Author: Cubilone

REVIEW: ΕΞΙ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ

Έξι Περιπλανήσεις στο Δάσος της ΑφήγησηςΈξι Περιπλανήσεις στο Δάσος της Αφήγησης by Umberto Eco
My rating: 2 of 5 stars

Αυτό ήταν βιβλίο της σχολής που δεν το είχα αγγίξει για πολλά χρόνια, για το μάθημα της Καταπότη Ανάλυση και Σύνθεση Κειμένου αν δεν απατώμαι, πριν το αλλάξει και το κάνει πιο edgy.

Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του Έκο που τελείωσα. Δεν μπορώ να αποφασίσω καθόλου αν μου αρέσει ως συγγραφέας τελικά. Πρέπει σίγουρα να τον μελετήσω καλύτερα. Απ’ τη μία μου βγάζει κάτι το εξυπνακίστικο το οποίο με ενοχλεί. Σίγουρα όμως ο συγκεκριμένος τίτλος είχε κάποια ενδιαφέροντα κομμάτια σχετικά με το ποιον τέλειο αναγνώστη έχουν οι συγγραφείς στο μυαλό τους όταν γράφουν ή πώς λειτουργεί ο χρόνος στα μυθιστορήματα—«…ο εμπειρικός συγγραφέας πρότυπο γνωρίζει (ακόμα κι αν ο εμπειρικός συγγραφέας δεν θα ήξερε πώς να το εκφράσει) ότι σε ένα μυθιστόρημα ο χρόνος παρουσιάζεαι κάτω από τρεις μορφές — τον θεματικό χρόνο, τον λεκτικό χρόνο και τον αναγνωστικό χρόνο.» Ακόμα, αφιερώνει μία από τις περιπλανήσεις του στο δάσος της αφήγησης στο πώς το Παρίσι όπως παρουσιάζεται στους Τρεις Σωματοφύλακες και οι οδοί που αναφέρονται δεν θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει πραγματικά, και στο ερώτημα ποια τελικά είναι η σύγκλιση και η τομή του εναλλακτικού Παρισιού σε αυτό το έργο και του πραγματικού Παρισιού; Ποια είναι αλήθεια η σύγκλιση οποιουδήποτε έργου που λαμβάνει χώρα στον «πραγματικό κόσμο» με τον «πραγματικό κόσμο» (see what I did there?);

Γράφοντας για τα περιεχόμενα του βιβλίου κάπως άρχισα μυστηριωδώς να το συμπαθώ λίγο περισσότερο. Χμ. Ίσως να έχω πάρει και τον Ουμπέρτο με κακό μάτι. Κακά τα ψέματα, σίγουρα θα το απολάμβανα περισσότερο αν είχα διαβάσει έστω και ένα από τα distέργα τα οποία αναλύει, όπως το Sylvie, το οποίο έγραφε ότι το είχε διαβάσει άπειρες φορές αλλά πάντα ένιωθε ότι ήταν σαν την πρώτη. Για κάποιον λόγο έχω την αίσθηση ότι βιβλία που αρέσουν στον Έκο θα τα έβρισκα απίστευτα δυσπρόσιτα, την περιπλάνηση στα δάση τους υπερβολικά απαιτητική για την μέτρια αναγνωστική/πνευματική μου κατάσταση, τα αναγνωστοπεζοπορικά μου παπούτσια που θέλουν τσαγκάρη και το γεγονός ότι έχω διαβολικό smartphone με GPS, facebook και άλλα τέτοια πράγματα που σίγουρα αλλοιώνουν το όποιο προφίλ μου ως αναγνώστη-περιηγητή.

View all my reviews

ERASMUS+ AND YOUTH OPPORTUNITIES AND ORGANISATIONS RESOURCE FOR GREEKS AND THE GENERAL PUBLIC

This post is a combination of two fantastic pieces of work: Daphne’s article on Erasmus+ she wrote a few months ago which comprises the bulk of this post, and Giorgi’s collection of Greek organisations that run European Erasmus+ projects that is a bit more comprehensive than the one Daphne put together. You will find that list at the bottom of the article.

 It can be a bit difficult to navigate through the vast, decentralised and chaotic field of European Youth Programs. That and the fact that  lot of it can sound too good to be true sometimes might discourage potential participants. Stick with it: it is true! The European Union’s allocation of funds might certainly be questionable in some areas (let’s not go there at this time, you know exactly what I’m talking about ), but there’s no doubt they’re investing tons of money in education and the future with Erasmus+.

Not all of it finds its way to the right hands, which could be said about all sort of freebie European Union money that’s come our way. However, you could definitely make the case that the same holds true for money as a concept in more general terms. But I digress—sorry, difficult to resist.

These big investments are part of a bigger picture, a plan so devious, its scope so ambitious, its goal so far-removed, it could only ever have been spawned in a bright, sterile meeting room in Brussels, in the incandescent depths of the HQ of the European Commission itself. Their goal, behind all of these lifelong-learning  and informal education bells and whistles, is the creation of nothing less than a common identity among young Europeans, a veritable European identity for the people who will have to deal with this shitstorm of gargantuan proportions heading our way, the true proportions of which we’re just starting to understand. That’s us, by the way.

