Relevantly Irrelevant
A journalist for a Dutch newspaper wanted to do a write-up on Athens. She found me through Spotted by Locals and I volunteered to answer some questions… This is the result:
My name is in there and I can curiously understand a fair amount of the article – thanks, German – but the whole picture, apart from “cheap is cool” (something I support whole-heartedly of course) eludes me.
Still, nice. Thanks, Spotted by Locals!
Dimitris from Greece; Maria from Denmark; Vicente from Spain and Zanda from Latvia. The four of us are the fresh batch of EVSers for the Sofia City Library. Our project started in the second week of January 2014 and will end in October of the same year. That’s right: we’ll be living in Sofia together for a full nine months – in fact it’s already been two weeks we’ve lived together. This blog will serve as our medium of communication with the world, our platform for sharing all that we do here in Bulgaria, our work at the library, our experiences as EVS volunteers and lots more. We’re picking it up from where the previous volunteers left it off. Thank you Jose Manuel, Agne, Sarah and Ricardo; we promise we’ll make you guys proud.
 |
| Left to right: Ricardo (the veteran), Zanda, Maria, Vicente, Dimitris.Picture by Valentina. |
And for those of you just dying to know a little more about us, fear not: we wrote little texts for introducing ourselves, exclusively for this post – for your eyes only!
Zanda:
This is a very special place I want to tell you about. A place where the cows are blue and skys are orange. In this place lives a grandmother with white hair who is called Baltic Sea. If you listen carefully you can hear how she whispers old stories about Baltic countries. This place is made from grass, rivers, forests, trees and flowers. In this place live people, who don’t talk, but they are singing. Their flesh is the earth and their blood is the water. This place is LATVIA.
In Lavia there is a girl with messy hair and mind full of birds. She loves books, music, dancing, colors and she also likes meeting people from different cultures. This girl is me – ZANDA PILATE.
Vicente:
Let’s talk about me. 29 year old unemployed Spanish male. That sounds like very average. Let’s be more personal. I am a daydreamer who is always making other plans while life happens, like Lennon said. I would like to have time to live in dozens of countries at the same time, and this is the first time I’m living abroad. When I was younger I wanted to be a great journalist, help to save the world working as a war correspondent of the BBC or something like that. Then life happened. I was working in a rutinary job for almost five years. Now is the first time that I am in the place that I want to be in a long period and that makes me very happy.
I come to Sofia, a city called like my Grandma, to live with Dimitrios, who is called like my Grandpa. Feels good to be grounded by cultural junks like me, something that never happened to me even when I studied journalism.As a Spanish I don’t see myself as a regular countrymen, not the type of “Como España en ningún lao”. Even if it has some good points I feel very disappointed with it, and another thing that makes me happy about staying in Bulgaria is that I’m not working for a shitty payment, not consuming there, not paying taxes to the traitors in the government who put the payment of the debt constitutionally before public healthcare.My family is very conventional, so for me is always a shock to know other costumes, living with vegetarians, for example. My mother is probably checking my weight when I come back to Spain.I’m writing this with my fingers burned by a fucking frying pan so I expect that Dimitri appreciates my sacrifice.
Dimitris:
Soon I will be celebrating the completion of my 25th revolution around our Host Star, forever travelling together with the Pale Blue Dot, on the Pale Blue Dot, like a flea on a dog chasing its tail. Most of this time I had lived in the region of this Pale Blue Dot called Greece, where I was also born; a place famed by others of my species for its history, culture, good food and fantastic weather, “a cozy little spot”, as I imagine Douglas Adams would call it. However, something beckoned me to move for a while a little bit to the North to this neighbouring region called Bulgaria. Putting that “something” into words is very difficult, so I suppose just saying “it felt like the best next step” should do nicely. Would the word “serendipity” sound too pretentious?
I have these second thoughts a lot, you know: one of my typical characteristics is second-guessing and analysing everything I feel, think and do, in order to follow more closely my ethical compass, a weird, imaginary but perfectly mundane object that would look like what you would get if you put together timeless growth, soundless laughter and mindless wonder, and clicked “reconcile” on your 3D printer that somehow ran on yogurt – preferably vegan (yes, there exists such a thing! Crazy, isn’t it?!) I’d be a textbook INFP, if such a thing as a typology textbook existed (it does in my secret world, where the above Dimitrian object is a platonic ideal).
In case you hadn’t realised by now, I greatly enjoy writing (not talking) about myself. I also tend to unnecessarily convolute things. To spare you with the nonsense, as I’m sure you want to learn more about me and not just read things I somehow believe look clever on a screen, I’m interested in media, the natural world, (alternate) human culture, history and languages, and, even though my writing style obviously doesn’t show it, I believe in and value simplicity. I studied Cultural Technology media and culture and I think this project at the Sofia City Library, as well as the whole philosophy of informal education behind EVS and YiA programs, suits my current professional and personal ambitions like a glove. Would it be too cheesy if I put another “serendipity” here?
