Politics – Page 3 – Cubilone's Dimension

THE GUARDIAN: WE’RE ALL LOSERS TO A GADGET INDUSTRY BUILT ON PLANNED OBSOLESCENCE

THE ARTICLE

It looks at the topic from a consumer rights point of view, but the effects on the environment from the production of so many gadgets and their subsequent chucking that ultimately leads them to some cancer-ridden, polluted third world country, are just as significant.

See also: Ψηφιακά Νεκροταφεία

I wrote about planned obsolescence in consumer electronics at some length when I got the laptop I’m typing this post from. Getting my smartphone (which I’m still not using as a phone) a few weeks back was more a matter of overcoming the sensation that I’m being led into some trap than anything else.

How long will these gadgets last? Where will they ultimately end up? Will I be strong and responsible enough to make a different choice next time I need new electronic gear? Is there a responsible choice that would differentiate a user from a mere consumer?

THIS LAND IS MINE

“This land belongs to my ancestors!”

…said everybody, ever.

REVIEW: JOHNNY GOT HIS GUN

Johnny Got His Gun by Dalton Trumbo
My rating: 4 of 5 stars

Fighting for peace is like screwing for virginity ~Anonymous (as far as I know)

Metallica’s One is based on this book. The lyrics more or less summarise the plot:

(view spoiler)

Now that the war is through with me
I’m waking up, I cannot see
That there is not much left of me
Nothing is real but pain now

Hold my breath as I wish for death
Oh please, God, wake me

Back to the womb that’s much too real
In pumps life that I must feel
But can’t look forward to reveal
Look to the time when I’ll live

Fed through the tube that sticks in me
Just like a wartime novelty
Tied to machines that make me be
Cut this life off from me

Hold my breath as I wish for death
Oh please, God, wake me

Now the world is gone, I’m just one
Oh God, help me
Hold my breath as I wish for death
Oh please, God, help me

Darkness imprisoning me
All that I see
Absolute horror
I cannot live
I cannot die
Trapped in myself
Body my holding cell

Landmine has taken my sight
Taken my speech
Taken my hearing
Taken my arms
Taken my legs
Taken my soul
Left me with life in hell
(hide spoiler)]

The descriptions of early 20th century rural America once again had me nostalgic over something I never lived through. I could feel the pain of leaving behind your family, your mama’s fresh, delicious homemade food, your new girlfriend, your job, your stories… never to come back. How many millions of people in world history have had the same fate? How many of us would be ready to face such prospects?

I just have to wonder: would pro-war or at least pro-military people reading Johnny Got His Gun ever come out from it converted? Would reading the book that helped inspire the first truly massive anti-war movement budge somebody who isn’t moved by common pacifist arguments? Perhaps it is aimed more squarely at Americans, who have been waging wars in foreign lands, not their own, for at least a century. It is not the same dynamics that are at play when we’re talking about fighting in a defensive war for protecting one’s own home and people.

It has to be said, anyway, that, no matter how good it sounds, it is a dream that everybody put down their guns and their bombs and their missiles and whatever weapons the next war will be fought with, even though I’d love to see the day when a war would be de facto cancelled because the “little guys” would have turned their guns at the “big guys” to protect their own lives and interests…

Wait. Maybe it’s not a dream. I mean, we’re living through interesting times of great changes. What would happen if there was a draft tomorrow? What would a contemporary anti-war movement based on Twitter and Facebook look like? It could conceivably break new water, the same way the web and the net have helped revolutionise what we thought we knew about communication. We can’t predict what new disruptions our new social toys could bring about in such a terrible eventuality, and in this climate, Johnny Got His Gun is as an important and inspiring a read as ever before.

Among all the other reasons, it is inspiring because it reminds you of your blessings, of the little that you truly need in order to experience life at its fullest, what Joe was robbed of. But then again, the mind works in mysterious ways. It is one of the greatest obstacles to happiness, and one of the greatest human tragedies, that people can only appreciate what they have when it’s gone, including their five senses and the wholesomeness of their body. However, even in the hellish nightmare of sensory deprivation and paralysis, the capacity for some kind of happiness or satisfaction is still there.

A guy without a face and limbs is still capable of being grateful for his good fortune. How about you? Were you stressing over trivialities today, or did you stop for a second, be aware of the present and realise what a gift life is, or can be, if you let it?