I can’t tell if it’s working or not yet, or if perhaps creating this identity could be forming a barrier against the millions of non-Europeans that have started once again to enter European societies. But it can work; these programs teach tolerance and coexistence, after all. I do believe identifying as European can also mean accepting as European people who previously were not. It’s not, or at least it shouldn’t be, a limited-membership club. It wasn’t so in the past, and there’s no reason it should be now. That’s not how I look at peoples and nations at least and I’m glad I’m not alone.

Anyway. If we want to pull through this, all of this, as best we can, we need (informally) educated, internationally-oriented, risk-taking, adaptable and sensitive young people with a spirit of co-operation and participation. Erasmus+ programs are incredibly good at inspiring all these qualities in participants,  and more.

Ahem. This was supposed to be “just” a guest post. With this introduction of mine I was certainly planning to be shorter, I leave you to them. I hope this information proves useful to you. In fact, it can be quite life-changing, if you want or can allow it to.

erasmus+

Erasmus+ and youth opportunities resources for Greeks and the general public

This post has been long overdue. Since my first youth exchange in June 2013, I’ve talked with an ever-growing amount of people about what I do abroad, how I managed to find these projects, how it’s possible to do so many of them if I’m always broke as fuck and what exactly do I even get from them.

The last conversation I had was with the guys from the coding course I attended this week, and some of them showed great interest in what I had to say, since I already know a lot about these things. I absolutely despise talking, I get nervous and awkward and am unable to explain things properly, so writing is a much better way to get all this information out there.

So finally, here it is. A resource post with all the info and organisations I know about that have to do with youth mobility. Please, feel free to comment under my post if you are part of/know an organisation that you believe should be included in the list! Of course, I recognize that even my knowledge is quite limited compared to people that are actively involved in Erasmus+ as  part of an organisation.

First things first: What on earth is Erasmus+? (here is a bit more detailed page)

When people hear the word “Erasmus”, they instantly think that it’s all about the student mobility thing. Well, guess what. In short, Erasmus+ is the EU’s new programme for boosting skills and employability through education, training, youth, and sport. Before that there was Youth in Action.

The funding for the whole project is channeled to each country through the National Agencies. Through their pages you can find projects and information in your own language and contact them for inquiries.

So the lists that follow include NGOs that are either Sending (SO), Hosting (HO) or Coordinating (CO) organisations, or even all of the above! As copy-pasted from the programme guide, these mean:

    • Applicant organisation from a Programme Country: in charge of applying for the mobility project, signing and managing the grant agreement and reporting. The applicant can be a consortium coordinator: leading a mobility consortium of partner organisations of the same country aimed at organising any type of student and staff mobility.
    • Sending organisation: in charge of selecting students/staff and sending them abroad. This also includes grant payments (for those in Programme Countries), preparation, monitoring and recognition related to the mobility period.
    • Receiving (Hosting) organisation: in charge of receiving students/staff from abroad and offering them a study/traineeship programme or a programme of training activities, or benefiting from a teaching activity.
    • Intermediary (Coordinating) organisation: this is an organisation active in the labour market or in the fields of education, training and youth work in a Programme Country. It may be a partner in a national mobility consortium, but is not a sending organisation. Its role may be to share and facilitate the administrative procedures of the sending higher education institutions and to better match student profiles with the needs of enterprises in case of traineeships and to jointly prepare participants.

These may all sound kind of (or largely) unclear, so what essentially happens is, you find a SO in your country of residence, you apply for one of the projects they are offering (could be an EVS, or a training, or a youth exchange), you get accepted (or not), and you get to go to the country where that project is taking place. You’re hosted there by the HO. How to explain with clear, precise ELI5 wording what the CO part is still a bit unclear for me as well, so I would appreciate corrections and help here.

Personally, the crown and pride and glory of the Erasmus+ programme is European Voluntary Service, or EVS for short. It’s what I’ll be doing in the Netherlands from September 2nd.

Again, in short, if you are between 17 and 30, have spare time from two weeks up to a year in your hands, want to do something creative with your time, have no money to fund your interests, travel, meet other cultures and a horde of other like-minded people, EVS is for you. I strongly recommend it to people who are fresh out of university or school, have been unemployed for some time or just love travelling and experiencing new things. Or all of these! Important:

You will receive free accommodation, food, insurance and pocket money. The only thing you might have to pay is a small part of your travel costs.

Also important, you can only do EVS once in your life. If it’s a short-term project, you may be eligible to apply for a second EVS, but the time you spend abroad must be in total one year. Consider the possibilities carefully, because not everything is rainbows and unicorns. There are terrible projects out there, and people who just want to eat up the funding money. But don’t be discouraged like this – talk with people, do your research, ask me for recommendations and you’ll have the time of your life.

