university of the aegean – Cubilone's Dimension

Review: Γυναίκες στα κόμικς

Γυναίκες στα κόμικς by Γιάννης Κουκουλάς

Θα ξεκινήσω με το πιο σημαντικό, ίσως, χαρακτηριστικό αυτού του βιβλίου: το έχει προλογίσει ο Αβραάμ Κάουα του οποίου, εγώ όπως και πολλοί φίλοι μου πρώην φοιτητές του και μη, δηλώνουμε ξεδιάντροπα fanboys. Πολλές χαρούμενες ώρες γεμάτες γνώση μας χάρισε διδάσκοντας στο ΤΠΤΕ μαθήματα όπως Πολιτισμικές Σπουδές: μια εισαγωγή (στα Αγγλικά), Πολιτισμό των Εικόνων και Πολιτισμό των Κόμικς. Έχω κρατήσει όλες του τις σημειώσεις για εύκολη αναφορά στο μέλλον! Αχέμ, λίγο ακόμα και δεν θα ανέφερα καν το βιβλίο και θα συνέχιζα να μιλάω για τον Κάουα.

Το ίδιο ήταν ενδιαφέρον αλλά βρήκα λίγο επιφανειακό στις περιγραφές του. Ίσως επειδή πολλές από τις ηρωίδες με τις οποίες ασχολήθηκε και αυτές δημιουργήθηκαν για να είναι επιφανειακές, ακόμα και να μέσω από αυτή την επιφανειακότητα τους μπορούν να πουν πάρα πολλά για τις εποχές τους, τους δημιουργούς και το κοινό τους. Βρήκα πως η ανάλυση του κ. Κουκουλά υπερτίμουσε κάποιες ηρωίδες και υποτιμούσε άλλες κάπως αυθαίρετα, χωρίς προφανή λόγο, ίσως μόνο επειδή του άρεσαν περισσότερ οι τίτλοι στους οποίους αυτές οι ηρωίδες πρωταγωνιστούσαν. Για παράδειγμα, δε μπορώ να δω πως η Brandy Carter με τη τελειότητα της μπορεί να είναι σύμβολο της εξέλιξης των γυναικών στα κόμιξ, εκτός βέβαια από το γεγονός πως οι γυναίκες πλέον δεν είναι οι υποστηρικτικοί ρόλοι που ήταν κάποτε για τους άντρες πρωταγωνιστές αλλά η καρδιά πολλών τίτλων στους οποίους εμφανίζονται. Επίσης, βρήκα πως το να είναι σε μια συλλογή γυναίκες αλλά και μικρά κορίτσια, με τελείως διαφορετικούς ρόλους και με μόνο κοινό σημείο αναφορά το φύλο, ήταν λίγο άστοχο — όχι πως ήταν λιγότερο ενδιαφέρον να διαβάζεις για τη Μικρή Λουλού και τη Lucy απ’τα Peanuts απ’ότι για τη Catwoman και τη Φωτεινή της Νύχτας, απλά τα κορίτσια δεν είναι ακριβώς γυναίκες, όπως και τα αγόρια δεν είναι ακριβώς άντρες, άσχετα αν συσχετίζουμε τα παιδιά ως τα εν δυνάμει ενηλικιωμένα φύλα τους (πάντα όπως αντιλαμβανόμαστε το gender, και όχι το sex, όπως προφανώς κάνει και ο κ. Κουκουλάς σε αυτή την έκδοση).

Παρ’όλ’αυτά, στις σελίδες του γνώρισα ή και θυμήθηκα κόμικ τα οποία θέλω να επισκεφθώ πιο συστηματικά: Tank Girl, Miss Fury, Valentina, Mafalda, Ada in the jungle και το La Foire aux immortels…

View all my reviews

Ross Daly with Huun Huur Tu & The Trio Chemirani – White Dragon “To Moiroloi tou Orfanou” (Το μοιρολόι του Ορφανού)

How’s this for change? Sitting for tens of hours at the computer working on the FINAL STRETCH in the middle of August is certainly beneficial to my musical escapades! Back to work…

Δημοσιεύεσεις στην ΑΙΓΑΙΟ.edu!

Τελικά η ΑΕΙΚΙΝΗΣΗ άρεσε. Όχι τόσο σε φοιτητές (ή τουλάχιστον δεν τους έκανε και πολύ εντύπωση): άρεσε πολύ περισσότερο σε ανθρώπους που γνωρίζουν το Πανεπιστήμιο Αιγαίου χρόνια ώστε να μπορούν να εκτιμήσουν ακόμα περισσότερο από εμένα ή άλλους όσα αντιπροσωπεύει, συμβολίζει, υπονοεί ή όσα θα μπορούσε να συμβολίζει ή να υπονοεί… Σαφώς θα ήθελα το Πανεπιστήμιο να ήταν όσο καλό όσο μπορεί να φαίνεται στην Αεικίνηση, όμως γι’αυτό δουλεύουμε όλοι μας, και για αυτό θα αγωνιστούμε τώρα που έρχονται τα δύσκολα…

Στο καινούργιο τεύχος του ΑΙΓΑΙΟ.edu, έχουν χρησιμοποιήσει για πρωτοσέλιδο μια φωτογραφία μου και την λέξη Αεικίνηση… συνδέοντας το βίντεο με ροή του Πανεπιστημίου στην κοιλάδα του χρόνου, στα στενά από τα οποία περνάει τώρα και η ροή γίνεται γρήγορη, αφρώδης… φτάνουμε σε καταρράχτη ή απλά έγινε η κοιλάδα πιο στενή; Ποια είναι η δική μας θέση, είναι το εύλογο ερώτημα. Έχουμε έρθει για rafting ή μήπως δεν ξέρουμε καν κολύμπι;

Η ίδια σύνδεση με την ρευστότητα των πραγμάτων, με την θετική τους έννοια — ίσως με αυτήν της ευπλαστης προσαρμοστικότητας — με οδήγησε πριν μερικούς μήνες στην όρεξη να φτιάξω το βιντεάκι που με έκανε διάσημο για λίγο, πρωτοσέλιδο, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, αν είχαμε την διάθεση να επιδείξουμε την παρατηρητικότητα μας.

Σχετικά με την σύνδεση των Α.Ε.Ι με την ΑΕΙκίνηση, δεν μπορώ παρά να δανειστώ τα λόγια του υπέροχου Banksy:

“I’d been painting rats for three years before someone said ‘that’s clever it’s an
anagram of art’ and I had to pretend I’d known that all along.”

That’s all I have to say, pretty much. Τα υπόλοιπα τα λέει το φαρδύ χαμόγελο που είναι ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου. Επίσης, μην χάσετε, από το παραπάνω λινκ στην εφημερίδα, το άρθρο στην σελίδα 11. Μπορεί να σας θυμήσει κάτι, όμως το κολλάζ είναι πολύ κουλ οφείλω να ομολογήσω. Ένα ευχαριστώ σε όποιον το σχεδίασε, είναι όμορφο.

{:3

Η Αεικίνηση στο κεντρικό site του Πανεπιστημίου Αιγαίου!

Έμεινα μόλις το είδα. Κι όμως! Τελικά δεν είμαι ο μόνος που βλέπω τα κύματα αισιοδοξίας, παρά τις δυσκολίες.

http://www.aegean.gr

Get it while it’s hooot!

Always in motion… *Yoda voice*