I like the way this guy thinks. I wouldn’t mind being a bit more like him.
Category: Links to stuff I like
External links to pages and media I like that I post about on Cubimension.
Review: Apocalypsopolis by Ran Prieur
My rating: 5 of 5 stars
I’ve asked the question before, but can we really consider this a book? If the writer says it’s one, it is one; we’re taking it from there.
I’ve been reading the blog of this crazy person Ran Prieur for the past few weeks and every day I love him more and more. His writing, his style, his way of life is another inspiration for me. He’s quickly finding his way to this exclusive mental resort where all my top favourite people (Douglas Adams, Dan Carlin, Maria Efthimiou, Kyle Cease, Jean-Jacques Rousseau, Raymond Smullyan, Steven Wilson, Alan Watts, Edgar Wright and the list goes on) are having the longest cocktail party/cozy discussion in altered states of their (after)lives.
Apocalypsopolis is a post-apocalyptic novela – or should I say while-apocalyptic? It shows what would happen during the apocalypse. Ran Prieur’s version of it isn’t any old end of the world, however. Through his work he clearly shows all of the things that mattered to him 9 years ago and still, to a certain extent, do today: man’s alienation from nature, his interest in “conspiracy theories” and metaphysics, the simplicity, complexity and -at the same time- trivialty of existence, the future of humanity.
You like post-apocalyptic fantasy? Read it. You like (political) philosophy? Read it. You like hippie fiction? Read it. Intrigued by the deconstruction of metaphysics? Read it. Survivalism strike your fancy? You know the drill.
Το φωκάκι που άφησε εποχή
You Are Not So Smart Podcast + Caravan Palace – Clash
This is the opening song for You Are Not So Smart’s podcast. I loved his blog and enjoyed his book and I’m enjoying the podcast just as much, even if there are just 5 episodes out thus far.
David McRaney keeps creating terrific, horrifyingly interesting content: he invites well-known academics on fields relative to each episode (for example, on the first episode on the illusion of attention he brings Daniel Simons, one of the people behind the famous Monkey Business experiment to discuss the fascinating implications of his research); he even eats cookies on-show made following recipes sent in by listeners and fans.
Do yourself a favour and have a look/listen at this stuff. You’ll see notice things differently; I know I have.
Three “censored” TED talks
Source: High Existence
Nobody can ignore TED, a powerhouse of fast, mind-blowing and paradigm breaking talks that last around 20 minutes. Experts in diverse fields such as anthropology, entrepreneurship, cosmology or brain science deliver a presentation all under the motto of ‘Ideas Worth Sharing’. But as TED has grown over the years and the TEDx events have spread to all the outskirts of our globe it seems it has shifted its focus from controversial ideas to the goal of preserving its own brand. Is it trying to defend science or is it trying to defend the ones who use science as a political tool?
Rich People Don’t Create Jobs
Around a year ago TED banned Nick Hanauer‘s talk named ‘Rich People Don’t Create Jobs‘. The talk was deemed too ‘political’ and was never put online. However, after word got out, a large number of people signed a petition and demanded the rights to view it. TED reluctantly published Nick’s talk which you are able to view right here:
The Science of Delusion
In this fascinating talk Rupert Sheldrake in ‘The Science of Delusion‘ questions current scientific dogmas and challenges us to reconsider them. According to TED, talks like Sheldrakes ‘strays well beyond the realms of reasonable science. Yet, ironically, this philosophical talk is exactly about such opinions of what science is and is not. Watch the controversial talk here:
The War on Consciousness
The third censored talk is by Graham Hancock and called ‘The War on Consciousness‘. Graham talks about the end of his 24 year Cannabis addiction and how another ecodelic drug named Ayahuasca helped to change his consciousness for the better. He argues that we live in a culture that wages war on certain states of mind and promotes others, exactly what TED tried to do.
“If this is how science operates, by silencing those who express opposing views rather than by debating with them, then science is dead and we are in a new era of the Inquisition.”
– Graham Hancock
Do you think any of these talks should be
CENSORED? Why or why not?
It’s hard to maintain the same level of radicality once you escape the grassroots. After that, the more you grow, the necessity to conform to the tastes of a forever greater number of people slowly arises as well. Since they still have the videos online they’re not really censoring them, just saying “we don’t believe these ideas are worth spreading, but if you’re seriously going to make such a fuss about it…” Come to think of it, maybe that’s the way “civilised” people censor things without looking too bad. Still an interesting development any way you look at it.
