Tag: 8-bit

Είναι μια αρκετά ευαίσθητη περίοδος για μένα… Κάθομαι κάθε μέρα σπίτι εδώ στην Νέα Σμύρνη, διαβάζοντας Scott Pilgrim, Y: The Last Man και The Gunslinger, γράφοντας στην Νένη (η οποία ήταν στην Καπαδοκία τις προηγούμενες μέρες — καταπληκτικό), συλλογιζόμενος το χτες και το προχτές… Είναι πολύ δύσκολα θέματα τα οποία έχω αποφασίσει να αντιμετωπίσω μέσα στο καλοκαίρι. Δεν νομίζω ότι μπορώ να γράψω για αυτά εδώ, τουλάχιστον, όχι ακόμα. Όλοι οι προηγούμενοι μήνες ήταν δύσκολοι (προσέξτε μόνο την έλλειψη ποστ), με πολλά ταξίδια για τα οποία ποτέ δεν έγραψα, πολύ άγχος το οποίο ποτέ δεν κατέκτησα, πολλές στιγμές με την παρέα τις οποίες δεν ένιωσα, πολλές προσωπικές στιγμές τις οποίες ποτέ δεν ανάλυσα… ούτε εδώ, αλλά και ούτε μέσα μου. Ο χρόνος τρέχει και νιώθω ότι με έχει προσπεράσει εδώ και καιρό. It’s time [pun… unintended (?)] to do some catching up…

Και υπάρχουν και τα games. Για αυτά είναι πάντα πολύ εύκολο να γράψεις. Τολμώ να πω… βολικά εύκολο…

Αυτές τις μέρες θέλω να παίξω το Super Mario Galaxy 2, το οποίο είχε πάρει ο Μάριος εδώ και εβδομάδες, αλλά επειδή το Wii μου ήταν στην Αθήνα (α ναι, τον φιλοξενούσαμε με την Νένη καθόλη την διάρκεια της εξεταστικής! *hi-fives to neni and mario*) είχαμε απομείνει όλοι να κοιτάζουμε το κουτί. Αφού, ως γνωστόν, η παρέα μου απαρτίζεται από Nintendo-haters, δεν υπήρχε άλλο Wii στον χρήσιμο ορίζοντα. Και μετά ο Μάριος έφυγε, εγώ, η Νένη και ο Μουράτ (ένας κουλ τούρκος που γεννήθηκε στην Γερμανία, τον οποίο φιλοξενήσαμε στην Μυτιλήνη και μας συντρόφευσε στο ταξίδι μας μέχρι την Κωσταντινούπολη — ναι, πήγαμε κι εκεί :)) κι έτσι δεν είχα την ευκαιρία να το παίξω. Κι επειδή είμαι πολύ φτωχός, το Xbox μου χάλασε και θέλω να αγοράσω τα StarCraft II και Victoria II τα οποία έρχονται στο άμεσο μέλλον, δεν μπορώ να παίξω το Super Mario Galaxy 2… 🙁

Έτσι λοιπόν, αφού είμαι στην Αθήνα, μόνος,  με μπόλικο ελεύθερο χρόνο, αποφάσισα να παίξω το πρώτο SMG. Το είχα αφήσει στα 116 αστέρια. Ε, σήμερα το τελείωσα, μετά από σχεδόν 3 χρόνια. Δεν ένιωσα τίποτα ιδιαίτερο, ίσα-ίσα, θέλω κι άλλο. Μου έκανε εντύπωση όμως ξανά η μουσική… ιδιαίτερα του Gusty Garden Galaxy, που ήταν και το πρώτο τρακ που είχα ακούσει από το παιχνίδι, πριν κυκλοφορήσει, και είχα δει ότι μεγάλο μέρος της μουσικής του παιχνιδιού θα ήταν ενορχηστρωμένη. Δείτε (ακούστε!) το original, τις 8-bit, live και metal παραλλαγές, και σκεφτείτε πόσο η ενορχήστρωση και οι συνθήκες μπορούν να αλλάξουν τι συναίσθημα θα βγάλει ένα κομμάτι. Απερίγραπτο.

Ηχογράφηση που εμφανίζεται στο παιχνίδι (Miyamoto’s getting it on! ^^,)

Live ορχηστρικό:

Metal:

8-bit:

Χτες είδα το Toy Story 3 μαζί με τον Κίρα και την Μυριάνθη. Ήταν εξαιρετικό… Ήμουν από μικρός φαν της σειράς (είχα το πρώτο σε VHS, το είχα πάρει από την Αυστραλία!), και ήταν ένα επάξιο τελευταίο κεφάλαιο στην ιστορία, αντιμετωπίζοντας πολύ ώριμα το θέμα το οποίο πραγματευόταν και έτσι με άγγιξε σε ένα σημείο που ήδη είναι πολύ ευαίσθητο αυτές τις μέρες: πώς ο χρόνος κυλά και ότι μας συντρόφευε πριν χρόνια δεν είναι πια το ίδιο, όμως ούτε κι εμείς είμαστε οι ίδιοι… Ότι ήταν δικό μας κάποτε μπορεί να μας εκπλήσει… Τελικα, όμως, τι είναι πιο αυθεντικό, και σύμφωνα με τι είναι σωστότερο να πορεύεται κανείς; Αυτό μπορεί να είναι το recurring theme του φετινού καλοκαίριου. Κι ακόμα δεν έχω δει τίποτα, είμαι σίγουρος…

[part 0 γιατί δεν ξέρω αν θα έχει συνέχεια… αν ναι, αυτός είναι ο πρόλογος…]