Maria:
I’m Maria from Denmark, Mimi the Baby at the Sofia City Library and the glitter loving DustyFairy at tumblr.
I’m the baby of the project because I’m 21 and the youngest, even though I’m the most responsible and Zanda thinks I’m acting like a mother. I’m only doing this as a cover for whom I really am, and I learnt from the very best; Wendy. She was the greatest mother Peter and the boys could ever have wished for even though she made me a bit jealous when she gave Peter the “thimble”.
I am a creative, glitter loving, crazy fairy.. Oh! I mean person, of course! A creative but responsible young girl who is a passionate complainer about everything and nothing, and who in the end still hasn’t figured out how the thing about being a grown-up is done correctly. I have, for some time been looking for my pot with “adultness” and I have started to wonder if I might have forgotten it at home, next to my fairy dust, when I was visiting princess Tiger Lily, Peter and the Boys in Neverland, the Netherlands I mean, last month before I got here.
Hmm.. Anything I forgot to tell…? Oh yes!
My biggest weakness is my fear towards onions. They are evil! They make you cry for no reason and when they do, they infect you with “The Onion Syndrome”, which, for me personally, means that I act even crazier than normal and that I even get a little mean. I’m convinced that some onions deep down in some of their inner most layers are nice onions and that they make us, fairies, ehh humans, cry because they are forced to by Captain Hook and his pirates that threaten them to walk the plank if they should ever consider stopping their cooperation. It is easier for Hook and his pirates to catch and kidnap us when our eyes are too swollen from crying and it also makes us more convince-able under the influence of “The Onion Syndrome” to cooperate.
There is so much to tell!! But I have got to go now.. Mitco is destroying things in the kitchen.. AGAIN!
Have a continued sparkling day!
It’s been news for some time now that I’ve started working for Spotted by Locals, but seeing that I just finished my first round of articles and that I had neglected to post about it until now, I thought that this would be a good time to share the links to my work.
Spotted By Locals is a site whose ideals and goal are rather self-explanatory: have locals from all over the world write about their favourite places in their hometown and help make them known to people who have never visited before. It’s a decentralised travel guide to the awesome places, aiming for the sense of familiarity and wonder you get when you CouchSurf with someone and they show and take you to all the spots they love in their city.
My first contact with them was when I wrote them last year applying to be a Spotter. Back then they politely refused my offer, telling me that they were not in not need of any new ones but reassuring me that whenever they’d require fresh blood they’d contact me. So they did: in March I received an e-mail from the couple running the site, Sanne and Bart, in which they were getting back to me on my application. I did a test article, they seemed to like it and sure enough, next thing I knew, I had become a Spotter!
My main starting obligation as one was to post 20 articles within 6 weeks, a goal I reached just yesterday (right on time too). Here are the links for these first 20 articles.
La Bella Fornarina – Top-quality bakery
Homesick – Retro mode in Eksarheia
Mousiko Kafeneio – The neighbourhood bar
Rema Pikrodafnis – Athenian wilderness
Beduin at gazi – Weathered wood
Shisha Coffee – For your oriental fix
The Wee Dram – The Scottish pub of Athens
Eugenides Digital Planetarium – Across the universe
Danaos Cinema – Moviegoing in Panormou
HBH Coffee Bar – Classy and loungy
Amin’s Falafel – The (falafel) prince of Persia
The Artist – Art café-bar
To Pagaki – Communally-run mezedes and tsipouro
Alsos Neas Smyrnis – Your lovely neighbourhood park
Peonia – An infusion of Zen in the old town
Psyrra – Up for some rakomelo?
Playce – I’d like to play a game
Pnyx – Chilling like the ancients
Parko Eleftherias – Picnic time in the oasis
Yperokeanio – Sailing in a sea of tsipouro
Στις 12 του μήνα, 510 δημοσιευμένα ποστία μετά, το Cubilone’s Dimension έκλεισε τα πέμπτα (Ε’) του γενέθλια. Δεν το γιόρτασα στην ώρα του και όπως θα έπρεπε. Αλλά πώς θα έπρεπε; Αποφάσισα πως ένας πρέπων φόρος τιμής θα ήταν να βάλω σε αυτό το ποστ τα highlights αυτών των τελευταίων χρόνων σε ένα ωραίο βολικό ποστίο: τα δικά μου αγαπημένα, με έμφαση στα μεγαλύτερα κείμενα. Άφησα μερικά ποστ που στιγμάτισαν σημεία της ζωής μου κι ας μην ήταν μεγάλα. Δεν έβαλα κριτικές βιβλίων και άφησα μόνο τα editorials ή αφιερώματα που έχω γράψει για το Game 2.0, βγάζοντας τα review.