View all my reviews

REVIEW: ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ: ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Μεταλλαγμένα: Το παρελθόν, το παρόν και το άγνωστο μέλλον by Βάσω Κανελλοπούλου

My rating: 3 of 5 stars

Το δηλώνω εξ αρχής: είμαι προκατειλημένος γιατί η συγγραφέας είναι οικογένεια και έχω επαφή με αυτά τα θέματα από τότε που ήμουν μικρός. Για την ακρίβεια, θυμάμαι την διαδικασία επιλογής του εξωφύλλου, την προετοιμασία του βιβλίου γενικά όταν ήταν να βγει. Μια μικρή λεπτομέρεια.

Το βιβλίο αυτό είναι μια καταγραφή και ένα στιγμιότυπο στον χρόνο στο πώς ήταν η κατάσταση με τους γεννετικά τροποποιημένους οργανισμούς όταν γράφτηκε πριν 9 χρόνια. Περιέχει πολλά και ακριβή επιχειρήματα για το ποιοι είναι οι κίνδυνοι των ΓΤΟ για τα οικοσυστήματα και την υγεία και πώς τα επιχειρήματα υπέρ αυτών των οργανισμών είναι διαστρεβλωμένα και παραπλανητικά. Παρ’ όλ’ αυτά, εμείς οι παράλογοι οι υπερασπιστές της βιοπικοιλότητας και όχι της καταστροφής της στο όνομα του κέρδους και του ελέγχου, χάνουμε έδαφος· τα πράγματα προχωράνε γρήγορα και από το 2006 πολλά μέτωπα έχουν πέσει, όπως για παράδειγμα αυτό: Νέος νόμος για την έγκριση μεταλλαγμένων.

Σπάνια οι άνθρωποι αποφασίζουν συνειδητά και με επιχειρήματα ποια θα είναι η θέση τους για ένα θέμα: την στηρίζουν λόγω των υποβόσκουσων συνδέσεων και υπονοιών που υπάρχουν και διαμορφώνουν την ταυτότητα τους, π.χ. πολλοί επιστήμονες ή μηχανικοί θα υποστηρίξουν τους ΓΤΟ χωρίς να έχουν διάθεση να ακούσουν τους κινδύνους, αυτόματα μεταφράζοντας τους ως τρομολαγνεία και τεχνοφοβία. Πολύ απλά νιώθουν χρέος τους να υπερασπισθούν την επιστήμη. Αναρωτιέμαι αν είναι εν αγνοία τους το ότι αυτή η υπέρασπιση για πολλούς είναι ταυτόσημη με τα συμφέροντα γιγαντιαίων πολυεθνικών γενετικής, χημικών λιπασμάτων και άλλων.

Πιστεύω ότι όλοι μας οφείλουμε να κοιτάξουμε σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε και αν τα πιθανά ωφέλη της μη-αναστρέψιμης απελευθέρωσης των ΓΤΟ στο περιβάλλον και στην τροφή ζώων και ανθρώπων μπορούν να αντισταθμίσουν τους πολυάριθμους προβλέψιμους κι ακόμα περισσότερους μη-προβλέψιμους κινδύνους. Τι υπερισχύει εδώ άραγε στο μυαλό των περισσότερων και στους (υποκινούμενους άλλωστε) λήπτες των αποφάσεων: η πραγματική λογική, ή η υποτιθέμενη λογική της επιστημής και της προόδου ως μυθολογία του απεριόριστου ελέγχου της φύσης;

Για να κλείσω όμως με τον χαρακτηριστικό και επικίνδυνα αντι-δογματικό μου ρελατιβισμό: πόσο διαφορετικά θα έβλεπα κι εγώ αυτό το θέμα αν δεν είχα μεγαλώσει μαζί του; Έχω το δικαίωμα να δικαιολογήσω την στάση κάποιου υπερασπιστή των ΓΤΟ γιατί πολύ απλά καλλιεργήθηκε (γουινκ γουινκ) σε αυτόν τον κύκλο, όπως ο φίλος μου ο βούλγαρος ο Μπορίς που σπουδάζει αγροτική τεχνολογία;

View all my reviews

REVIEW (TWO IN ONE): THE LONG DESCENT & THE ECOTECHNIC FUTURE

The Long Descent: A User’s Guide to the End of the Industrial Age by John Michael Greer

