“This land belongs to my ancestors!”
…said everybody, ever.
Relevantly Irrelevant
“This land belongs to my ancestors!”
…said everybody, ever.
Somehow I was sure while watching this that it was animated by a woman. It touched something soft inside me; something soft because it is rarely ever touched.
Thanks go to Mich and Antonia for showing it to me.
Wait, what happened? Did I just restart posting links to stuff I like?
Amazing film on energy, growth and food (έχει και ελληνικούς υπότιτλους). It’s Ecology 101, really. Watch it; if you can come up with a good way to get out of this mess -apart from mass conversion to degrowth– tell me. In the meantime, also tell the rest of the world; if no inhuman corporate interest intervenes (including in the form of public disapproval/indifference), you just might become the most important person of the 21st century, if not the whole of human history, at least as we can envision it today.
Alas, many have tried, and today, as far as I can see, there truly seems to be No Tomorrow, at least for the world as we have come to know it. Young people alive today will have to be ready to take the responsibility of being the founders of the post-collapse society.
Are you up for it?
Thanks to Séverine from Heterotopies for posting this on Facebook some months back; only today did I decide to clean it from my tab dump by actually watching it. Internet distraction… ><
Το Animasyros μπορεί να έγινε πριν ενάμισι μήνα σχεδόν όμως μόλις τώρα βρήκα την όρεξη να συνθέσω ένα ποστάκι για τα ωραία πράματα που είδα εκεί. Ίσως να είναι επειδή αυτές τις μέρες βλέπω πολύ animation! 🙂 Περιλαμβάνονται ταινίες πρωτοεμφανιζόμενες, συμμετοχές στο διαγωνιστικό αλλά και επιλογές από αφιερώματα. Ετοιμαστείτε να σας κάνω τον browser σκατά!!
Bendito Machine IV – Fuel the Machines from Zumbakamera on Vimeo.
Silhouette animation με ξεκάθαρο οικολογικό μήνυμα και περιβάλλοντα που θυμίζουν video game – με την καλή έννοια. Από την Ισπανία με αγάπη και guay factor.
Second Hand from Isaac King on Vimeo.
Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους λιγότερο ή περισσότερο στρεσαρισμένους; Πολύ πετυχημένο.
Σε έναν κόσμο όπου αντί για κεφάλια όλοι οι άνθρωποι έχουν γραμμόφωνα και τηλέφωνα, κατα τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, ο ιάπωνας γραμμοφωνο-κέφαλος πιανίστας πρωταγωνιστής πάει στη Βενετία για να σπουδάσει σύνθεση μαζί με τη γάτα του που παίζει όμποε και γκο (!). Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι άλλο για να σας πω ότι αυτή η ταινία μου κέρδισε την καρδιά. Είναι και από την Αυστραλία, μπουτουγού. Μια ταινία που πολύ θα ήθελα να υπάρχει ολόκληρη κάπου εκεί έξω…
Stop-motion με ένα ψάρι-τενόρο που θρηνεί τον επερχόμενο του χαμό στο τηγάνι. Πρώτο βραβείο στο Animasyros 5.0.
Seven days in the Warsaw ghetto. Ο τίτλος τα λέει όλα.
“Abeyance” from Eleni Miltsi on Vimeo.
Αν έχω δει καλύτερο ελληνικό animation, πολύ απλά δεν το θυμάμαι. Honourable mention στο Animasyros 5.0
LOAD from The Animation Workshop on Vimeo.
Remember The Animation Workshop? Well, they’re at it again!
12 Drawings a Day – 12 Dessins par Jour from Denis Chapon on Vimeo.
Άλλη μια παραγωγή εξ Δανιμαρκίας. 12 ζωγραφιές τη μέρα (1 δευτερόλεπτο κίνησης) για τρία χρόνια. Απίστευτη ιδέα!
Paths of War. Εξαιρετικό 3D το οποίο θα μπορούσε να είναι λίγο πιο μικρό σε διάρκεια. Αξίζει σίγουρα πάντως να το δει κανείς — απλά πείτε μου αν έχετε δει καλύτερα animated dogfights.
Little Quentin from Anikey Studios on Vimeo.
Τοy Story for adults. Oops, spoilers.
BIG BANG BIG BOOM – the new wall-painted animation by BLU from blu on Vimeo.
Απλά… απλά… το’χει. Τι άλλο να πω; What on Earth Happened σε animation. 🙂
Animal Kingdom (2010) from nils hedinger on Vimeo.
Για κάποιο λόγο το βρίσκω ΠΟΛΥ πετυχημένο αυτό εδώ, απλό αλλά δυνατό. Όπως μου αρέσουν. Call me a hippie. Στα τριχωτά αλεπουδίσια μου μουστάκια.
