REVIEW: SMOKE GETS IN YOUR EYES: AND OTHER LESSONS FROM THE CREMATORY

Smoke Gets in Your Eyes: And Other Lessons from the CrematorySmoke Gets in Your Eyes: And Other Lessons from the Crematory by Caitlin Doughty
My rating: 5 of 5 stars

I believe I first heard of this book on Mysterious Universe, if I’m not mistaken, and read it in audiobook format narrated by the author herself, which by the way is a medium of delivery which I believe is in fundamental and intuitive ways superior to the printed word. Having the author narrate her stories, thoughts and observations directly to you can create a powerful emotional connection, the non-verbal qualities of which should not be underestimated. The effect this one had on me was that of a profound book, which it is, but with the attributes of a captivating, paradigm-shifting motivational speech, TED talk or the like. I’ve had this experience before with The Power of Now and others that don’t readily spring to mind but are likely sitting somewhere on my audiobook shelf.

What makes this book special? Well, all I can say is that listening to what Ms. Doughty had to say about death and “our” relationship with it really made me think. We don’t cremate people in Greece, nor do we embalm them, but the fear of death is still something that governs most people and our lives to a degree we’re too scared to even consider. The way we treat our elderly and rob them from the right to a “good death” is definitely something we have in common in many globalised cultures. At some point, she said something close to “in 19th century Britain, nudity or sex was taboo; today, in what we consider our free-minded and progressive society, it is death is the greatest taboo of all.”

I’m writing this review from an internet cafe in Ioannina and I’m running out of time, so keep this: if you want to have your attitude towards death in general questioned and think deeply about the ailments of our necrophobic society, don’t miss Smoke Gets in Your Eyes. The writing was captivating, too; it took me just 4 days to finish.

View all my reviews

REVIEW: Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Η τέχνη του ταξιδιούΗ τέχνη του ταξιδιού by Alain de Botton
My rating: 3 of 5 stars

Χαρισμένο απ’ τη Βάσω. «Αυτό το βιβλίο ταξιδεύει» μου είπε. «Μου το έδωσαν κι εμένα, δώσ’ το κι εσύ όταν το τελειώσεις». Ακόμα είμαι στο ψάξιμο για τον επόμενο αναγνώστη του.

Το προηγούμενο και πρώτο βιβλίο του κ. Alain de Botton που διάβασα, το Consolations of Philosophy, το απόλαυσα ιδιαίτερα. Και αυτό εδώ είχε τις στιγμές του και τις συνειδητοποιήσεις που θα μείνουν μαζί μου, όπως το γεγονός ότι όταν ταξιδεύουμε, παίρνουμε και τον εαυτό μας μαζί, τις εφήμερες ανησυχίες και το σώμα μας που μπορεί να ασθενίσει, γεγονός που σπάνια φανταζόμαστε εκ των προτέρων και σχεδόν ποτέ δεν θυμόμαστε εκ των υστέρων. Δηλαδή θέλει πολλή αυτογνωσία για να φανταστεί κανείς ότι σ’ ένα προσεχές ειδυλλιακό ταξίδι θα αρρωστήσει, θα έχει υπνηλίες ή καούρες ή ότι θα τσακωθεί με το ταίρι του και εξαιτίας αυτών των εφήμερων ανησυχιών θα χαλαστεί. Μάλιστα, όσο σημαντικά φαντάζουν αυτά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, τόσο πιο σπάνια κανείς τα θυμάται. Μένει η εικόνα σαν ο εαυτός, το υποκείμενο, να έχει εξαφανιστεί. Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον.