There is the relevant enlighting discussion on TED’s website itself.
I’m A Spotter!
It’s been news for some time now that I’ve started working for Spotted by Locals, but seeing that I just finished my first round of articles and that I had neglected to post about it until now, I thought that this would be a good time to share the links to my work.
Spotted By Locals is a site whose ideals and goal are rather self-explanatory: have locals from all over the world write about their favourite places in their hometown and help make them known to people who have never visited before. It’s a decentralised travel guide to the awesome places, aiming for the sense of familiarity and wonder you get when you CouchSurf with someone and they show and take you to all the spots they love in their city.
My first contact with them was when I wrote them last year applying to be a Spotter. Back then they politely refused my offer, telling me that they were not in not need of any new ones but reassuring me that whenever they’d require fresh blood they’d contact me. So they did: in March I received an e-mail from the couple running the site, Sanne and Bart, in which they were getting back to me on my application. I did a test article, they seemed to like it and sure enough, next thing I knew, I had become a Spotter!
My main starting obligation as one was to post 20 articles within 6 weeks, a goal I reached just yesterday (right on time too). Here are the links for these first 20 articles.
La Bella Fornarina – Top-quality bakery
Homesick – Retro mode in Eksarheia
Mousiko Kafeneio – The neighbourhood bar
Rema Pikrodafnis – Athenian wilderness
Beduin at gazi – Weathered wood
Shisha Coffee – For your oriental fix
The Wee Dram – The Scottish pub of Athens
Eugenides Digital Planetarium – Across the universe
Danaos Cinema – Moviegoing in Panormou
HBH Coffee Bar – Classy and loungy
Amin’s Falafel – The (falafel) prince of Persia
The Artist – Art café-bar
To Pagaki – Communally-run mezedes and tsipouro
Alsos Neas Smyrnis – Your lovely neighbourhood park
Peonia – An infusion of Zen in the old town
Psyrra – Up for some rakomelo?
Playce – I’d like to play a game
Pnyx – Chilling like the ancients
Parko Eleftherias – Picnic time in the oasis
Yperokeanio – Sailing in a sea of tsipouro
Υπερτιμημένα πράγματα
Εντάξει, απλά δεν υπάρχει λέξη στα ελληνικά η οποία να αποδίδει καλά το overrated, οπότε για τώρα θα πρέπει να αρκεστούμε σε μια απλή μετάφραση.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από αυτά. Αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν πλήθη ανθρώπων να χάνουν τον ύπνο τους και τον ξύπνιο τους, για να μην πω μεγάλο μέρος των κοινωνικών τους συναναστροφών, ανησυχώντας και συζητώντας για αυτά. Είναι παντού. Γίνετε σας παρακαλώ το ακροατήριο μου όσο εγώ ξεθυμαίνω.
Σκυλιά
Οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου πληρούν τα χρέη φύλακα (λυκόσκυλα), αλόγου (χάσκι), κυνηγού (πόιντερ), διακοσμητικού στοιχείου (οποιαδήποτε ράτσα χωράει σε νεσεσαίρ), δολοφόνου (ντόμπερμαν), ενισχυτή αυτοεκτιμήσης (πίτμπουλ), τροφής (τσόου-τσόου). Οι περισσότερες από αυτές τις ράτσες, για να μην πω όλες, εκτράφηκαν για να είναι εργαλεία στα ανθρώπινα χέρια, όχι φίλοι. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά τους δικούς μου φίλους δεν τους θέλω υπηρέτες ή σκλάβους μου. Δεν θέλω να δένομαι μαζί τους μέσω της εξαναγκαστικής υποταγής τους σε μένα, δεν έχω κανένα τέτοιο κόμπλεξ.Ένας σκύλος μπορεί να είναι πολύ καλός σύντροφος, αλλά είναι έτσι γιατί εσύ είσαι το αφεντικό. Αν δεν είσαι το αφεντικό, την έχεις βαμένη. Όσο και να μου αρέσουν τα περισσότερα σκυλιά, δεν μπορώ να μην τα δω έτσι. Επίσης, να προσθέσω ότι οι σκύλοι βρωμάνε απαίσια όταν είναι βρεγμένοι, κατουράνε και χέζουν παντού και γαυγίζουν όλη την ώρα.
