REVIEW: LEXICON

LexiconLexicon by Max Barry

My rating: 4 of 5 stars

“Words are weapons” is this book’s tagline. It’s true. Think about it: by speaking you can guide another person’s train of thought. The limits to the destination of the other person’s train of thought is only a matter of how well you speak.

Machine Man
sealed Max Barry’s greatness as a science fiction author so I knew I had to come back for more. Enter Lexicon.

Have you ever met a person who can charm you with their words? You don’t know how or why, you only know that this person, either consciously or unconsciously, presses all the right buttons to make you succumb to their will. It’s a force above and beyond what you would normally call your typical, apparently rational decision-making process; it’s a pair of hands that hacks into your brain and into your program, the one you have meticulously created for yourself, making you gladly and willingly do things you would have “normally” scoffed at. Note: I’d like to use many more quotation marks on that “normally” if I could avoid looking like a post-modern “everything goes” pseudo-academic douchebag while doing so. I’m not sure it’s possible so let’s leave it at that.

What if there was a secret organisation that was not only aware of this weakness of the human mind to appropriate persuasion methods, but had turned the whole thing into a science, an art form, something to be studied at a Hogwarts-like institution for teens with a natural talent in manipulation?

Max Barry took this idea and ran with it past the horizon. Lexicon welcomes and incorporates aspects of sociology, neurology, linguistics and the history of language, psychology and personality types, in that you have to know one’s personality type out of 200 or so, also known as “segments”, before you can most effectively persuade them. It’s smart by implying a lot that it doesn’t say, saying a lot that is interesting and makes sense, and connecting it all together by making it fast-paced and suspenseful with just the right amount of horror. Max Barry isn’t just intelligent, he can write a damn good story and believable characters I want to see walk out of all the mess alive and well.

Another thing I liked was the interjection of online articles and snips of online conversations between chapters, hinting at the possibility of the book’s reality existing in our universe too, behind the huge system of control and profiling that the internet and the web are (also) shaping up to be. Each chapter made me think, and each snip between the chapters made me think some more. The fact that I have no idea whether the articles and conversations are real or not, even though I would put money on their genuineness, is referring to what I said the book saying a lot just by implication, or even by implication of implication.

I would have given it five stars if it wasn’t for some action-packed scenes that left me wondering what had happened. Sometimes I find it hard to follow such parts in general, and I don’t think it’s my difficulty with very specific action-oriented words and use of language when it comes to reading in English, since I have the same problem when reading in Greek. It’s the same with movies when there is a rapid procession of shots in a scene, like in the duel in SW: Episode III or in any recent disaster or superhero movie. I just don’t bother to visualise the setting and follow the action. I suppose it’s a matter of how much the book has inspired my engagement. Most action scenes in books as well as movies fail to hold my interest sufficiently, or I don’t bother with the specific details of the environment etc. Hard to say why, but the effect is there. Also on why four stars and not five: the bareword. I felt it was awkward and easier to see through for being a plot device. But I won’t say more.

If nothing else I wrote above made you warmer towards the book, at least have a look at this, the Lexicon Quiz, from Max Barry’s website. It’s a variation of the quiz used in the book for determining one’s personality segment and/or if they have the talent for becoming a poet (a member of the aforementioned secret organisation). It’s remarkably clever, cross-disciplinary just the way I like them, aware of the cultural context in which it exists and… well… placing fundamental importance on the personality type distinction between cat people and dog people. It’s a very good representation of the general feel the book gives off.

View all my reviews

REVIEW: FINDING THE FOX

Finding the Fox (The Shapeshifter, #1)Finding the Fox by Ali Sparkes

My rating: 4 of 5 stars

Yet another special-boy/girl-gets-picked-up-by-special-school story in the vain of Harry Potter. With Lexicon and Idlewild, I feel like I’ve been reading loads of these lately, yet I have strangely forgotten to grow tired of them. However, it has to be said that Finding the Fox was different from these books: it was simple. Easy to follow, easy to visualize, but beautiful nonetheless. I have a soft spot for beautiful simplicity as a concept, what can I do. And I also have a soft spot for people turning into animals and very detailed descriptions of what it feels like it to be a fox.