Μερικά ακόμα highlights: ο Van Gogh και πώς οι πίνακες του έκαναν την Προβηγία άξια επίσκεψης όταν δεν ήταν προηγουμένως· ο John Ruskin και πώς τον 19ο αιώνα, και αφού είχε εφευρεθεί η φωτογραφία, σκίτσαρε και σχεδίαζε όλα τα μέρη που του έκαναν εντύπωση ως τρόπον τεινά εργαλείο απόκτησης της ομορφιάς· ο Xavier de Maistre, το έργο του Voyage autour de ma chambre («Ταξίδι στο δωμάτιο μου») και η σημασία της συνήθειας στο ταξίδι και του να φέρνεις τα προηγούμενα ταξίδια σου όπου πας· και άλλες παρατηρήσεις του συγγραφέα σχετικά με το τι μας κάνει να θέλουμε να δούμε ένα μέρος και τι να πάρουμε από αυτό (αναφέρομαι στο κεφάλαιο για την περιέργεια, τον Alexander von Humboldt και το ταξίδι του de Botton στη Μαδρίτη, όπου δεν ήθελε να δει τίποτα απ’ όσα οι ταξιδιωτικοί οδηγοί λέγανε ότι ήταν σημαντικό).

Παρ’όλ’αυτά, έπρεπε να ανατρέξω στο βιβλίο για να θυμηθώ τα κομμάτια που μου άρεσαν. Μεγάλο μέρος του ήταν κάπως forgettable που λένε και στο χωριό μου και δεν μου έμεινε τόσο όσο το Consolations of Philosophy. Γι’ αυτό και τα τρία αστεράκια.

Θα κλείσω με μια αναφορά στον Γιάννη Ανδρέου, τον μεταφραστή αυτού του βιβλίου από τα αγγλικά στα ελληνικά, ο οποίος έκανε καταπληκτική δουλειά με την Τέχνη του Ταξιδιού, που βάζω στοίχημα δεν ήταν εύκολο να αποδοθεί. Βρήκε τις αυθεντικές παραθέσεις, μετέφρασε όλα τα ονόματα όπως έχουν εμφανιστεί στην ελληνική βιβλιογραφία, και γενικότερα έβγαλε έναν αέρα καλλιέργειας εναρμονισμένη με αυτή του συγγραφέα. Τα συγχαρητήρια μου κε. Ανδρέου.

View all my reviews

REVIEW: ΕΙΣ ΕΛΛΗΝ

Εις ΈλληνΕις Έλλην by Carolos Moraitis
My rating: 3 of 5 stars

Το Εις Έλλην ήταν το δεύτερο βιβλίο που μου δάνεισε να διαβάσω ο Παύλος Πισσάνος όσο ήμασταν συνάδερφοι στη Β’ Διμοιρία του Γ’ Λόχου της 2016 Α’ ΕΣΣΟ στο 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων στο Μεσολόγγι. Το πρώτο ήταν αυτό.

Το θέμα του ήταν η ζωή του Παναγιώτη Ποταγού, ενός Έλληνα ιατρού και εξερευνητή της λεγόμενης βικτωριανής εποχής που ακολούθησε τα χνάρια της πορείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου ψάχνοντας να βρει αν και τι έμεινε πίσω, καθώς και έφτασε βαθιά στην Αφρική όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη άρχιζε να ξεδιπλώνεται το λεγόμενο Scramble for Africa. Απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της ιστορίας του ήταν ότι στη Γαλλία αναγνωρίστηκε και υπέγραψε στο χρυσό βιβλίο των εξερευνήτων (η οποία τζίφρα φιγουράρει στον τίτλο του βιβλίου) ενώ στην Ελλάδα, παρα τις εκκλήσεις της Ελληνικής πρεσβείας στο Παρίσι στο Πανεπιστήμιο να υποστηρίξει τον Ποταγό, πέθανε στην αφάνεια και ξεχασμένος ακόμα και σήμερα, χωρίς να λάβει καμιά αναγνώριση ή χρηματοδότηση από το ελληνικό κράτος για να δημοσιεύσει τις εμπειρίες και τις ανακαλύψεις του, εκτός από το πρώτο βιβλίο του που εξέδωσε κάνοντας ένα μικρό crowdfunding με φίλους και εξέχοντες υποστηρικτές. Το χειρόγραφο του δεύτερου έργου του χάθηκε από τους κληρονόμους του.