You can find ALL of the EVS projects here. You can search by country/town of preference and type of the project you want. The themes are extremely diverse. For example, I was a mentor of EVS volunteers who worked in TRAG, including therapeutic riding sessions for disabled people and of volunteers who worked in the offices of Greek Forum of Refugees.

In this European Youth page, you can also find other volunteering opportunities here, but I’ve never really participated in something like this so I can’t be of much help. Here you can find their Facebook page. I like organising things in lists, so I have put every page I’ll mention here in special list on Facebook. Good that it’s kinda worth it for something other than hoarding friends and stalking people.

Here we go then. It’s a clear list of NGOs that help you get involved with all the things I mentioned above!

Greek NGOs and other amazing groups of people:

This is not the best time for me to post this, because the Greek Nation Agency’s funding has been indefinitely suspended since April. You can probably discover the reason if you think about the state of the Greek political scene since the beginning of the year. What the suspension means is that there can be no projects implemented in the country whatsoever – no new EVS volunteers, no trainings, no youth exchanges, etc. The problems started way back of course, I remember the NA having financial difficulties for more than a year. BUT, you can still contact these NGOs to projects outside of the country – which I strongly advise you do. Most or all of these post regularly about new opportunites, be it short- or long-term. Keep in mind that even though I’m writing this in English so it can be accessed by everyone, a lot of the NGOs below have projects and information in Greek only.

You can also find some of these in the EVS database I linked above, if you search them by name.

I’ll start with this one as an honour, because I went to my first youth exchange through them. Everyone, meet

Based in Crete. I went through them to Finland, for a youth exchange called Creative Photography in the Finnish Wilderness, along with Garret and Dimitris. Gotta thank him for this whole business, cause he was the first to discover these things and went through Nuestro Mundo to Olde Vechte in Ommen, the Netherlands for a youth exchange in March 2013. That’s incidentally the organisation I’ll be going to for EVS.

Continuing with the organisation I was (am?) an EVS mentor for.

The Greek branch of Service Civil International. They will be my SO for going to EVS in Olde Vechte. They also organise a lot of workcamps which you can find out about in the page I linked here.

I know a couple of the guys involved here personally, and I love them. 😀

I think just their name is motivating in itself. Don’t be a couch potato.

Self-described as an informal group of ambitious people and filmmakers interested in new media & youth work.

I know their crazy dudette Antonia, who will never forgive me for taking away her tobacco.

You can also participate in workcamps through them.

They organised the last training course I went to, in Skoulikaria, Greece. They’re pretty new but have great aspirations.

I can’t remember how I found out about the rest of the NGOs, but probably through facebook shares or through people I met that knew them. Networking!

(Of course, there’s a lot more, and quite a few that are just Hosting/Receiving NGOs — meaning they can’t send out Greeks but only receive foreigners as EVS volunteers)

Other European organisations:

I will start with my favourite, since I’m going there for EVS in a couple of days. For a whole year! Woo!!

I strongly recommend attending at least one training/project happening in Olde Vechte, because you’ll start seeing your life change before your own eyes. I started with a youth exchange, and the place inspired me so much that I went back for a personal development training. From then on everything fell slowly into place and I decided it would be the best place for me to go to right now. There is an amazing amount of people who are working there, including the EVS volunteers and the trainers that come back several times per year to shake a bunch of young people up with their wise teachings.

OV is part of the Synergy Network, that organises trainings (either open calls or funded by the EU) for personal and professional development.

Right now the Spectrum Synergy project is ongoing.

Continuing in the Synergy business, I’ve also got to know some of the guys involved here. They’re real good! (They also have a wonderful partner page)

Moar Synergy. Their team has some amazing members and I’ve wanted to participate in some action with them for a long time, but I never got the chance. Soon, I hope!

Never had to do anything with these guys but I’m pretty sure they’re awesome too.

Welp, there’s also the Greek one. Starring my favourite mouse on their fb page.

Another NGO that is involved with Synergy and a long-term wish of mine to get involved in. Hungary.

More Balkan stuff, specifically Bulgarian. I went back and forth so many times in 2014 that it will always be in my heart, even though I wasn’t closely involved with any NGO there. Most of the info is in Bulgarian.

  • Balkan Kids| SO, HO (Hey David :D)
  • CVS Bulgaria | Facebook | SO, HO, CO
  • Suddenly I’ve forgotten half of the NGOs I got to know there. Ok. There’s still the EVS database.

Czech. Got to know through Šárka. 🙂

Cyprus! I visited (and was hosted at the volunteer’s places) both of them when I was in Nicosia (thanks to Toni :D) and later got to know Iliana from YEU in a training course in Bulgaria. Small world!!

Ok. This is getting really long, so I’ll now link to some more general resources which post about trainings all over.

First, here are some facebook groups (not my favourite thing because there’s too many posts):

Again, there’s quite a lot more of them, once you get involved they’ll start popping out like daises.

And some more pages and websites that can help you get into things.

Edit 31.08.2015: Panagiotis prompted me to add this one, it seems quite promising and I had been looking for something like it for a long time.

