Χτες είχαμε συμφωνήσει με την Άλεξ να επιστρέψουμε μαζί Αθήνα, ώστε να συναντηθούμε ξανα μετά απο 2 εβδομάδες χώρισμενοι. Το Λισσός, το πλοίο της ΑΝΕΚ που θα έπαιρνα, έφευγε στις 18:00. Με μία τσάντα με ρούχα και άδεια τάπερ στο ένα χέρι, στο άλλο μια σακούλα γεμάτη καθαρές συσκευασίες για ανακύκλωση και το sleeping bag και με παρέα τον Μάριο που είχαμε βγει για καφέ μαζί πριν λίγο, φτάνουμε στο λιμάνι 17:50.
Υπο κανονικές συνθήκες αυτή θα ήταν μια πολύ καλή ωρα για να ειμαι στο καράβι, για να μην πω θα ήμουν νωρίς. Έχω προλάβει να μπω και πολύ πιο τσίμα-τσίμα. Χτες όμως η περίσταση ήταν ειδική… Στρίβουμε με τον Μάριο λοιπόν μετα το τελωνείο και βλέπουμε πολλούς, πάρα πολλούς ανθρώπους να είναι στημένοι στην ουρά για να φύγουν με το Λισσός, όλοι αλλοδαποί. Δεν ξέρω για πού, δεν ξέρω απο πού, και δεν ξέρω γιατί. Όμως ήταν εκεί, και ήταν πολλοί. Περίμενα στην ουρά, οι διαμαρτυρίες πολλές, ήταν γύρω στα 5 άτομα μπροστά στο ταμείο και κούναγαν κάποια χαρτιά. Οι υπάλληλοι του λιμενικού έλεγαν “Μα να τους φέρουν 17:30; Πάνε με τα καλά τους;” Τελικά αρχίζουν να λένε σε αυτούς που περιμένανε ότι το πλοίο θα έφευγε χωρίς αυτούς και ότι ήταν άδικος κόπος να περιμένουν στην ουρά. Ρωτάω εγώ, “δεν μπορούν να μας περιμένουν”; Απαντά ο υπάλληλος, “το απαγορεύει η νομοθεσία”!
Ο ένας τύπος εκεί λέει “αν τρέξει στο κοντινότερο πρακτορείο, προλαβαίνει”. Και τελικά το ρίσκαρα. Άρχισα το τρέξιμο, 17:57 ή πόσο ήταν μέχρι τότε. Τρέξε cubi, τρέξε. Πήρα το εισητήριο, με τα παραξενεμένα βλέματα απο την κοπέλα στο πρακτορείο η οποία με προειδοποίησε ότι δεν θα μπορούσα να το επιστρέψω αν έχανα το καράβι… Αφήνω το 50ευρο, παίρνω τρία 10ευρα και ένα νόμισμα του ενός ευρώ ρέστα, και τρέχω στο σημείο που με περίμενε ο μάριος με τα πράγματα μου. Φτάνω, τα παίρνω, συνεχίζω να τρέχω, φτάνω στο πρώτο σημείο απ’όπου φαινόταν αν θα μπορούσα να το προλάβω (ήταν το Μυτιλήνη μπροστά και δεν φαινόταν το Λισσός απο όλο το λιμάνι) και όντως, το βλέπω να κάνει αφρούς και να σηκώνει τον καταπέλτη 10 μέτρα απο την προβλύτα.
Και εκεί, με την τραχεία και τα πνευμόνια μου να καίνε, να πονάνε, με τα πόδια μου να μην αντέχουν να τρέξουν γρηγορότερα, μόλις κατάλαβα, απλά έπεσα απο την εξάντληση στα γόνατα. Η οργή, η αδικία με έπνιγαν… Αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Μόλις είχα χάσει το μοναδικό καράβι που θα μπορούσα να πάρω για να δω την Άλεξ για τις επόμενες 24 ώρες. Και είχα πληρώσει και €19 ευρώ για αυτή την πολυτέλεια.