My rating: 5 of 5 stars

I recently read two of Mr. Greer’s books,
The Long Descent and The Ecotechnic Future: Envisioning a Post-Peak World. This review is for both of them, as they made me feel and think more or less the same things. For your information, both share the same ideological and theoretical ideas, but they were different in some aspects: The Long Descent’s explanation of what the myth of progress is and how and why it came about I enjoyed more, while it was the practical information, tips, guidelines, the rough sketches of the direction humanity should/will be taking in the next few decades or centuries and the different aspects and challenges of life in the future that I thought were exceptionally valuable in The Ecotechnic Future.

Some have expressed the problems of The Long Descent as in this review, especially related to the more practical aspects of recycling old technology. If you disregard these problems, or are willing to accept them for what they are or look into them for alternatives, these are tremendous books that serve as manuals on theoretical, philosophical and practical levels on how to perceive what’s imperceptible for most people in the present, prepare for the future and predict what it might look like and understand history in a different way which would raise plenty of eyebrows.

Nevertheless, Greer’s argument is incredibly solid. He presents the myth/religion of progress, the inevitability and unavoidable reality of the long peak-oik collapse and the fact that any suggested workaround that comes from the same “myth of progress” mental space as void of meaning and practicality, so convincingly, so eloquently, so overwhelmingly… I have few words left to express without exaggeration my level of admiration and approval I can show to this man.

He may be a druid (just adding it here because for some people it’s a minus, for me it’s a plus), he may have chosen to live without a cell phone or never tried playing video games, he may be “anti-science” or “anti-progress” (silly words coming from people who don’t but superficially grasp the meaning of these concepts), but few times have a I read the work of a man more in line with what I understand the true scientific spirit to be and only rarely do I come across the writings of a person who’s done his or her homework so deeply on what he or she’s purportedly against.

I’m serious. This is a challenge for you, if you’re up to it: persuade me that the points raised by these books and Greer’s work are moot. I can tell you from now that if you try you won’t be able to and will most likely resort to some variation of the typical “it will sort itself out/they will figure something out” or “it’s the next generation’s problem”, that are the popular ways of handling the prospect of the decline of industrial civilization today.

Mr. Greer’s work is not for everyone, but in my view it should be: almost every person living today, especially if their age marks them as young, would benefit from experiencing looking at industrial society and civilization through the prism future generations, who will live by scavenging iron off skyscrapers, to give one particularly memorable prediction off these books, will judge us by. It’s quite a revealing, shocking but also strangely rewarding experience.

The matters laid out by The Ecotechnic Future and The Long Descent form a significant part of what has been bothering me lately and will most likely influence my future decisions. For that I’m grateful. Not happy, at least not yet, how can one be happy when he or she has realised the profundity of his or her own uselessness, but grateful nevertheless.

View all my reviews

REVIEW: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων by Jakob Philipp Fallmerayer

My rating: 5 of 5 stars

Ανακάλυψα αυτό το βιβλίο σκαλίζοντας την επιφάνεια των απύθμενων βαθών της βιβλιοθήκης της μάνας μου. Γενικά αποφεύγω να το κάνω γιατί είναι σαν να κοιτάζεις τον ήλιο κατάματα: δύσκολο να ψάξεις μέσα σε τόση πολλή και τόσο καλή πληροφορία και να μην χαωθείς. Εκείνη τη μέρα όμως ένιωθα τυχερός, όπως όταν πατάω την δεύτερη επιλογή στο Google, κάτι το οποίο και στις δύο περιπτώσεις δεν κάνω συχνά.

Εν πάσει περιπτώσει, η μάνα μου έμαθε για τον Φάλμεραϋερ όταν πήγε στην Γερμανία, πριν την πρώτη μετάφραση του βιβλίου στα ελληνικά το 1984, δηλαδή περισσότερα από 150 χρόνια μετά τη συγγραφή του. Ήταν όταν άρχισε να ανακαλύπτει την «εναλλακτική», λιγότερο εξευγενισμένη, πολύ πιο ενδιαφέρουσα και πολύ πιο ανθρώπινη εκδοχή της ιστορία της χώρας μας και των κατοίκων της, μια ιστορία πιο αληθοφανής σχετικά με το ποιοι ήταν, ή δεν ήταν, οι πρόγονοι μας. Περίπου όταν έφτασα στην ίδια ηλικία αρχισα να την ανακαλύπτω κι εγώ.

