Try it and go think what it means.
Also apparently I’m in the 9%. Does that mean I’m a good problem solver? Can’t be.
Tag: you are not so smart
qbdp Episode #1: Podcast ή Πόδψαστ
Καλά Χριστούγεννα!
Το πρώτο πραγματικό επεισόδιο του quixotic baboon’s dangling phonetics είναι γεγονός. Πριν με ρωτήσει κανείς, το quixotic baboon το υιοθετώ σιγά-σιγά καθώς μου ταιριάζει πολύ σαν αντίστροφη ερμηνεία του qb (cubi). Αααχ, μια μέρα θα την πω και την ιστορία του ονόματος. Ίσως είναι ένα καλό θέμα για ένα μελλοντικό επεισόδιο! Yes, that’s it!
Τι είναι το podcast; Γιατί μου ήρθε να ξεκινήσω ένα; Ποια είναι τα αγαπημένα μου και ήταν οι εμπνεύσεις μου για τούτο το εγχείρημα; Ένα play θα σας δώσει μια καλή ιδέα.
Links
Notes in Spanish
The Partially Examined Life
The Higherside Chats
A History of the World in 100 Objects
Get Lucid
Hardcore History // Common Sense
You Are Not So Smart
Kyle’s Cult
Three Moves Ahead
Podrunner
Steam, we’ve got to talk
Steam’s Autumn Sale 2013. Here we go again. Daily deals. Yesterday’s deals. Flash deals. Community picks.
There are 86 games in my account: most of them I’ve bought in different Humble Bundles or other sales, such as the ridiculous Holiday Sale of 2011. I’ve played less than half of them and even less than half of those have I “completed” – quotes because the games that I prefer nowadays are generally speaking impossible to complete. A relatively small fraction of those 86 games I got through Game 2.0 for reviewing. I don’t receive physical copies anymore, but I’ve long got over the need of owning real copies of games, especially after getting stuck with boxed copies of games that are tied to Steam keys and which I therefore can’t sell – I’m looking at you, stack of Total Wars!
This time around, you threw in our faces Skyrim Legendary Edition for 13€, Bioshock Infinite for 7.5€, Spelunky for 3€ and Civilization V Gold and the expansion Brave New World for 10€ each. Of all of the above I only resisted to buying Skyrim (it sounded very enticing but I doubt I can give it the time it probably deserves at this point), and still believe I will buy more games before the deals are over (eyeing Super Hexagon and Anno 2070). Only a fool would skip on those prices… And then you’re going to have the Holiday Sale, of course you will. I hope we’ll at least have enough time to enjoy Civilization V online with Garret and Daphne who both got the game the day before during the sale – actually, I got it for Daphne because she seems to love it so much; who would have thought that the hot seat would have grown this hot?
I feel as if I’m being manipulated to no end. It’s confusing to my Fi (ethical system/inner values to you MBTI beginners!) – which dictates that I should at least be trying to avoid being exactly like women going crazy in the shopping mall – as well as it is destructive to my wallet and my time management. You’re tearing me apart, Steama!
But seriously. What gives? How can this even work? How can you have 1532 sales every year without cheating all of the producers and developers? How is this system viable at all? I mean, with these sales and the existence and dominance of Humble Bundle, combined with the ridiculous prices games have at launch only for them to be reduced in a matter of months through these offers (and given the extreme oversaturation of the market), it’s no wonder top AAA games are slowly becoming obsolete. Given of course that people just don’t have enough money to spend on consoles (most of the people I know don’t want to buy a new console, either because of lack of interest, money or both), it’s really no wonder that you, with your cheap, flexible and robust system (and your upcoming Steam Machines) and iOS with its innovation and low prices are looking like you will together dominate the industry even further. And really, what would happen if everybody eventually stopped buying games on day one or – god forbid – stopped preordering like tiny little consumeristic muppets? I’ll tell you what would happen: the entire industry would collapse. Again.
