“Perchance he for whom this bell tolls may be so ill, as that he knows not it tolls for him; and perchance I may think myself so much better than I am, as that they who are about me, and see my state, may have caused it to toll for me, and I know not that.
…
No man is an island, entire of itself; every man is a piece of the continent, a part of the main. If a clod be washed away by the sea, Europe is the less, as well as if a promontory were, as well as if a manor of thy friend’s or of thine own were: any man’s death diminishes me, because I am involved in mankind, and therefore never send to know for whom the bells tolls; it tolls for thee.”
John Donne (1572-1631), Devotions Upon Emergent Occasions, Meditation XVII: Nunc Lento Sonitu Dicunt, Morieris
Tag: no-man
No More Fountains
Another water-themed song. Dedicated to people that stay the same and constantly pass the blame in a million ways…
What can you say?
A million ways to stay the same.
Day after day,
a million ways to pass the blame
You catch me and hold me.
No more fountains, only rain…
Greek βέρσους Αγγλικά
Η ώρα είναι 3:47πμ… Το σχέδιο ήταν την Δευτέρα να κοιμηθώ νωρίς το πρωί (στο οποίο πρωί μου κατέφτασαν τα Civilization IV Complete και το All The Blue Changes απο No-Man!! ^^, προτζεκτάρα!) μετά απο ξενύχτι ώστε να ξυπνήσω το βράδυ της ίδιας μέρας και να έχω αντοχές μέχρι Τρίτη βράδυ να το πάω σερί, έτσι ώστε να μπορώ να κοιμηθώ νωρίς και να ξυπνήσω νωρίς για το αεροπλάνο μου προς Αθήνα το οποίο φεύγει στις 7:00πμ… Το σχέδιο μου φαινόταν ότι θα εκτυλισόταν ομαλά, θα ετοίμαζα τα πράγματα μου χτες και θα ήμουν έτοιμος να κοιμηθώ με την ησυχία μου και να είμαι φρέσκος στην Αθήνα… Αντί αυτού κλείνω 32 ώρες ξύπνιος απο λεπτό σε λεπτό. Γιατί; Πολύ απλό: Αντί να μαζέψω τα πράγματα μου κατα την διάρκεια της ημέρας θεώρησα ότι θα ήταν πολύ πιο σκόπιμο να γράψω για μερικά παιχνίδια ακόμα…! Και έτσι, αφού βγήκα το πρωί με τον Mordread (OMG!!! Mordread goes out!) και τον Μήτσο για καφέ και το βράδυ, αφού εγώ και ο πρώτος πήγαμε στο BG για λίγο Unreal Tournament 3 (δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για την ταπεινωτική του ήττα σε όλα τα match) και αφού πήγαμε εγώ ο Πέτρος ο Πάρης ο Δημήτρης ο Θάνος και η Έλενα για φαγητό σε μια ομολογουμένως πολύ καλή και λιτή, με την θετική έννοια πάντα, ταβέρνα, δεν είχα χρόνο πουθενά μέσα στην μέρα για να ετοιμάσω τα πράγματα μου παρα μόνο μετά τις 10. Και τι έκανα τότε; Χαζολογούσα στο anime.gr, μετά έβαλα να δω το 101 Reykjavik (μια ανώμαλη, αστεία και αρκετά καλή ισλανδική ταινία) και όπως είναι προφανές μέχρι τώρα δεν αφιέρωσα και πολύ χρόνο στο τρίπτυχο συμμάζεμα/καθάρισμα/ετοιμασία… Και έτσι, αναγκαστικά, άλλη μια νύχτα θα θυσιαστεί στον βωμό του ξενυχτιού, της αναβολής των υποχρεώσεων και… μαντέψτε κυρίες και κύριοι… σε μερικό blogging!