Φαίνεται ξεκάθαρα η στροφή στο περιεχόμενο. Το 2007 έγραφα σχεδόν αποκλειστικά ημερολογιακά και τα περισσότερα μου μεγαλύτερα ποστία ήταν σχετικά με γκέιμς. Έγραφα μόνο στα αγγλικά και με πολλά λάθη. Με τα χρόνια και τις εμπειρίες (ήμουν σχεδόν 19, τώρα είμαι σχεδόν 24), το τι με ενδιαφέρει να γράψω και να μεταδώσω έχει αλλάξει σε σημείο αγνώριστο. Τώρα δεν γράφω πια σχεδόν καθόλου για γκέιμς και γράφω συχνότερα στα ελληνικά παρα στα αγγλικά, τα οποία έχουν βελτιωθεί με τόσο γράψιμο. Το στυλ έχει αλλάξει όσο έχουν αλλάξει και δοκιμές για θέματα που ήλθαν και παρήλθαν: αστείο, σοβαρό, ενδοσκοπικό, θέλω-να-καταλάβω-τον-κόσμο, κοιτάχτε-με-επιτέλους, και φυσικά με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Ακόμα θέλω να τελειώσω το 99 things I hate, να γράψω περισσότερα άρθρα για Αστείες Λέξεις ή (ουάου!) να τελειώσω το αφιέρωμα στο Ν64 που άρχισα πριν 5 χρόνια.
Το ΕΕΕΕΕ όμως παραμένει. Τώρα τι;
Και όλα αυτά φέρνουν την ερώτηση: είμαι εγώ αυτός που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ, ή κάποιος άλλος; Τι κοινό έχουν πραγματικά αυτά τα άρθρα; Ποια είναι η ταυτότητα αυτού του σάιτ;
Η υπαρξιακή μου κρίση προφανώς δεν περιορίζεται στη ζωή μου αλλά και στις δημιουργίες μου.
Τέλος πάντων. Σας παρουσιάζω, ό,τι κι αν αυτό συνιστά, συμπεριλαμβονομένης μιας βροχής κειμένων και σκέψεων που ως μόνο κοινό παρονομαστή έχουν ότι τις ξέρασα εγώ:
Αυτή μάλλον δεν είναι μια μούτζα — Όντας στο τώρα, στον ύπνο και στον ξύπνιο
On Taste: μάλλον σκόρπιες σκέψεις σχετικά με τα τα γούστα στο φαί και τη μουσική — Η υποκειμενικότητα στο φαί και στη μουσική έχουν μια κοινή ρίζα…
Το συντριβάνι σοκολάτας — Διήγημα-αλληγορία για γερά στομάχια
Εκατό στόχοι μου μέχρι τα εικοσιπέντε — Ο τίτλος τα λέει όλα
283 μέρες χωρίς σαμπουάν — Ένα πείραμα που ήρθε για να μείνει
Η παγίδα της περιεκτικότητας, ή: η αδικία του αν σου αρέσει να πίνεις, καλύτερα να είσαι κοντός, λεπτός και άντρας — Γραμμένο από έναν ψηλό
Αγαπημένα παιχνίδια παρέας — Προσοχή: εξαιρετικά εθιστικά
5 λόγοι για να καταραστείτε την εταιρεία καρτοκινητής σας — Τις μισώ.
Λοιπόν ναι, τέλειωσα με τη Μυτιλήνη. Ελπίζω να εμπνέω τον θαυμασμό. — Γιατί δεν έγραψα στο μπλογκ μου για το ότι τέλειωσα με τη σχολή;
Genealogical Mandala — Translation of Γενεαλογικά Μάνταλα
Deleting and rejecting friends from Facebook — It’s harder than it sounds (and it already sounds quite hard)
Γιατί δεν βγάζει κανείς τα παιδιά του έτσι; Ιδέες για αρχαιοελληνικά ονόματα — Μα γιατί;
Ask a biologist: My questions and her answers — The power of the internet!
Τρεις νύχτες Χίο, δύο Μυτιλήνη και δύο στα ανοιχτά του Αιγαίου — Το προτελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου Μυτιλήνη θα μπορούσε να είναι και η σύνοψη
Γενεαλογικό Μάνταλα — Μια νέα ματιά στην προσωπική ιστορία
Μετεκλογικά, ή πώς ο Κανένας βρίσκεται στην εξουσία — Το απολιτίκ είναι τρε σικ
Facebook Timeline — Another rant on facebook.