You can basically search for upcoming projects based on where you reside and where and when you want to go.

A network of eight Resource Centres working on European priority areas within the youth field. As part of the European Commission’s Training Strategy, SALTO-YOUTH provides non-formal learning resources for youth workers and youth leaders and organises training and contact-making activities to support organisations and National Agencies within the frame of the European Commission’s Erasmus+ :Youth in Action programme and beyond.

The Alliance of European Voluntary Service Organisations is an International Non-Governmental Youth Organisation that represents national organisations which promote intercultural education, understanding and peace through voluntary service.

The European Youth Foundation (EYF) provides assistance and funding for youth activities which promote human rights, democracy, tolerance and solidarity.

Facebook:

  1. Hellenic Youth Participation
  2. Youthfully Yours GR
  3. Προγράμματα Aνταλλαγής – Youthnet Hellas!
  4. Elix/ Ελιξ- Προγράμματα Εθελοντικής Εργασίας
  5. Youth in Advancement 18plus.gr
  6. Citizens in Action
  7. Think Positive
  8. United Societies of Balkans
  9. System & G – Greece
  10. You in Europe
  11. SCI Hellas
  12. Erasmus+ Youth Greece
  13. Εrasmusplusyouth
  14. Εν Γνώσει
  15. Horizonsforyouth
  16. Greece in Action
  17. KANE Κοινωνική Ανάπτυξη Νέων / Social Youth Development
  18. UNESCO Youth Club of Thessaloniki
  19. E.A.S.T.
  20. Be pART
  21. Breaking The Borders
  22. Association of Intercultural Communities
  23. Youth for Exchange and Understanding
  24. interaliaproject
  25. Break the Couch

 

Sites:

  1. Ευρωπαϊκή Εθελοντική Υπηρεσία
  2. http://erasmusnow.com/
  3. Eurodyssey
  4. The SALTO-YOUTH Resource Centres provide
  5. Nuestro Mundo

 

General programs and sites:

  1. http://joinyouth.com/
  2. http://youth-portal.com/
  3. http://goabrod.blogspot.gr/
  4. http://www.mladiinfo.eu/

BLACKFIELD

Dammit. Blackfield’s made it back to my playlists. Missed you guys, it’s been a while (not you, Steven ♥)

Should I post some Blackfield here?

Fuck it. Go the fuck ahead. Post some fucking Blackfield.

But which song?

Feh. Post the whole fucking album. It captures the whole gamut of feelings. Those feelings.

Seriously. There must be plenty of bands that put their name on their songs and albums, but surely nothing comes close to Blackfied- Blackfield – Blackfield. Skip to 03:49 if you really must.

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΧΑΛΟΓΟΥΙΝ

Και η πιο ομορφες κολοκυθες σαπιζουν τελικα. Και τοτε ειναι ακομα τρομακτικοτερες!
Και η πιο ομορφες κολοκυθες σαπιζουν τελικα. Και τοτε ειναι ακομα τρομακτικοτερες!

Πριν δυο χρόνια έγραψα αυτο το ποστάκι στο οποίο παρέθετα τις σκέψεις μου για το Halloween και την ερώτηση «τι ακριβώς γιορτάζουμε στις 31/10», τουλάχιστον στην Ελλάδα.

Είναι δυο-τρία ακόμα πράγματα τα οποία θα ήθελα να προσθέσω σε αυτό που έγραψα τότε.

Πιθανότατα μέσα σε λίγα χρόνια το Halloween να γιορτάζεται σε όλον τον κόσμο, όπως τα Χριστούγεννα. Θα έχει ακολούθησει μια διαδικασία μίμησης η οποία έχει ως βάση της όχι τους ανθρώπους, αλλά τον κόσμο του φανταστικού και τα νέα μέσα. Δεν γνωρίζω ποια διαδικασία ακολουθούσε ιστορικά ένα έθιμο ώστε να περάσει από μια κουλτούρα στην άλλη (θα είχε πολύ ενδιαφέρον να το μελετήσουμε στα Βαλκάνια αυτό, όπου έχουμε πολλά κοινά έθιμα και παραδόσεις). Δεν γνωρίζω π.χ. ποια ήταν η αφετηρία της λατρείας των ηλιοστασίων και πώς μετακύλησαν από την βαθιά προϊστορία στις σύγχρονες μέρες στη μορφή των Χριστουγέννων ή του Jani (Αϊ Γιαννη), το οποιο γιορτάζεται παραδοσιακά με τη μια ή την άλλη μορφή σε όλη την Ευρώπη—για άλλους μη-Ευρωπαϊκούς πολιτισμούς δεν γνωρίζω.