You know something? As cool and comfy as it is, deep down it makes me feel uncomfortable having all of my games in this digital vault made out of thin air. Now you look healthier than ever, but will that be the case in 10 years? 20? You had your DRM creep on us and had us get used to it, and now we bash everyone who tries to steal some of your limelight (yes, I know it’s fun to hate EA and forbidden to even slightly criticise mama Valve). Even if you have allowed offline play, you have made reselling games impossible. Why? How can I trust you, Steam? These cheap games are like a trojan horse: you’re becoming the Google of gaming – people put up with your shitty monopoly because you’re just so damn useful. What if tomorrow I have to buy your SteamMachine to play? What if I suddenly have to, say, pay a fee to access my games – even just a small one? I’d probably pay up just in order to still be able to play 90% of the games I own or play on a regular basis (most of which I certainly won’t have played even by then). Oh, maybe you’re like the other great benefactor, Facebook, which promises that it’s free and always will be. Isn’t that a role model of a company.
Maybe I’m expecting too much – or I’m too sceptical/paranoid. Maybe my thinking is a relic from a different era, when physical mattered more – was more tangible – than digital. Maybe in this Brave New World there really will be no difference between offline and online, the physical and its digital counterpart. As far as I can see, the counterpart in many ways has already replaced the original or is indistinguishable from it (or they really are the same thing). The strictly private has become public, a single thought or utterance shared with the world is immortalised and pinned to its creator forever (or at least for what the word ‘forever’ means in the beginning of the 21st century). The social as well as the commercial sphere is changing too quickly for us to figure out, and, well, honestly we’re just not that smart to understand in what ways we’re being manipulated, controlled and generally taken advantage of at this time by “free” or seemingly harmless services. I hope you can understand, though: all these huge companies who are operating as monopolies (mostly in the digital plane) at the same time working with the secret services of the world or using us in other mostly unknown nefarious ways are just scaring me. No corporation can inspire my trust. That’s all.
I hope you can understand and won’t block me from playing Civilization V because I told you these things. You know I still love you. Right?
You Are Not So Smart Podcast + Caravan Palace – Clash
This is the opening song for You Are Not So Smart’s podcast. I loved his blog and enjoyed his book and I’m enjoying the podcast just as much, even if there are just 5 episodes out thus far.
David McRaney keeps creating terrific, horrifyingly interesting content: he invites well-known academics on fields relative to each episode (for example, on the first episode on the illusion of attention he brings Daniel Simons, one of the people behind the famous Monkey Business experiment to discuss the fascinating implications of his research); he even eats cookies on-show made following recipes sent in by listeners and fans.
Do yourself a favour and have a look/listen at this stuff. You’ll see notice things differently; I know I have.
5 Ways You Don’t Realize Movies Are Controlling Your Brain
Hadn’t posted something like this in some time. “The limits of my language mean the limits of my world”, said Ludwig Wittgenstein not that long ago, relatively speaking. “The limits of my pop culture are the limits of my world” he might have said today. Thanks Garret for the link.
http://www.cracked.com/blog/5-ways-you-dont-realize-movies-are-controlling-your-brain/
Dan Carlin
I feel bad for not having posted anything about Dan Carlin earlier. I’ve been listening to his podcasts for months now. Common Sense is political commentary with an edge, keeping it very real but no less engaging and insightful, whereas Hardcore History is historical commentary and narration with an even sharper edge! He is a wise person and I enjoy his shows very much, they’re excellent food for thought and for my side whole which loves anything that gives alternative meanings and explanations to stuff we think we know. It is always a great reminder for how little there is that we know compared to what’s out out there and how distorted, biased and altered that little we know really is. It’s a reality (ironic, isn’t it) wake-up call I quite often find myself in need of. Same reason I love You Are Not So Smart. 🙂
Common Sense has plenty of episodes and is more pic’n’mix-y. Go in there, download what might look interesting to you, pop that little sumbitch in your MP3 player and enjoy — preferably going on a long walk! That’s exactly what I’m going to do tonight with the first episode after the US elections.