I don’t even have to tell you the story: Finding the Fox is almost exactly like Harry Potter, the protagonist himself even more so (quasi-orphan, living with his step-parents and calling a glorified cupboard his room, special powers suddenly emerging, special school comes a-looking, special school is awesome, best part of book is exploring wonders of special school and its students). It doesn’t matter that it’s a book for preteens or early teens, I enjoyed it just the same, similarly, I expect, to how I would’ve enjoyed Harry Potter if I read it for the first time at 26.

Did I mention it’s all just so English, in the same way Harry Potter is just so sine qua non English? It couldn’t be any other way, either, similarly to when Spaced tried to be American and it realised it couldn’t bring itself to ever passably drive on the right, or say “like, like, like…” nearly annoyingly enough.

View all my reviews

ΤΑ ΝOU-POU ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ

dimitrishall_nea

Η συνέντευξη μου στο nou-dpou.gr, all for being a mere inhabitant of the glorious South. {:}


 

Ο Δημήτρης Χωλλ, 25, μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη και είναι spotter στο site Spotted by Locals (spottedbylocals.com).

Ποιο είναι το καλύτερο πράγμα στο να ζεις στα Νότια, αυτό που σε κάνει να νιώθεις προνομιούχος; Έχουμε ανοιχτούς χώρους και περισσότερο πράσινο και μπορούμε να πάμε στο κέντρο εύκολα. Επίσης ακόμα η άναρχη δόμηση δεν μας έχει νικήσει τελείως και έχουμε περισσότερη ησυχία.

Ποια είναι η μεγαλύτερη προκατάληψη/αστικός μύθος που έχει ο κόσμος για τα νότια προάστια; Ότι “κολλάμε” στις περιοχές μας, δίπλα στο γνωστό ότι “είμαστε όλοι πλούσιοι”.

Τι είναι αυτό που σε ξενερώνει περισσότερο στα Νότια; Τα ακριβά νοίκια και οι περιορισμένοι χώροι στάθμευσης.

Από πού θα φας burger και ποιο burger συγκεκριμένα; Είμαι vegetarian, οπότε…

Πού μας προτείνεις να πάμε για cocktail; Στο pop-up στην Πλατεία Νέας Σμύρνης και λίγο πιο δίπλα στο Μουσικό Καφενείο.

Σουβλάκια από πού θα παραγγείλουμε;  Απ’το Λιθάρι κι απ’την Ιωνία. Όπως λέω και πιο πάνω, είμαι vegetarian, oπότε η τελευταία μου ανακάλυψη είναι το Smile που κάνει σουβλάκια με σόγια και είναι άψογα. Αυτό όμως είναι ψιλά στη Συγγρού οπότε μάλλον δεν μετράει, ε;

Έχεις κάποια άλλη πολύ καλή πρόταση για φαγητό; Κεραμιδόγατος στην Μεγάλου Αλεξάνδρου για μεζεδάκια.

Σε ποια καφετέρια είναι πιο πιθανό να σε πετύχουμε ένα Σάββατο πρωί; Πιθανότατα στο Άρωμα ή στις Σαΐτες.

Ποια είναι η αγαπημένη σου γλυκιά αμαρτία στα Νότια; Κρέπα ή βάφλα στο Ciao στη Συγγρού. Όσο πιο κοντά στην ανατολή, τόσο το καλύτερο.

Ποιο είναι το καλύτερο σημείο στα νότια, για να απολαύσεις το καλύτερο ηλιοβασίλεμα ή μια ανατολή ηλίου; Στον Φλοίσβο για δύση. Για ανατολή δεν παίζει ρόλο πού είσαι αλλά με ποιον είσαι.

Για παγωτό, πού θα πας; Στο Zuccherino.

Ποιος φτιάχνει τον καλύτερο καφέ στα Νότια Προάστια; Δύσκολη ερώτηση! Μάλλον το Μουσικό Καφενείο.

