Tag: chocolate

Το πρώτο ποστ μου για το 2009 (Happy New Year yaaaay, πάει ο παλιός ο χρόνος κτλ!), αν και θα ήθελα να το έχω ετοιμάσει χρονικά πιο κοντά στην αλλαγή του χρόνου, ήρθαν έτσι τα πράγματα που το γράφω σε μια καθ’όλα ιδιαίτερη μέρα. Έτσι, πριν αρχίσω να γράφω αυτάρεσκες αηδίες σχετικά με στόχους μου για αυτόν αλλά και τον χρόνο που πέρασε, θα παραθέσω ένα link:

http://hallografik.ws/archive/?p=31

Πριν ένα χρόνο ακριβώς βγήκαμε πρώτη φορά με την Αλεξάνδρα. Είχαμε ήδη γνωριστεί τα Χριστούγεννα του 2007 αλλά 5 Ιανουαριού του 2008 (ή τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Ιανουαρίου) η μοίρα μας έφερε κοντά και… έέέ θέλω να πω… οκ λαϊκιστί τα φτιάξαμε, αν και θα έλεγα ότι η σχέση μας απο τότε δεν μπορεί απλά να περιγραφεί με αυτή την έκφραση — ακόμα και αν αρκετές φορές η αίσθηση μαζί της θα μπορούσε να παρομοιαστεί με κάποιο ψυχοτρόπο “φτιάξιμο!” Ναι, σήμερα είναι η 1η μας επέτειος απο εκείνη την συναρπαστική και αναπάντεχη βραδιά.

Αλεξάνδρα Αγγελική Κομνηνού. Γεννηθείσα τις 27 Ιουνίου του 1986, κάτοικος Νέας Σμύρνης. Αγαπαει την τέχνη όσο τίποτα άλλο στον κόσμο — με πιθανές, αν και αμφιλεγόμενες, εξαιρέσεις την ψυχολογία και την σοκολάτα! –ιδιαίτερα την μουσική στις περισσότερες, αν όχι όλες της τις μορφές. Είναι δεινή πιανίστα, όπως λέει ότι αποκαλούνται οι γυναίκες πιανίστες (ερρρμ) αλλά οι πρόσφατες τάσεις της δείχνουν ότι σκοπεύει να πλοηγηθεί στα μαγικά ύδατα της μουσικής σύνθεσης, επιλέγοντας να αγνοήσει ένα αναμφίβολα λαμπρό μέλλον σαν ερμηνεύτρια ή μουσική παιδαγωγός. Με στόχο την εισαγωγή της στον κόσμο της βαθύτερης μουσικής κατανόησης, γνώσης και εναρμόνησης, θέλει να εισαχθεί στο Τμήμα Μουσικολογίας του Ιονίου Πανεπιστημίου ξαναδίνοντας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του 2009. Μέχρι τώρα, βέβαια, η τόσο αξιαγάπητη και χαρακτηριστική της ανεμελιά η οποία αγγίζει τα όρια της τεμπελιάς δεν της έχει επιτρέψει να δουλέψει και τόσο σκληρά για την επίτευξη του στόχου αλλά ελπίζουμε ακόμα!

Εκτός της μερικές φορές πολύ εκνευριστικής της τάσης να αργεί,  η οποία τάση φαίνεται να έχει άμεση σχέση με την προαναφερθείσα ανεμελιά και χαλαρότητα της, είναι πολύ γλυκιά(τζου), χαρούμενη, κυκλοθυμική, μερικές φορές ανυπόφορα εκνευριστική όταν έχει βάλει σαν στόχο να σε εκνευρίσει (το οποίο μπορεί να μεταφραστεί και ως “πετυχαίνει τις περισσότερες φορές αυτό που θέλει”), είναι πολύ (πολύ!) ζηλιάρα, έχει μια παράξενη σχέση αγάπης-μίσους με το φαγητό αλλά παρ’όλ’αυτά δείχνει πάντα το μέρος της αγάπης όταν πρόκειται για γαστρονομίκες ιδέες και δημιουργίες (μιαμ!), είναι εθισμένη με το να είναι ερωτευμένη, της αρέσει πολύ ο ναργιλές, ξοδεύει υπερβολικά μεγάλες ποσότητες χαρτιού τουαλέτας, έχει ειδικά σκυλο-ραντάρ τα οποία ανιχνεύουν σκύλο σε απόσταση 200 μέτρων (τελευταία βέβαια τα ραντάρ έχουν πάθει βλάβη απο την υπερβολική δόση λευκής γάτας), είναι τρελά φίλθι χόρτα και ας μην της φαίνεται εκ πρώτης όψης ΚΑΙ εκνευρίζεται με το να δίνει την εντύπωση καλού παιδιού (οσο και να το κρύβει…), μεθάει με μισό ποτήρι μπύρα — ή τουλάχιστον έτσι υπαινίσεται –, είναι παιχνιδιάρα και εξοργιστικά καλή στην στα περισσότερα: οι αγαπημένοι της τρόποι εκνευρισμού, εκμηδένισης και ταπείνωσης είναι το Scrabble, το Go και άμα λάχει κανένα Trivial Pursuit. Στο σκάκι η μέθοδος της δεν έχει τελειοποιηθεί αλλά βρίσκεται σε αίσιο δρόμο… Έχει αίσθηση προσανατολισμού που θα έκανε τον Zorro να αισθάνεται σαν τον James Cook, ταυτόχρονα όμως συχνά ξαφνιάζει με την ικανότητα της να βρίσκει λύσεις σε προβλήματα όταν οι άλλοι ακόμα εγκεφαλοκαταιγιδιάζουν, μεταξύ αυτών και προσανατολισμού, ο οποίος είναι και ο λόγος που ανέφερα το απο πάνω!