Ενώ βρήκα την ιστορία αυτού του ξεχασμένου από την ιστορία Έλληνα ενδιαφέρουσα και μπήκα στο κλίμα της εποχής όταν η Ελλάδα ήταν μια νέα χώρα με πολλές ελπίδες και φιλοδοξίες (και οι κάτοικοι της ακόμα περισσότερο), με χάλασε λίγο το ύφος γραφής του κ. Μωραΐτη. Ήταν περισσότερο σαν μια καταγραφή μιας προφορικής ιστορίας ή θρύλου, ιδιαίτερα όπως αυτό φαινόταν στους διαλόγους οι οποίοι παρατίθονταν σαν η ιστορία να ήταν παραμύθι, παρά σαν ένα «βιωματικό μυθιστόρημα». Οι διάλογοι αλλά και η περιγραφή του οδοιπορικού είχαν εξαπλουστευτεί. Αυτό βέβαια έκανε την ανάγνωση πολύ πιο εύκολη αλλά μερικές φορές σαν να έλειπε η σάλτσα—ή άλλες, σαν να μην υπήρχε τίποτα παρά σάλτσα στην διήγηση.

Παρα του ότι με εκνεύρισαν οι διαρκείς αναφορές στον ελληνικό ιστορικό εξαιρετισμό (πώς ο Ποταγός έψαχνε τα ίχνη της σπουδαιότερης φυλής στον κόσμο—μαντέψτε ποιων) αλλά και οι εξωραϊσμοί της ζωής του πρωταγωνιστή (δεν θυμάμαι να αναφέρθηκε ούτε ένα αρνητικό στοιχείο γι’ αυτόν τον άνθρωπο, κάποιο ψεγάδι ή ιστορία που να τον παρουσιάζε σαν οτιδήποτε εκτός από ξεχασμένο ήρωα), λαμβάνω υπόψην μου ότι ο κύριος έζησε την εποχή του Ρομαντισμού, όπου οι ήρωες μπορούσαν να είναι τέλειοι, τα έθνη να έχουν πεπρωμένα, και οι ιδέες τόσο για τους ήρωες όσο και για τα έθνη μπορούσαν να είναι, και ήταν, αφαιρετικές και απόλυτες.

Τρία αστεράκια αντί για δύο γιατί με έβαλε σε ένα κλίμα εξερεύνησης και ανακάλυψης μιας εποχής τόσο της Ελλάδας όσο και του υπόλοιπου κόσμου που πάντα με ενθουσιάζει, και μάλιστα μέσα από μια συγκεκριμένη ματιά που σπάνια συναντάμε.

View all my reviews

REVIEW: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ, Ο ΣΟΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ

Ο βασιλιάς, ο σοφός και ο γελωτοποιόςΟ βασιλιάς, ο σοφός και ο γελωτοποιός by Shafique Keshavjee
My rating: 2 of 5 stars

Μου το δάνεισε να το διαβάσω ο Παύλος ο Πισσάνος στο 2/39 ΣΕ στο Μεσολόγγι όπου κάναμε μαζί τις πρώτες μέρες στρατό. Δεν το είχε διαβάσει αλλά του το είχε δώσει η μάνα του να το διαβάσει εκεί, η οποία ούτε εκείνη το είχε τελειώσει γιατί της είχε φανεί πολύ αφηρημένο.

Σ’ ένα βασίλειο της σύγχρονης εποχής δεν έχουν θρησκεία, και ο βασιλιάς, μαζί με τους συμβούλους του, τον Σοφό και τον Γελωτοποιό, αποφασίζει να διεξάγει «αγώνες» για να αποφασίσει ποια θρησκεία θα γίνει η επίσημη της χώρας του. Καλεί εκπροσώπους από τις σημαντικότερες θρησκείες (έναν χριστιανό, έναν μουσουλμάνο, έναν εβραίο, ένα ινδουιστή και έναν βουδιστή) και έναν άθεο για να είναι το αντίπαλο δέος, και τους καλεί σε debate για το ποια είναι η καλύτερη θρησκεία.