Χρόνια τώρα μου λέει κάθε φορά με έναν θαυμασμό στα μάτια της ίδιο με τον δικό μου τώρα πως το χωριό απ’το οποίο καταγόταν ο παππούς Αθανασόπουλος, κάπου κοντά στα Καλάβρυτα, λεγόταν τον παλιό καιρό Κόκοβα. Αυτό ήταν πριν μετονομαστεί στο πιο ελληνικό Κλειτορία. Την ίδια τύχη είχαν πολλά–περισσότερα απ’όσα φανταζόμαστε εσείς κι εγώ–τοπωνύμια στην Ελλάδα, των οποίων τα σλαβικά ονόματα δεν ηχούσαν καλά στα καθαρευουσιάνικα, αρχαιολατρικά αυτιά των Ελλήνων του προπερασμένου αιώνα. Δεν νομίζω ότι αυτοί οι κύριοι αναρωτήθηκαν ποτέ ποιος πρωτοέμεινε στην Κόκοβα, που σήμαινε «κότα» σε κάποια μεσαιωνική σλάβικη γλώσσα, ή αν οι κάτοικοι του χωριού είχαν παραμείνει ως τότε Σλάβοι.

Πώς και δεν ξέρουμε περισσότερα για την κατάλυση της ηπειρώτικης Ελλάδας απ’τους Σλάβους τον 6ο αιώνα; Πώς είναι δυνατόν να νομίζουμε σοβαρά ότι έχουμε ως επι το πλείστον αρχαιοελληνικό αίμα, ή τουλάχιστον να το νομίζουν αυτό πολλοί νεοέλληνες; Πώς είναι δυνατόν να υποτιμούμε τόσο ξεδιάντροπα την βαθιά ιστορία του τόπου μας και να την αναγάγουμε σε μερικούς κιτς αφορισμούς στην καλύτερη των περιπτώσεων; Μα θα μου πείτε, τι περίμενα; Είναι γνωστό ότι γενικότερα οι άνθρωποι δεν φημιζόμαστε για τις ικανότητες μας να μπορούμε να μάθουμε απ’το παρελθόν, ή ακόμα και να μπορούμε να το κοιτάξουμε και να το αναλογιστούμε λαμβάνοντας υπ’όψη τα δικά μας προσωπικά φίλτρα αλλά και αυτά της εποχής και της κυρίαρχης κουλτούρας. Ελάχιστους ξενίζει ότι όπου και να πας, και ανάλογα το πού είσαι, θα ακούσεις μια διαφορετική εκδοχή για το ποιος είναι ο αρχαιότερος λαός στον κόσμο. Μου θυμίζει κάτι Αυστραλούς ερευνητές που λένε πως οι αρχαιότεροι προγονοί μας δεν ξεκίνησαν από την Αφρική, όπως εικάζει η πιο δημοφιλής θεωρία σήμερα, αλλά από την… ναι, θα το πάρει το πόταμι, απ’την Αυστραλία. Από ένα σημείο και μετά δεν έχει καν σημασία ποιος έχει δίκιο, αλλά ότι τους περισσότερους τους παρακινεί η ανάγκη να είναι αυτοί ο εκλεκτός λαός και όχι άλλος.

Για να επιστρέψουμε στο βιβλίο: χωρίς αμφιβολία είναι ένα σημαντικό πόνημα το οποίο πιστεύω θα έπρεπε να συζητηθεί περισσότερο στην σύγχρονη Ελλάδα απ’ότι έχει συμβεί μέχρι τώρα, απλά και μόνο γιατί παραθέτει σπάνιες πηγές που ρίχνουν λίγο περισσότερο φως στο ποιοι πραγματικά είμαστε και το τι σήμαινε το να είσαι Έλληνας την 2ης χιλιετία. Ο Φάλμεραϋερ έχει κατακριθεί πολύ (έλα δεν το πιστεύω!) αλλά ακόμα δεν έχω δει σοβαρά αντεπιχειρήματα, μόνο φασιστομπλόγκ όπως αυτό (δείτε και το σχόλιο μου κάτω κάτω, για να μην αναφέρω την περίφημη «έρευνα του DNA»… mein Gott) να τον κράζουν και να τον καταδικάζουν με την παραδοσιακή άλλωστε ταμπέλα-πασπαρτού του «ανθέλληνα».