Don Hertzfeldt’s IT’S SUCH A BEAUTIFUL DAY (trailer) from Cinefamily on Vimeo.
Στις προβολές όλοι το βαρέθηκαν αυτό εδώ — λογικό, αφού δεν είχε υπότιτλους και λέει την ιστορία ενός τύπου που αναπτύσει κάποιου είδους εγκεφαλική διαταραχή. Τρέχα γύρευε, πού να καταλάβουν… Από τις πιο συνταρακτικές ταινίες που έχω δει, από αυτές που καταφέρνουν να σε βάζουν για τα καλά στο μυαλό ενός ψυχασθενή που μέρα με τη μέρα χάνεται και περισσότερο — and what a disturbing experience it was indeed (μεταφραστές, think fast: disturbing ή unsettling στα ελληνικά. Δεν μπορώ να βρω κατάλληλη λέξη) . Κανονικά, είναι μεγάλου μήκους (κοντά ~60 λεπτά) αλλά αξίζει. Συνέντευξη με τον Don Hertzfeld εδώ.
Παλιό (1994) αλλά διαχρονικό. Δεν το ήξερα πάντως. Είναι από αυτά τα «σας προκαλώ να μην γελάσετε βλέποντας το». Εμπρός, σας προκαλώ. Δείτε το και προσπαθήστε να μην γελάσετε.
ΚΑΙ σε αυτό σας προκαλώ να μην γελάσετε. Αλλά αυτό είναι ένα αποσβολωτικό, καταπληκτικό μείγμα cyberculture, καφρίλας, political incorrectness στο φουλ, αυτοπαρωδίας και ευρηματικού randomness (καινούργιο challenge για τους μεταφραστές που μπορεί να μας διαβάζουν, αυτή η λέξη). Όχι για όλους.
“Drink” Animated Short Film. from Patrick Smith on Vimeo.
Αυτό το πρώτο του Patrick Smith, δείχνει πόσα διαφορετικά άτομα μπορεί να βγάλει από μέσα σου αυτό το μυστηριώδες ποτό που παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στη ζωή μας.
“Handshake” Animated Short Film from Patrick Smith on Vimeo.
“Based on a true story”, είπε σε όλους μας ο Patrick καθώς μας απευθύνθηκε στο Θέατρο Απόλλων της Σύρου (και μετά τον γνώρισα και στο afterparty. Και μπορώ να τον καταλάβω, γιατί κι εμένα όλη αυτή η ιστορία μου φάνηκε γνώριμη… πολύ γνώριμη…
Το Handshake και το Drink να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι είναι εξ ολοκλήρου ζωγραφισμένα στο χέρι. Κι εδώ υποκλινόμαστε και λέμε, φίλε, όταν μεγαλώσω και γίνω animator, θέλω να κάνω τα παιδιά σου, θελω να μου δείξεις την τέχνη, θέλω να συνεχίσεις να είσαι το mancrush μου, oh forget it!
Και τέλος αυτό για το οποίο παραμίλαγα:
Ο τύπος πήγε από τη Λισαβόνα στις Αζόρες και έφτιαξε φιλμάκι animation βασισμένο στα σκιτσάκια που έκανε στο σημειωματάριο του. Το τρέιλερ απλά δεν φτάνει, όπως και για πολλά από τα παραπάνω, να περιγράψει το μεγαλείο. Όχι μόνο Ταξιδιώτης με Τ κεφαλαίο και εραστής της περιπέτειας αλλά και καλλιτέχνης. Πολλά θα είχε να πει για σένα ο Nietzsche, αγαπητέ δημιουργέ.
As usual; another animation short that takes it to the next level using no words and carrying profound meanings. Thanks go to Christina for sharing this with me.
Logorama from Marc Altshuler – Human Music on Vimeo.
Fun! Props to Vicky for telling me about this months ago.