Το βιβλίο είχε μια πολύ υποτυπώδη ιστορία, αλλά κατά βάση ήταν ένα φτωχό όχημα για τον συγγραφέα να παρουσιάσει κάθε θρησκεία και τα «υπέρ και κατά» τους. Προσπάθησε να είναι ένας Κόσμος της Σοφίας για τις θρησκείες, μόνο που απέτυχε πλήρως. Θα προτιμούσα ένα βιβλίο το οποίο δεν θα προσπαθούσε να πλέξει μια διήγηση γύρω από το θέμα αλλά θα έκανε αυτό που ήθελε να κάνει ο κ. Keshavjee απροκάλυπτα και θα έμπαινε στο ψητό κατευθείαν: θα παρέθετε επιχειρήματα και αντιπαραβολές και έτσι, πιο πεζά, θα έφτανε στο συμπέρασμα όπου ήθελε να φτάσει, ότι δηλαδή–τί περέργο!–όλες οι θρησκείες μπορούν να συνυπάρξουν και σημασία έχει ο καθένας τι πιστεύει προσωπικά και να του ταιριάζει.

2 αστεράκια επειδή όσα έγραφε για τις θρησκείες επεξηγηματικά κάποιες φορές ήταν λίγο πιο εξεζητημένα· για μένα, κλασικά και σταθερά, ο ινδουισμός και ο βουδισμός ήταν οι πιο ενδιαφέρουσες, σπαρταριστές και οι πιο δυσνόητες ταυτόχρονα, οπότε πάντα είναι ευπρόσδεκτο οτιδήποτε μπορώ να βρω σχετικά με αυτές που να είναι λίγο πιο ευανάγνωστο και διαφωτιστικό.

View all my reviews

REVIEW: THE ATLAS OF THE REAL WORLD : MAPPING THE WAY WE LIVE

The Atlas of the Real World: Mapping the Way We LiveThe Atlas of the Real World: Mapping the Way We Live by Daniel Dorling
My rating: 4 of 5 stars

This book originally lent to me by Orestis from uni. In fact, if I recall correctly, he’d borrowed it from someone else first. In a weird twist of fate, I have become that shadowy person responsible for lent books gone AWOL. The person everybody loves to hate.

It’s not hard to get what this book is all about: it’s 366 maps that are much more infographics about human life on Earth than they are maps.

Greece doesn’t rank high in almost any of these expected or unexpected lists and their respective cartographic representations, apart from the follwing two, which stuck out for me—links are to the book’s source website, Worldmapper, which contains all 366 maps included in the publication for your viewing pleasure).


Mopeds and Motorcycles

“The Asian regions (Southern Asia, Eastern Asia, Asia Pacific and Japan) are where 65% of mopeds and motorbikes are driven. Mopeds are less powerful than motorbikes, having slower maximum speeds because of their smaller engines. Some mopeds can also be pedalled. This form of transport has an advantage over cars in that motorised bikes can be taken on narrow roads and paths. On the other hand the rider is more vulnerable to injury.

Malaysia and Greece have more than one motorbike / moped for every five people. Considering that some people will be too young to drive, this could be one bike per three people in the relevant age group.


Total Elderly

Greece’s percentage of people over 65 (wow, that includes my dad!) is ranked fourth in the world, after Japan, Germany and Italy. Doesn’t this suddenly make the whole pension crisis seem way hopeless? Also see: why Europe’s aging population means that the EU need to welcome 20 million immigrants by 2030 to replenish diminishing workforce.

If this book could have always up-to-date info, and not stuck in 2008 at best, it would earn its 5 stars. But I’m sorry review, I’m afraid I can’t do that.

View all my reviews

REVIEW: WHAT’S THE NAME OF THIS BOOK?

What Is The Name Of This Book?: The Riddle Of Dracula And Other Logical Puzzles (Penguin Press Science)What Is The Name Of This Book?: The Riddle Of Dracula And Other Logical Puzzles by Raymond M. Smullyan
My rating: 3 of 5 stars

In this popular puzzle, a man has committed a crime punishable by death. He is to make a statement. If the statement is true, he is to be drowned; if the statement is false, he is to be hanged. What statement should he make to confound his executioner?

I got this book after reading The Tao Is Silent and deciding that Mr. Raymond Smullyan must be one of my favourite people out there. A logician, a magician, a pianist, a Taoist and a mathematician? (it rhymes!)

