Category: Life

Yes – Siberian Khatru

It usually goes like this:

1. “Hey, awesome song!”
2. “Wow I can’t get this out of my head!”
3. “I like it so much I want to use it as my ringtone!”
4. *fast-forward a few months*
5. *ring* “Oh gahdz, my ringtone annoys the hell out of me.”
6. *listens to proper song another time*
7. “Hey, I have this song as my ringtone, awesome!”
8. Proceed to 2.

The most observant of you will notice this is a closed loop.Because life is usually not this well-structured and logic-driven, longer and juicier earworms that would deserve to be blared out from my phone every time someone feels the urge to talk to me are usually held back by the sheer power of laziness alone.

Review: Το κομμάτι που λείπει συναντά το Μεγάλο Ο

Το κομμάτι που λείπει συναντά το Μεγάλο ΟΤο κομμάτι που λείπει συναντά το Μεγάλο Ο by Shel Silverstein

My rating: 5 of 5 stars

Some books just meet your life like passing comets. You can’t possibly predict their coming or the respective impact they’re going to have on you, but there they go, shooting across the night-sky of your life. Spectacularly… It’s almost as if they become so important for you precisely because they come out of nowhere.

It was the same with this little book. It was a nice day in Kerkyra a few weeks ago. Me and a couple of newly-met friends wanted to go somewhere for a “coffee” (raki with honey as it later turned out!). This fateful place was to be Cafe Del Art, a little cafe bar hidden in some typically quaint obscure little Corfu sidestreet I would have never found on my own.

“Oh, it’s a shame. They have such beautiful lighting here normally. Maybe it’s too early”, said Danai as we were sitting at a table next to the window. “Oooh! That book! Do you know it? I love it!”, she added, eyeing a book sitting in a corner of the little shop and handing it to me. It was, of course, the book I’m writing this “review” about.

Yes, it’s a picture book. Inconspicuous, right? One could easily dismiss it at first sight as merely a children’s book. Heh. Another strong message one could get from it is that judging a book from its cover is seldom wise. This book can talk on fantastically different levels to people of different ages. Don’t they say, after all, that if one knows her stuff she’ll be able to explain it to a child? I don’t know about the children that read this book, but I Understood. And I urge everyone to experience how inspirationally and masterfully just a few simple shapes and sentences can carry a profoundly deep message on the meaning of the human condition. Things we all know are true deep inside; we’ve only been looking away for too long.

View all my reviews

What’s This? Περίεργες Γραμμές Στο Νερό

Σήμερα καθόμουν στην Πλατεία Νέας Σμύρνης, δίπλα στην τελευταία “πισίνα” (αλήθεια πώς αλλιώς θα μπορούσες να πεις αυτό το σύμπλεγμα διακοσμητικού τρεχούμενου νερού — όταν τέλος πάντων είναι όντως τρεχούμενο;) Ο καιρός κρύος, τα βραδινά χιόνια είχαν όλα λιώσει. Περίμενα τηλεφώνημα από τον Mordread για να δω τι θα γίνει με την εξουσιοδότηση και την εγγραφή μου. Χάζευα αμέριμνος, όταν ξαφνικά άρχισα να παρατηρώ περίεργα σχέδια στην επιφάνεια του νερού.

Ο ήλιος έλαμπε δυνατά, και το νερό ήταν ρηχό, οπότε η σκιά των σχεδίων αποτυπωνόταν ξεκάθαρα στον πάτο της πισίνας. Τα σχέδια διαγράφονταν λες και ένα αόρατο κλαδί ή ένα δάχτυλο μόλις που ακούμπαγε την επιφάνεια του νερού. Ξεκίναγαν και σταμάταγαν το ίδιο ξαφνικά. Αλλά δεν ήταν μόνο ευθύες αυτές οι γραμμές, τα υδάτινα αγγίγματα έκαναν και καμπύλες αλλά και σπιράλ. Μερικές φορές κατέληγαν να είναι σωστά whirlpools (πώς λέγονται αυτά στα ελληνικά εκτός από το κάπως άκομψο «ρουφήχτρες»; :P) Έβλεπα πολλές τέτοιες μαζί ταυτόχρονα. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν να είναι έντομα. Όπως αυτά:

Όμως δεν υπήρχαν έντομα. Το φως ήταν άπλετο, θα φαίνονταν. Για την ακρίβεια, δεν υπήρχε τίποτα στην επιφάνεια του νερού που να μπορούσε να δημιουργήσει αυτές τις γραμμές και αυτά τα κύματα. Ήταν σαν κάτι το αόρατο αλλά με φυσική υπόσταση να τα δημιουργούσε.

Τα σχέδια αυτά ήταν πραγματικά όμορφα, και ένιωθα μεγάλη ηρεμία απλά παρατηρώντας τα. Όμως, τι μπορεί να ήταν; Ξέρω ότι δεν ήταν άνεμος. Σε κάποιες φάσεις όντως φύσαγε και έβλεπα να δημιουργούνται ομοιόμορφα κυματάκια σε ολόκληρη την επιφάνεια του νερού, όπως έμαθα να τα αναγνωρίζω και στην θάλασσα στην ιστιοπλοΐα. Δεν ξέρω αν ήταν ρεύματα από το νερό που ερχόταν από τις άλλες πισίνες. Αλλά και πάλι, πώς δημιουργείται ένα ορατό ρεύμα ξαφνικά, κομπλέ με κύματα και γραμμές, και άλλο τόσο ξαφνικά εξαφανίζεται; O_Ω My mind cannot comprehend it… Θα είναι για πάντα ένα όμορφο μυστήριο…

…