Είμαι σίγουρος ότι μέσω της μίμησης, τότε όπως και τώρα, τέτοιες γιορτές μεταδίδονταν από μια κυρίαρχη κουλτούρα σε άλλες. Για πρώτη φορά όμως αυτή η κυρίαρχη κουλτούρα έχει δυνητικά τη δύναμη να αγγίξει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εντάξει, δεν περιμένω Κινέζους, Ρώσους, Σαουδάραβες, Ινδούς, Σύρους, Νιγηριανούς, Σουδανούς, Μαροκινούς ή Τζαμαϊκανούς να ασπαστούν με την ίδια ευκολία το Halloween όπως πολιτισμοί όπως ο δικός μας, αλλά ίσως από αυτό φαίνεται πιο ξεκάθαρα πόσο επιρρεπείς είμαστε σαν ελληνική κοινωνία στην κυρίαρχη ιδεολογία και κουλτούρα, αφού δεν έχουμε κάτι να αντιπαραβάλουμε ως ζωντανό έθιμο το οποίο οι νέοι θα θέλουν συνειδητά να ακολουθούν.

Δεν το θέτω σαν πρόβλημα, το θέτω σαν παρατήρηση.

Το Día de los Muertos τείνει να γίνει Halloween για τους ψαγμένους που λένε ότι δεν τους αρέσει το Halloween—λέω εγώ, έχοντας επίγνωση ότι πριν 2 χρόνια έγραψα ότι μου αρέσει αυτή η γιορτή. Συνεχίζω να το προτιμώ απ’ το Halloween, αλλά όσο το έθιμο διαδίδεται χωρίς να μεταδίδεται η ουσία του, για μένα χάνεται. Γίνεται απλά Απόκριες το φθινόπωρο.

Είναι ενδιαφέρον πως, ταυτόχρονα με τον τρόπο που γιορτάζεται το Halloween σε όλο τον κόσμο, ακόμα κι εκεί όπου αποτελεί πραγματικό έθιμο, χάνεται όλο και περισσότερο η πραγματική σχέση των ανθρώπων με τον θάνατο, τους νεκρούς, την ασθένεια και το μακάβριο—και όχι, η θέαση ταινιών τρόμου δεν μετράει. Μόλις πρόσφατα (στην Ουρουγουάη) είδα για πρώτη φορά ανθρώπινο πτώμα. Ήταν ένας κύριος γύρω στα 60 που φαινόταν να είχε πνιγεί στο Río de la Plata. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κοιτάζω.

Έχω δει πολλά ψεύτικα πτώματα σε πάρα πολλές οθόνες τα οποία είχαν ως στόχο να αγγίξουν αυτή την ευαίσθητη χορδή. Αγγίχτηκε τόσο πολύ που έχασα την ευαισθήσια μου, ή τίποτα δεν μπορεί να εξομοιώσει αυτή την επαφή με τον πραγματικό θάνατο;

Δεν αποκλείω ότι για αυτόν τον λόγο, λόγω της απώθησης και αποσύνδεσης απ’ τα πιο υπερβατικά, βρίσκουμε πιο ελκυστική αυτή τη θεματολογία, αλλά και ταυτόχρονα κρατάμε τις αποστάσεις μας: ώστε να μην χρειαστεί στ’ αλήθεια να θυμηθούμε τον θάνατο και την παροδικότητα της δικής μας ζωής όσο κι αυτών που αγαπάμε. Γιατί είναι γεγονός ότι ζούμε τελείως θανατοφοβικά. Παριστάνουμε και ζούμε λες και ήμασταν αθάνατοι. Για την ακρίβεια, ο θάνατος έχει φτάσει κι έχει ξεπεράσει τα όρια του ταμπού για το είδος μας, το οποίο παινεύεται ότι αξίζει να κερδίσει τον θάνατο—επί των πτωμάτων όλων των υπολοίπων, φυσικά.

Όπως έχω γράψει κι άλλες φορές, όχι, δεν είμαστε ο καρκίνος της Γης, γιατί η Γη δεν θα πεθάνει από εμάς (τουλάχιστον αυτό θέλω να ελπίζω, δεν έχω τις γνώσεις να το πω με σιγουριά, αν μπορούμε να υποκριθούμε ότι κάποιος με γνώσεις θα μπορούσε να μας απαντήσει με σιγουριά). Αλλά κάλλιστα θα μπορούσαμε να διακριθούμε ως ένας γαμημένος ιός. Έρπης, γιατί όχι. Δύσκολο να πεις από πού μας κόλλησε η Γη και ποια καυτή νύχτα απ’ ολες δεν έλαβε προφύλαξη.

Τελικά, στο κάτω-κάτω της γραφής, να σας πω κάτι, εντάξει. Φτάνει. Ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει και ό,τι τον ή την γεμίζει. Δεν θα πω τι είναι καλό και κακό, ούτε θα υποκριθώ ότι καταλαβαίνω πώς λειτουργούνε οι άνθρωποι, ή πώς και γιατί μιμούμαστε, ή ότι αυτό που γίνεται με το Halloween είναι λάθος, ή ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Υπάρχει.  Και μόνο για χαβαλέ να βγαίνει η άλλη, ντυμένη σέξι τέρας του Φρανκενστάιν, χωρίς ούτε καν να σκέφτετα να τιμήσει τους νεκρούς προγόνους της, αυτό είναι απολύτως σεβαστό, και μακάρι να περάσει πολύ καλά.