Πέρα από τα παραπάνω πάντως και ό,τι και να λέω, στα αδέσποτα συγκεκριμένα έχω μια αδυναμία. Είναι οι σκληραγωγημένοι απόκληροι του ανθρώπινου πολιτισμού που τα ανάγκασε να έρθουν στη ζωή ως παράσιτα. Είναι λίγο σαν τους επιζήσαντες στο Mad Max. Μόνο που εδώ κερδίζει ο πιο χαριτωμένος.
Σούπερ ήρωες
Φοράνε στολές (γιατί;), έχουν σούπερ-δυνάμεις, είναι αφελώς καλοί ή ακόμα πιο αφελώς κακοί και έχουν κατακτήσει τον κόσμο της φαντασίας. Τι συμβαίνει; Τι είναι το τόσο ενδιαφέρον ή συναρπαστικό σε αυτούς τους «ήρωες»; Η αντρίλα, τα μπράτσα και το μάτσο που ξεχειλίζει από τις περισσότερες ιστορίες κόμιξ και ταινιών με σούπερ ήρωες είναι απλά βαρετές, προβλέψιμες και απλοϊκές σε αστείο σημείο. Δε λέω, τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν πολύ άνετα με αυτούς τους χαρακτήρες και είναι εύκολη τροφή για τη φαντασία τους, άλλωστε, τα παιδιά καταβροχθίζουν ό,τι σαβούρα και να τους πετάξεις, αλλιώς δεν θα ήταν παιδιά. Δέχομαι επίσης ότι προσφέρουν θέαμα και ιστορίες απλές που βαράνε στο ερπετικό των ανθρώπων, που μας ικανοποιούν σε ένα πολύ βασικό επίπεδο. Η δράση, οι καλοί που κερδίζουν πάντα (και παρεπιμπτόντως πληρούν κατα γράμμα όλα τα πρότυπα ανδρισμού/[τσουλ]ομορφιάς/εθνικότητας), οι κακοί-καρικατούρες, αντανάκλαση των «πραγματικών κακών» των νέων των 20:00, όλα αυτά χτυπούν στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή εκατομμυρίων ανθρώπων τόσο πολύ που μάλιστα αυτοί πληρώνουν για να δουν την ίδια ιστορία ξανά και ξανά και ξανά! Εντάξει, το δεχομαι γι’αυτό που είναι: φτηνό, χαζό θέαμα. Δεν δέχομαι όμως το ότι ο Batman του Christopher Nolan θεωρείται τόσο γαμάτος που όλοι του φέρονται θαρείς και είναι κάτι το σοβαρό ή ακόμα και ώριμο, η δευτέρα παρουσία του σινεμά. Τι ακριβώς το σούπερ έχει ο Batman; Τα λεφτά του είναι αυτό το τόσο σούπερ ή η δίψα του για εκδίκηση; Ο οποιοσδήποτε δεν θα μπορούσε να είναι Batman στη θέση του Batman;
Γιατί ο Spiderman να μην εξερευνήσει τον κόσμο και να γίνει ένας απίστευτος αναρριχητής; Στους X-Men δέχονται και τα παιδιά από τερατογεννέσεις, αυτές τις περιπτώσεις που βλέπεις στο Youtube και φρικάρεις, ακόμα και τους idiots savants που είναι διανοητικά καθυστερημένοι αλλά έχουν καταπληκτική φωτογραφική μνήμη και άλλες υπαρκτές υπερδυνάμεις, ή οι πόρτες είναι ανοιχτές μόνο για αυτούς με τις κουλ μεταλλάξεις; O Iron Man θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο εκτός από μια πολεμική μηχανή ασύλληπτης δύναμης;
Θα ήθελα να δω έναν Ratman ο οποίος θα ήταν άστεγος, άφραγκος, γυμνός (η στολή του θα ήταν η απέραντη τρίχα του η οποία θα διαπερνούσε ούτως ή άλλως οποιοδήποτε κολάν) και άσχημος και η σούπερ δύναμη του θα ήταν να τρώει τα πάντα από τα σκουπίδια και να μην παθαίνει τίποτα. Να κάνει dumpster diving και να βρίσκει ολοένα και νέους τρόπους να ξεφεύγει από αυτούς που θα του κάνουν τη ζωή κόλαση.
Σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι ήρωες, (η αντιδραστικότητα των ’80s στα κόμιξ και οι Misfits [recommended] έρχονται κατα νου), να’ναι καλά οι δημιουργοί τους, όμως ο γενικότερος κανόνας θα έλεγα πως είναι τουλάχιστον εκνευριστικός. Και υπερτιμημένος.