Θερμάστρα πίσω απο πλάτη ως μόνη πηγή θέρμανσης στο σπίτι; Τσεκ. Μήλο και μπανάνα; Τσεκ. 3 κουταλιές Νες και 2μισι ζάχαρη και όλο το υπόλοιπο γάλα σε ποτήρι φραπέ; Τσεκ. Είμαι έτοιμος λοιπόν! Είπα να κάνω ένα μικρό διάλειμμα απο το μικρό μου και μονάκριβο tribute και να γράψω σχετικά με κάτι το οποίο σκέφτομαι εδώ και αρκετές μέρες. Το έναυσμα μου ήρθε μια βραδιά που μίλαγα με τον Σάβι… Ξαφνικά, παρατήρησα ότι για αρκετή ώρα μιλάγαμε αγγλικά. Και το ίδιο συμβαίνει ΠΑΡΑ πολλές φορές ενώ μιλάω (στο MSN κυρίως) με όλες σχεδόν τις επαφές μου… Ή τουλάχιστον, με τις επαφές μου που είναι αναμεμειγμένες με κυβερνοκουλτούρα. Να το! ΝΑ ΤΟ! Κυβερνοκουλτούρα. Λες αυτή την λέξη και το νοιώθεις, νοιώθεις την βλακεία να ρέει απο τις άκρες των δαχτύλων σου ενώ πληκτρολογείς… Ποιός εφήυρε αυτήν την λέξη; Ποιός αποφάσισε μια μέρα να μεταφράσει το cyber- ως… κυβερνό-; Εμένα μου φέρνει άμεσα στο μυαλό κυβερνήσεις και μαστίγια (άτιμη συναισθησία;). Εκείνη την βραδιά που μίλαγα με τον Σάβι, εκτός απο το ότι αντιλήφθηκα το ότι μιλάγαμε υπερβολικά πολλά αγγλικά μέσω MSN, επίσης κατάλαβα ότι και να θέλεις να μιλήσεις για υπολογιστές και “κυβερνοκουλτούρα” στα ελληνικά, η απαραίτητη αργκό απλά δεν υπάρχει. Αυτό το κενό στην γλώσσα το οποίο δημιουργήθηκε απο την έξαρση της πληροφορικής γεμίζεται απο λέξεις κατευθείαν παρμένες απο τα αγγλικά. Η ορολογία είναι τόσο ολοκληρωτικά αγγλική που τελικά το να συνεχίζεις την συζήτηση στα αγγλικά φαντάζει φυσικό επακόλουθο, ειδικά για εμάς που είμαστε μπλεγμένοι γερά με το internet που είναι κατα βάση αγγλικό, άσχετο το ότι όλοι νομίζουμε ότι ξέρουμε αγγλικά ξαφνικά… πολλοί κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι μια βασική τριβή με το internet κρατάει το επίπεδο των αγγλικών τους υψηλό.
Δυστυχώς, η πλειοψηφία των ομιλιών και των κειμένων στο διαδίκτυο δεν χαρακτηρίζονται απο τον γλωσσικό τους πλούτο και ιδιαίτερα στους κύκλους μας. Αντιθέτως, τα αγγλικά και η παγκοσμιοποιημένη πλέον χρήση τους έχει μειώσει πολύ το επίπεδο στο οποία η γνώση της γλώσσας θεωρείται ανεκτή… Υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα φυσικά, όμως αργά αλλά σταθερά οδηγούμαστε στο μπαστάρδεμα όλων των γλωσσών με τα αγγλικά. Υπάρχει η άποψη ότι οι γλώσσες εξυπηρετούν ανάγκες και εξελίσσονται σύμφωνα με αυτές και ότι δεν υπάρχει νόημα διατήρησης αλλά δεν πιστεύετε ότι ο χαμός τόσης πολιτισμικής κληρονομιάς σε παγκόσμιο επίπεδο είναι… κρίμα να χαθεί απο την αδίστακτη επέλαση των αγγλικών παντού; Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: δεν είναι ότι δεν συμπαθώ τα αγγλικά… Είναι η πατρική μου γλώσσα και θέλω να την ξέρω όσο καλύτερα μπορώ! Όμως πιστεύω ότι σύντομα δεν θα θεωρείται “ξένη” γλώσσα… Θα ειναι τόσο άμεσα συνυφασμενή με τα ελληνικά που όντως, η ομιλία κουτσουρεμένων αγγλικών θα είναι αυτονόητη.
Αρχίζω και χάνω τον ίδιο μου τον οιρμό… Αυτή είναι η λειτουργία μιας παγκόσμιας γλώσσας, να υπάρχει παντού… Τι όμως την εμποδίζει απο το να διαβάλει τις τοπικές γλώσσες; Γιατί να μιλήσει κάποιος αγγλικά και όχι ελληνικά; Θα επιχειρήσω μια σύγκριση σε σημερινές συνθήκες.