Τι, θα της την πω που εκμεταλλεύεται αυτή την περίσταση να χαρεί τη ζωή, τη δικιά της ζωή, έτσι όπως τέλος πάντων αυτή θέλει να την χαρει;Τα πράγματα κυλάνει, η στορία συνεχίζεται, σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε, οι κουλτούρες μας αλλάζουν κάθε μέρα, μόνο για να ξαναλλάξουν την μεθεπόμενη κ.ο.κ. Και τα βρωμερότερα σκατά κάνουν εξαιρετικό λίπασμα, και στα σκατά φυτρώνουν και μαγικά μανιτάρια. Οπότε;

EDIT: Κάτι που διάβασα απ’ τον Ran και με ενέπνευσε (28/10/2015):

October 28. Continuing on Monday’s subject, Anne points out that there non-authoritarian uniforms: “What about hockey, or punk kids, or clowns?” Also we’re coming up on a holiday where people wear costumes. I’ve always liked the occult aspect of Halloween and not the costume aspect. When I think about it, this is because the occult is about transforming physical reality, while costumes are about transforming social reality. To me, physical reality is boring and needs shaking up, while social reality is already too challenging without getting even more shifty.

 

REVIEW: ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΦΩΤΙΑ: ΠΩΣ Η ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Παίρνοντας φωτιά: Πώς η μαγειρική μάς έκανε ανθρώπουςΠαίρνοντας φωτιά: Πώς η μαγειρική μάς έκανε ανθρώπους by Richard W. Wrangham
My rating: 3 of 5 stars

Το έχω πει: το χιούμορ, η μουσική και η μαγειρική είναι οι θεμέλιες λίθοι της ανθρωπότητας.

Καλο βιβλίο, με ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με το παρελθόν και το παρόν της ανθρώπινης γαστρονομίας και πώς, όχι η ικανότητα μας να κυνηγάμε, ούτε το να ανάβουμε φωτιές, αλλά ο συνδυασμός αυτών, η ικανότητα μας να μαγειρεύουμε, ήταν που μας έδωσε την «κλωτσιά στον πισινό» εξελικτικά και οδήγησε στην ανάπτυξη του εγκεφάλου των Ανθρωποειδών προγόνων μας.

Δυστυχώς θαρρώ ότι θα μπορούσε αντί για 200 σελίδες να είναι το μισό ή και λιγότερο και να εμπεριέχει την ίδια ποσότητα πληροφορίας αλλά πιο συμπυκνωμένη και πιο ευκολοχώνευτη.

Περιλπητικά, το βιβλίο λέει τα εξής αποκαλυπτικά:

1) Το σημερινό ανθρώπινο σώμα δεν είναι κατάλληλα εφοδιασμένο για αποκλειστική διατροφή με ωμές τροφές. Έχει παρατηρηθεί ότι ωμοφάγοι χάνουν πολύ βάρος και δυσκολεύονται να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες τους. Μάλιστα έχει διαπιστωθεί ότι σε μεγάλο ποσοστό γυναικών ωμοφάγων σταματάει η περίοδος.

Ο μόνος λόγος για τον οποίον η ωμοφαγία μπορεί να είναι βιώσιμη λύση σε κάποιες περιπτώσεις είναι ότι έχουμε πρόσβαση σε πολλές και εξαιρετικά θρεπτικές ωμές τροφές λόγω του γεγονότος ότι ζούμε σε μια βιομηχανοποιημένη και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία από άποψη διατροφικής παραγωγής, γεγονός που μας επιτρέπει να τρώμε καρπούς κακάο δίπλα σε γκότζι μπέρι, αβοκάντο και μπρόκολα, ανεξαρτήτως εποχής, κλίματος και περιβάλλοντος.

Επίσης έχουμε τεχνολογικά μέσα που αναλαμβάνουν την άλεση αυτών των τροφών ως βοήθημα στην πενιχρή μας οδοντοστοιχία. Χωρίς μαγείρεμα, χωρίς αυτά τα αλεστικά μέσα και χωρίς το παγκόσμιο εμπορικό δίκτυο, θα ήταν πολύ δύσκολο να ζήσουμε μόνο με ωμές τροφές καλλιεργημένες ή μαζεμένες σε τοπικό επίπεδο.

Όλα αυτά μαρτυρούν ότι η εξέλιξη μας, η ύπαρξη μας ως άνθρωποι σήμερα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την μαγειρική, με αυτή την κουλτούρα, τεχνολογία και πρακτική που συαντάται σε όλες τις ανθρώπινες φυλές και πολιτισμούς από σήμερα έως τα βάθη της προϊστορίας. Είναι κάτι σαν τον λόγο· τόσο πολύ ανθρώπινη είναι.