Η κατάσταση με τις μεταφορές στην Μυτιλήνη είναι τραγική… Όταν είχα πρωτοέρθει στο νησί, το 2006, το Νήσος Μύκονος έκανε την διαδρομή σε 8 περίπου ώρες και τα Μυτιλήνη και Θεόφιλος την έκαναν σε 12-13. Διάλεγες και έπαιρνες. Μετά η HS έβγαλε το Νήσος Μύκονος, έβαλε το Νήσος Χίος και αποφάσισε με έναν απίστευτο αέρα κεφαλαιοκρατισμού και γράφω-στα-μπαλάκια-μου-το-κοινό-το-οποίο-υποτίθεται-εξυπηρετώ να το βάλει να περνάει απο την Σύρο και απο την Μύκονο. Ταυτόχρονα, το Θεόφιλος έφυγε απο την γραμμή και μπήκε σφηνόπουτσα η ΑΝΕΚ με το Λισσός. Αλλά απο τότε, το Θεόφιλος πότε κάνει, πότε δεν κάνει δρομολόγια, όποτε της καπνίσει της HS βαζοβγάζει το Νήσος Χίος, και η κατάσταση είναι απλά απελπιστική. Πολλά έχουμε ακούσει, το αποτέλεσμα όμως είναι ότι πια είναι αναγκαστικό σχεδόν να κάνει το δρομολόγιο σε τουλάχιστον 10 ώρες. Σε περίπτωση που αποφασίσεις να πάρεις το Νήσος Χίος θα αναγκαστείς να πας σε ώρες που βολεύουν μόνο τους ταξιδιώτες που πάνε Σύρο και Μύκονο, με το πλοίο να φτάνει στις 2 το πρωί στην Χίο και στις 5 το πρωί στην Μυτιλήνη… Τις τελευταίες μέρες υποτίθεται ότι το Χίος δεν έκανε το δρομολόγιο για επισκευές, ενώ στην πραγματικότητα εκτελούσε τα χρέη του Νήσος Μύκονος προς Σάμο. Το κερασάκι στην τούρτα της εξευτελιστικής αυτής ιστορίας είναι ότι η HS σκέφτεται σοβαρά την ολοκληρωτική απόσυρση του πλοίου απο την γραμμή. Και τότε με τι θα μείνουμε; Δύο, στην καλύτερη, παλιά πλοία τα οποία θα κάνουν την γραμμή. Και τώρα που η ΝΕΛ πωλήθηκε, ποιός ξέρει τι να περιμένουμε…
Τελικά την έκανα την θυσία μου… Αγόρασα αεροπορικό εισητήριο τελευταία στιγμή και πέταξα τέσσερις ώρες μετά τα παραπάνω για να μην χάσω μια ολόκληρη μέρα απο τις ήδη μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και είμαι τώρα εδώ και γράφω απο το σπίτι της Άλεξ. Τέλος καλό όλα καλά; Όχι φυσικά. Γιατί οι μεγαλοεπιχειρήσεις των εφοπλιστών συνεχίζουν να ελέγχουν την ζωή μας, γιατί μας μεταχειρίζονται σαν πρόβατα προς σφαγή, γιατί η κατάσταση σχετικά με τις άγονες γραμμές με το παρον οικονομικό μοντέλο και κυβέρνηση δεν οδηγείται σε βελτίωση, κάθε άλλο, γιατί δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στον άνθρωπο, παρα μόνο στο χρήμα. Γιατί αν χάσεις ένα ταξίδι το οποίο έχεις πληρώσει, το χάνεις πραγματικά, εντελώς παράλογα και αλαζονικά, χωρίς να υπολογίζεται το ανθρώπινο στοιχείο ή οι ανθρώπινες ανάγκες. Την στιγμή μάλιστα που υπάρχει η δυνατότητα έκδοσης open εισητηρίου.