Eκκλησίες: χρήσεις για την μετα-χριστιανική εποχή — Μα τι σκατά θα κάνουμε με τόσες εκκλησίες στο άθεο κόσμο στον οποίο οδεύουμε;
Ρέμα Πικροδάφνης: μια ζούγκλα καλαμιών στην γειτονιά μας — με οδηγό τον Cubilone
Deatchment, Part Two — Τι είναι ένα σκουπίδι;
Σκέψεις για γενέθλια, Facebook και ευχές — Οι ευχές μέσω φβ είναι σάπιες.
H ύπαρξη μας ως κύτταρα της Γης // Quotes ~ Αποφθέγματα ΧΙΙI — Όλα είναι ένα, μαν.
BABEL: from the Biblical story to the González Iñárritu film — In a world of perfect communication, would lies still exist?
Κοσμολόγοι: τραγικές φιγούρες — Έχουν την ατελείωτη κατανόηση και συμπόνοια μου
Danish Diaries #15: Finale (?) and some thoughts on blogging in general — Why write anything at all? Who do I think I am?
Αναλογία έτους – ημέρας ή: πώς περάσατε τις ώρες σας σήμερα; — Ψάχνοντας συνδέσεις, τις βρίσκεις στα πιο προφανή μέρη
Περι γούστου και ομορφιάς — Επανέλαβε μετά απο μένα: όχι είναι ωραία αλλά μου αρέσει!
Νέος Εθνικός Ύμνος — Ο άλλος μας πάλιωσε
Why? — A small collection of annoyances
Λυχνάρι Στο Άπειρο — Ένα ταξίδι
Danish Diaries #13 — Christmas-flavoured rant on Denmark
Danish Diaries #12 + Quotes ~ Αποφθέγματα IX — Τσιτσίδι σε μια σάουνα
Danish Diaries #10 — Η κοινώ γνώμη των Βορείων για την κατάσταση στην Ελλάδα
Hyperborea — Interrailing Scandinavia with Ana and Cedric
Ψιλαίνοντας τα δίχτυα — Οι προθέσεις των ψαράδων. Τώρα πια βέβαια δενέχουν δίχτυα αλλά δυναμίτη.
Danish Diaries #6: Skagen & Råbjerg Mile — Ταξιδεύοντας στην κορυφής της Δανίας
Higher Education, Lower Expectations — Comparing free education systems in Denmark and Greece
Danish Diaries #4 — Some more impressions from Denmark (øl øl øl!)
Danish Diaries #3 — Learning Danish and staying in Skolhøjkollegiet
Danish Diaries #2 — First unfortunate and sweet days in Aarhus
Kούρεμα! — Πού πήγε το μαλλί;
Danish Diaries #1 — Very first Erasmus post.
Push on, pack in and move out — Moving out of Mytilini and into a new life
Roger Waters: The Wall Live in Athens 9/7/2011 — Η εμπειρία του να βλέπεις τον Waters live.
The Kitty Incident — Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει ένα θρίλερ…
8ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Φοιτητικών Θεατρικών Ομάδων — Και η γνώμη μου για την τέχνη του θεάτρου
Cloudy With A Chance Of Meatballs — How any movie can pleasantly surprise
Game 2.0: In the land of Hyrule, there echoes a legend… 25 χρόνια Zelda — Το μεγάλο αφιέρωμα
99 Things I HATE! ~ Part 2 — Speaks for itself.
Η ψευδαίσθηση του χρόνου στον κόσμο των ονείρων — Πραγματικά μυστήρια πράγματα
Δυο Θάνατοι Καμιά Κηδεία — Είμαστε τόσο σπισιστές (ίου, τι λέξη)
Flow — My attempt at poetry
Ταυτότητες — Είμαι όλα αυτά.
Tο απόλυτο smilie — :ω
What’s This? Περίεργες Γραμμές Στο Νερό — Μια εμπειρία στα όρια του μεταφυσικού
Υμηττός Revisited — Περπατώντας στο χιονισμένο δάσος 10 χρόνια μετά
Hexagram 22 — Για τα 22α μου γενέθλια, άνοιξα το I Ching
Αστείες Λέξεις #3 — Επισκεπτόμαστε την λόρδα και το τούμπανο
One Man’s Trash Is Another Man’s Sega — Σκουπίδια, σου λέει μετά.
Μια Χαϊντεγκεριανή Προσέγγιση των Χαϊκού — Εξακολουθεί να είναι από τις αγαπημένες μου εργασίες
Ας μιλήσουμε για την Αραβική Άνοιξη — من مظاهرات يوم الغضب – شاب شجاع جدا
Uakti — Αφιέρωμα στους βραζιλιάνους κρουστούς που τόσο γουστάρω
99 Things I HATE! ~ Part 1 — Nothing more to add
Insurgentes And Our Relationship With Music — I ♥ Steven Wilson
Αστείες Λέξεις #2 — Η αλεπού και το τσουτσούνι, ο ξεχασμένος μύθος του Αισώπου
Αστείες Λέξεις #1 — Αρκούδα κουράδα, τι υπέροχη φράση!
