίπου 6 ώρες αργότερα, αν και ένιωθα το στομάχι μου αισθητά μικρότερο.
Τι έμαθα:
Έχασα περίπου τρία κιλά, το οποίο το κατάλαβα μόνο μερικές μέρες αργότερα κι αφού είχα τελειώσει τη νηστεία, όταν το σώμα μου μάλλον είχε συνειδητοποιήσει ότι ήταν ξανά ασφαλές να απελευθερώσει όλα τα υγρά και τα στερεά που είχε κατακρατήσει (για να το θέσω ευγενικά). Περιμένω να τα ξαναπάρω πολύ σύντομα, το οποίο είναι καλό, γιατί δεν θέλω να χάσω βάρος (σημείωση: μια εβδομάδα μετά, έχω πάρει πίσω δύο+ κιλά).
Το 90% του χρόνου δεν πείναγα καν. Το στομάχι μου απλά έκλεισε μετά τις πρώτες 12-16 ώρες χωρίς φαγητό, και όσο έφτανα πιο κοντά στο να τελειώσω τις 72 ώρες, οι μυρωδιές φαγητού με επηρέαζαν περισσότερο αλλά η ίδια η διαδικασία της πρόσληψης τροφής μου φαινόταν λιγότερο δελεαστική. Το πόσο παράξενο είναι το φαγητό σαν ιδέα (η θρέψη μέσω της λήψης και αφομοίωσης ενός συνόλου τμημάτων από νεκρά σώματα άλλων ζωντανών οργανισμών) ξαφνικά είχε γίνει προφανής μετά από μια ολόκληρη ζωή που δεν της είχα δώσει καμία σημασία.
Είχα πολλή αϋπνία τα δύο τελευταία βράδια και δεν κοιμήθηκα πάνω από τρεις ώρες το καθένα.
Τον περισσότερο χρόνο ένιωθα αδύναμος αλλά άγρυπνος. Η αίσθηση ήταν αρκετά κοντά στο υπερβατικό “μούδιασμα” που έχεις όταν δεν έχεις κοιμηθεί ένα ολόκληρο βράδυ.
Πραγματικά, ένιωθα ότι κάθε μέρα είχε περισσότερες ώρες. Το φαγητό, το μαγείρεμα, η πέψη, η αφόδευση και όλα όσα είναι σχετικά με την τροφή παίρνουν ένα σεβαστό μέρος του χρόνου μας κάθε μέρα που σπανίως συνειδητοποιούμε. Ξαφνικά βρέθηκα να μην ξέρω τι να κάνω τόσον χρόνο. Δεν είχα πάντα την πνευματική καθαρότητα που απαιτείται για να είμαι δημιουργικός (ψάχνω κι αυτόν τον καιρό καινούργιο λάπτοπ οπότε ξόδεψα πολύ από αυτόν τον χρόνο διαβάζοντας κριτικές, συγκρίνοντας μοντέλα κτλ), αλλά θα πρότεινα να κάνετε αυτή τη νηστεία κάποιες μέρες που θα έχετε περισσότερα πράγματα να κάνετε απ’ ό,τι συνήθως, και αυτό θα σας κρατήσει απασχολημένους και μακριά από σκέψεις και κοινωνικές συναναστροφές που περιστερέφονται γύρω από το φαγητό.
Μετά από την 36η ώρα, τη δεύτερη νύχτα, άρχισα να έχω κράμπες και πόνο στα πόδια κι ένιωθα ότι ακόμα και το περπάτημα ήταν δύσκολο. Αυτό μπορεί να έχει και σχέση με το ότι πήγα στο γυμνάστηριο κάποιες ώρες προηγουμένως, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται είναι κάτι φυσιολογικό που συμβαίνει εξαιτίας κάποιων ελείψεων σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Αυτές οι ελείψεις στα ιχνοστοιχεία μπορούν να προκαλέσουν και έλλειψη πνευματικής καθαρότητας και συγκέντρωσης, που χρειάζεται αν όντως θέλετε να είστε παραγωγικοί ενώ νηστεύετε. Είναι καλή ιδέα να πάρετε συμπληρώμετα διατροφής με ασβέστιο/μαγνήσιο καθώς και αλάτι όπως ανέφερα πριν.
Αφού έφαγα λίγο χοντρό αλάτι, ο πόνος υποχώρησε και αυτό με βοήθησε να κοιμήθω λίγο. Κάποιοι προτείνουν να “στοκάρετε” σε αλάτι πριν την αρχή της νηστείας προς αποφυγήν τέτοιων θεμάτων.
Έχοντας αυτά υπόψην, την επόμενη φορά θα πίνω Ξινό Νερό ή κάποιο άλλο είδος μεταλικού νερού (αντί για κανονικό νερό βρύσης) που περιέχει αυτά τα ιχνοστοιχεία σε αρκετά μεγάλες ποσότητες που 4 λίτρα την ημέρα θα κάνουν διαφορά. Τέλος πάντων, προτιμώ το μεταλικό νερό αντί του κανονικού νερού και είμαι από αυτούς που επίσης λατρεύουν τις φυσαλίδες.
Και τώρα;
Τελικά η εμειρία ήταν πολύ ικανοποιητική και μετά από κάποιες μέρες ποιοτικού ύπνου δεν νιώθω πια αδύναμος. Για την ακρίβεια, νιώθω καταπληκτικά. Είναι νωρίς να πω ότι νιώθω πιο υγιής από ποτέ, αλλά είμαι σίγουρα ευγνώμων που πήρα αυτή την απόφαση.
Ήταν το πρώτο μου μεγάλο ταξίδι στον κόσμο της νηστείας, και τώρα ανακαλύπτω ότι υπάρχουν κι άλλα είδη.
Υπάρχει ένα που περιορίζεις την πρόσληψη θερμιδών στις 500 δύο μέρες την εβδομάδα.
Υπάρχει μία που νηστεύεις 24 ώρες κάθε εβδομάδα.
Κάποιοι κάνουν αυτή τη 72ωρη νηστεία μερικές φορές τον χρόνο, ακόμα και μια φορά τον μήνα.
Αλλά αυτό με το οποίο πειραματίζομαι τώρα σαν συνέχεια στην 72ωρη νηστεία μου είναι η διαλειμματική νηστεία (καταπληκτικό λινκ στα ελληνικά, πολύ αναλυτικό, δείτε το!) Φαίνεται να είναι ένας υγειής τρόπος ζωής και θα τον ερευνήσω περισσότερο.
Μερικά βίντεο για να ξεκινήσετε (στα αγγλικά — δεν βρήκα υλικό για 72ωρες νηστείες αλλά το Youtube είναι γεμάτο με πληροφορίες για τη διαλειμματική νηστεία, φαίνεται να έχει γίνει trend!):
Μην φοβάστε να το δοκιμάσετε: εσείς και το σώμα σας είστε πιο δυνατοί απ’ ό,τι πιστεύετε!