Ακόμα και η Ολυμπιακή, η οποία με μετέφερε χτες απο την Μυτιλήνη στην Αθήνα, πρόσφατα αγοράστηκε απο την Marfin Investment Group (και δεν χάνουν ευκαιρία να το αναφέρουν στις ανακοινώσεις εντός του αεροσκάφους), του κ. Βγενόπουλου. Πηγαίντε στο link για να δείτε τι ακριβώς έχει αυτός ο άνθρωπος, πέρα απο αεροπλάνα ΚΑΙ βαπόρια…
Αλλά τελικά μένω μια βραδιά περισσότερη στην Αθήνα. Ουδεν κακό αμιγές καλού! Πολύ σοφή κουβέντα αυτή…
Α και είναι η γιορτή μου σήμερα! Χρόνια πολλά σε μένα και σε όλες τις άλλες δεκάδες μήτσων που ξέρω!
Oxou! Stamata na diamarturese gia dika sou la8h! Esy ftais pou parathses to podhlato sou. Esy ftais pou den ekleises poly norites tickets ktl ktl. Ti sou ftaiei o kakomoiros o Bgenopoulos? Na vgalei ta pros to zein prospa8ei o an8rwpos.
Για μία διαδικασία την οποία ακολουθώ εδώ και χρόνια αλάνθαστα, δεν φταίω που έχασα το πλοίο. Οι ίδιοι οι λιμενικοί μου είπαν ότι είμαι ο πιο αδικημένος, βέβαια αυτό δεν θα μου επιστρέψει τα 19 ευρώ τα οποία τόσο παράλογα έχασα.
Ο κακομοίρης ο Βγενόπουλος δεν φταίει σε τίποτα απολύτως. Και του έδωσα και τα 80 ευρώ μου να πάρει ψωμί να φάει.
Έχουμε μάθει να είμαστε της τελευταίας στιγμής και μας ενοχλεί που οι άλλοι δεν προσαρμόζουν το δικό μας ρολόι με του δικό τους. Έχουμε μάθει να μας φταίνε πάντα οι άλλοι αλλά δεν κάνουμε την αυτοκριτική μας. Αποφασίζεις να ταξιδέψεις μακριά από το σπίτι σου και ξεκινάς παρά πέντε και θες ένα πλοίο 160 μέτρων με 20000 άλογα μηχανές σε λειτουργία και 1000 επιβάτες να κοιτάνε αν καθυστερήσεις 1 λεπτό να φύγεις για να πάρουν τα κανάλια για να σε καταγγείλουν. Εδώ ένα λεωφορείο δεν σε περιμένει και φεύγει από την στάση όταν τρέχεις σαν τρελός να το προλάβεις και περιμένεις να το κάνει το καράβι?
Τώρα για την γραμμή της Μυτιλήνης. Θέλουμε γρήγορο, θέλουμε φτηνό, θέλουμε να μην πηγαίνει σε άλλα λιμάνια, θέλουμε να ταξιδεύουμε μόνοι μας, ε δεν πάει! Οι ναυτιλιακές δεν είναι κοινωφελή ιδρύματα! Έχουν κάνει επενδύσεις δισεκατομμυρίων και περιμένουν να έχουν κέρδη. Ας στηρίζουμε το ελληνικό πλοίο χωρίς παράλογες απαιτήσεις και θα έρθει και η βελτίωση. Θεωρείτε ότι μια εταιρία που θα έχει σίγουρα κέρδη δεν θα προσχωρήσει σε αγορά νέου πλοίου αν έχει περιθώριο κέρδους? Ξέρετε πόσο κοστίζει μηνιαίως στο κάθε πλοίο η μισθοδοσία του πληρώματος? Ο πλέον χαμηλόμισθος ξεκινά από 1800 ευρώ και ο ανώτερος 7000. Για βάλε 100 άτομα το μήνα… Τα πετρέλαια? Εσύ καις 100 λίτρα πετρέλαιο σπίτι σου όλο το χειμώνα και το κάνουμε σήριαλ στα κανάλια κάθε χρόνο για τα 5 6 σεντς αύξησης. Το “αργό” πλοίο που καίει 30 τόνους το 24 ωρο και το “γρήγορο” 70 τι έχεις να πεις? Οι συντηρήσεις που κοστίζουν μερικές εκατοντάδες ευρώ το χρόνο? Οι ζημιές? Εδώ ένα service στο κατσαριδάκι σου των 90 αλόγων πας και σου παίρνουν 200αρες αυτό που έχει 20000 – 60000 αλογάκια???