Detachment, Part One — Πώς και γιατί λέει κανείς αντίο στη συλλογή παιχνιδιών του για το GameCube;
The Nightmare Before The Nightmare Before Christmas — Μια μέρα στην Κινηματογραφική
Γαστροπαιχτική Λέσχη — Ναι, εκεί τρώγαμε κάποτε
Αεικίνηση — Η ιστορία πίσω από το βίντεο
Halloween Fun with Shae & Whitney — If this won’t convince you to try couchsurfing, few things might
Ρε Hall! — Η ιστορία ευγκαντεμιάς που με έκανε πρωτοσέλιδο
Smilies using greek letters/Φατσούλες με ελληνικά γράμματα — Φτιαγμένες με τα χεράκια μου
Humans and Computers: closer than a designer apart? — Nature and nurture strike again. Only this time, it’s digital
Θέα από ψηλά — Να τι γίνεται όταν με πιάνει η αισιοδοξία μου
Four Years of Exploration, Two Years of Remembrance — 4 years of Mytilini
Πρέσπα, 4 μΚ. — Μετα-αποκαλυπτικό διήγημα στις Πρέσπες
Game 2.0 — Σπάζοντας τους ορισμούς — Τι εστί gamer;
Ενάλια Παράκρουση — Γιατί μερικές φορές απλά δεν αντέχεις άλλο με τα γαμημένα καράβια
Porcupine Tree Live in Athens at Technopolis, 09/09/2010 — Impressions! — Nuff said
Το χιόνι έλιωσε, το καλοκαίρι τέλειωσε — …
Σκισμένες ζαρτιέρες — Πού να’ξερα
1η Σεπτεμβρίου, Λαβυρίνθου 1 — Μετακομίζοντας στο απέναντι σπίτι
Σκουπίδι με ονοματεπώνυμο — Ναι, το σκεφτόμουν να μη δηλώσω το κινητό μου. Να γιατί.
Shesmovedon (Reprise) — Γιατί όταν σε αφήνουν εκείνες, δεν μπορείς να μην κολλήσεις.
Pokemon TCG Cards for sale! (Looking Back Part 0.1) — Κάρτες Πόκεμον!
Looking Back (part 0) — Όταν τα υπαρξιακά έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση
Πάσχα στην Αίγινα και άλλες ιστορίες — Note to self: δεν θα ρωτάω τους ανθρώπους τι κάνουν για δουλειά
Volcanic Ashes — Πώς η στάχτη είναι το καλύτερο λίπασμα
Between a rock and a dutch place. — Ταξιδεύοντας στην Ολλανδία με τη Νένη
After — Super-emo mode on
Locked Within A Significant Other — Προφητικό με τόσους τρόπους!
Cubilone’s Dimension 3.0 — The Corkboard — Πάρτε κι άλλο flash!
Αναμνήσεις απο ταξίδια σε πέντε αγαπημένες πόλεις — Πάρτε flash!
Blue Moon — Did I fulfill my 2009 New Year’s resolutions?
Is it really Christmas? — Cubi vs. Χριστούγεννα
Είναι όντως οι μπάτσοι τα γουρούνια; — Ή μήπως πρέπει όλη η αναρχοαριστερή φιλολογία να αλλάξει;
November — A break-up in 5 parts with Kubrick playing in the background
Random music for a random application for a random project. — That’s life
Μουσικά μπουντρούμια — Στα υπόγεια του Μουσικών Σπουδών
Awesomest thing in the history of the known and unknown multiverse. —Simple.
Abandoning the System — The beginning of polemics against Facebook
Αεροπλάνα και βαπόρια — ή γιατί χτες ήταν απλά μία πολύ περίεργη μέρα — Μια ιστορία αγάπης (;)
Πολιτισμική σχέση Ελλάδας και Τουρκίας — Ιστορικό υπόβαθρο — Οι προσπάθειες μου να πείσω αυτούς που δεν θα πειστούν ποτέ
Plus*2/Minus*2 Summer Edition! Part 2 — Τι ήταν χιτ και τι όχι το καλοκαίρι του 2009, μέρος 2
Plus*2/Minus*2 Summer Edition! Part 1 — Τι ήταν χιτ και τι όχι το καλοκαίρι του 2009, μέρος 1
Game 2.0 — Ευρώπη και music games: Μια προβληματική σχέση — Όταν ακόμα ήταν στη μόδα
Japanese for snow — For Yuki
Plus*2/Minus*2 — Ένα νέο σύστημα αξιολόγησης
Game 2.0 debut — downloadable games. — Πόσο μπροστά ήμουν δεν μπορούσα να το φανταστώ
AK: Automatic Kalashnikov, Αιώνιο Κοτόπουλο, Αλεξάνδρα Κομνηνού — Ένας χρόνος με την Άλεξ
Σκέψεις νοσταλγίας — Πώς και γιατί να αφήσεις πίσω πράγματα και σκέψεις
A blow of the Future — Cubimension is a year old!