Hardcore History I feel is more suitable for me to suggest some episodes from:
Logical Insanity — Was dropping the atomic bombs on Japan such a despicable act, considering what else had gone on during the war as far as attrocities go? A history of strategic bombing in the first part of the 20th century.
Globalization Unto Death — The story of Magellan’s voyage and some insights I bet you’ve never heard of (at least I never had). Such as: who was really the first person to circumnavigate the globe? How did people first meeting indigenous South Americans react to them? What inspired people to become sailors in the 16th century, knowing full well that most of the exploration caravels never came back?
Ghosts of the Ostfront — A haunting journey to the oft-forgotten Eastern Front of World War II, by itself the largest military conflict of all time.
Suffer the Children — Is it possible that history as we know it is a result of all the children having been mistreated in times past, therefore, according to contemporary psychology, growing up to in turn mistreat others as a result? Listen to this if you feel you need some hope for the future.
I know that the two above episodes can’t be accessed unless you buy them. Well, if you’re reading this and would like to listen to them, I’d be glad to share them with you. You can tell how much I like this guy by the fact that I’ve bought plenty of his past work already. Dan, if you ever read this, I hope the fact might spare me from your wrath. 🙂
Περι γούστου και ομορφιάς
Μας αρέσει η αντικειμενικότητα, εμάς των ανθρώπων. Ψάχνουμε για απόλυτες αλήθειες στα πάντα. Χιλιάδες επιστήμονες και παπάδες θα προστίθονταν στα ήδη τεράστια πλήθη των ανέργων ανά την υφήλιο αν οι άνθρωποι μπορούσαν να συλλάβουν έστω για λίγο πόσο εγκλωβισμένοι είμαστε ο καθένας στον δικό του μικρόκόσμο.
Αυτή την αντικειμενικότητα μας αρέσει να την εξασκούμε και στην εξωτερική εμφάνιση των άλλων ανθρώπων. Όταν περιγράφουμε κάποιον ή κάποια και την εμφάνιση τους, την σχολιάζουμε με την σιγουριά που θα δείχναμε αν αφήναμε μια τσαγιέρα να κάνει ελεύθερη πτώση από την κορυφή μιας πολυκατοικίας : είναι όμορφη. Είναι άσχημος. Η επιτάχυνση της βαρύτητας στην Γη είναι 10 μέτρα ανα σεκόντ τετράγωνο. Η διαφορά αυτών των δύο είναι πως, στην μία περίπτωση, αν υπάρχει διαφωνία πρέπει να συνοδεύεται από τις αντίστοιχες αποδείξεις για να φέρει την επιστημονική επανάσταση, ενώ κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο για να διαφωνήσεις με τον κολλητό σου που μόλις επιδοκίμασε τα οπίσθια της μπροστινής αλλά εσύ μπορείς να δεις ξεκάθαρα την επίδραση της προαναφερθείσας επιτάχυνσης πάνω τους. Δεν θα δεχτεί όμως την άποψη σου γιατί «έχει κωλάρα, όπως και να το κάνουμε».
Η ύπαρξη του προσωπικού γούστου και ό,τι αυτό συνεπάγεται φαίνεται να μην ενδιαφέρει καθόλου τους περισσότερους μας. Αν κάποιος είναι «αντικειμενικά όμορφος» (αχ πόσες φορές το έχω ακούσει αυτό) δεν θα έπρεπε να αρέσει σε όλες; Αν η ασχήμια είναι μια παγκόσμια σταθερά, δεν θα έπρεπε μέχρι τώρα να έχουν εξαφανιστεί οι άσχημοι άνθρωποι επειδή πολύ απλά ποτέ δεν θα αναπαράγονταν και δεν θα μπορούσαν να διαιωνίσουν τα γονίδια τους; «Πφφφ, Κιούμπι, απλά μερικοί άνθρωποι έχουν περίεργα γούστα». Αλήθεια; Ποια γούστα είναι περίεργα λοιπόν; Όχι τίποτα άλλο, για να μπορώ να πω κάποια στιγμή στο μέλλον “I digged fat chicks before it was cool”.