Έχει ένα απο τα καλύτερα γούστα που έχω δει όσον αφορά τα ρούχα αλλά και την εμφάνιση γενικότερα. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό αφού παρά το χαλαρό της προφίλ πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι δίνει μεγάλη σημασία στην εμφάνιση και το στυλ. Και για αυτό έχει πολλά να πει αφού πάντα έχει κάτι καινούργιο να συνδυάσει, να φορέσει, να προτείνει και να αλλάξει (και να χαζεύει σε βιτρίνες μπότες και εντυπωσιακά αλλά ταυτόχρονα λιτά, ξέωμα και ξώπλατα κόκκινα φορέματα λέγοντας ότι μια μέρα θα καταφέρει να ξετσιγκουνευτεί και να αποφασίσει πως ό,τι αγοράσει αξίζει τα χρήματα που κέρδισε με αίμα και ιδρώτα και τότε όλοι οι θνητοί και ένα σεβαστό ποσοστό απο ημίθεους και πάνω θα προσκυνάνε! Με τέτοια σωματάρα, εννοείται!) Το ότι έχει εντυπωσιακά μάλλια τα οποία της αρέσει να τα περιποιείται πολύ αλλά και να τα μεταμορφώνει ανα τακτικές περιόδους είτε σε χρώμα είτε σε σχήμα και πάντα να καταφέρνει να είναι όμορφα είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό της.

Το πάθος της με την εντυπωσιακή εμφάνιση σχετίζεται φυσικά με το πάθος της για την τέχνη και την καλαισθησία, ένα απο τα μεγαλύτερα της χαρίσματα. Εκτός απο το να συνδυάζει τις αγάπες της μόδας με την τέχνη φτιάχνοντας δικά της ιδαίτερα ρούχα, το πράγμα πάει και αλλού: της αρέσει να φτιάχνει πήλινα μπιχλιμπίδια και κοσμήματα, να τραβάει ιμπρεσιονιστικές, αισθησιακές, ασυνήθιστες φωτογραφίες, να ζωγραφίζει υπέροχους πίνακες με ζωηρά χρώματα — ω ναι, τα χρώματα! Τέλειο γούστο ΚΑΙ στα χρώματα, σίγουρη πρόταση ακόμα και για βαψίματα τοίχων!! — και γενικά να φτιάχνει δικά της αντικείμενα. Οσον αφορά την εκτίμηση τέχνης, της αρέσουν πολύ οι ταινίες, τόσο οι βαριές, που όπως λέει είναι “κοινωνικού περιεχομένου με περίεργη σκηνοθεσία” όσο και οι ελαφρές και χαρούμενες και οι φαντασίας, που καταλαβαίνεις τα παντα με την μία! Ακόμα και αν δεν καταλαβαίνει τίποτα, αν δεν έχει χάσει τον χρόνο της ή έχει κερδίσει κάτι βλέποντας την ταινία, θα της αρέσει… Είναι αξιοπερίεργο πως η παιχνιδιάρικη της διάθεση και η όρεξη για καινούργια πράγματα δεν την έχει φέρει κοντά στα games, όμως το παλεύει και αυτό. Για την μουσική τα πράγματα είναι σχεδόν αυτονόητα: παίζει και ακούει φανατικά. Πάντως το ρεπερτόριο της όσον αφορά τα κομμάτια που παίζει δεν θα μαρτυρούσαν στον αδαή την τρέλα της: Bach, Beethoven, Chopin είναι μόνο ένα δείγμα των συνθετών που την μαγεύουν…

Θα μπορούσα να γράψω άλλο τόσο, αν δεν έπρεπε να φύγω για να ετοιμαστώ… Σε λίγο θα βγούμε για να το γιορτάσουμε: σήμερα, κλείνουμε έναν χρόνο με το θαύμα αυτό της φύσης και της κοινωνίας. Τελικά, είμαι πολύ τυχερός! Όχι, όπως θα έλεγε η Αλεξάνδρα. Είμαι ευτυχισμένος…

Τελικά, αφοσιώθηκα τόσο στο να μιλάω για την Αλεξάνδρα που όχι μόνο ξέχασα με τι είχα στο μυαλό μου όταν άρχισα να γράφω, δεν έγραψα τίποτα και για την Πρωτοχρόνια. Ουφ! Σύντομα και αυτό! Μέχρι τότε ανδ βευόνδ, ας απολαύσουμε όλοι την αγάπη…