Αν διαβάσετε το τελευταίο post της Άλεξ θα δείτε ότι το έγραφε απο το εργαστήριο υπολογιστών του ΤΜΣ. Αυτές τις γραμμές τις γράφω αυτή την στιγμή υπο τις ίδιες ακριβώς συνθήκες, μπορεί ίσως και απο τον ίδιο υπολογιστή! Είμαι βλέπετε και εγώ τώρα στα έγκατα του κόσμου της μουσικής… Και αυτη την στιγμή ακούω ντουέτο ντραμς και γυναικείο τραγούδι (σαν… σοπράνο είναι;) και επίσης ένα φλάουτο! Τώρα δεν ξέρω αν είναι το ίδιο φλάουτο που εκνέυριζε την Άλεξ πριν έναν περίπου μήνα…
Είμαι εδώ ψάχνοντας για υλικό για τις ΠΑΡΑ πολλές εργασίες μου για την σχολή: διαγράμματα ροής για πολιτιστική αναπαράσταση, οδηγίες για draggable backgrounds στο flash, ιδέες για animation… Τα πράγματα έχουν σφίξει και δεν χαλαρώνουν ακόμα και όταν έρχομαι επιτέλους στην Κέρκυρα! Τέταρτο έτος όμως είναι αυτό πλέον… Academia, όχι αστεία.
Και με αυτά τα λόγια, συνεχίζω, όσο προλαβαίνω με το λιγοστό ίντερνετ που έχω στην διάθεση μου απο αυτές τις ωραίες μέρες που είμαι εδώ, την αναζήτηση προς την γνώση.
Η σκέψη ότι ψάχνω, εδώ, σε ένα κτίριο του Ιονίου Πανεπιστημίου, υλικό για εργασίες που έχω απο το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στην άλλη άκρη της Ελλάδας, ενώ γύρω μου σε διάφορες αίθουσες μουσικοί κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα αλλά με άλλο αντικείμενο, με γεμίζει με μια παράξενη αίσθηση… ολότητας.
Ποιός να μου το έλεγε πριν τρία χρόνια ότι εδώ θα ξαναεπέστρεφα…
BTW και κλείνω: Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΤΑΤΗ και είναι πολλά επίπεδα πάνω απο τα χάλια της Μυτιλήνης. Εδώ σαν εξω-πανεπιστημιακός δίνω 1,20 ευρώ για κάθε γεύμα όμως τουλάχιστον το ευχαριστιέμαι! Δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να δίνω αυτά τα χρήματα και στην Μυτιλήνη για την ίδια γεύση, ποιότητα, ποικιλία, ευκολία και ΣΑΛΑΤΕΣ!