Cultural Aspects of Today vol. 1 — First and only CAT
Astronomy in games: does a realistic sky make a difference? — Fallout 3 has a crappy night sky. Why?
September 26th 2006-8 — 2 years of Mytilini
Pink Dawn — A moment in time in 2008
On studies — Sometimes we forget that it had always looked kind of hopeless
2ο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ Ρόδου — Ο τίτλος για άλλη μια φορά τα λέει όλα
Hobo for a day! Also, Rodos. — Vagabonding
Uncommon Ways: A Subjective Look At Rare’s Ventures On The Xbox 360 — I was young and naive
Περι σπατάλης — Πόσο χαίρομαι που έγραφα τέτοια πράγματα στα 19 μου
Yummers! — A food rating system for all to enjoy!
Is more less? — 5 years of experience says yes
A little piece of February — What was I doing back then?
Distractable! — Some things never change
10 years since Christmas 1997 – A N64 Tribute (Part 3) — #11-#13
World of Nylon — I, hate, plastic
A tribute to Bubble Bobble and my first steps in gaming — My first blog post ever
730–23 — Meeting Alexandra
What is the opposite of “New Year’s Resolution”? — Click to find out!!!
All I want for Christmas is a time machine — Holidays 2007
Greek βέρσους Αγγλικά — Δε κόνφλικτ ρημέινς
10 years since Christmas 1997 – A N64 Tribute (Part 2) — #14-16
10 years since Christmas 1997 – A N64 Tribute (Part 1) — #17-20
And we think 24 hours are not enough — We’re stupid
May the people cheer and the Prosecco flow! — Welcome to Cubilone’s Dimension
This is my assignment for my Great Works of Art course in Aarhus. I wrote it last December but just now remembered to share it.
Full text (.PDF)
Abstract:
The biblical story of the Tower of Babel hints at a perfect, common language that humans apparently used to possess which almost allowed them to reach the heavens. Using and analysing Alejandro Gonzalez Iñárritu’s 2006 film Babel, I shall compare the two Babels and how they deal with miscommunication. I will show that the kind of perfect language that the biblical story details is impossible to exist, because of the inevitable (mis)uses of language such as lying, and I will explain how verbal, as well as nonverbal communication, their short-comings and strengths and their portrayal, make the 2006 film a great work of art.
Σας παρουσιάζω περήφανα!
Από την περίληψη:
Στο παρακάτω κείμενο, εξερευνώ την ιαπωνική μορφή ποίησης χαϊκού. Θα περιγράφω την ιστορία του, τις πολιτισμικές επιρροές του, τις γερές βάσεις του στην ιαπωνική θρησκεία και αρχαία φιλοσοφία της Άπω Ανατολής. Έπειτα θα αναλύσω κάποιες πτυχές του έργου του Γερμανού φιλοσόφου Μάρτιν Χάιντεγκερ σχετικά με την Ύπαρξη και τον Χρόνο και θα τις συγκρίνω με τα χαϊκού και την άρχουσα φιλοσοφία τους, η οποία αγγίζει παρόμοια ερωτήματα, ψάχνοντας για σημεία τομής, ομοιότητες ή αντιθέσεις.
Για την Ανάλυση και Σύνθεση Κειμένου, με την Δέσποινα Καταπότη (σαν όνομα εκπομπής ακούγεται… θα έβλεπα μια εκπομπή που θα παρουσίαζε η Καταπότη κι ας μην έχω τηλεόραση, σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον).
Όλα ξεκίνησαν από αυτό το flash, (το οποίο, παρεπιμπτόντως, ήταν αυτό που παρουσίασα με το δεξί μου χέρι να έχει γωνία κάθετης κίνησης 20º) και από εκεί το κεφάλαιο χαϊκού πήρε περίεργες και ενδιαφέρουσες κατευθύνσεις.