Ποιο μαγαζί, από αυτά που έχουν κλείσει, θυμάσαι με νοσταλγία; Το Ethnique στη Νέα Σμύρνη.

Ποιο club της παραλιακής έχεις πάντα στην καρδιά; …επόμενη ερώτηση παρακαλώ!

Ποια είναι η αγαπημένη σου παραλία στα νότια και γιατί; Τα λιμανάκια, γιατί είναι δωρεάν όπως πρέπει, χωρίς άπειρο κόσμο και είναι πιο όμορφα.

Ποιος είναι εκείνος ο κάτοικος Νοτίων Προαστίων που θεωρείς local hero;  Την κυρία Φρειδερίκη. Όταν πήγαινα σχολείο είχε το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς.  Τόσα χρόνια μετά, κι αφού το ψιλικατζίδικο έκλεισε, επέστρεψε σχεδόν στο ίδιο σημείο με φούρνο/καφετέρια και με έμφαση στην ποιότητα.

Ποια είναι η καλύτερη περιοχή στα Νότια;  Απ’την Νέα Σμύρνη λείπει η θάλασσα, γι’αυτό θα πω Παλιό Φάληρο που είναι η πιο κοντινή περιοχή με θάλασσα. Επίσης η Γλυφάδα είναι ωραία, έχει ακόμα πολλές μονοκατοικίες.

Ποια ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής σου που θυμάσαι να έχεις ζήσει στα νότια προάστια;  Όταν περπάτησα απ’τη Γλυφάδα μέχρι τη Νέα Σμύρνη. Δεν παίρνει τόση ώρα και είναι ωραία ευκαιρία για περισυλλογή και ένα μικρό τουρ στην παραλιακή.

Τι θέλεις να φτιαχτεί στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού; Οτιδήποτε που θα είναι στραμμένο στην ποιότητα ζωής κι όχι στο κέρδος. Κοινώς, πράσινο, όχι υπερκαταστήματα και ξενοδοχεία.

Τι είναι αυτό που θα ήθελες να έχεις στα νότια ώστε να μην χρειάζεται να πας αλλού; Κέντρο αναρρίχησης!

Αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα τι θα ήταν αυτό που θα έκανες για να βελτιώσεις την ποιότητα ζωής σου; Μόνο της δικής μου ή όλων των συμπολιτών μου; Θα έκανα δημοτικό λαχανόκηπο, θα έφτιαχνα την Εστία και θα έκανα κάτι για το πάρκινγκ στην Πλατεία Καρύλλου.

Ποιος φίλος ή ποια φίλη σου από τα Νότια πρέπει να απαντήσει αυτό το ερωτηματολόγιο; O Σαβέριος Τέλιος.

Ο ΧΛΕΜΠΟΝΙΑΡΗΣ ΠΑΡΓΑΛΑΤΣΟΣ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ | 116+ ΚΑΜΠΟΣΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΣΤΕΙΕΜΠΟΡΕΣ

  1. τσουμπλέκια
  2. χαμούρα
  3. κλανιόλα
  4. καβαλίνα
  5. γκαιφές
  6. πιρούνι
  7. χλαμπούκιασμα (ευγενική λεξιπλαστική χορηγία της Ιωάννας)
  8. κιλότα
  9. τσιμπιρδόνια
  10. χλιμίτζουρας
  11. κασίδα
  12. σπαζοκλαμπάνιας
  13. τσιρλιπιπί
  14. μαρκαλεύω νταγλαράδες
  15. κατάκολο
  16. ραμολιμέντο
  17. γαμώ της γης τον άξονα
  18. καβλιτζέκι
  19. βερβελιές
  20. παπαρδέλα

Για τις υπόλοιπες 96 λέξεις, πηγαίντε στο πρωτότυπο άρθρο στο μπλογκ της Δάφνης.

Επίσης:

Αστείες Λέξεις #1
Αστείες Λέξεις #2
Αστείες Λέξεις #3

Γιατί σταμάτησα να γράφω για αστείες λέξεις; Σοβάρεψα λέτε;

 

LAST STAR TO THE RIGHT, AND STRAIGHT ON ‘TIL MORNING

Last star to the right, and straight on ’til morning from Les Zooms Verts on Vimeo.