Ανθέλληνας: χαρακτηρισμός ο οποίο σημαίνει, όπως έχω μάθει πια από την εμπειρία χρόνων, όλους αυτούς που συνωμοτούν για να μην επιτρέψουν στην αρχαία φυλή των Πελασγίων να κατακτήσουν τον κόσμο όπως θα συνέβαινε αν δεν υπήρχαν αυτοί για να μας σταματήσουν. Μπόνους πόντοι αν οι ανθέλληνες είναι και Εβραίοι, οι οποίοι, ω τι ειρωνεία, έχουν μια παρόμοια κοσμοθεωρία με τους εξτρέμ έλληνες η οποία πηγάζει μέσα από την ίδια την θρησκεία τους, αλλά τουλάχιστον η δική τους Judaism vs The World πεμπτουσία ύπαρξης δικαιολογείται από τους διωγμούς τους που χάνονται στα βάθη των αιώνων. Ή μήπως διώκονταν γιατί πάντα θεωρούσαν τον εαυτό τους «εκλεκτό»; Παρακαλώ εισάγετε ρητό για αυγά και κότες και ποιος έκανε ποιον.

Αλλά φυσικά: οτιδήποτε σκάει την εθνική ψευτοπερηφάνια όπως τα μυτερά νύχια σκάνε ένα μπαλόνι, δεν μπορεί να εξεταστεί σοβαρά από όσους έχουν πιστέψει τυφλά στον μύθο της δικής τους εξοχότητας. Είμαι σίγουρος ότι ελάχιστοι απ’όσους έχουν γνώμη για το Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων έχουν ιδέα τι ακριβώς γράφει και ποια είναι τα επιχειρήματα που περιέχονται μέσα του. Ούτε το 1830 ήξεραν, όταν στον δρόμο έκραζαν τον Φάλμεραϋερ χωρίς να έχουν διαβάσει το βιβλίο καθώς δεν υπήρχε μετάφραση και κανείς δεν καταδεχόταν να την γράψει για 150 χρόνια, ούτε τώρα.

Η κριτική κατα του Φάλμεραϋερ την οποία δέχομαι πάντως είναι ότι ήταν καθεστωτικός μές την αντικαθεστωτικότητα του αντιφιλελληνισμού του. Με άλλα λόγια, παρ’όλο που ο φιλελληνισμός ήταν πολύ τρέντυ για την πολιτική διανόηση της εποχής, ο Φάλμεραϋερ ήταν συντηρητικός «αυτοκρατορικός» και κατα των επαναστάσεων. Ήταν υποστηρικτής του Όθωνα (η τελευταία παράγραφος του βιβλίου εξυμνεί τον πρώτο βασσιλιά της Ελλάδας μάλλον επειδή ήταν Βαυαρός, και ο Φάλμεραϋερ έκρινε ότι μόνο ένας Γερμανός θα είχε τα προσόντα για μια τόσο σοβαρή και υψηλού κύρους δουλειά) και γενικότερα περισσότερο με τον Μέτερνιχ και λιγότερο με τον Καποδίστρια, αν με πιάνετε. Αλλά τα πολιτικά του πιστεύω δεν θα έπρεπε να επηρεάζουν το πώς εμείς βλέπουμε και αξιολογούμε την εγκυρότητα της έρευνας του. Έστω ότι ήταν ανθέλληνας, λοιπόν, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει. Τι έχουμε να πούμε για τις παραπομπές του, για την επιχειρηματολογία του; Αν μη τι άλλο, ο τύπος έκανε σοβαρή δουλειά για την εποχή του και κοιτώντας την καθαρά λογικά, την πιστεύω. Ειμαι σίγουρος ότι υπάρχουν ανακρίβειες στο έργο αλλά δεν έχει πολλή σημασία: καμία ανακρίβεια στα στοιχεία του δεν θα επαρκούσε για να ανατρέψει ολόκληρο του το επιχείρημα.