Όπως λένε και στο deviantART:
Creative critique and feedback encouraged. ^^]
Τελικά η ΑΕΙΚΙΝΗΣΗ άρεσε. Όχι τόσο σε φοιτητές (ή τουλάχιστον δεν τους έκανε και πολύ εντύπωση): άρεσε πολύ περισσότερο σε ανθρώπους που γνωρίζουν το Πανεπιστήμιο Αιγαίου χρόνια ώστε να μπορούν να εκτιμήσουν ακόμα περισσότερο από εμένα ή άλλους όσα αντιπροσωπεύει, συμβολίζει, υπονοεί ή όσα θα μπορούσε να συμβολίζει ή να υπονοεί… Σαφώς θα ήθελα το Πανεπιστήμιο να ήταν όσο καλό όσο μπορεί να φαίνεται στην Αεικίνηση, όμως γι’αυτό δουλεύουμε όλοι μας, και για αυτό θα αγωνιστούμε τώρα που έρχονται τα δύσκολα…
Στο καινούργιο τεύχος του ΑΙΓΑΙΟ.edu, έχουν χρησιμοποιήσει για πρωτοσέλιδο μια φωτογραφία μου και την λέξη Αεικίνηση… συνδέοντας το βίντεο με ροή του Πανεπιστημίου στην κοιλάδα του χρόνου, στα στενά από τα οποία περνάει τώρα και η ροή γίνεται γρήγορη, αφρώδης… φτάνουμε σε καταρράχτη ή απλά έγινε η κοιλάδα πιο στενή; Ποια είναι η δική μας θέση, είναι το εύλογο ερώτημα. Έχουμε έρθει για rafting ή μήπως δεν ξέρουμε καν κολύμπι;
Η ίδια σύνδεση με την ρευστότητα των πραγμάτων, με την θετική τους έννοια — ίσως με αυτήν της ευπλαστης προσαρμοστικότητας — με οδήγησε πριν μερικούς μήνες στην όρεξη να φτιάξω το βιντεάκι που με έκανε διάσημο για λίγο, πρωτοσέλιδο, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, αν είχαμε την διάθεση να επιδείξουμε την παρατηρητικότητα μας.
Σχετικά με την σύνδεση των Α.Ε.Ι με την ΑΕΙκίνηση, δεν μπορώ παρά να δανειστώ τα λόγια του υπέροχου Banksy:
“I’d been painting rats for three years before someone said ‘that’s clever it’s an
anagram of art’ and I had to pretend I’d known that all along.”
That’s all I have to say, pretty much. Τα υπόλοιπα τα λέει το φαρδύ χαμόγελο που είναι ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου. Επίσης, μην χάσετε, από το παραπάνω λινκ στην εφημερίδα, το άρθρο στην σελίδα 11. Μπορεί να σας θυμήσει κάτι, όμως το κολλάζ είναι πολύ κουλ οφείλω να ομολογήσω. Ένα ευχαριστώ σε όποιον το σχεδίασε, είναι όμορφο.
{:3
Εδώ και περίπου έναν μήνα, δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο να με έβλεπε κάποιος στον Λόφο, ειδικά τις μέρες που είχα όλη μέρα μάθημα (δηλαδή Τρίτες και Πέμπτες) με ένα τριπόδι και την πιστή μου E-510 κοτσαρισμένη πάνω του, οσάν το τριπόδι να ήταν κάποιου είδους θρόνος. Έπαιρνα φωτογραφίες την μία μετά την άλλη, από τα ίδια μέρη για πολλά λεπτά κάθε φορά. Με ρώταγαν: τι κάνεις, τι ετοιμάζεις; Μερικοί πόζαραν κιόλας. Εγώ χαμογελώντας απάνταγα πώς θα δουν κάποια στιγμή, και σε μερικούς δεν άντεχα και έλεγα τι έχω στο μυαλό μου. Τις περισσότερες φορές με κοίταζαν παραξενεμένα, λέγοντας μου πως καταλάβαιναν ενώ στην ουσία το βλέμμα τους έλεγε άλλα. Είτε εγώ δεν γινόμουν κατανοητός (σύνηθες), είτε εκείνοι δεν ήξεραν περί τείνος πρόκειται! Μετά τα ατυχήματα μου, το θέαμα έγινε αστείο: ένας μπανταρισμένος τύπος να τραβάει φωτογραφίες; Χεχεχε! :γ
Η ιδέα μου ήρθε όταν ένιωσα να συμβαίνουν τόσες αλλαγές γύρω μου, και να βλέπω πως οι αλλαγές στον χώρο του Πανεπιστημίου συμβάδιζαν με τις αλλαγές στην ζωή μου ως προς την ένταση και την αισιοδοξία. Υπήρχε μια όρεξη στα πάντα, πράγμα που δεν περίμενα και ήθελα κάτα κάποιον τρόπο να απαθανατίσω. Και μια μέρα, απλά μου ήρθε το stop-motion/time-lapse, δεν ξέρω τι θα ήταν ακριβέστερο για να περιγράψει την Αεικίνηση!