Δεν λέω βγάζουν λεφτά κύριοι οι εφοπλιστές αλλά ας μην τους φέρνουμε στα μέτρα τα δικά μας…
Χαιρετισμούς από κάποιο πλήρωμα του Λισσος που όταν σας βλέπει να τρέχετε σηκώνει γρηγορότερα τον καταπέλτη για να μη γυρίζει πίσω το πλοίο…
Το είπατε μόνος σας… Οι ναυτιλιακές δεν είναι κοινωφελή ιδρύματα, έχουν κάνει επενδύσεις δισεκατομμυρίων. Ο στόχος κάθε επιχείρησης δεν είναι η εξυπηρέτηση των πελατών αλλά η δημιουργία όλου και περισσότερου χρήματος. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου αυτή η πρόταση είναι απόλυτα λογική, όμως το σκεπτικό αυτού του κόσμου δεν μου αρέσει. Εγώ στηρίζω μια χαρά το «ελληνικό πλοίο», όχι πως υπάρχει και εναλλακτική στην συγκεκριμένη περίπτωση, όμως 3 χρόνια τώρα αυτή η στήριξη το μόνο που μου δείχνει δεν είναι βελτίωση αλλά χειροτέρευση της κατάστασης.
Δεν είμαι παράλογος. Με το καπιταλιστικό μοντέλο στο οποίο ζούμε, η εταιρεία έχει το πάνω χέρι και όλοι οι άλλοι υπακούνε χωρίς πολλά-πολλά, αυτό το καταλαβαίνω και ξέρω ότι κανείς δεν πρόκειται να αλλάξει για να εξυπηρετήσει εμένα αν αυτό δεν θα του προσφέρει χρηματικό όφελος. Αυτό όμως δεν με σταματάει από το να θέλω να είναι διαφορετικά τα πράγματα, δεν νομίζετε; Ούτε περιμένω ένα πλοίο να με περιμένει. Αυτή ήταν μια προσωπική ιστορία όπου έχασα το πλοίο επειδή το πήρα τελευταία στιγμή, όπως λέτε. Έτσι όμως είμαστε εμείς εδώ. Κάποτε έκανα την διαδρομή πήγαινε-έλα 2 φορές τον μήνα, συνήθως με το Λισσός, πάντα αργούσα, πάντα έπαιρνα τα εισητήρια τελευταία στιγμή, όμως γιατί να κάνω κάτι διαφορετικό; Πιστεύετε πως θα έπρεπε να έχω υπολογίσει και τον αστάθμητο παράγοντα των μεταναστών στο να κλείσω τα εισητήρια, τα οποία είχα αποφασίσει να αγοράσω ούτως ή άλλως μερικές ώρες πριν;
Αν δεν ήταν για το τελευταίο σας σχόλιο, θα έλεγα πως γενικά η άποψη σας ισοσταθμίζει κάπως την κατάσταση και ότι εξηγείτε το γιατί κάποια πράγματα τα οποία απαιτούμε απλά δεν μπορούν να εφαρμοστούν «ρεαλιστικά» έτσι όπως τα απαιτούμε. Αν όμως βγάζετε κάποιου είδους ευχαρίστηση από το να βλέπετε ταξιδιώτες να χάνουν χρήματα και χρόνο για λόγους για τους οποίους δεν φταίνε πάντα οι ίδιοι, πώς μπορώ να σεβαστώ τις προθέσεις σας;