Το να σου αρέσει ή όχι κάποιος/α είναι μια δράση που χρειάζεται πομπό και δέκτη. Κανείς δεν μπορεί να είναι όμορφος αν δεν υπάρχει κανείς άλλος να τον δει (κάτι σαν το δέντρο που πέφτει στο δάσος και κανείς δεν είναι εκεί για να το ακούσει). Η εξωτερική εμφάνιση είναι σημαντική επειδή είναι ένα μέσο κριτήριο διαλογής μεταξύ των ανθρώπων. Κατα συνέπεια είναι σχετική, χρειάζεται (τουλάχιστον) δύο και αλλάζει με τις περιστάσεις. Λέγοντας ότι κάποιος είναι όμορφος δεν μιλάς για εκείνον, δεν μπορείς να μιλήσεις αντικειμενικά για την εμφάνιση του, είναι κάτι το πρακτικά αδύνατο αφού οποιοσδήποτε άλλος θα την κρίνει με διαφορετικά κριτήρια από εμάς και έτσι θα υπάρχουν αναπόφευκτα διαφωνίες σχετικά με την εμφάνιση — εφάμιλλες διαφωνίες με το «ποιο μουσικό συγκρότημα είναι το “καλύτερο”», «γάτα ή σκύλος», «βουνό ή θάλασσα», «Ντάγκλας Άνταμς ή Τέρι Πράτσετ» . Όταν προσπαθούμε να «αντικειμενοποιήσουμε» τον κόσμο χάριν ευκολίας και τάξεως, το μόνο που κάνουμε είναι να γενικεύουμε, να απλοποιούμε τον κόσμο, να τον κόβουμε και να τον ράβουμε στα μέτρα μας και να απαιτούμε όλοι να συμφωνούν — γιατί αν δεν υπάρχει συμφωνία, δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Λέγοντας ότι κάποιος είναι όμορφος, το μόνο που είναι δυνατόν να εννοούμε είναι ότι μας αρέσει η εμφάνιση του, ότι είναι του γούστου μας.
«Γκουχ, αυτά τα δύο δεν είναι το ίδιο πράγμα;» ΌΧΙ! Λέγοντας ότι κάποιος είναι άσχημος περιγράφεις τον άλλον με ένα εξ ορισμού υποκειμενικό επίθετο. Αν πεις ότι τον βρίσκεις άσχημο περιγράφεις τον εαυτό σου. Αυτός ο διαχωρισμός είναι πάρα πολύ σημαντικός γιατί αναδεικνύει την σημαντικότητα του γούστου.
Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα. Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί σας αρέσουν τα φαγητά που προτιμάτε; Γιατί δεν σας αρέσει το κουνουπούδι; Αν λέγατε ότι το κουνουπίδι είναι άνοστο, ευθυς αμέσως θα είχατε μια ορδή αιμοδιψών χυμοδιψών χορτοφάγων που θα επέμεναν ότι το κουνουπίδι είναι θείο δώρο για τις σαρκικές απολαύσεις και ότι τους. Ποιος έχει δίκιο λοιπόν; Και οι δύο; Κανείς; Κόντρες βασισμένες σε γούστα δεν θα λυθούν ποτέ. Είναι ο τετραγωνισμός του κύκλου των ανθρώπινων σχέσεων. Πώς μπορείς ποτέ να πείσεις ή να πειστείς από κάποιον που αγαπάει αυτό που μισείς και μισείς αυτό που αγαπάει, ειδικά όταν δεν ξέρεις γιατί το μισείς ή το αγαπάς; (το γούστο δεν συνδέεται καθόλου με την λογική, παρά με το συναίσθημα)
Όπως το περιβάλλον μας (οικογενειακό, φιλικό, επικοινωνιακό, πολιτισμικό) διαμορφώνει τις εμπειρίες και κατα προέκταση την προσωπικότητα μας, έτσι διαμορφώνει το γούστο και τις προτιμήσεις μας με τρόπους που εμείς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ή να θυμηθούμε. Δημιουργεί τα αισθητικά μας κριτήρια και τα πρότυπα ομορφιάς τα οποία ακολουθούμε και ψάχνουμε στους άλλους.