2) Άλλοι πίθηκοι, όπως οι χιμπατζήδες, έχουν δόντια κατάλληλα για να μασάνε πολύ πιο σκληρές ωμές τροφές από εμάς, όπως κάποιους καρπούς ή φύλλα. Αναγκάζονται όμως να μασάνε για μεγάλο μέρος της ημέρας για μια χαμηλή σχετικά πρόσληψη ενέργειας ανα ώρας αφιερωμένης στο φαγητό. Αυτό φαίνεται κι από το τεράστιο στόμα και δόντια τους σε σχέση με τα δικό μας, το οποίο μίκρυναν επειδή δεν χρειάζονταν πλέον.

Η εφεύρεση του μαγειρέματος έκανε τις τροφές πιο μαλακές και το κρέας βρώσιμο πολύ πιο γρήγορα. Ταυτόχρονα, τις έκανε πιο ενεργειακά αποδοτικές, καθώς, ως μαλακότερες, χρειαζόταν μικρότερη δαπάνη ενέργειας κατά την πέψη για να αφομοιωθούν από τα σώματα των προγόνων μας.

Έτσι, οι πρόγονοι μας δεν χρειαζόταν πια να ξοδεύουν τόσον χρόνο κατα το φαγητό· μπορούσαν να περνάνε πολύ λιγότερο χρόνο μασώντας, και ταυτόχρονα να παίρνουν πολύ περισσότερη ενέργεια δειπνίζοντας για πολύ μικρότερα χρονικά διαστήματα από τα άλλα ζώα. Έτσι, απαιτούταν και λιγότερος χρόνος για το φαγητό, και απελευθερώθηκε περισσότερος χρόνο μέσα στην ημέρα για άλλες δραστηριότητες.

Με αυτόν τον τρόπο και με την ξαφνική περίσσια πρόσληψη ενέργειας, ο εγκέφαλος τους, το πιο ενεργειοβόρο όργανο στο ανθρώπινο σώμα σήμερα και με διαφορά, είχε αρκετά καύσιμα ώστε να αναπτυχθεί. Το περιθώριο διευρύνθηκε.

Δεν ήταν το κυνήγι αυτό καθαυτό που μας έδωσε σιγά-σιγά τον εγκέφαλο που έχουμε σήμερα, ούτε η φωτιά από μόνη της: ήταν η ξαφνική πρόσβαση μας σε τροφές πολύ πιο ενεργειακά πολύτιμες μέσω του μαγειρέματος από οτιδήποτε έτρωγαν άλλα ζώα και άλλα πιθηκοειδή μέχρι εκείνη την στιγμή.

3) O υπολογισμός της θερμιδικής αξίας των τροφίμων σήμερα είναι ανακριβής, ή μάλλον έχει ένα θεμελιώδες σφάλμα: οι θερμίδες μετριούνται καίγοντας την τροφή και μετρώντας πόση ενέργεια εκλύει αυτή η καύση, μέθοδος που αναπτύχθηκε τον 19ο αιώνα. Ωστόσο, το σώμα καίει—αλλά και κάνει μέρος του—τις τροφές πολύ διαφορετικά.

Κατ’ αρχάς, διαφορετικές τροφές απαιτούν περισσότερη ή λιγότερη εργασία από το πεπτικό σύστημα και έχουν διαφορετικούς δείκτες απορρόφησης, καύσης και αποβολης. Αυτό αλλάζει και από άνθρωπο σε άνθρωπο. 100kcal φυτικών πρωτεϊνών, π.χ., θα αποδώσουν λιγότερο από 100kcal ζωικών πρωτεϊνών, γιατί οι φυτικές πρωτεϊνες απαιτούν περισσότερη πέψη.

Όσο πιο επεξεργασμένες και μαλακές οι τροφές, τόσο πιο αφομειώσιμες είναι, και γι’ αυτό στις σύγχρονες κοινωνίες με τόσο πολύ επεξεργασμένο φαγητό έχουμε τόση παχυσαρκία (και γι’αυτο οι raw vegans είναι πάντα πετσί και κόκκαλο, ετκός κι αν τρώνε τέτοια πράγματα, γιατί είπαμε, και η άλεση μετράει ως μαγείρεμα στην ωμοφαγία). Απαιτείται αναθεώρηση αυτής της αρχής της διατροφολογίας ύπο αυτό το πρισμά.

Αν κάποιος/α διατροφολόγος ποτέ το διαβάσει αυτό, θα ήθελα να μάθω περισσότερα σχετικά με τις υποκειμενικές διαφορές στην πρόσληψη θερμιδών από ίδια τρόφιμα και πώς αλλάζουν οι ρυθμοί αφομείωσης ανάλογα με το αν κάτι είναι υδατάνθρακας, λίπος, πρωτεϊνη ή αλκοόλ.

—

…αυτά τα ομολογουμένως πολύ ενδιαφέροντα. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα με επιστημονική τεκμηρίωση και αναφορές, προφανώς και σας συνιστώ να (οπλιστείτε με υπομονή και να) διαβάσετε ολόκληρο το βιβλίο. Αν όχι, νομίζω με την παραπάνω σύνοψη είστε λίγο-πολύ καλυμμένοι!