Τα ελληνικά είναι η μητρική μας γλώσσα. Την ξέρουμε, άλλοι καλύτερα άλλοι χειρότερα, κάποιοι εκτιμούν την ιστορία της και την μοναδικότητα της σαν γλώσσα και κάποιοι, οι πιο λειτουργικοί τύποι που ανέφερα πιο πριν, δεν ασχολούνται και πολύ με το θέμα και δεν θα τους πείραζε αν το αλφάβητο μας αύριο άλλαζε σε greeklish (ουάου, θα είχε και κανόνες ορθογραφίας;;! Απίστευτο φαίνεται). Παρά την ευκολία δημιουργίας λέξεων για τα πάντα, η αργκό της cyberculture έχει μεταφερθεί αυτούσια απο τα αγγλικά, ή δεν έχει μεταφερθεί καν, απλά μιλάμε αγγλικά! Το θέμα είναι… τι το παραπάνω έχουν τα αγγλικά απο τα ελληνικά σε αυτόν τον τομέα; Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να βρούμε ΚΟΥΛ λέξεις που να περιγράφουν τα γνωστά; Λέξεις τις οποίες όταν τις λες δεν θα νοιώθεις ένας εκ των χιλίων καρδιναλίων;
Ίσως φαίνεται αστείο αυτό που θέλω αλλά επειδή μου αρέσουν αρκετά τα ελληνικά σαν γλώσσα και θέλω την εξέλιξη τους, θα μου άρεσε αυτή η παλιά γλώσσα να έχει ΔΙΚΕΣ της σύγχρονες προσθήκες και να μην μιλάμε απλά αγγλικά συνέχεια… Είμαι μόνος μου σε αυτήν την επιθυμία; Τι λέτε να προσπαθήσουμε να παράξουμε λέξεις για την εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού; Κάπου εδώ θα κλείσω, οι ώρες έγιναν 33 και αυτό αρχίζει να έχει αρνητικές συνέπειες στις ικανότητες προσοχής και συγκέντρωσης μου και επομένως στην ποιότητα του κειμένου μου… Ίσως κάποια στιγμή ξανασχοληθώ με το θέμα. Αλήθεια, επίτηδες έγραψα αυτή την καταχώρηση στα ελληνικά. Δεν ξέρω ποιά απο τις δύο γλώσσες να χρησιμοποιώ εδώ. Αν και τις δύο, πότε την μία και πότε την άλλη, και τι θα γίνουν αυτοί που ξέρουν μία μόνο και χάνουν έτσι κάποιες καταχωρήσεις; Τέλος πάντων, πείτε μου τις απόψεις σας.
Ένα ενδιαφέρον link που βρήκα πάνω σε αυτό το θέμα πάνω-κάτω.
And we think 24 hours are not enough
So yesterday was Garret’s birthday… We bought him a cake along with Mario, Mordread and Housemaster and paid a visit far earlier than what he had told him we would. We decorated the cake with a “6939”, aka his days played! I was thinking of maybe having a 10011 on the cake, that is 19 in binary, but Housemaster came up with that other slightly less geeky but loads friendlier idea. We struggled in the heavy rain on our way to Garret’s, running for shelter and realising once again that umbrellas are only a minor help when having to deal with downpours… It reminded me of No-Man’s song “Only Rain” which has been acting as my earworm for the last couple of days (and pleasantly so). At some point it goes: “No more fountains, only rain.“, a lyric I find strangely optimistic…
Anyway, after we somehow managed to get the cake ready, candles and all, under the storm so that Garret wouldn’t catch wind of us, we invaded his place, Happy Birthdayed him all the way home and had a jolly good time! Few of our clothes were dry, footwear not included, so we all took off shoes and socks and left them to dry. The whole barefoot theme was quite unique and fun! Gave the evening a whole new tone of coziness and proximity. And once again, I demonstrated my unique abilities of clumsiness, dropping cake everywhere, accidentally knocking over plastic cups and managing to get all this on video. After the mess I made a few days ago at Mordread’s house while playing D&D, spilling coke TWICE all over the table we played on, for the first time ever I caught myself mentally or even physically nodding when my friends shouted “RE HALL!” when any kind of disaster struck. Mordread likes doing it even when I’m not the cause of blunderous mayhem… I wonder if I indeed emanate this “Clumsiness Aura” *WoW mode: prone to 50% more accidents when within 30feet of me* but what’s mostly funny about is that when I’m alone far less accidents happen. Or maybe it’s because I don’t pay as much attention to them as when I’m in company?
Clumsy or not, it was another of these times I really enjoy nowadays, an atmosphere the Dutch call “gezellig” which means great coziness, right company, right lighting, right discussions, right food and drinks, at the right time. Don’t you just love sitting back and savouring these moments? I’m sure there will be plenty of such moments in Athens when I’ll be going back there in a few days – 5 to be exact – when I’ll be meeting more friends than ever before. I think I’ll have to make a tight schedule to manage to meet everyone I want to… Wonder if I’ll manage to actually sit back and relax at home or with dad in Aegina when I’ll have so many things to do, including of course choosing the parts for my new PC which is underway or helping George with tweaking my current PC which I’ll be handing down to him minus the chassis. Oh yes it will be a busy fortnight, but no less fun (if not more fun) I’m sure!
Today I also had my first Aikido training session. Katana stances, staff, tried some rolls and fighting exercises. It was a great workout too! Even if it’s a bit on the expensive side (45 euros per month), I think it will be well worth it. The philosophy behind the art, which represents peace, spiritual energy and trying to bringing no harm to others while reverting their attack power back to them are very welcome additions to the stylish combat and weapon training… And aren’t japanese weapons just COOL? Yes they are! *takes katana pose*
Also, I’ve been watching a lot of Firefly, this cool little TV series that could. I’ll post my thoughts on it when I finish the two remaining episodes, I doubt they’ll change my seriously positive impressions though! I also wish I’d manage to get 120 stars in Super Mario Galaxy before I leave but I think in the end I’ll just take my Wii with me, it looks like it’ll be getting some playtime one way or another in the holidays anyway!
Oh it’s 4:28am… Gotta keep to that uber leet sleeping schedule of mine so oyasumi, goedenacht and kalinyxta!