«Έλεος! Θα μας τρελάνεις! Δηλαδή δεν υπάρχουν κάποια ελάχιστα κοινώς αποδεκτά αισθητικά κριτήρια; Δεν υπάρχουν αντιαισθητικά πρόσωπα, στραβά πόδια, κρεμασμένες κοιλιές, λαδωμένα μαλλιά, κίτρινα δόντια;» Όπως κάθε κοινωνία έχει την κουλτούρα της, την γλώσσα της, τους άγραφους κοινωνικούς κανόνες της και τα ταμπού της, έτσι, ως μέρος της γενικότερης κουλτούρας της, διατηρεί και κάποια αισθητικά πρότυπα τα οποία είναι τελείως αυθαίρετα. Στην εποχή μας η εικόνα είναι παντοδύναμη και έχει απόλυτο ρόλο στην δημιουργία των προτύπων. Απλά σκεφτείτε, π.χ. πως εσείς, ή τα τωρινά παιδιά, είναι μεγαλωμένα από την τηλεόραση ή το ίντερνετ. Σκεφτείτε τι κεντρικό ρόλο είχαν και έχουν τα μέσα, με κύριο σκοπό την διαφήμιση και επομένως το κέρδος, στην δημιουργία των πλατωνικών ιδεών της κοινωνίας μας. Οι κοινωνίες όχι μόνο αναπαράγουν αυτές τις ιδέες από γενιά σε γενιά κι έτσι είναι αδύνατο να βρούμε τις απαρχές ενός προτύπου (δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε ακριβώς εμφανίστηε η ιδέα ότι η τρίχες στις γυναίκες είναι αντιαισθητικές, για παράδειγμα), αλλά τώρα, εφόσον είναι παγκοσμιοποίημενες, οι κοινωνίες ως συστήματα μπλέκονται, επηρεάζοντας ανθρωπολογικά και κοινωνιολογικά η μια την άλλη, δημιουργώντας πρότυπα σουφλέ τα οποία ελέγχονται και διαιωνίζονται από τα παγκόσμια μέσα και όχι κατ’ανάγκην εκ προθέσεως. Δηλαδή, εκεί που είχαμε μια παγκόσμια παλέτα χρωμάτων και προτιμήσεων τώρα μεγάλο μέρος του κόσμου είναι μια απόχρωση του γκρι, στην καλύτερη ό,τι θα παίρναμε από ένα χρώμα αν του μειώναμε τον κορεσμό στο Photoshop. Και αφού το γκρι είναι το μόνο που πολλοί άνθρωποι ποτέ έμαθαν στην ζωή τους, το γκρι είναι αυτό που θα μάθουν και στα παιδιά τους. Και το γκρι θα είναι το πρότυπο.
Τα γούστα κάθε ανθρώπου είναι σαν μια κλειδαρότρυπα με πολύ συγκεκριμένο σχήμα. Άλλες οντότητες του κόσμου, είτε αυτές είναι άψυχες είτε έμψυχες, συγκρίνονται προσωπικά και εξατομικευμένα με το κατά πόσον μπορούν να χωρέσουν σε αυτή την κλειδαρότρυπα. Δεν υπάρχουν πασπαρτού στον κόσμο των γούστων, και όσο περισσότεροι άνθρωποι το καταλάβουν αυτό τόσο λιγότερες διαφωνίες και πόνο μπορούμε να γλιτώσουμε. Αν εμένα λοιπόν μου αρέσει ή δεν μου αρέσει κάποιος ή κάτι, δεν είναι δική του η ευθήνη αλλά της δικής μου κλειδαρότρυπας.