In August 2013 I was in France. I wrote a post about it, too, and made a video quite different from the one above.

Last star to the right, and straight on ’til morning, or Dernière étoile à droite, tout droit jusqu’au matin as is its original title, is an iteration of what took place there.

I randomly appear a number of times on the film but my best contribution are the final words in it. If you don’t want to watch the rest of it (I suggest you do) and would rather just listen to my silky voice full of ums talking about our creating today the civilization of tomorrow, go to 40:43.

 

 

 

EARWORM GARDEN // MUSE — KNIGHTS OF CYDONIA

Youtube comment of the month: “Is that four Varys’ on the cover?”

Randomly started singing this today while changing trains in Thessaloniki. I remember a time when I was trying to learn the bass line to this. I still keep trying to sing the bass line.

REVIEW: THE ETHICAL SLUT: A PRACTICAL GUIDE TO POLYAMORY, OPEN RELATIONSHIPS AND OTHER ADVENTURES

The Ethical Slut: A Practical Guide to Polyamory, Open Relationships & Other AdventuresThe Ethical Slut: A Practical Guide to Polyamory, Open Relationships & Other Adventures by Dossie Easton

My rating: 3 of 5 stars

I tried practicing polyamory a few years ago, back when I had minimal experience with intimate relationships. It came to me as a concept naturally back then, and I still think it’s a great idea if you can find the right people who will be willing to try it out with you on their own volition (obviously you can’t force anybody into it).

Back in the day I made a lot of mistakes. I couldn’t make it work and ended up psychologically beaten up and scarred. However, it ended up being one of my most significant growing experiences, and surprisingly it didn’t shake my conviction that monogamy is not in any shape or form the only “normal” type of intimate relationship people can share. I have to admit that I’m not sure whether today I would be able to handle any better what five years ago I wasn’t able to due to lack of experience or perhaps maturity, but I know that reading The Ethical Slut gave me perspective, confidence and knowledge that polyamory can work, even if it goes against most of the principles I/we take for granted and cannot identify their origin.

Now, about the book. I felt it tended to repeat itself in some ways and placed too much emphasis on (unconventional) sex, which in my world is glorified a bit too much. At times the writers came across as too condescending (“sorry my life is so simple, geez!”). But in the end I got something from it: I was inspired by the different success stories and will come back to it for ideas, suggestions and tips if/when I end up in a polyamoric relationship.

View all my reviews

CONGRATULATIONS

status_update

This popped up on my FB feed today.

I played with the idea of simply posting “congratulations” as a comment under this update. I didn’t. I figured that if I’m not interested in this information, I should simply unfriend this person, not post a sarcastic comment.  But if I’m not interested in being friends with this person, what is it, I wonder, that is keeping me from expressing my disdain?

Something about Facebook makes it very hard to criticise people who are using Facebook as intended, i.e. for carefully constructing a small shrine in their name open to the public. It only allows for a very limited range of types of interaction. Your options are: 1) liking, 2) commenting, and 3) ignoring, and this is starting to reflect on real-life interactions, with the “we’re all such good friends!” taking the cake. Ever heard of “if you have nothing nice to say, better say nothing at all?” It’s an axiom way older than Facebook itself, sure, but its validity today is constantly being reinforced by the congratulatory nature of social media. Your circle exists to feed your ego, not challenge it, and if there is ever some kind of challenge placed, it’s in the passive-aggressive form of Facebook envy, that is comparing your backstage to other people’s highlight reel, as they say, which, by the way, never ever leads to any positive feelings at all.

What if I told you that whenever you post something on Facebook to show off and make others notice you, some of them secretly hate you for it because they envy you and can’t be like you? What if I told you that that number is probably the majority of your precious friends?

What the fuck went wrong?