Ήδη έχω γράψει πολλά αλλά θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα κι άλλα τόσα γι’αυτό το θέμα. Ίσως το βλέπω πιο καθαρά γιατί, όντας μισός αυστραλός, δεν περιορίζομαι από την «καθαρότητα» του ελληνικού αίματος, την ίδια καθαρότητα βλέμματος η οποία από άλλους πολύ πιο «καθαρούς» από μένα ερμηνεύεται ως έλλειψη πατριωτισμού. Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο, αν και δεν αξίζει 5 αστεράκια ως πόνημα, είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα του σήμερα. Μέσα σε λίγες προτάσεις μπορεί να χτυπήσει απίστευτα πολλά νεύρα, και πιστεύω ακράδαντα ότι τέτοια είναι τα έργα που ακριβώς πρέπει να διαβάζονται και να συζητιούνται περισσότερο από τα υπόλοιπα που απλά συμφωνούν με όσα είναι κοινώς αποδεκτά. Κι όποιος αντέξει.

Θέλω να μάθω την ιστορία της Κόκοβας, στην τελική, όχι της Κλειτορίας.

View all my reviews

REVIEW: NOT THE FUTURE WE ORDERED: PEAK OIL, PSYCHOLOGY, AND THE MYTH OF ETERNAL PROGRESS

Not the Future We Ordered: Peak Oil, Psychology, and the Myth of Eternal Progress by John Michael Greer
My rating: 3 of 5 stars

Quick read, rich in information, read on Kindle. John Michael Greer is my recent obsession I discovered through Ran Prieur and the links he posts on his blog.

Having been a regular reader of JMG’s blog The Archdruid Report for a few months now, the content and topic of Not the Future We Ordered didn’t come as a surprise. In short, it’s about how progress is our contemporary “civic religion” and myth; what the psychological impact of living through peak oil and its aftermath will look like in the wider population (surprising and fascinating to read) and what people should be doing to build some foundation for the future and for young people to improve their chances of survival in the future, the current situation being what it is. Made my current desire to go find some land somewhere, cultivate it and develop my hardly existent practical skills even stronger.

Overall, if the topic interests you–it absolutely should–but you’re kind of put off by the fact that JMG is, well, an archdruid, take my advice and allow yourself to be surprised by how eloquent, backed up, bulletproof and to the point his argumentation is. I’m giving this book just three stars out of five because a lot of the information I felt I had already come across in the blog (albeit in the book it was more structured) and because it was short! What can I say? I love me some JMG.

View all my reviews

VICTORIA COMPLETE FOR €4,49!

victoria_2_dutch_east_indies — Sintang, Borneo, is only populated by immigrants from Asia Minor, which happen to be aristocrats.

I was casually browsing /r/gamedeals (yeah, as if I don’t already own enough games!), inspired by the latest Humble Bundle to look for a good price for chronically expensive Crusader Kings II plus expansions, when I stumbled upon this great offer by previously unknown to me BundleStars: Victoria 1 + 2, together with all expansions and DLC, for only €4,49! Steam keys and all! I only had vanilla Vicky 2 on GamersGate, where I received the review key, so I was itching to get it on Steam somehow. I got it and spent 6 hours non-stop trying to get the Netherlands into Club Great Eight. Alas, my warmongering and trying to take advantage of a surprisingly weak Prussia alerted the bouncers.

Once upon a time, I was writing here about how excited I was that Vicky 2 was announced… “Looks like it could be the best Paradox game yet”, I wrote. Heh, it was still two years too early for Crusader Kings II and three years too early for Europa Universalis IV. Paradox Development Studio has come a long way. Proud of you Swedes. ^^J

Wow. I just realised I’ve reviewed all of these games; that’s where the links go. The reviews are in Greek though. Here’s the one for Vicky 2 also.

In that last review, four years ago, I wrote that Vicky 2 was still a little bit unpolished. Two expansions and lots of patches later, it’s still not perfect, but it’s much more playable. If you also consider all of the mods that inevitably emerged, which I can’t comment on because I haven’t tried them yet, there’s a lot of stuff to discover.

Consider this, from the description of Episode 217 of podcast Three Moves Ahead:

3MA Producer Michael Hermes and GWJ editor Erik Hanson joins Rob and Tom to talk about Victoria II: Heart of Darkness. Rob is reconsidering some of his earlier, harsher views on Victoria while Tom argues that it is a towering achievement of game design that speaks to real-world politics in a way few others have ever attempted.