What Is The Name Of This Book? 
(link leads to full text online, in case you’re curious—CTRL+F “Was I Fooled” to get a small taste) is a small journey through all kinds of logic puzzles, paradoxes, stories etc, most of them in the style of knights & knaves, that is puzzles in which the solver has to figure out from a series of statements which can be either always true or always false, depending on if they are made by a knight or a knave, who the knight and/or knave is.

Most puzzles in the book were based on similar themes and got a bit repetitive after a while, but really, how creative can you get with just logic, 0s and 1s that is? At this point it has to be said that lately I’ve been more interested in “irrational” puzzles, ones that have to be solved by acuteness of observation or thinking outside the box rather than clear-cut logic, i.e. those that try to trick you into blindly and thoughtlessly following logic, when using logic alone for solving the puzzle ends up being a hindrance, not a tool. I’m talking about games such as the ones Alberto from Spain taught me and I now play with groups of people whenever I get the chance.

Still, there’s plenty in What Is The Name of This Book? to make one think, and as a collection of quips, stories, anecdotes as well as logic puzzles, it does have a certain value. I would say that it’d make a great companion to Logicomix.

I’m making it my gift to dad this New Year’s; let’s see if he’s going to like it at all, him being more of a rational thinker than me and all. Maybe he can use these stories in his English classes in some way as well.

Solution to puzzle at top of review: (view spoiler)

View all my reviews

REVIEW: ΣΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΠΡΥΤΑΝΕΙΟ ΜΠΟΡΛΕΪ

Στο στοιχειωμένο Πρυτανείο ΜπόρλεϊΣτο στοιχειωμένο Πρυτανείο Μπόρλεϊ by Terrance Dicks
My rating: 3 of 5 stars

Αυτό το βιβλίο είναι προφανώς για νεότερους σε ηλικία αναγνώστες, οπότε δεν ήταν ούτε πρόκληση ούτε ιδιαίτερα καλογραμμένο ή ενδιαφέρο. Το βρήκα ως και βαρετό, κάτι που δεν μου συμβαίνει με όλα τα παιδικά βιβλία. Κάτι τέτοιες φορές σκαλώνω περισσότερο στην μετα-ανάγνωση: προσέχω την μετάφραση και τι θα έκανα διαφορετικά εγώ, ή παρακολουθώ τον τρόπο γραφής του συγγραφέα ως μέσο, και όχι την πλοκή απαραίτητα. Μου συμβαίνει και στις ταινίες αυτό καμια φορά…

Πάντως η θεματολογία προφανώς μου άρεσε: ο συγγραφέας πετάει σε κάποια φάση το πραγματικό γεγονός ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κρουσμάτων από θορυβοποιά φαντάσματα, που είναι απ’ τα πιο πολυμελετημένα παραφυσικά φαινόμενα και μεγάλο ποσοστό των υποθέσεων παραμένουν ανεξήγητες.

Τέτοια βιβλία θα παίρνω στα παιδιά μου για να τα εισαγάγω από νωρίς στο κυνήγι του παραφυσικού!

View all my reviews

REVIEW: Η ΦΥΣΗ

Η φύσηΗ φύση by Ραλφ Γ. Έμερσον
My rating: 1 of 5 stars

Είναι απ’ τα βιβλία που μπορεί να διάβαζα 1-2 σελίδες για τρίτη φορά και να μην θυμώμουν καν ότι το είχα διαβάσει άλλες δύο. Τόσο αδιάφορη πρόζα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το βιβλίο δεν βρήκε καμία επαφή μαζί μου. Καμία. Δεν μου έχει μείνει τίποτα, εκτός από το γεγονός ότι κάποιες αράδες κάνανε κρα ότι ο συγγραφέας έζησε πριν 200 χρόνια, οπότε και μπορούσες να είσαι όσο ρατσιστής ήθελες με ακόμα λιγότερες κοινωνικές επιπτώσεις από το αν έλεγες ακριβώς τα ίδια πράγματα σήμερα.