Την επόμενη φορά που κάποιος θα εκφέρει άποψη για την εμφάνιση σας, αναλογιστείτε γιατί έχει αυτή την άποψη. Δείτε τα πράγματα σφαιρικά. Δείτε ότι για κάποιους λόγους είστε το κλειδί για την κλειδαρότρυπα του/της, ή, στην αντίθετη περίπτωση, το… χμ… δύσκολο να το ενοραματιστούμε το αντίθετο του σωστού κλειδιού με την συγκεκριμένη αναλογία των κλειδιών και των κλειδαρότρυπων. Ας πούμε απλά, ότι αν κάποιος σας βρίσκει άσχημο/η, εσείς είστε έτσι:
Και το γούστο τους είναι έτσι:
Ακόμα κι αν είστε κλειδί πασπαρτού — δηλαδή ταιριάζετε με τα πρότυπα ομορφιάς και αρέσετε σε πολλούς/ες… τα κλειδιά πασπαρτού δεν μπορούν να ανοίξουν μερικές κλειδαριές. Δεν θα πω ότι δεν μπορούν να ανοίξουν τις πιο εξειδικευμένες για να μην φανώ ελιτιστής.
Τέλος, η ιδέα της κοινωνικής πόλωσης λέει πως, ό,τι κι αν κάνουμε, όπως και να ντυθούμε, ό,τι και να πούμε, όποιες κι αν είναι οι απόψεις μας και όπως κι αν μοιάζουμε σε κάποιους θα αρέσουμε και σε κάποιους όχι. Ακόμα κι αν προσπαθούμε να γίνουμε, ακόμα κι αν είμαστε πασπαρτού, μόνο αν εξασκήσουμε την διαφορετικότητα μας θα μπορέσουμε να φτάσουμε στην κλειδαριά στην οποία θα ταιριάζουμε με το φυσικό μας σχήμα απόλυτα. Γιατί, ω γιατί να προσπαθήσουμε λοιπόν, να είμαστε κάτι διαφορετικό;
“Me gusta”, “es bonita” no.
Review: You Are Not So Smart: Why You Have Too Many Friends on Facebook, Why Your Memory Is Mostly Fiction, and 46 Other Ways You’re Deluding Yourself
You Are Not So Smart: Why You Have Too Many Friends on Facebook, Why Your Memory Is Mostly Fiction, and 46 Other Ways You’re Deluding Yourself by David McRaney
My rating: 5 of 5 stars
Logic. The paragon of human superiority. People have achieved so much because we’re plain smarter than everyone else on this planet. Right?
Maybe not so right. David McRaney, creator of the You Are Not So Smart blog which inspired this book, thinks that people are greatly overestimating their ability to rationally make heads or tails of the world. With a collection of almost 50 articles based on a rich bibliography of psychological, neurological and sociological studies, the author deconstructs, bit by bit, all of your sense of personal superiority, security and general feeling of “I’m simply smarter”. But it’s OK, the author re-assures us; deluding ourselves is part of what makes us human.
After reading the book, one might feel that he has gained some valuable knowledge that might just make him this much smarter. I felt that way too. But alas, this is also another delusion that was unfortunately not included in the book. Read all about the Illusion of Asymmetric Insight. It would have been the perfect conclusion.
Read this book and second guess your life. If you dare.
(I have mentioned this blog in another post of mine: Link)
You Are Not So Smart
Awesome blog that shoots down common misconceptions about our abilities of thought, perception and human social behaviour. We are not so smart, and here’s the proof. Incredible psychology right there! There are so many articles, I can’t choose only a few to post here, so read them all! It was nice waking up early today and going through this blog for the first time while just lying in my warm bed when it’s so cold this time of year. *happy jitter*
Caught off this place: http://thebattleofingolstadt.tumblr.com/