Εδώ και περίπου έναν μήνα, δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο να με έβλεπε κάποιος στον Λόφο, ειδικά τις μέρες που είχα όλη μέρα μάθημα (δηλαδή Τρίτες και Πέμπτες) με ένα τριπόδι και την πιστή μου E-510 κοτσαρισμένη πάνω του, οσάν το τριπόδι να ήταν κάποιου είδους θρόνος. Έπαιρνα φωτογραφίες την μία μετά την άλλη, από τα ίδια μέρη για πολλά λεπτά κάθε φορά. Με ρώταγαν: τι κάνεις, τι ετοιμάζεις; Μερικοί πόζαραν κιόλας. Εγώ χαμογελώντας απάνταγα πώς θα δουν κάποια στιγμή, και σε μερικούς δεν άντεχα και έλεγα τι έχω στο μυαλό μου. Τις περισσότερες φορές με κοίταζαν παραξενεμένα, λέγοντας μου πως καταλάβαιναν ενώ στην ουσία το βλέμμα τους έλεγε άλλα. Είτε εγώ δεν γινόμουν κατανοητός (σύνηθες), είτε εκείνοι δεν ήξεραν περί τείνος πρόκειται! Μετά τα ατυχήματα μου, το θέαμα έγινε αστείο: ένας μπανταρισμένος τύπος να τραβάει φωτογραφίες; Χεχεχε! :γ
Η ιδέα μου ήρθε όταν ένιωσα να συμβαίνουν τόσες αλλαγές γύρω μου, και να βλέπω πως οι αλλαγές στον χώρο του Πανεπιστημίου συμβάδιζαν με τις αλλαγές στην ζωή μου ως προς την ένταση και την αισιοδοξία. Υπήρχε μια όρεξη στα πάντα, πράγμα που δεν περίμενα και ήθελα κάτα κάποιον τρόπο να απαθανατίσω. Και μια μέρα, απλά μου ήρθε το stop-motion/time-lapse, δεν ξέρω τι θα ήταν ακριβέστερο για να περιγράψει την Αεικίνηση!
Όταν πλέον ήταν αρκετά ξεκάθαρη η μορφή του video και άρχισαν να συγκεντρώνονται οι φωτογραφίες, το πρόβλημα που εμφανίστηκε ήταν: ποια θα ήταν η μουσική επένδυση; Δοκίμασα διάφορα στυλ και πειραματίστηκα με διάφορες προτάσεις. Το Small Room Syndrome μου έκατσε περισσότερο από τα άλλα. Όμως, μερικά κομμάτια μου έβγαζαν μια ενέργεια, μια αίσθηση η οποία δεν είχε καμία σχέση με το τελικό αποτέλεσμα του βίντεο όταν το Small Room Syndrome έπαίζε από πίσω. Αυτό μου έκανε εντύπωση, και αποφάσισα ότι ένα επίπεδο παραπάνω από το πρωτότυπο video (hypertext; ;ζ) σαν μέρος μιας μετα-δημιουργίας, να ανεβάσω το ίδιο βίντεο με όλες τις διαφορετικές μουσικές που μου έκαναν εντύπωση ως διαφορετικές παραλλαγές. Το τι θα βγάλει στον καθένα κάθε παραλλαγή είναι θέμα τελείως υποκειμενικο: και οι τέσσερις φάνηκαν πιο ταιριαστές από τις υπόλοιπες σε κάποιον (σκεφτείτε το αυτό για μια στιγμή αν χρειαστεί!), και αυτό προσωπικά μου φαίνεται πολύ όμορφο!
Λοιπόν, όπως ο Brian κάποτε είπε anger, fear, pain, aggression, έτσι κι εγώ θα χαρακτηρίσω κάθε είδος Αεικίνησης! Δοκιμάστε το κι Εσείς!
Τι-ωραία-τι-καλά-είμαστε-φοιτητές-σε-ένα-όμορφο-νησί!! ^^D ΤωΤ :ξ
Χίος είπατε; Σύρος; Σάμος!;Θα σας σφάξουμε. Όλους. Και μετά θα αυτοκτονήσουμε. Πριν έρθει το Τέλος.
Ναι, φοιτητές στο Αιγαίο. Καλά περνάμε, ήσυχα μωρέ… Όχι πως πατάμε, λέμε τώρα… Καμιά Κινηματογραφική, καμιά Θεατρική, στις ομάδες, ξέρεις…
Εξεταστικη;; Ποια εξεταστική; Εννοείς τους άντρες με τα άσπρα; Ε; Ε; Αυτοί δεν εξετάζουν, θέλουν να με σκοτώσουν! ό_Ó
Trivia I: Ο τίτλος δεν μου είχε έρθει παρα μόνο όταν είχα στήσει την μηχανή για να τραβήξω την γρίλια και να αρχίσω να γράφω, η οποία γρίλια παρεπιμπτόντως είναι στο σχέδιο της Σφίγγας, το logo του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Trivia II: Η πρώτη φωτογραφία πάρθηκε στις 11 Οκτωβρίου και η τελευταία στις 3 Νοεμβρίου.
Trivia III: Συνολικά τράβηξα 2.428 φωτογραφίες.
Ευχαριστώ την Δέσποινα για το τριπόδι που μου δάνεισε, χωρίς αυτό this wouldn’t have been possible! Επίσης ευχαριστώ όσους με έφεραν σε επαφή με τις μουσικές μου εμπνεύσεις — ξέρετε ποιοι είστε. 😉
One of the best animated films I’ve ever seen… It’s extraordinary. Please do yourself a favor and watch it in high quality.
Thanks to Maria, Elena, Garret (unsure about the order) for bringing this thread in contact with my text… 😉
She does bear a pretty striking resemblance with Myrsini Antoniou…