Τελικά, νόμιζα ότι θα ήταν ενδιαφέρον λόγω του τίτλου του… πόσο άδικο είχα. Και πόσο διαφορετικός είναι αυτός ο Έμερσον από τον Thoreau, με τον οποίο συχνά τον βάζουν στην ίδια κατηγορία απλά επειδή ήταν και οι δύο Αμερικάνοι και έγραφαν «ρομαντικά» για τη φύση τον 19ο αιώνα.

Σαν να βάζεις την Rowling και τον Aleister Crowley στο ίδιο ράφι στο βιβλιοπωλείο γιατί και οι δύο έγραψαν για μαγεία.

View all my reviews

REVIEW: ΑΓΙΟΥΡΒΕΔΑ — ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ

Αγιουρβεδα - Υγεία και ζωντάνια για μια ζωήΑγιουρβεδα – Υγεία και ζωντάνια για μια ζωή by Ernst Schrott
My rating: 2 of 5 stars

Κοιτάχτε να σας πω. Καλές χρυσές οι συμβουλές του δόκτωρα Ernst Schrott, και πολύ ενδιαφέρον σύστημα ιατρικής, ευεξίας και καλής ζωής, αλλά… δεν ξέρω. Πρέπει να το πιστεύεις all the way. Το σύστημα με το Vata-Kapha-Pitta μου κίνησε την περιέργεια αλλά δεν μπόρεσα με τα άθλια ερωτηματολόγια που είχε το βιβλίο να διευκρινήσω τον δικό μου τύπο. Π.χ. Vata: «Έχω λεπτά, σπαστά μαλλιά, ελαφρώς λαμπερά. Τα δόντια μου είναι μικρά ίσια και λαμπερά.» Pitta: «Τα μαλλιά μου είναι λεπτά, μαλακά και έχουν μεταξένια λάμψη. Τα δόντια μου είναι μεσαίου μεγέθους και μυτερά» Kapha: «Τα μαλλιά μου είναι δυνατά, πυκνά και λαμπερά. Τα δόντια μου είναι μεγάλα, δυνατά και πλατιά έχουν ωραίο σχήμα και είναι ανθεκτικά στην τερηδόνα.» Εεεεε…. Και μετά ας πούμε είσαι λίγο απ’ όλα, τί γίνεται; Dr. Schrott, das ist ja blöd.

Πολλά μασάζ, πολλές εντριβές με (ινδικά και κάτι μου λέει πανάκριβα) βούτυρα, λάδια, σπόρους και βότανα, αυστηρές ώρες ύπνου, βραδινό πριν τις 6 η ώρα το απόγευμα (!)… this is some seriously high-maintenance shit. Μπορεί να λειτουργεί, δεν λέω, αλλά πόσο λειτουργεί για κάποιον που δεν έχει γεννηθεί σε ένα σύστημα αξιών που ακολουθεί της συμβουλές της Αγιουρβέδα αυτόματα και διαισθητικά, ώστε το placebo και οι ευεργετικές ιδιότητες να λειτουργούν μαζί στα μέγιστα; Θα μπορούσε κανείς να εντάξει πρακτικά μερικές από τις συμβουλές της Αγιουρβέδα σε μια «κανονική» ζωή;

Θέλω να πω, μια από τις συμβουλές για καλό ύπνο: «Μαγνητικό πεδίο της γης: Ο ύπνος μπορεί να διαταραχτεί από μεταλλικά κομμάτια, όπως για παράδειγμα μέρη χάλυβα σε ταβάνια από μπετόν, στο κρεβάτι ή στα πηχάκια, στο καλοριφέρ δίπλα στο κρεβάτι ή από φυσικές ιδιαιτερότητες στο υπέδαφος. Κοιμηθείτε σ’ έναν άλλον χώρο ή αλλάξτε θέση στο κρεβάτι.» Ουδέν σχόλιον.

2 αστεράκια για κάποια από τα γιατροσόφια που έχει στοχευμένα για συγκεκριμένες ασθένειες που μπορεί να έχουν ενδιαφέρον. Θα κρατήσω το βιβλίο για να τα δοκιμάσω κάποια στιγμή, αν μπορώ να βρω κάποια από τα περιέργα υλικά που χρειάζονται κάπου-κάπου.

