31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΚΑΙΡΟΣ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
ΠΑΙΖΕΙ: VITALIC – OK COWBOY (πορωτική ηλεκτρονική μουσική για μεγάλα ηχεία – και να ήθελα, δεν θα μπορούσα να σας πω περισσότερα για το είδος ακριβώς γιατί είμαι χαζούλης στη μουσική ταξονομία)

Καλημέρα.

Γράφω στο κρεβάτι μου. Πήρα το λάπτοπ από το σαλόνι το οποίο το έχω κάνει αρκετά ακατάστατο ώστε να το νιώθω άνετα ως χώρο εργασίας και το μετέφερα κάπου που ταιριάζει καλύτερα: in my actually lap. Το πάπλωμα του κρεβατιού το χωρίζει από το στρώμα των ποδιών μου – γούνας, λίπους και μυών, σε μια αναλογία που μπορεί να αλλάξει μελλοντικά, αν συνεχίσω να κάνω ποδήλατο όσο κάνω τις τελευταίες μέρες.

Λένε ότι είναι κακό να έχεις το λάπτοπ να κάθεται πάνω σε πράγματα όπως κουβέρτες και στρώματα. Αυτή τη στιγμή το δικό μου τρέχει σε battery saving mode και δεν βγάζει σχεδόν τίποτα από τα ανεμιστηράκια, και το γεγονός αυτό με κάνει να νομίζω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Το αναφέρω σε περίπτωση που ανησυχείτε για την υγεία του.

Ξεκίνησα να γράφω σήμερα χωρίς κάτι ιδιαίτερο στο μυαλό μου. Απλά συνεχώς λέω στον εαυτό μου ότι θέλω να γράφω περισσότερο, αλλά διαρκώς τελευταία στιγμή με απορροφάνε άλλα πράγματα, συνήθως λιγότερο δημιουργικά. Σήμερα με το που ξύπνησα είχα όρεξη, και δεν την άφησα να πάει χαμένη. Γράφοντας έρχεται και περισσότερη όρεξη, άλλωστε. Η ιδέα είναι να ξεκινήσω να γράφω κάτι κάθε πρωί. Κάτι σαν morning pages αλλά κατάλληλα για εδώ.

Αυτή τη στιγμή πίνω καφέ φίλτρου με αραιό γάλα βρώμης. Το γάλα βρώμης το έφτιαξα με ολόκληρη βρώμη που αγόρασα (μοιάζει κάτι μεταξύ ρυζιού και σιταριού), αλλά δεν έχω blender που να κάνει καλή δουλειά κι έτσι προσπάθησα να το κάνω με αυτό το πράγμα που χτυπάς τον πουρέ και κάνεις τις σούπες βελουτέ (δεν πέτυχε). Τη στέρεα βρώμη που έμεινε την τρώω για πρωινό. Εδώ και καμιά βδομάδα που γύρισα από το τετραήμερο σεμινάριο που πήγα στο Free and Real στην Εύβοια για οικολογική δόμηση, στο οποίο κάθε μέρα φτιάχναμε και απλώναμε cob και ασβεστώναμε, με ενέπνευσε η δική τους φάση εκεί και θέλω να αφαιρέσω όσο γίνεται τα γαλακτομικά από τη διατροφή και να δω τι θα συμβεί.

Στο Free and Real τρώγαμε μαρμελάδες δικές τους με ψωμί (π.χ. μαρμελάδα βανίλια – το φρούτο), όπως και φουχάτα, μια δική τους συνταγή για ψωμοαλοιφή που έχει με φουντούκι, χαρούπι, ταχίνι και σιρόπι αγάβης που κατα εκείνους «έχει νικήσει την σοκολάτα» και πρέπει να ομολογήσω ότι για vegan Merenda κάνει εξαιρετική δουλειά. Επίσης τρώγαμε φρούτα, τομάτες και αγγούρια, το ίδιο και για το μεσημεριανό, και μόνο το βράδυ τρώγαμε μαγειρεμένο vegan φαγητό, το οποίο παρεπιμπτόντως ήταν εξαιρετικό: ο τύπος που είχαν εκεί να μαγειρεύει, ένας Αντρέας ο οποίος μένει στο Free and Real ήδη κάποιους μήνες, κάτι έκανε και όλα του τα φαγητά ήταν καταπληκτικά, με πολλά όσπρια, αρκετά μπαχαρικά και λίγες κλανιές – μια διόλου ευκαταφρόνητη ισορροπία που απαιτεί δεξιότητα.

Η διατροφή λοιπόν σε εκείνη την ομοφαγική/vegan κοινότητα με ενέπνευσε να δω τι μπορώ να κάνω κι εγώ. Προς το παρόν η αλήθεια είναι ότι έχω φάει και τυριά, και τζατζίκια, και γλυκά με γάλα και αυγά στα διάφορα τραπέζια που έχω πάει αυτές τις γιορτινές μέρες (στη γιορτή μου και την 28η), για να μην μιλήσω για το πάρτι του Καταζά και τι πίτσες τσάκισα εκεί, ή χτες που ήμουν καλεσμένος σε ένο δείπνο στην Αίγινα όπου έφαγα και σουτζουκάκια.

Για κάποιο λόγο δεν με πτοούν αυτές οι φαινομενικές αποτυχίες. Γενικά, αυτές τις μέρες μπορώ να πω ότι παίζω με το out of character (OOC) και out of the comfort zone και με τις χαζές ενοχές που προκύπτουν από το να κάνω τα πράγματα που είχα ίσως υποσχεθεί στον εαυτό μου κάποτε είτε ότι θα τους αντισταθώ ή ότι δεν θα κάνω ποτέ. Η ικανοποίηση της παραβίασης του comfort zone είναι μεγαλύτερη από τις τύψεις της παραβίασης του εσωτερικού κανονισμού συμπεριφοράς. Ή μήπως ο εσωτερικός κανονισμός συμπεριφοράς μου έχει κάποια κρυφή παράγραφο, κάποια σχετικά πρόσφατη αναθεώρηση, που επιτρέπει ή/και προτρέπει την εκτός χαρακτήρα και φούσκας συμπεριφορά; Θα κλείσω με ερώτηση όπως κάνω πολύ συχνά;