View all my reviews

GROW CREATIVE YOUTH EXCHANGE 6TH-17TH OCTOBER, RIJEKA, CROATIA

Once again, I feel so relieved someone else did the more descriptive, general write-up for me. *dons sunglasses, throws self in hammock set up between chestnut trees*

It happened! Grow Creative in Rijeka

The youth exchange we were preparing and waiting so much took place in Rijeka on 6-17 October. 30 young curious and talented people from Croatia, Bulgaria, Czech Republic, Greece, and Spain came to learn, act and have fun. And they did it!

The aim of Grow Creative is to empower young people to be successful and creative, to find their dream jobs. The participants went deep inside to discover their inspirations and values, and they flew high to share their dreams and plans for the future. They worked hard morning through evening to enhance their problem-solving and communication skills, and even tried themselves as entrepreneurs.

Many things were happening every day. We learned some NLP and coaching tools, and had many interactive presentations and discussions.We played different roles,and had new exercises and energizers every day.Many activities were created and led by the participants. Thank you for sharing your experiences with us!

We used many different ways of communication, mingling and cooperation. Our mutual understanding and unity reached ones of its highest peaks during the cultural evening. Each country presented the best of its culture: artistic performances, traditional dances, national habits,and delicious cuisine. And we saw creativity boosting! Altogether it made the event so intense, exciting and remarkable.

All these 11 days Dharma Hostel was our home, sweet home. It provided us with beautiful Adriatic Sea view, comfortable rooms, vegetarian food, yoga classes in the morning, and very friendly and hospitable staff.
We also went out to explore Rijeka, and it was a lot of fun with some unexpected discoveries and surprises.
Sometimes the things were not easy, and we needed support of each other. Sometimes we went out of our comfort zones, but always came back to our Cozy Area. And eventually team work proved that everything is possible, we got impressive results and had a great time together!

Thank you to all the participants for making this exchange so special and inspirational. We hope to see you again and wish you beautiful adventures ahead.

And here we go, ready to take off with new projects and ideas!

My remarks:

Everybody set challenges for themselves during the training. Mine was “move and function from love, not fear”, inspired/taken/stolen from the phenomenal book I read a few months ago already, Conversations With God

All in all, I found this exchange very motivating and inspirational. I had  the distinct feeling it was just what I needed, the right thing at the right moment together with the right people etc. The Greek team, the Spanish guys, the Czechs, the Croatians and the EVSers working with them, българите…There was a lot of synergy in the group and we bonded faster and stronger than I expected—though this feeling is a typical high you get during  youth exchanges and one that unfortunately doesn’t last that long once they’re over. I’m still trying to figure out whether that feeling is artificial compared to “normal” intimacy with people. Maybe it’s just our society and way of life that have taken so much out of plain old human connection.

Anyway, I felt great clarity when I was envisioning my future and describing my present situation, my place in life and where I wanted to be. I felt amazingly relaxed letting out the words but not caring whether they would come to pass, or even if anybody would understand; I realised that whatever happens will be right, if only I focus on what I want my life’s meaning to be, so to myself as to the people I meet on the way. No, scratch that actually. No matter what you do, no matter what happens, everything will be alright. Including, I don’t know, the destruction of the Earth itself.

Writing these lines brought Man’s Search for Meaning to mind…

One such moment of touching core meaning was was when I gave a half-hour workshop on the Enneagram to the group and it went super smoothly. Almost nobody had heard of it before, and it resonated with a greater part of the group than I had expected. It felt right and in fact I received positive reinforcement in everything I attempted to do differently, as related to coaching (a big point of focus of Grow Creative in general) and working with people.

The feedback I get during exchanges is so different from what I’m used to hearing in “everyday life” that I must admit I find it addictive, scary and thought-provoking in equal degrees. Many people in Grow Creative found me and what I had to bring to the team—the Enneagram, the games, my honest sharing, my attempts to be an active listener and competent talker—“inspiring.” I was just making a point to be moving from love, not fear. And it made everything so much easier, so much prettier. Opening up and, as cliché as it sounds, letting go—that is, letting go of who you want others to think you are—felt good in a very pure sense.

That said, I can’t recall the last time anybody in Greece called me inspiring. Apparently, I project quite different personalities to the people I’ve known for a long time, who have certain expectations of me, and to those I’ve just met. Quite contrary to what used to be the case, I’ve become much more eager to meet and get to know new people, and find it increasingly harder keeping up with older friends, acquaintances, relatives… I like to think it’s because of expectations and that it’s impossible to make everyone happy, in other words, “best just to avoid having to deal with expectations entirely”... But could it be another sign of my underlying need for infinite novelty? Well, in Grow Creative, for the first time in a long while, I felt as if I took the first step in getting over that too. But maybe not, either, and it’s not very important, really.

A big thanks to the Life Potential team who scored big with their first exchange.

In the vain of Kwa Nhingirikiri (totally had to double-take on that), Timing, Happy…