View all my reviews

REVIEW: ΠΕΝΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Πέντε πολιτικά κείμενα πάνω στο ζήτημα των ζώωνΠέντε πολιτικά κείμενα πάνω στο ζήτημα των ζώων by Collective Work
My rating: 2 of 5 stars

Μετάφραση του άρθρου Beasts of Burden, μιας απάντησης, της απάντησης στην απάντηση, μιας δεύτερης απάντησης και μιας δεύτερης απάντησης στην απάντηση.

Βασικά, λένε ότι τα ζώα καταπιέζονται από τον καπιταλισμό όπως ακριβώς και οι άνθρωποι καταπιέζονται από τον καπιταλισμό. Οι μεν λένε ότι το ένα ήρθε πρώτο και έφερε το άλλο, οι δε το ανάποδο, κι έκει έγκειται μεγάλο μέρος της διαφωνίας και των ερωταπαντήσεων. Απο ‘κεί και πέρα, το πράγμα δεν μπορούσα να το παρακολουθήσω με ενδιαφέρον. Δεν είναι ότι διαφωνώ με το γεγονός ότι η επιλογή μιας χορτοφαγικής διατροφής είναι κι αυτή μια συστημική πράξη, αλλά η εναλλακτική που παρουσιαζόταν φαινόταν να είναι μόνο μία: η επανάσταση! Διαβάζοντας αυτό το βιβλιαράκι ήταν σαν να άκουω αναρχικούς να διαφωνούν μεταξύ τους ενώ συμφωνούν και ξέρουν ότι συμφωνούν απλώς είχαν όρεξη να μοστράρουν τους πνευματικούς τους μύες. Η φίλη μου η Άννα η ισπανίδα με έλεγε mental masturbator όταν το έκανα αυτό.

Εν πάσει περιπτώσει, γράφτηκαν όλα αυτά σε μια άλλη εποχή, όπου το αναρχοαυτόνομο κίνημα σνόμπαρε σε μεγάλο βαθμό το υπέρ της απελευθέρωσης των ζώων επειδή το δεύτερο δεν είχε απαραίτητα αναρχοαυτόνομες ή ανοιχτά επαναστατικές τάσεις. Το χάσμα συνεχίζει να υπάρχει, όπως έχω διαπιστώσει από πρώτο χέρι ως κάτι-σαν-χορτοφάγος/κάτι-σαν-επίδοξος-vegan, όμως σήμερα υπάρχει και μεγάλο κίνημα το οποίο έχει ξεφυτρώσει ακριβώς πάνω στο χάσμα, προσπαθώντας να γεφυρώσει τις διαφορές και να δημιουργήσει κάτι νέο.

Αυτό το κίνημα εγώ θα το αναγνώριζα ως το κίνημα υπέρ της τροφικής και ενεργειακής αυτονομίας, το οποίο δεν κοιτάζει βέβαια το θέμα της απελευθέρωσης των ζώων από την βεγκανική ηθική πλευρά του, παρα το βλέπει πιο πρακτικά. Είναι μια προσέγγιση με την οποία πάνω-κάτω συμφωνώ: σφάξε το ζώο αν θέλεις, φά’ το, άρμεξε το, βάλ’ το να σου κάνει τις δουλειές, αρκεί να μπορείς να το κάνεις εσύ για τον εαυτό σου, όχι να το αναθέτεις σε κάποια τρίτη πολυεθνική να το κάνει για σένα. Βάψε τα δικά σου χέρια με αίμα αν είσαι μάγκας, κι αν είσαι μάγκας, απόλαυσε την λεία σου και κανένα πρόβλημα. Ακολουθώντας την αρχή του «φάε κρέας το οποίο θα μπορούσες να σκοτώνεις με τα ίδια σου τα χέρια ή ήδη σκοτώνεις με τα ίδια σου τα χέρια» νομίζω θα κάναμε το πρώτο βήμα στο να επαναθεωρήσουμε τη σχέση μας με τους πλανητικούς συγκατοίκους μας.

View all my reviews