Αυτοκίνητα
Πρόσφατα πήρα το δίπλωμα οδήγησης μου (props go to Καρίνα και τον δάσκαλο τον Μάκη!) και είμαι ικανοποιημένος για αυτό. Τώρα μπορώ κι εγώ να θεωρηθώ ένας αξιοπρεπής ενήλικας ο οποίος είναι πλέον πιο ανεξάρτητος…
…και πρέπει να πληρώνει βενζίνη, τέλη κυκλοφορίας, ασφάλειες, να βρίσκει πάρκινγκ, να προσέχει κάθε φορά που βγαίνει στον δρόμο, να έχει τον νού του μήπως το καμάρι του θέλει κανένα σέρβις (κι αν δεν το έχεις και πολύ με αυτά νιώθεις σαν γιαγιά που της δίνεις χειριστήριο Xbox 360) και να αντιμετωπίζει τους χιλιάδες άλλους οδηγούς οι οποίοι είναι πολύ συχνά από εκνευριστικοί μέχρι επικίνδυνοι, χωρίς το ένα φυσικά να εξαιρεί το άλλο.
Τα πράγματα είναι απλά. Η αυτοκίνηση είναι φοβερά υπερτιμημένη. Ένα ολόκληρο σύστημα έχει φτιαχτεί για να τροφοδοτεί μια τεράστια βιομηχανία πετρελαίου και δημιουργίας νέων αυτοκινήτων, τα οποία όχι μόνο είναι αρκετά ακριβά, είναι απίστευτα βρώμικα, θορυβώδη, επικίνδυνα και επιβλαβή για το περιβάλλον. Θέλουμε να είμαστε άνετοι με την αμαξάρα μας η οποία πρέπει να είναι σίγουρα τελευταίο μοντέλο — γιατί αποτελεί μια ηλίθια επέκταση του στάτους/πέους μας, βεβαίως-βεβαίως, μέχρι κάποιος να τρακάρει την πρέζα αυτοπεποίθησης και επιτυχίας στη ζωή και να χάσουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας–, το χρησιμοποιούμε για να πάμε μέχρι το περίπτερο ή για να κάνουμε κόντρες στην παραλιακή. Το αυτοκίνητο έχει γίνει ο βασιλιάς της σύγχρονης ζωής και η άσφαλτος το βασίλειο του.
Ας μην παρεξηγηθώ: η ιδέα προφανώς είναι καλή και όπως ανέφερα μπορούν να είναι πολύ χρήσιμα και βολικά, γι’αυτό άλλωστε απέκτησα και το δίπλωμα παρα τα πιστεύω μου. Η αυτονομία στη μετακίνηση είναι κάτι το θελκτικό και επιθυμητό από τότε που οι άνθρωποι πρωτοκαβαλίκεψαν άλογα και άλλα είδη κατακαϋμένης πανίδας. Όμως η κίνηση, τα διόδια, η χρήση της ίδιας βρώμικης και απίστευτα ζημιογόνας βασικής τεχνολογίας εδώ και έναν αιώνα (!) — απλά συγκρίνετε την εξέλιξη των αυτοκινήτων με αυτή των υπολογιστών· τι δεν καταλαβαίνετε;– και η χρήση τους στις πόλεις όταν τα ποδήλατα, τα πόδια και τα μέσα μεταφοράς θα ήταν πολύ πιο χρήσιμα αν ήταν στημένα αποτελεσματικά, τα κάνει στα μάτια μου να φαίνονται σαν μια σάπια τεχνολογία που έχει ένα βασικό φανταχτερό πρεστίζ λόγω της κυρίαρχης ιδεολογίας.
Τι να πω; Προτιμώ τα μέσα που δεν καίνε κάτι το οποίο χρησιμοποιούμε παρασιτικά, άπληστα, αλόγιστα και απλά ανώριμα.
33 Most Beautiful Abandoned Places in the World
Why I am no longer a sceptic
Excellent read from a kind of person we should have more of.
Ο αόρατος ορατός κόσμος
Βάζω στοίχημα ότι δεν μπορείτε να βρείτε ποιος το έκανε.
Αν είστε από αυτούς που μόνο αν δείτε κάτι το πιστεύετε, μάλλον θα πρέπει να αλλάξετε κοσμοθεωρία. Τι κρίμα που η όραση είναι η πιο βασική αίσθηση του ανθρώπου.