Victoria 2 might be a more polished gem nowadays, but it’s still notoriously difficult to understand and play, even compared to other Paradox games. Definitely one of the most complex games out there.

But don’t worry. If you buy it at this incredible discount, and I would strongly encourage you to do so if you can see yourself remotely enjoying such a game, here are a couple of videos to help you get started. Let’s play together then and carve Europe between ourselves. }:}

Review: Off-Topic: The Story of an Internet Revolt

Off-Topic: The Story of an Internet Revolt by G.R. Reader

My rating: 3 of 5 stars

This book was the first one I finished on my new Kindle, a fact which, in combination with its contents, makes me feel kind of tainted, like knowingly eating dolphin meat or something; posting a sincere review of it here after reading about Goodreads and what happened a few months ago feels in turn like I’m writing about my experience of eating dolphin meat while giving it a star rating. But I’ll go through with this, because it’s not dolphin meat.

I knew that Amazon acquired Goodreads last year from the moment it happened. From the first second I knew what it would mean for Goodreads as a website, as a social network, as a resource. But I didn’t budge. I’ve seen this happen so many times before: great websites or ideas turn “evil”, my beloved CouchSurfing being the most prominent example I can think of right now; I went on, for what could I have honestly done as a single person to stop things, change things, make the guys at the head of CouchSurfing or Goodreads realise that what they had done meant turning on their community, the people they owed all their success to? Should I have changed my profile and alerted people of the fact? Shold I have jumped ship?

I’m still very far from being sure about what the best course of action should be, the perfect balance between convenienve and idealism, both in my offline and online lives. I have wanted to join BeWelcome, the best alternative to CouchSurfing, for example, but I feel as if I have invested too much time to the latter to make a change like that. At the same time, CouchSurfing has become so bad that it has naturally lost me as a user, something Goodreads hasn’t achieved -yet-, but then I’m not a social user of the site and I’ve never felt part of any community in it, unlike most of the people who contributed to this book and were alerted to and alarmed by the changes mostly because of that involvement.

I wasn’t even aware of the censorship before I stumbled upon an abandoned “beacon” profile which had most of its details replaced with anti-Goodreads messages and promotion of Off-Topic. You could say that it was an efficient strategy, because the message eventually reached me, the oblivious user – or I should say, I reached the message.

Having now read the book, I realise I’m supposed to do something with this information, right? But is there anything I can do which would mean anything? Should I make my small revolt against Goodreads, when it was on myKindle where I read this book – complete with Amazon-powered Goodreads integration that doesn’t work as I had imagined it would? Should I move my reviews to BookLikes, like some people did? Why use a social network at all, if I’m ready to give up the convenience of the site for some vague ideology? And at the very end, if to enjoy a free service online, you become the commodity, can there be any escape at all from the sudden-death ToU?

I have sadly become cynical over the years, especially about online activism. I see a lot of people being very sensitive and idealistic on the web but with a seemingly loose grasp of reality. They think that because CS or GR seem friendly and tailored to their own needs – social networks are made to give this impression, after all – that they, alone, can make a difference, just by spreading the message. Often, but not always of course – because there are some people whose character is such that they react very strongly to things like that from all sides – cyber-activists can double as happy, obedient citizens/consumers with a straight face, which boggles my mind. When people get so worked up about these changes that they actively quit sites, I don’t know what to think. On the one hand, their determination and bullheadedness is admirable – it really is. On the other hand, I don’t see what kind of alternative they’re imagining and, most important of all, how they can make sure that their alternative can remain as pure, idealistic and humble as they imagine their perfect social network to be. How they can make sure that the new place will stay better than Goodreads before the natural moral entropy of the web forces them to find their new digital Zion.

But I’m grumpy today. A storm in a teacup can bring about good things and I’m grateful that there are people out there who don’t overanalyze themselves out of any sort of action, meaningful or not.

View all my reviews

We Need To Talk About TED

“Science, philosophy and technology run on the model of American Idol – as embodied by TED talks – is a recipe for civilisational disaster”

Great article on how TED makes people hungry for innovations they’re not willing to follow through with making a reality, and how the ruling class, willingly or not, likes it this way. But TED is so cool…