Όταν πλέον ήταν αρκετά ξεκάθαρη η μορφή του video και άρχισαν να συγκεντρώνονται οι φωτογραφίες, το πρόβλημα που εμφανίστηκε ήταν: ποια θα ήταν η μουσική επένδυση; Δοκίμασα διάφορα στυλ και πειραματίστηκα με διάφορες προτάσεις. Το Small Room Syndrome μου έκατσε περισσότερο από τα άλλα. Όμως, μερικά κομμάτια μου έβγαζαν μια ενέργεια, μια αίσθηση η οποία δεν είχε καμία σχέση με το τελικό αποτέλεσμα του βίντεο όταν το Small Room Syndrome έπαίζε από πίσω. Αυτό μου έκανε εντύπωση, και αποφάσισα ότι ένα επίπεδο παραπάνω από το πρωτότυπο video (hypertext; ;ζ) σαν μέρος μιας μετα-δημιουργίας, να ανεβάσω το ίδιο βίντεο με όλες τις διαφορετικές μουσικές που μου έκαναν εντύπωση ως διαφορετικές παραλλαγές. Το τι θα βγάλει στον καθένα κάθε παραλλαγή είναι θέμα τελείως υποκειμενικο: και οι τέσσερις φάνηκαν πιο ταιριαστές από τις υπόλοιπες σε κάποιον (σκεφτείτε το αυτό για μια στιγμή αν χρειαστεί!), και αυτό προσωπικά μου φαίνεται πολύ όμορφο!
Λοιπόν, όπως ο Brian κάποτε είπε anger, fear, pain, aggression, έτσι κι εγώ θα χαρακτηρίσω κάθε είδος Αεικίνησης! Δοκιμάστε το κι Εσείς!
Τι-ωραία-τι-καλά-είμαστε-φοιτητές-σε-ένα-όμορφο-νησί!! ^^D ΤωΤ :ξ
Χίος είπατε; Σύρος; Σάμος!;Θα σας σφάξουμε. Όλους. Και μετά θα αυτοκτονήσουμε. Πριν έρθει το Τέλος.
Ναι, φοιτητές στο Αιγαίο. Καλά περνάμε, ήσυχα μωρέ… Όχι πως πατάμε, λέμε τώρα… Καμιά Κινηματογραφική, καμιά Θεατρική, στις ομάδες, ξέρεις…
Εξεταστικη;; Ποια εξεταστική; Εννοείς τους άντρες με τα άσπρα; Ε; Ε; Αυτοί δεν εξετάζουν, θέλουν να με σκοτώσουν! ό_Ó
Trivia I: Ο τίτλος δεν μου είχε έρθει παρα μόνο όταν είχα στήσει την μηχανή για να τραβήξω την γρίλια και να αρχίσω να γράφω, η οποία γρίλια παρεπιμπτόντως είναι στο σχέδιο της Σφίγγας, το logo του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Trivia II: Η πρώτη φωτογραφία πάρθηκε στις 11 Οκτωβρίου και η τελευταία στις 3 Νοεμβρίου.
Trivia III: Συνολικά τράβηξα 2.428 φωτογραφίες.
Ευχαριστώ την Δέσποινα για το τριπόδι που μου δάνεισε, χωρίς αυτό this wouldn’t have been possible! Επίσης ευχαριστώ όσους με έφεραν σε επαφή με τις μουσικές μου εμπνεύσεις — ξέρετε ποιοι είστε. 😉
Ένα απο τα μυστικά (ή και… όχι τόσο μυστικά τελικά!) projects στα οποία δούλευα ήταν η ανακατασκευή του κεντρικού site. Απο τότε που το είχα κάνει ως εργασία στο μάθημα του CSS κάποια στιγμή πέρσι, δεν είχε αλλάξει καθόλου, και γενικότερα δεν ήμουν ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Με την αφορμή του μαθήματος “Πολυμέσα και Πολιτιστική Παραγωγή” της κ. Μυριβήλη και την απαλλακτική εργασία στην μορφή ενός fun και πρωτότυπου portfolio site, άδραξα την ευκαιρία για να φτιάξω ένα πιο… φλασάτο κεντρικό site! Νομίζω πλέον πως τα πηγαίνω σχετικά καλά με το flash, και αν σε κάποια θέματα με δυσκόλεψε αρκετά η παραγωγή του συγκεκριμένου, τελικά πιστεύω πως βγήκε πολύ ωραίο. Ιδιαίτερα το soundscape μου με χαλαρώνει κάθε φορά που το ακούω, μερικές φορές αφήνω τον browser ανοιχτό μόνο για να το ακούω…
Φυσικά και θα το ανανεώνω συχνά, και ήδη έχω δρομολογήσει μερικές αλλαγές οι οποίες πρέπει να γίνουν σύντομα:
-Επιλογή/απενεργοποίηση ήχου
-Επιλογή για αγγλικά κείμενα
-Χάρτης και version info
Περιμένω σχόλια για το τι σας αρέσει, τι δεν σας αρέσει για το ψηφιακό μου πίνακα!
Cubimension 3.0 is here! 😀