REVIEW: ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ: ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Μεταλλαγμένα: Το παρελθόν, το παρόν και το άγνωστο μέλλονΜεταλλαγμένα: Το παρελθόν, το παρόν και το άγνωστο μέλλον by Βάσω Κανελλοπούλου

My rating: 3 of 5 stars

Το δηλώνω εξ αρχής: είμαι προκατειλημένος γιατί η συγγραφέας είναι οικογένεια και έχω επαφή με αυτά τα θέματα από τότε που ήμουν μικρός. Για την ακρίβεια, θυμάμαι την διαδικασία επιλογής του εξωφύλλου, την προετοιμασία του βιβλίου γενικά όταν ήταν να βγει. Μια μικρή λεπτομέρεια.

Το βιβλίο αυτό είναι μια καταγραφή και ένα στιγμιότυπο στον χρόνο στο πώς ήταν η κατάσταση με τους γεννετικά τροποποιημένους οργανισμούς όταν γράφτηκε πριν 9 χρόνια. Περιέχει πολλά και ακριβή επιχειρήματα για το ποιοι είναι οι κίνδυνοι των ΓΤΟ για τα οικοσυστήματα και την υγεία και πώς τα επιχειρήματα υπέρ αυτών των οργανισμών είναι διαστρεβλωμένα και παραπλανητικά. Παρ’ όλ’ αυτά, εμείς οι παράλογοι οι υπερασπιστές της βιοπικοιλότητας και όχι της καταστροφής της στο όνομα του κέρδους και του ελέγχου, χάνουμε έδαφος· τα πράγματα προχωράνε γρήγορα και από το 2006 πολλά μέτωπα έχουν πέσει, όπως για παράδειγμα αυτό: Νέος νόμος για την έγκριση μεταλλαγμένων.

Σπάνια οι άνθρωποι αποφασίζουν συνειδητά και με επιχειρήματα ποια θα είναι η θέση τους για ένα θέμα: την στηρίζουν λόγω των υποβόσκουσων συνδέσεων και υπονοιών που υπάρχουν και διαμορφώνουν την ταυτότητα τους, π.χ. πολλοί επιστήμονες ή μηχανικοί θα υποστηρίξουν τους ΓΤΟ χωρίς να έχουν διάθεση να ακούσουν τους κινδύνους, αυτόματα μεταφράζοντας τους ως τρομολαγνεία και τεχνοφοβία. Πολύ απλά νιώθουν χρέος τους να υπερασπισθούν την επιστήμη. Αναρωτιέμαι αν είναι εν αγνοία τους το ότι αυτή η υπέρασπιση για πολλούς είναι ταυτόσημη με τα συμφέροντα γιγαντιαίων πολυεθνικών γενετικής, χημικών λιπασμάτων και άλλων.

Πιστεύω ότι όλοι μας οφείλουμε να κοιτάξουμε σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε και αν τα πιθανά ωφέλη της μη-αναστρέψιμης απελευθέρωσης των ΓΤΟ στο περιβάλλον και στην τροφή ζώων και ανθρώπων μπορούν να αντισταθμίσουν τους πολυάριθμους προβλέψιμους κι ακόμα περισσότερους μη-προβλέψιμους κινδύνους. Τι υπερισχύει εδώ άραγε στο μυαλό των περισσότερων και στους (υποκινούμενους άλλωστε) λήπτες των αποφάσεων: η πραγματική λογική, ή η υποτιθέμενη λογική της επιστημής και της προόδου ως μυθολογία του απεριόριστου ελέγχου της φύσης;

Για να κλείσω όμως με τον χαρακτηριστικό και επικίνδυνα αντι-δογματικό μου ρελατιβισμό: πόσο διαφορετικά θα έβλεπα κι εγώ αυτό το θέμα αν δεν είχα μεγαλώσει μαζί του; Έχω το δικαίωμα να δικαιολογήσω την στάση κάποιου υπερασπιστή των ΓΤΟ γιατί πολύ απλά καλλιεργήθηκε (γουινκ γουινκ) σε αυτόν τον κύκλο, όπως ο φίλος μου ο βούλγαρος ο Μπορίς που σπουδάζει αγροτική τεχνολογία;

View all my reviews